zondag 2 maart 2014

Week 10 - Berouw (1)

En de tollenaar bleef op een afstand staan en wilde ook zelfs zijn ogen niet naar de hemel opheffen, maar sloeg op zijn borst en zei: O God, wees mij, de zondaar, genadig.
Ik zeg u: Deze man ging gerechtvaardigd terug naar zijn huis, in tegenstelling tot die andere.
HSV

De tollenaar echter bleef op een afstand staan en durfde niet eens zijn blik naar de hemel te richten. In plaats daarvan sloeg hij zich op de borst en zei: “God, wees mij zondaar genadig.”
Ik zeg jullie, hij ging naar huis als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God, maar die ander niet.
NBV

Lucas 18:13,14a


Het is lange tijd geleden dat mijn leven zo op z’n kop heeft gestaan als afgelopen week.
Het thema voor mijn Stille Tijd was ‘Berouw’.
Als eerste lees ik altijd de overdenking, meer tijd heb ik ’s zondags vaak niet en de rest van de week iedere dag één of meer van de ter verdieping gegeven Bijbelgedeelten.
Eigenlijk verheugde ik me al bij voorbaat op bepaalde gedeelten, omdat ik ze ken en ze
me raken.
De overdenking op de kalender begint met een verhaaltje over een klein meisje, die iets verkeerds gedaan had en het niet meer voor zich kon houden, maar het moest vertellen aan haar moeder.
Onder tranen biechtte zij op wat ze had gedaan, terwijl haar moeder God dankte dat Hij haar dochter een zacht hart had gegeven, een hart van berouw.
Hoewel de moeder natuurlijk verdrietig was over wat haar dochter had gedaan, vergaf zij haar in liefde omdat zij de goede weg had gekozen.
Natuurlijk moesten er dingen worden rechtgezet; ook gingen ze naar de Here Jezus om vergeving te vragen, en uiteindelijk viel het meisje in de armen van haar moeder in slaap.

Van dit verhaaltje gaan we naar de tollenaar in de tempel, die achter in de tempel staat, omdat hij zich niet waardig genoeg voelde om verder te lopen en die zich bewust was van wie hij was en het daar door uitriep: ‘God, wees mij zondaar genadig!’

Berouw, belijden, vergeving ontvangen.

In onze dienst die ochtend komt het terug, maar ook in het boek dat ik aan het lezen ben die middag.
En als ik de dag erop verder ga in een ander boek dat ik ook aan het lezen ben, kom ik ook daar uit bij hetzelfde onderwerp, alleen wordt dan in één klap mijn hele wereld op z’n kop gezet.
Ik vind het bijzonder dat aan het begin van deze week alles zich toespitst op berouw, belijden en vergeving en God zal hier ongetwijfeld een bedoeling mee hebben, dat geloof ik, als er zoveel dingen samenkomen, maar de rest van de week worden mijn gedachten beheerst als nooit te voren over zonden belijden en vergeving ontvangen in het licht van het volbrachte werk van de Here Jezus aan het kruis op Golgotha.

Aan de ene kant is er verwarring, mijn denkwijze is immers totaal op z’n kop gezet, maar aan de andere kant ‘was er een intens gevoel van dankbaarheid, om wat de Jezus heeft gedaan, als ik nog niet eerder heb ervaren.
Op kring mocht ik het neerleggen en hebben we er over gesproken, maar ik kwam er niet echt verder mee.
Ook met mijn man heb ik er over gesproken, maar in mijn hoofd blijft het een wirwar van gedachten, die waarschijnlijk alleen tot rust komen als ik alles heb opgeschreven en uitgewerkt.
En of ik er dan uit ben, uitkom, dat zal blijken.


Lieve Vader in de hemel.
Wat is de grond onder mijn voeten aan het schudden deze week.
Welk een onrust is mijn leven, mijn gedachtewereld, binnengekomen.
Maar tegelijk ook welk een rijkdom en dankbaarheid.
Ik kan het allemaal niet bevatten en in mijn gedachten is het nog één grote chaos.
Van alles en nog wat gaat er rond.
En als ik het ene in Uw woord lees, gaan mijn gedachten al weer naar het volgende en als ik daar weer ben aangekomen word ik soms weer teruggeworpen naar het vorige om het vervolgens weer van een andere kant te bezien of …
En als ik bij het één komt, volgt daarop soms automatisch weer wat anders.
Verwarring en chaos is er in mijn hoofd en ik kan niets anders doen dan het proberen te ordenen door erover te schrijven.
Ik bid U, Vader, leid mij door Uw Heilige Geest naar de waarheid, Uw waarheid.
Open de ogen van mijn hart, geen mij wijsheid en inzicht, en help mij om orde te brengen in deze chaos van al die gedachten en woorden.
Leidt mij op de heilige weg, de weg naar U.
In Jezus ‘Naam.

- Amen - 


Berouw.
Ken jij berouw is de vraag die als laatste naar me toekom na de gegeven Bijbelgedeelten.
Ja, ik ken berouw en mijn gedachten gaan naar de nacht waarin ik het verhaal schreef ‘Die alles veranderende gebeurtenis’ en naar het moment dat ik voor het eerst van mijn leven hoorde wat Hij eigenlijk werkelijk heeft doorstaan voor mij.
Nog herinner ik me de diepe pijn die ik voelde en de vele tranen* die ik huilde om het diepe besef dat Jezus zo moest lijden en sterven voor mijn zonden.
(*Ik ben een emotioneel mens, tranen horen bij mij, maar dit wil niet zeggen dat dat bij iedereen zo moet zijn)

Berouw gaat dieper, gaat verder dan spijt hebben en sorry zeggen voor wat je verkeerd hebt gedaan.
Berouw is besef van schuld, is tot inkeer komen, is oprecht verdriet hebben over.
Echt berouw leidt tot omkeer, tot afkeren van.

David zegt in Psalm 51: ‘Want ik ken mijn overtredingen, mijn zonde staat mij voortdurend voor ogen.
Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, ik heb gedaan wat kwaad is in Uw ogen, …
Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen.
Ontzondig mij met hysop, dan zal ik rein zijn, was mij, dan zal ik witter zijn dan sneeuw. Doe mij vreugde en blijdschap horen; laat de beenderen zich verheugen die U verbrijzeld hebt.
Verberg Uw aangezicht voor mijn zonden; delg al mijn ongerechtigheden uit.
Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest. Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg.

Jesaja 1:1-18 laat heel duidelijk zien hoe zonde tussen God en ons in staan.
Hoewel het volk Israël haar offers nog brengt, de feesten viert, de voorgeschreven bijeenkomsten houden, is alles een gruwel in Gods ogen, omdat ze Hem de rug toe hebben gekeerd, er bloed kleeft aan hun handen, omdat ze het kwade niet mijden, zich niet inzetten voor het goede, verdrukten, wezen en weduwe geen recht doen.
Maar God is een genadig God, een God van liefde en trouw, en Hij vertelt steeds opnieuw dat er vergeving is als zij hun zonden belijden en zich afkeren van hun kwade praktijken.

Jesaja 1:16,17,18bWas u, reinig u! Doe uw slechte daden van voor Mijn ogen weg!
Houd op met kwaad doen, leer goed te doen, zoek het recht!
Help de verdrukte, doe de wees recht, bepleit de rechtszaak van de weduwe!
Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.

Joël 12:12b, 13 - …, bekeer u tot Mij met heel uw hart, namelijk met vasten, met geween en met rouwklacht.
En scheur uw hart en niet uw kleren.
Bekeer u tot de HEERE, uw God, want Hij is genadig en barmhartig, geduldig en rijk aan goedertierenheid, en Hij heeft berouw over het kwaad*.
(* De NBV en de GNB spreken respectievelijk van ‘tot vergeving bereid’ en ‘steeds bereid de straf in te trekken’)

Als ik dan naar het Nieuwe testament ga, naar het verhaal van de tollenaar, dan zien zie ik daar een man met een berouwvol hart.
Een man die van zichzelf weet dat hij een zondaar is en dat hij Gods genade nodig heeft .
Wat een verschil met de ‘vrome’ farizeeër!
Hoe duidelijk komt hier naar voren wat in 1 Samuël 16:7 -  …, de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.
... en de tollenaar ging gerechtvaardigd, vrij van schuld, naar huis terug.

Het raakt me dat juist de mensen die door de ‘maatschappij’ worden uitgespuugd, op wie door de ‘maatschappij’ wordt neergekeken,  tollenaars, zondaars, bij Jezus komen.
De tekst uit Lucas 5:31 schiet door mijn hoofd: ‘Wie gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar wie ziek zijn. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot bekering te roepen, maar zondaars.’
Het lijkt erop dat zij zichzelf beter kennen dan wie dan ook.


Voor ik de kans heb om verder na te denken over dit thema ‘Berouw’, lees ik iets dat alles op z’n kop zet en waardoor ik gewoon niet anders kan dan op zoek gaan wat Gods woord erover zegt, laat zien.

Het wordt teveel om dat allemaal hier neer te schrijven, het verhaal zou te lang worden, maar ook ontbreekt mij de tijd om dit in één dag te doen.
Daarnaast zou het ook niet goed zijn, ik heb ook tijd nodig om af en toe even afstand te nemen voor ik weer verder kan gaan.
Al vele dagen ben ik hierdoor deze week op zoek, lees ik, overdenk ik, en gaan mijn gedachten allerlei kanten op, maar het op schrift zetten van mijn gedachten en het alles plaatsen in het licht van Gods woord kost gewoon veel tijd.
En zo is het deze zondag anders dan anders.
Geen weekgedichtkaart, geen afgerond stukje maar een: Wordt vervolgd!
Mijn Stille Tijd-onderwerp gaat over in een soort van persoonlijke studie naast het volgende Stille tijd-thema.

Ik hoop de komende week hierover verder te schrijven en die stukjes (of stuk; ik heb werkelijk geen idee wat het gaat worden) te plaatsen.
Ik zou het fijn vinden als je meeleest, meedenkt en jouw gedachten er over deelt.

Gods rijke zegen en een liefdevolle groet,
Rita.

Wordt vervolgt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten