NBV
Aan hen heeft God willen bekendmaken wat de rijkdom is van de heerlijkheid van dit geheimenis onder de heidenen: Christus onder u, de hoop op de heerlijkheid.
HSV
Kolossenzen 1:27
Deze kalender ‘Mijn moment met God’ komt voort uit de Bijbelstudies van de ‘Binnenkamer op Sestra’.
En daar gaat het deze tweede week over, over de Binnenkamer.
Het is daarom niet verkeerd om even de link (zie: Binnenkamer op Sestra) te volgen en te lezen wat er op Sestra staat over de Binnenkamer; waar het vandaan komt en wat ze ermee bedoelen.
Op deze wijze wordt het makkelijker om het naar jezelf toe te halen, het persoonlijk te maken, het in je eigen leven toe te passen.
Hoe je het noemt doet er niet toe, waar het om gaat is dat we ons terugtrekken om tijd door te brengen met Hem, die in ons woont.
Een citaat van de kalender:
‘Als je gelooft dat Jezus in je woont, door Zijn Geest, is Hij overal bij je. Je even terugtrekken in je innerlijk, brengt je in die heilige ruimte.’
Een heilige ruimte, je Binnenkamer; een ruimte apart gezet om Hem te ontmoeten.
Vanmorgen, toen ik in mijn Stille Tijd nog eens aan het nadenken was over deze dingen, schoot mij iets te binnen uit een boekje van Jill Briscoe en wel de woorden ‘Op de treden van mijn ziel’.
Het komt uit het boekje ‘De diepe plaats waar niemand komt’, met als omschrijving ‘Gesprekken met God op de treden van mijn ziel’.
‘Op de treden van mijn ziel’ staat eigenlijk gelijk aan de ‘Binnenkamer’.
Het betekent beiden je afsluiten voor de wereld om je heen en je richten op God, op Jezus.
Het betekent beiden een plek op zoeken, een plaats creëren, waar je alleen bent met de HEER.
En met dat ik de woorden opschrijf ‘je alleen bent met de HEER’, schiet mij weer iets anders te binnen, namelijk een vers uit het lied 'Ik ben graag alleen met mijn Heer' en wat vertaald is door J. Koekoek.
Het komt namelijk van het lied ‘In the garden' van C. Austin Miles (1913).
Het zegt dit:
'Ik ben graag alleen met mijn Heer,
in de stilte waar niets ons kan storen,
op een rustige plek, waar ik telkens weer
de stem van mijn Meester kan horen.
En Hij gaat met mij en Hij praat met mij,
en ik wandel dicht aan Zijn zij.
Het is steeds een feest, als Hij door Zijn Geest
wil spreken tot mij.'
In de tijd waarin we nu leven is weinig ruimte voor rust en stilte.
Je kunt bijna geen winkel meer binnenkomen of er staat muziek aan en soms zelfs zo hard, dat je je bijna niet meer verstaanbaar kunt maken, laat staan soms jezelf nog kan horen denken.
Onze kinderen groeien op met een koptelefoon of oordopjes op/in hun oren; ze worden er alleen net nog niet mee geboren.
De mobiele telefoons lijken standaard bij de dagelijkse uitrusting te horen; men gaat nog eerder op pad zonder lunchpakketje, dan zonder mobiel!?
Agenda’s zijn overvol; zelfs kleine kinderen lijken soms een agenda nodig te hebben, zoveel dingen hebben ze soms te doen.
En het ergste van alles is dat het er gewoon insluipt.
Het is allemaal ‘zo gewoon’, dat stilte – even geen muziek, geen telefoon, geen … - een ongewoon iets lijkt te worden, bijna niet meer wordt verdragen.
Maar hoe kunnen we Hem ontmoeten in deze drukte, in dit lawaai?
Hoe kunnen we Zijn stem horen als een koptelefoon of oordopjes onze oren vullen met van alles en nog wat?
Als de radio dag en nacht aanstaat, of de tv, of de computer, of onze Ipad/Ipod, of telefoon, of …?
De afgelopen week heb ik iedere dag één of meerdere Bijbelgedeelten/teksten gelezen die als extra zijn toegevoegd.
En ik kan het niet anders omschrijven dan, dat ik het gevoel had (heb) van ‘thuiskomen’.
Zijn op een plaats waar ik in wezen hoor, namelijk in Zijn aanwezigheid, in Zijn nabijheid.
Met het openen van de Bijbel, met het binnengaan van mijn ‘Binnenkamer’, ‘het afdalen op de Treden van mijn Ziel’, kwam ik op de plaats waar Hij is en iedere dag op mij wacht.
Iedere dag en elk moment.
De rust en vrede die binnenkomen, die mijn hart en ziel vullen, vind ik nergens anders en bij niemand anders; alleen bij Hem, in de stilte van mijn Binnenplaats, op de diepe plaats waar niemand komt.
Ga je even mee naar wat plaatsen in de Bijbel waar andere mensen ons zijn voorgegaan, ons een voorbeeld geven?
Deze Bijbelgedeelten staan als extra op de kalender.
Exodus 33:7-11:
Mozes creëert een speciale plaats om God te ontmoeten en hij spreekt daar met God van ‘aangezicht tot aangezicht’, zoals een man met een vriend.
Whauw!
En Jozua (Mozes ‘hulpje/dienaar) bleef in de tent als Mozes al was weggegaan …!!!
Er staat in de HSV zelfs ‘week niet uit de tent!!!
Dat zegt genoeg over zijn verlangen naar God, naar Zijn aanwezigheid.
En als we kijken naar wat voor man hij werd, dan mogen we weten dat dit alleen maar mogelijk was door de tijd die hij doorbracht met God, met Hem zoeken, in Zijn nabijheid zijn.
Psalm 42:
De Psalmdichter vergelijk zijn verlangen naar God met een hert dat schreeuwt om water.
Zijn ziel dorst naar God, naar de levende God: ‘Wanneer zal ik binnengaan om voor Gods aangezicht te verschijnen?’, vraagt hij zich af.
O, welk een verlangen naar God spreekt hieruit!
Psalm 84:
Hier wordt de Psalmdichter helemaal lyrisch door zijn verlangen naar God; om te zijn waar Hij is.
‘Hoe liefelijk zijn Uw woningen …
Mijn ziel verlangt, ja, bezwijkt zelfs van verlangen naar de voorhoven van de HEERE;
mijn hart en mijn lichaam roepen het uit tot de levende God.
Zelfs de mus vindt er een huis, een zwaluw een nest voor haar jongen.
Want één dag in Uw huis, o God is beter dan duizend dagen ergens anders.
Hij wil liever aan de drempel van het huis van Zijn God staan dan wonen bij mensen zonder God of gebod.
Verlangen ook wij op zo’n wijze naar God?
Is er wel ruimte in ons leven voor een ontmoeting met Hem die in ons is?
Als we niet oppassen, dan gaan onze dagen voorbij zonder dat we ook maar een moment in Zijn aanwezigheid zijn geweest.
Jezus Zelf zegt ons in Mattheüs 6:5-13 om onze Binnenkamer in te gaan, de deur te sluiten en te bidden, te spreken, met God.
Het is zo belangrijk!
Jezus deed het Zelf ook.
Ook Hij nam tijd om alleen te zijn met Zijn Vader (Mattheüs 14:23), want Hij wist dat Hij zonder Zijn Vader niets kon doen!
Hoe zouden wij het dan ooit kunnen denken het wel zonder Hem te kunnen doen?
Zijn wij meer en/of beter dan Hij?
En welk een rijkdom is het eigenlijk wel niet, dat wij door het volbrachte werk van de Here Jezus, door Zijn vergoten bloed, vrijmoedig tot God mogen gaan!
Het voorhangsel is gescheurd, de toegang is vrij!
Zijn bloed heeft ons schoongewassen!
(Hebreeën 10:19-39)
Ja, het kost ons misschien wat, we zullen er misschien wat moeite voor moeten doen, maar we moeten immers iedere dag in ons leven keuzes maken, dus waarom dan niet een keuze om ook tijd apart te zetten voor Hem?
Als voorbeeld wordt de moeder van Isaac Newton gegeven.
Een vrouw met zeven kinderen die zich iedere dag een uur in haar slaapkamer opsloot; haar kinderen wisten dat ze haar dan niet mochten storen.
Ze had het nodig om haar gezin te kunnen runnen.
Ik moet bekennen dat het mij vroeger niet lukte, en dan had ik maar vier kinderen.
Ik heb ermee geworsteld, maar heb toen nooit echt mijn weg erin kunnen vinden.
Ik denk dat ik de lat ook te hoog legde voor mijzelf, te veel van mijzelf verwachtte en wilde en daar niet ontspannen mee om kon gaan, waardoor het niet lukte.
Inmiddels heb ik door de jaren heen veel geleerd en nu zijn het mijn woorden: ‘Ik heb het nodig om mijn gezin te kunnen runnen; ik heb het nodig om verder te kunnen gaan, om vol te kunnen houden.’
Tijd met God, met Christus in mij, is een dagelijks terugkerend moment geworden, waar ik niet zonder kan.
Mijn wekker loopt om zes uur af en hoewel het me soms heel wat moeite kost, toch sta ik op en samen met mijn kom koffie plof ik in mijn stoel bij het raam, waar de luxaflex de wereld nog even buitensluit.
Dan pak ik (dit jaar) de Kalender ‘Mijn moment met God’ en mijn Bijbel en …
Voor mij is ’s morgens vroeg de beste tijd, maar dat wil niet zeggen dat iedereen ’s morgens eerder z’n bed uit moet.
Ieder mens is immers weer anders.
Ook de hoeveelheid tijd doet er niet toe; God vraagt niet om tien of twintig minuten, of om een uur, Hij verlangt gewoon naar een ontmoeting met ons.
De bijzondere vriendschap tussen Mozes en God was er ook niet binnen een jaar.
Misschien is dit wel dé uitdaging voor jou dit jaar: iedere dag tijd apart zetten om met Hem door te brengen; je Binnenkamer in te gaan, afdalen op de treden van je ziel en komen op de diepe plaats waar niemand anders komt dan Hij en jij.
Geloof me, als je het eenmaal gewend ben, wil je niets liever dan Hem iedere dag opnieuw ontmoeten.
Mag ik je daartoe uitdagen?
Lieve Vader, vergeef ons, dat we de stilte bijna niet meer verdragen.
Vergeef ons, dat we de wereld zo maken dat er bijna geen ruimte meer is in ons leven voor U, de Schepper ervan.
Vergeef ons, dat we bijna overal tijd voor vrij kunnen maken, behalve voor U.
Vergeef ons, Vader, vergeef ons.
Ik bid U, Vader, voor onze kinderen die niet meer zonder koptelefoon of oordopjes schijnen te kunnen en daardoor U zo vaak buiten sluiten.
Mijn hart wordt onrustig; hoe kunnen zij zo ooit Uw stem nog horen?
Ik bid U, Vader, houdt U ze vast waar wij hen los moeten laten en ga Uw weg met hen zoals U ook deed en doet met ons, met mij.
Houdt hen en ons vast in deze drukke, lawaaierige wereld en laat ons hart steeds onrustiger worden totdat het U zoekt en ontdekt dat ware rust en vrede alleen bij U te vinden is.
Laat Uw Geest als het ware porren in de gloeiende kooltjes in ons hart, net zolang, tot dat het vuur voor U weer zal gaan branden.
In Jezus ‘Naam bid ik U dit.
- Amen –
In mijn Binnenkamer ontmoet ik U;
als ik afdaal op de treden van mijn ziel
weet ik, dat U daar op mij wacht.
Met iedere trede ervaar ik meer van U,
van Uw aanwezigheid, van Uw rust en vrede.
Op de bovenste trede hoor ik immers al Uw stem,
heel zacht.
De warmte van Uw liefde weerklinkt in Uw stem;
doorstroomt mijn hart, mijn hele wezen,
en ik weet mij veilig en geborgen.
Ik daal nog verder af tot ik heel dicht bij U ben;
daar komt mijn ziel volledig tot rust
en ben ik vrij van alle moeiten en zorgen.
U spreekt door Uw woord tot mij,
U onderwijst, leert en wijst mij ook terecht;
U bemoedigt mij en verkwikt mijn ziel.
Daar, in mijn Binnenkamer,
op die diepe plaats waar niemand komt,
vind ik nieuwe kracht als ik
aan Uw voeten kniel.
Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
P.S. Voor als je meer wilt lezen: >> ‘Op de treden van mijn ziel’
Aanvulling 5 januari 2024
Helaas is het domein, waar dit blogje te lezen was, opgeheven, en dus is het blogje op dit moment niet meer te lezen. Ik heb het echter nog steeds op mijn laptop staan, dus ik hoop het één deze dagen, op mijn huidige blog te plaatsen.
Dit is inmiddels gebeurd, dus je kunt de link weer gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten