HSV
Hij vertelde hun een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven: ...
NBV
(NB - bidden zonder te verslappen)
Lucas 18:1
Met de Bijbeltekst voor deze week lijkt het te gaan om gebed, de noodzaak van het onophoudelijk bidden, maar de schrijfster van de overdenking neemt me deze week mee naar de weduwe en de rechter.
En ik moet bekennen dat ik niet eerder echt over deze twee personen heb nagedacht; het ging immers om het feit dat Jezus extra wilde benadrukken dat we niet moesten verslappen als het gaat om bidden.
Daarnaast tipt ze deze week verschillende dingen aan in haar overdenking, zonder echt op deze dingen terug te komen.
Wat ik aan de andere kant ook wel weer begrijp, want daar is op het kalendertje ook geen ruimte voor, maar het maakt wel weer van alles los in mij, waardoor ik nu zit van: welke kant moet ik op, want elk aspect vraagt om over nagedacht te worden.
Ik doe dus maar wat voor mij het beste werkt en bij mij past, namelijk alles op een rijtje afwerken en orde brengen in mijn gedachten die een chaos worden door de hoeveelheid van dingen die met dit stukje op mij afgekomen zijn.
Het eerste waar het om gaat is gebed, en dit natuurlijk naar aanleiding van de Bijbeltekst.
‘De simpelste definitie van gebed is praten met God.’*
Het advies dat Jezus geeft in de Bijbeltekst is om dit altijd te doen en niet op te geven of zoals een andere vertaling zegt te verslappen.
Hij geeft de gelijkenis van de weduwe en de rechter om dit te illustreren.
De vraag die de schrijfster er echter aan verbind is, of dit ook het advies van Jezus is.
Vervolgens maakt ze de sprong naar een andere uitspraak van Jezus, namelijk: ‘Als jullie bidden moeten jullie niet denken dat er veel woorden nodig zijn, want de Vader weet al wat je nodig hebt voor je het eerste woord hebt uitgesproken’, en ze verbindt daaraan de vraag of we nu wel of niet moeten volhouden.
En terwijl ze hierover aan het nadenken was, kwam ze, door een folder die ze las over een project voor Zuid-Afrikaanse vrouwen, terecht bij de weduwe, bij haar status als weduwe en wat het in de tijd van Jezus eigenlijk betekende om weduwe te zijn.
Ze schrijft: ‘Een weduwe in Israël had niemand die haar beschermde en zekerheid bood. Gebruikte Jezus daarom een weduwe als voorbeeld?’ Zegt Hij misschien: ‘Kom bij God als een weduwe; volkomen afhankelijk van Hem alleen?’*
De volgende stap is het feit dat God geen onrechtvaardige rechter is, maar een heel rechtvaardige, die precies weet waar we wel of niet recht op hebben en dat we allemaal Zijn liefde (die in Jezus zichtbaar en tastbaar is geworden) heel hard nodig hebben.
Ze besluit de overdenking met:
‘Als God de Enige is die je hebt en als je weet dat Hij volkomen te vertrouwen is, dan blijf je wel komen.’*
Misschien malen mijn hersens wel weer te ver en te diep.
Soms wilde ik dat er niet direct allerlei radertjes gingen draaien in mijn hoofd als ik iets lees, wat zou het dan soms allemaal een stuk makkelijker zijn.
Maar ja, zo werkt het schijnbaar niet bij mij en allerlei vragen en gedachten komen als vanzelf boven met het lezen van alles.
Als eerste is daar de laatste zin, die mij tegelijk terugbrengt naar het begin, namelijk, dat als je maar weet dat God te vertrouwen is, dat je dan vanzelf wel bij Hem terug blijft komen.
Is het zo simpel?
En als het zo simpel is, waarom zegt Jezus dan deze woorden en waarom geeft Hij dan deze gelijkenis?
Wordt immers ons weten niet regelmatig belemmert of overruled door wat we voelen of denken?
Overheersen onze gevoelens en/of gedachten soms niet het weten?
Jezus kent ons, Hij kent de mens beter dan dat wij onszelf vaak kennen, al willen we dat misschien niet altijd toegeven.
En omdat Hij ons kent, spreekt Hij deze woorden.
Hij weet dat de mens de neiging heeft om als iets lang(er) duurt, op te geven of te verslappen. (ik spreek even in het algemeen, uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd)
Ten diepste geloof ik nog steeds, dat de kern waar deze gelijkenis om draait, is en blijft, dat Jezus ons de noodzaak wil doen inzien van het waarom we moeten volhouden om te bidden.
De uitspraak van Jezus: ‘Als jullie bidden moeten jullie niet denken dat er veel woorden nodig zijn, want de Vader weet al wat je nodig hebt voor je het eerste woord hebt uitgesproken’, doet daar niets aan af, noch is dit een reden om maar niet te bidden omdat Hij het toch al weet.
Altijd bidden wil niet zeggen dat we veel woorden gebruiken, of zoals de tekst het eigenlijk zegt, om een omhaal van woorden gebruiken.
(De tekst komt overigens uit Mattheüs 6 (vers 7), een gedeelte waar Jezus spreekt over bidden)
Altijd bidden is doen wat Gods woord zegt:
Volharden: ‘Volhard in het gebed.’ (Rom. 12:12)
Bij elke gelegenheid: ‘… terwijl u bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daarin waakzaam bent met alle volharding en smeking voor alle heiligen.’ (Ef. 6:18)
Waakzaam zijnde en dankend: ‘Volhardt in het gebed, weest daarbij waakzaam en dankt.’ (Kol. 4:2)
Nooit ophouden: ‘Bid zonder ophouden.’ (1 Thess. 5:17)
Wat met een omhaal van woorden wordt bedoelt, wordt misschien wel het duidelijkst weergegeven in de Naardense Bijbel waar staat: ‘met een stortvloed van woorden’.
Het altijd bidden waar Jezus over spreekt is duidelijk zoiets anders; volhouden is dus weldegelijk iets waar Jezus op aandringt, alleen niet met een hoop bombarie of op een omslachtige manier om het aan te dikken of om op te vallen.
En waarom nog bidden als de Vader toch al weet wat ik zeggen wil?
Het vers waaruit de overdenking voortkomt geeft het eigenlijk al aan, namelijk uit gehoorzaamheid.
Jezus zegt het (en Gods woord ook op verschillende plaatsen), dus het zou pure ongehoorzaamheid zijn als we het niet deden.
God wil gewoon gebeden zijn.
Jacobus 4:2 – ‘U verlangt naar iets en krijgt het niet. U benijdt anderen en beijvert u om dingen te bemachtigen en kunt ze niet krijgen. U maakt ruzie en voert strijd, maar u krijgt niet, omdat u niet bidt.’
Sommige dingen veranderen of gebeuren alleen als we bidden. (Marc.9:29)
‘Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.’
(Jac.5:16)
‘Bid, en u zal gegeven worden; zoek, en u zult vinden; klop, en er zal voor u opengedaan worden.'
(Matth. 7:7)
Niet bidden omdat de Vader het toch al weet, heeft dus duidelijk verstrekkende gevolgen.
Al heb je nauwelijks woorden, of kom je er bijna niet uit, het gaat onze hemelse Vader niet om wat we zeggen of hoe (behalve dan die veelheid van woorden J), maar dat we het uitspreken naar Hem.
Daarnaast, als Jezus steeds opnieuw Zijn Vader opzoekt om te bidden, wie denken wij wel niet te zijn om te kunnen zeggen dat wij dit dan niet hoeven te doen omdat Hij toch alles al weet?!
Afgelopen week werd ik er wel weer bij bepaald dat Jezus nooit zomaar een voorbeeld gebruikt, en dat achter alles eigenlijk een diepere betekenis zit.
Dus ook achter de weduwe en de rechter in deze gelijkenis.
Als de schrijfster van de overdenking aangeeft dat een weduwe in die tijd niemand had die haar beschermde en haar zekerheid bood, dan wordt in deze gelijkenis tegelijk ook duidelijk hoe Jezus ons ziet zonder gebed; namelijk als hulpeloze, onbeschermde, afhankelijke wezens.
Hoewel de weduwe niet de kern is van deze gelijkenis, ik geloof met de schrijfster, dat Jezus er wel wat mee wil zeggen en wil duidelijk maken.
We hebben hem nodig!
Daarnaast is zij een voorbeeld voor ons in volharding en wat het uitwerkt.
‘En er was een weduwe in dezelfde stad en zij kwam voortdurend naar hem toe …
En hij wilde een tijd lang niet.’ (vers 4)
‘Voortdurend’ en ‘hij wilde een tijd lang niet’ duiden op het feit dat zij niet maar een weekje iedere dag bij hem aanklopte, maar dat ze voor een lange tijd steeds weer en weer en weer naar hem toe ging.
Voortdurend, aanhoudend, onafgebroken, eindeloos, continue, gestaagd, consequent, geregeld, onophoudelijk …
Uiteindelijk werd deze rechter het zat en zwichtte onder de druk en om erger te voorkomen sprak hij recht.
De onrechtvaardige rechter staat niet als voorbeeld voor God, maar Jezus wil met hem aantonen dat God veel en veel meer is dan deze persoon.
‘Zal God dan geen recht doen aan Zijn uitverkorenen, die nacht en dag tot Hem roepen, hoewel Hij hen soms lang laat wachten?’
(Lucas 18:7)
Als een onrechtvaardig, een goddeloos iemand kunnen we wel zeggen, al zwicht onder de druk van herhaaldelijk terugkomen …?
Is God niet veel en veel meer dan zo iemand?
Hoe zouden we toch ooit kunnen denken dat het anders zou zijn; hoe durven we het eigenlijk zelfs maar in ons hoofd te halen dat Hij minder zou zijn dan deze persoon?
Want, is dat niet in wezen wat we uitdragen als we ophouden met bidden of verslappen?
God is de Rechtvaardige Rechter; Hij zal recht doen!
Ja, het kan soms lang duren, maar Hij zal het doen.
Wat ik ook zo bijzonder vind, en waarvan ik denk dat we dat vaak vergeten, is het feit dat Hij ons waarschuwt in dit vers.
Wij leven in een tijdperk waarin alles snel snel gaat en moet gaan; geduld is niet echt een populair woord meer en deze tendens trekt door in ons gehele leven.
Zo ook ons gebedsleven.
We willen graag dat God onze gebeden snel verhoord en raken ontmoedigd als dit niet zo is.
We hebben de neiging om maar niet meer te bidden, want wat heeft het voor zin?
We bidden al zo lang, is onze reactie.
Maar worden wij hier al niet gewaarschuwd dat Hij ons soms lang zal laten wachten?
Ja, het gaat hier over rechtspreken, maar ik geloof dat dit principe geldt voor al ons bidden en niet alleen voor het feit dat God eens recht zal spreken.
Wat een liefdevol en genadig God hebben wij eigenlijk, dat Hij ons zelfs al van te voren waarschuwt dat een antwoord lang op zich kan laten wachten, maar dat dit niet betekent dat Hij nooit zal antwoorden!
Wat een reden om vol te houden, om niet te verslappen, om niet op te geven en de moed te verliezen!
Laten we ons daarnaast ook bewust zijn, of worden, van het feit dat volharding leren, standvastig worden niet iets is dat je in een paar dagen leert!
O, welk een bemoediging geeft Jezus ons met deze gelijkenis naast de te leren les!
Welk een blijk van Gods liefde en trouw, van hoe goed Hij ons kent en toch bemoeienis met ons wil hebben, voor ons wil en zal zorgen.
Laten we niet wanhopen en ons geloof opgeven, maar laten we blijven geloven en vertrouwen op Hem die zowel betrouwbaar als rechtvaardig is.
Lieve Vader in de hemel, mijn hart loopt over van liefde en dankbaarheid voor U, terwijl ik me tegelijk ook heel klein voel in Uw aanwezigheid hier vanachter mijn bureautje.
Ik dank U voor Uw woord, voor Uw bemoediging die klinkt in de te leren lessen.
Want zo bent U; U bemoedigd ons te midden van de te leren lessen!
En ook waarschuwt U ons, zodat we voorbereid zijn.
Vergeef ons, lieve Vader, dat we Uw waarschuwingen zo vaak vergeten en ons laten meesleuren door onze gevoelens en gedachten.
O, Heer, hoe belangrijk is het toch om Uw woord te onderzoeken en te overpeinzen!
Hoe brengt het ons niet tot nieuwe inzichten, of legt bloot, wat we eigenlijk al wisten of hoorden te weten.
Dank U wel, vader, voor de vrijheid die wij (nog) hebben om dit te doen!
Maak ons ook bewust van deze rijkdom door hier zorgvuldig mee om te gaan en te profiteren van deze door Uw gegeven rijkdom, zodat we sterk en standvastige kinderen van U zullen worden.
Het wordt er allemaal niet makkelijker op, Vader, maar door Uw woord weten we dat U altijd bij ons zal zijn tot aan het einde van de wereld.
Kom spoedig, Heer Jezus, opdat er nog geloof gevonden zal worden.
- Amen -
De rijkdom van Gods woord
Een gebed.
O, hoe groot is Uw liefde en trouw,
hoe diep en rijk zijn Uw woorden.
Zelfs in de lessen die U ons wilt leren,
klinken Uw bemoedigingen door.
Soms ligt het zo voor het oprapen,
soms moeten wij zoeken naar wat U bedoelt.
Soms vinden we in Uw waarschuwingen
de weg omtrent het juiste spoor.
Ik bid U, Heer, om geopende harten,
die niet alleen oog en oor hebben
voor wat zij willen zien of horen,
maar die openstaan
voor de leiding van Uw Geest.
Ik bid U ook om gewillige harten,
die willen luisteren en gehoorzamen,
zodat geen van Uw woorden
of waarschuwingen
aan dovemansoren zijn geweest.
Help ons, Heer, om steeds opnieuw
de juiste keuzes te maken
om te blijven geloven,
te blijven vertrouwen.
U bent trouw en rechtvaardig;
U doet wat U zegt en belooft!
U bent immers de Rots
op wie wij kunnen bouwen!
- Amen -
Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
* Citaat kalender
Prachtig! Ik ga proberen een linkje te plaatsen bij mijn vorige blog naar deze post.
BeantwoordenVerwijderen