zondag 2 februari 2014

Week 6 - Leef en sterf - allebei tegelijk

Want ik ben door de wet voor de wet gestorven, opdat ik voor God zou leven.
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.

Galaten 2:19,20


Als ik vandaag (zaterdag, 1 februari) terugkijk naar de afgelopen week, naar alles wat ik gelezen heb over leven en sterven tegelijk, blijf ik steken bij waar ik gistermorgen uitkwam, namelijk bij een gebed van moeder Theresa* dat onze vorige voorganger een aantal jaar geleden gebruikte in een dienst.
Toen ik het gebed opzocht en na zoveel jaar weer eens las, ervoer ik opnieuw de pijn, de angst, ja, zelfs de paniek van toen.

Ik weet nog dat velen het een prachtig gebed vonden, dat hoorde ik aan de reacties om mij heen, en ik voelde mij heel eenzaam en alleen, en schuldig en verdrietig, omdat ik me zo anders voelde, alles zo anders ervoer, alles zo anders bij mij binnenkwam.
Ik kon het niet meebidden; ik las het mee, maar mijn gebed was het zeker niet.
Mijn hele persoonlijkheid, mijn persoontje, zou hiermee nog verder aan gort geslagen worden.
Ik was al zo beschadigd door alle afwijzing en vernederingen, dit gebed meebidden zou mij nog minderwaardiger maken; reduceren tot ‘niets-zijn’.
Ik weet nog dat ik onze voorganger er zelfs over geschreven heb, en dat hij er wel van schrok, maar verder is mijn geheugen blank.
De jaren gingen voorbij, een enkele keer kwam ik het nog eens ergens tegen, maar zo snel als ik kon, ging ik er aan voorbij.
Tot nu.

De hele week lees ik aan de hand van de kalender in mijn Bijbel over leven en sterven; over de graankorrel die sterft, over dat we Jezus lief moeten hebben boven alles, over jezelf verloochenen; dagelijks je kruis opnemen en Hem volgen.
Over Hem niet waard zijn als je je vader of moeder (of wat dan ook) liefheb boven Hem.
Over de Geest en onze zelfzucht, ons egoïsme, onze hartstochten en verlangens.
Over hoe we ons in onze levenswandel dienen te laten leiden door de Heilige Geest.
Over de vrucht van de Geest.
Over met Christus gestorven, begraven en weer opgewekt zijn.
Over in Hem wandelen, wortelen, bouwen.
Over hoe je met de doop met Hem begraven en weer opgestaan ben.
Hoe Hij ons levend heeft gemaakt door onze zonden te vergeven en ze aan het kruis te nagelen.
Over de wedloop en volharding.
Over steeds opnieuw mijn eigen verlangens, mijn eigen ik, aan het kruis te slaan
En als ik dan gistermorgen alles nog eens nalees wat ik heb opgeschreven en er over nadenk, komt dit gebed in mijn gedachten.


Bevrijd mij, o Jezus,
van het verlangen om geliefd te zijn,
van het verlangen om verhoogd te worden,
van het verlangen om geëerd te worden,
van het verlangen om geprezen te worden
van het verlangen om de voorkeur van mensen te krijgen,
van het verlangen om geraadpleegd te worden,
van het verlangen om goedgekeurd te worden,
van het verlangen om populair te zijn,

van de angst om vernederd te worden,
van de angst om geminacht te worden
van de angst om vermaand te moeten worden,
van de angst om gelasterd te worden,
van de angst om vergeten te worden,
van de angst om verkeerd begrepen te worden
van de angst om belachelijk gemaakt te worden
van de angst om verdacht te worden.

En, Jezus, geef mij de genade,
om te verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ik,
dat anderen hoger geacht worden dan ik,
dat volgens de opinie in de wereld anderen meer worden en ik minder,
dat anderen worden gekozen en ik opzij word gezet,
dat anderen telkens boven mij verkozen worden,
dat anderen heiliger worden dan ik,
terwijl ik heilig word zoals U heeft bedoeld.


Opnieuw gaan mijn gedachten terug in de tijd en ik haal mijn gedachten en gevoelens van toen naar het hier en nu.

Ach, Heer, ik heb het zo nodig om geliefd te zijn, te worden; dit te voelen en te ervaren.
Het doet zo’n pijn als je er buiten valt.
Verhoogd, geëerd en geprezen worden hoeft niet zo buitensporig, maar iedereen heeft toch op z’n tijd een complimentje nodig?
En weet je wel hoe zeer het doet om altijd maar over te blijven als er kinderen/mensen gekozen  moeten worden voor iets?
Nog zie ik mezelf staan in de gymzaal in een steeds kleiner wordende rij om als één van de laatste weer over te blijven.
Of later, op mijn werk, als …
Geraadpleegd worden hoeft niet zo zeer hoor, alhoewel, toch zou het wel fijn zijn en goed voelen als men mij ook eens om iets had gevraagd.
Ik ben immers niet dom!
Ik hoef echt niet de populairste te zijn, maar een beetje goedkeuring, een beetje waardering, een beetje het gevoel erbij te horen …
Oké, als ik heel eerlijk ben eigenlijk liever wel een meer dan een beetje.
Het vernederd worden in bijzijn van anderen heeft me bang en onzeker gemaakt.
Ik wil dit niet meer.
Om ook maar niet te spreken over de vermanende woorden van verschillende dominees en anderen die met het lezen van dit gebed in mijn gedachten terugkomen.
Die broek, die make-up, die gitaar, die liederen …
Wie verkeerd eet en drinkt, eet en drinkt zichzelf …
Waren die ogen echt zo priemend en stekend als ik ze nog herinner?
Was de onuitgesproken vraag ‘wat doe jij aan deze tafel’ zo bedoeld, of was het maar mijn interpretatie van?

En zo gaat het door.
Hoe kan ik verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ikzelf?
Ik wil gekend en geliefd zijn!
Ik wil niet opzij gezet worden.
Ik wil niet dat anderen altijd boven mij verkozen worden.
Ik wil niet dat …
Ik wil niet ..
Ik wil …
Ik …

Leef en sterf – allebei tegelijk!

Met Hem begraven en weer opgestaan is het opschrift van mijn doopgedicht.

En nu mag ik hier voor Uw aangezicht staan.
'k Leg mijn leven in Uw doorboorde handen.
Voor altijd zal ik samen met U door 't leven gaan.
Verbroken zijn de geketende banden.

Dat is de reden dat waarom ik hier nu sta,
want ik heb mezelf eindelijk totaal aan Hem gegeven.
Met Hem wil ik hier ten onder gaan
en uit de dood met Hem verder door het leven.


Als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij slechts één graankorrel. Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort.
Sterven aan mijzelf.
Hij moet wassen, ik minder worden.
Niet IK, maar HIJ …

Nu, zoveel jaar later, is er al aardig wat veranderd.
God heeft grote dingen gedaan in mijn leven.
Nee, geen grote dingen in de zin van een knip met Zijn vingers en het is weg of anders, maar wel door mij inzicht te geven in mijzelf, in situaties/omstandigheden waarin ik zat, in dingen die ik deed, of juist niet deed, in …; door mijn ogen te openen voor dingen die mij konden helpen, op de goede weg brengen, helen en genezen, door mij aan te sporen en te onderwijzen door Zijn woord heen.
(en Hij is gelukkig nog bezig, hoor )

Door deze week zo bezig te zijn met dit onderwerp, het gebed dat gister weer opnieuw in mijn gedachten kwam, besef ik meer dan ooit, dat het ‘sterven aan mijzelf, het mijzelf verloochenen en Hem volgen’ een proces is, een proces dat in volle gang is en de rest van mijn leven zal duren.
Een proces met ups en downs, met vallen en opstaan, met vreugde en verdriet, met pijn en moeite.
Iets dat niet vanzelf gaat en waarvoor ik iedere dag opnieuw keuzes zal moeten maken.
Ja, het begint met één keuze voor Hem, en wordt de rest van mijn leven gevolgd door vele andere keuzes.

Dit gebed brengt mij bij wie ik ben in Hem.
Als ik ga kijken naar wie ik ben in Hem, dan kan ik het meebidden, want in Hem zijn al deze dingen niet meer belangrijk; doen al deze dingen er niet meer toe.
Want in Hem ben ik alles waar ik in wezen naar verlang en door Hem heb ik alles wat ik nodig heb ontvangen.
Ik kan het bidden vanuit het verlangen naar leven en sterven tegelijk.
Hij meer, ik minder; de ander uitnemender dan mijzelf.
Hem liefhebben boven alles, mijn naaste als mijzelf.
Waarschijnlijk zullen mijn gevoelens en gedachten daar regelmatig tegen in opstand komen, maar ook daarin mag ik leren en ze steeds opnieuw onder Zijn heerschappij brengen.

Leef en sterf – allebei tegelijk!
Als er dan uiteindelijk niets meer overblijft van mijzelf, is het niet erg meer.
Niet meer ik, maar Christus leeft in mij!


Lieve Vader in de hemel, hoe ingrijpend is eigenlijk het proces van sterven aan jezelf wel niet.
Hoe diep gaat het wel niet!
Misschien wel ingrijpender en dieper dan ik ooit heb beseft, of misschien zelfs beseffen kan.
Vergeef mij, Vader, als ik soms zo makkelijk zeg: niet meer ik maar Christus leeft in mij, terwijl er nog zoveel van mij zelf op de troon van mijn leven blijkt te zitten, of er iedere keer weer op terug keer.
De wil is er, vader, zo ook het verlangen en ik bid U daarom ook, dat de wil en het verlangen naar U volledig op de troon van mijn leven, alleen maar meer en sterker zullen worden, opdat U, Heer Jezus, ook werkelijk in elk detail van mijn leven Koning zult worden/zijn.
Ik geef U mijn hart, ik geef U mijn  ziel, ik leef alleen voor U, zegt het lied, maar de werkelijkheid is vaak anders.
Vergeef mij, maar houdt dit verlangen in mij brandende, opdat deze woorden ook steeds meer werkelijkheid zullen worden.
Leid mij, Heer Jezus, door Uw Geest in heel mijn levenswandel, opdat mijn leven zal zijn tot Uw eer en veel vrucht zal dragen.

En nu bid ik U, Heer Jezus,
schoorvoetend, met hier en daar nog tegenstrijdige gevoelens in mijn hart;
bevrijd mij van het verlangen om geliefd te zijn,
van het verlangen om verhoogd te worden,
van het verlangen om geëerd te worden,
van het verlangen om geprezen te worden,
van het verlangen om de voorkeur van mensen te krijgen,
van het verlangen om geraadpleegd te worden,
van het verlangen om goedgekeurd te worden,
van het verlangen om populair te zijn.

Bevrijd mij van de angst om vernederd te worden,
van de angst om geminacht te worden
van de angst om vermaand te moeten worden,
van de angst om gelasterd te worden,
van de angst om vergeten te worden,
van de angst om verkeerd begrepen te worden
van de angst om belachelijk gemaakt te worden
van de angst om verdacht te worden.

En, Jezus, geef mij de genade,
om te verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ik,
dat anderen hoger geacht worden dan ik,
dat volgens de opinie in de wereld anderen meer worden en ik minder,
dat anderen worden gekozen en ik opzij word gezet,
dat anderen telkens boven mij verkozen worden,
dat anderen heiliger worden dan ik,
terwijl ik heilig word zoals U heeft bedoeld.

In Jezus’ Naam. 

- Amen –

Persoonlijk vind ik dat dit gebed een diepe kijk geeft in het proces van sterven aan jezelf.
Hoe is dat bij jou?

In Hem

Ik ben die ik ben;
ik mag zijn wie ik ben.
Ik ben gewild, gekend en geliefd.
Ik ben de dochter van de Allerhoogste.

Ik ben kostbaar en waardevol.
Duur gekocht en betaald.
Rechtvaardig en heilig.
Ik ben een gezegend kind van God.

Onder Zijn liefdevolle handen
kan ik openbloeien als een roos
en Zijn geur verspreiden.

Ik leef en ik sterf,
allebei tegelijk.
Want niet meer ik,
maar Hij leeft in mij.

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




* Zie: Gebedsbroeders
http://gebedsbroeders.nl/blog/bevrijd-mij-o-jezus


Geen opmerkingen:

Een reactie posten