zondag 25 mei 2014

Week 22 - Een hemels huis

In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. 
Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken.
En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben.

Johannes 14:2,3
HSV


Volgende week (deze week als dit stukje op mijn blog komt) is Hemelvaart.
Hemelvaart, een dag die ons herinnert aan de dag dat Jezus terugging naar Zijn Vader in de hemel.

En nadat Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen(opgeheven) terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen.

En toen zij, terwijl Hij van hen wegging, hun ogen naar de hemel gericht hielden, zie, twee mannen stonden bij hen in witte kleding, die ook zeiden: Galilese mannen, waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel?
Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan.

Toen ik afgelopen week zo over aan het nadenken was en aan het rondkijken op Internet wat er allemaal over ‘weektekst’ geschreven is, kwam ik er niet helemaal uit, zo verschillend wordt er over de tekst uit Johannes gedacht.
Uiteindelijk dacht ik bij mezelf, och, wat maakt het ook eigenlijk allemaal uit, het belangrijkste is immers te weten of je straks zult zijn waar Jezus is.
En of het nu gaat om een woning, of een plaats, of priesterschap of …, voor eeuwig bij Hem zijn, dat is de kern.

Als ik dan echter vanmorgen achter mijn laptopje kruip en de eerste zinnen geschreven heb, besef ik ineens wat voor geweldig feest Hemelvaart eigenlijk is.
Ja, het is de dag waarop wij terugdenken aan het feit dat Jezus terugging naar Zijn Vader, maar daarmee wordt Hemelvaart juist een heel bijzonder feest.
Want als we gaan kijken wat dit eigenlijk inhoudt, dan wordt Hemelvaart een ‘feest’ van beloften(zelfs al gedeeltelijk vervulde beloften), een feest van hoop, een feest van blijdschap, een feest van dankbaarheid; een feest van uitzien naar.

In de eerste plaats zal het een feest van blijdschap geweest zijn voor in de hemel.
Welk een vreugde zal daar geweest zijn omdat Jezus weer thuis was.
Blijdschap, omdat Hij Zijn taak, Zijn werk op aarde had volbracht.
Blijdschap, om de vele mensen die nu gered konden worden.
Blijdschap, omdat het voorhangsel was gescheurd en de mens weer vrije toegang had tot de Vader; tot de troon van genade.
Blijdschap en dankbaarheid, omdat de Zoon had overwonnen.

Blijdschap en dankbaarheid ook voor de discipelen en voor ons.
Ja, het was heel verdrietig voor de discipelen dat ze zonder Jezus verder moesten op deze aarde, maar er was ook blijdschap omdat Jezus beloften had gegeven die alleen maar konden worden vervuld als Hij terug zou gaan naar Zijn Vader.
Blijdschap, omdat ze wisten dat Jezus woorden waarheid waren en betrouwbaar; Hij zou ze na komen!
Jezus beloofde de Trooster, de Heilige Geest, en Hij kwam!
Blijdschap en dankbaarheid om de vervulde belofte!
Maar Hij beloofde ook dat Hij terug zou komen opdat wij, als gelovigen, als Zijn kinderen, zullen zijn waar Hij is.
Beloften over een plaats waar geen dood en geen rouw meer zal zijn, geen verdriet, geen pijn en moeiten.
Beloften over tranen die door de vader zullen worden gedroogd.
Beloften over dat Hij alles nieuw zal maken; een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en God Zelf zal bij ons wonen!
Er zal geen nacht meer zijn, we zullen geen lamplicht meer nodig hebben, want God Zelf zal ons licht zijn.
Een nieuwe naam zullen we ontvangen, Zijn naam zal op ons voorhoofd zijn en we zullen Zijn aangezicht zien! (Openbaring 21, 22)
O, en nog veel meer beloften staan er in.

Hebben we nog meer aanmoediging om de wedloop uit te lopen, standvastig te zijn, om vast te houden aan Hem in elke omstandigheid en situatie, om te zorgen dat we overwinnen!
En we gaan deze weg immers niet alleen, want Zijn Geest, Zijn Geest van kracht, liefde en bezonnenheid heeft Hij aan ons gegeven! (2 Tim. 1:7)
De reeds vervulde belofte!

Welk een Hoop hebben wij, wat een vooruitzicht!
Wij leven immers niet als mensen zonder Hoop!
Eeuwig leven met Hem, bij Hem, in Zijn heerlijkheid!
Jezus, onze Hoop!

In Hebreeën 6 staat een prachtige bemoediging voor ons over Hoop.

Want toen God Abraham de belofte deed, zwoer Hij bij Zichzelf, omdat Hij bij niemand die hoger was, kon zweren.
Hij zei: Voorzeker, rijk zal Ik u zegenen en overvloedig zal Ik u in aantal doen toenemen.
En zo heeft hij de belofte verkregen na daar geduldig op gewacht te hebben.
Mensen zweren immers bij Iemand die hoger is dan zijzelf, en de eed, die hun tot bevestiging dient, is het eind van alle tegenspraak.
Omdat Hij aan de erfgenamen van de belofte overvloediger de onveranderlijkheid van Zijn raadsbesluit wilde bewijzen, heeft God die bekrachtigd met een eed, opdat wij door twee onveranderlijke dingen, waarin het onmogelijk is dat God zou liegen, een sterke troost zouden ontvangen, wij die bij Hem de toevlucht genomen hebben om de hoop die voor ons ligt, vast te houden.
Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.
Daar is de Voorloper voor ons binnengegaan,namelijk Jezus, Die naar de ordening van Melchizedek Hogepriester geworden is tot in eeuwigheid.
(Klik >> HIER<< om dit gedeelte in andere vertalingen te lezen)

Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel …
Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.

Mijn kennis over schepen is zeer beperkt, maar ik weet wel dat ieder schip een anker heeft en dat het anker er voor zorgt dat het schip blijft liggen waar het hoort en niet meegevoerd wordt door de stromingen.
Kort gezegd is een anker (encyclo.nl) een gestel voor het vastleggen van schepen, boeien, bakens, drijvende mijnen enz.

Zie je het voor je?
Zie je voor je hoe de dikke kabel het anker met het schip verbindt en hoe het zo vast blijft liggen?
Zo loopt er een nog dikkere kabel tussen onze ziel en Gods heiligdom.
Aan de ene kant zit het anker in onze ziel en aan de andere kant van de kabel eindigt het bij Gods troon waar het onwrikbaar vast ligt.
Deze hoop, het vooruitzicht van eeuwig leven en alles wat daar bij hoort, hebben wij als een anker voor de ziel, en het ligt onwrikbaar vast in Zijn heiligdom.
Allen, die gekocht en betaald zijn met het bloed van het Lam, mogen zeker weten: er is een plaats bereid voor hen bij God in Zijn heerlijkheid!

Wat een vreugde!
Wat een blijdschap!
Wat een dankbaarheid!
Wat een hoop!
Wat een vooruitzicht!
Hemelvaart, Feest van Hoop!

Laten we daarom met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt en ons oog gericht houden op Jezus!
Hij is ons in alles voorgegaan,
Zijn blik hield Hij gericht op wat voor Hem lag, daardoor kon Hij de weg gaan die Hij gegaan is, kon Hij volhouden tot het einde toe.
Kon Hij alles verdragen wat er gezegd werd, alle beschimpingen en alle vernederingen.
En nu zit Hij op de plaats die Hem toekomt, aan de rechterhand van Zijn Vader.
Laten wij ons oog gericht houden op Hem; laat wat Hij heeft doorstaan en waar Hij in vol gehouden heeft, ons de moed geven om ook vol te houden en stand te houden op de weg die wij hebben te gaan, hoe moeilijk die soms ook is.
(Hebr. 12:1,2,3)

Dat Hemelvaartsdag voortaan een feestdag mag zijn van Hoop en Vooruitzicht, van Vreugde en Dankbaarheid, omdat Hij, Jezus, die onze Hoop is ons is voorgegaan en op ons wacht.

Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.
Mattheüs 24:13

En u zult door allen gehaat worden omwille van Mijn Naam, maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.
Marcus 13:13

Wees getrouw tot de dood en Ik zal u geven de kroon des levens.
Openbaring 2:10

Wie een oor heeft, die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt.
Wie overwint, hem zal Ik geven te eten van de boom des levens, die in het paradijs Gods is.
Openbaring 2:7


Lieve Vader in de hemel, dank U wel voor deze woorden van hoop en bemoediging die mijn ziel verkwikken en vullen met vreugde en blijdschap.
Dank U wel Heer Jezus, dat U dit alles hebt mogelijk gemaakt.
Dank U wel, voor Uw hulp om de wedloop van mijn leven te kunnen lopen, voor Uw hulp om vol te kunnen houden tot het einde toe.
Dank U wel, voor Uw Heilige Geest, mijn Trooster, mijn kracht.
Help mij, Heer Jezus, om heel dicht bij U te blijven, met U te leven, te wandelen, want alleen dan blijf ik met U verbonden en zal Uw kracht in mij zijn.
Los van U ben ik niets, kan ik niets, maar in Uw kracht kan ik alles aan.
Het zijn grote woorden, lieve Vader, en hoewel het me soms kan benauwen als ik zie wat Uw kinderen wordt aangedaan en hoe zwaar en moeilijk het leven soms is, toch weet ik dat Uw woord ja en amen is en dat als ik met U verbonden blijf, Uw woord ook waarheid is voor mij. 
Dank U daarom, lieve Vader, voor de vele getuigen die U hebt gegeven.
Dank U wel ook voor Uw woord, voor Uw beloften, voor de hoop die U geeft.
Het anker voor mijn ziel.
Mijn ziel prijst Uw grote Naam!

- Amen –


Hemelvaart

Feest van hoop,
van blijdschap en vreugde,
van dankbaarheid
en heerlijk vooruitzicht.

Hoop,
die een anker is
voor onze ziel.
Blijdschap en vreugde,
om wat ons wacht
bij Hem.
Dankbaarheid,
omdat Hij ons in alles
is voorgegaan.
Vooruitzicht
naar het nieuwe
Jeruzalem.

Hemelvaart

Feest van Hoop,
van blijdschap en vreugde,
van dankbaarheid,
van eeuwig leven
in Zijn Licht.


Moge de God die onze Hoop is, 
u vervullen met alle vreugde en vrede in het geloven, 
zodat u overvloeit van hoop, 
door de kracht van de heilige Geest.
Rom. 15:13

Een liefdevolle groet,




zondag 18 mei 2014

Week 21 - Mom@home

…, een vrouw die de HEERE vreest, die zal geprezen worden.

Spreuken 31:30b


Tot mijn grote schrik, voor een moment althans, zag ik afgelopen zondagmorgen dat de tekst waar ik vorige week over geschreven heb -doordat die mij het meeste raakte- deze week aan de beurt is.
Nu zul je misschien zeggen, kijk je dan niet vast verder wat er die week erop komt; nee dus, niet meer.
Ik deed dat af en toe wel, maar ik heb gemerkt dat ik me daar dan weer moeilijk van kan losmaken; automatisch ga ik er dan al over nadenken en als ik niet oppas, ben ik zo met twee dingen tegelijk bezig terwijl dat helemaal niet nodig is.
En zodoende wist ik dus niet dat deze tekst zou komen.
Ik geloof echter wel dat God mij ook in deze dingen leidt en dat het op de één of andere manier goed is of goed komt; en dat bleek deze week dan ook zo te zijn.
Vorige week werd ik namelijk ook bepaald bij het verhaal van Martha en Maria uit Lucas 10 (vers 38-42) en had daar ook een notitie van gemaakt op mijn schrijfblok, maar met het schrijven kwam ik toch (weer) heel anders uit en heb het toen maar laten liggen.
En zie nu …
Deze week maakt dit Bijbelgedeelte deel uit van de twee stukjes die gelezen konden worden en zo kom ik als nog uit(of weer terug, maar net hoe je het bekijkt) bij Martha en Maria vanuit Spreuken 31.

Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd; …
Spreuken 3:1

Aan deze tekst moet ik denken als ik de vrouw uit Spreuken en de dames uit Lucas in gedachten naast elkaar plaatst.
De vrouw uit Spreuken lijkt op Martha, altijd maar bezig en hard aan het werk.
Op zichzelf is het helemaal niet verkeerd om hard te werken, om goed te zorgen voor waar je verantwoordelijk voor bent, maar zowel in Spreuken als in Lucas vinden we daar wel een kanttekening bij.
In Spreuken is dat de tekst ‘…, een vrouw die de HEERE vreest, die zal geprezen worden’ en in Lucas ‘Slechts één ding is nodig. Maria heeft het goede deel uitgekozen, …’.
En zo kom ik uit bij het woord in Prediker: voor alles is een tijd!
Er is een tijd om hard te werken, maar er is ook een tijd om aan de voeten van de Heer te zitten.
Laat Spreuken 31 in eerste instantie een vrouw zien die van ’s morgens tot ’s avonds hard aan het werk is, aan het einde zegt Spreuken wel wat het belangrijkste is, namelijk ontzag hebben voor de Heer, zo’n vrouw is te prijzen.
En in Lucas zegt Jezus tegen Martha dat je je druk kunt maken over van alles en nog wat, maar dat het uiteindelijk maar gaat om één ding, namelijk je relatie met Hem, daar tijd voor maken.
Niets is méér belangrijk dan dat.

Een vrouw die ontzag heeft voor de Heer (die de Heer vreest), die is te prijzen.
‘Maria heeft het goede deel (uit)gekozen, dat niet van haar zal worden afgenomen.’

Gekozen, uitgekozen …
Het laat zien dat het gaat om een keuze van ons.
Martha koos ervoor om bezig te blijven met van alles en nog wat, terwijl Maria ervoor koos om de boel de boel te laten en aan de voeten van Jezus te gaan zitten en Zijn woorden in te drinken.
Persoonlijk denk ik niet dat Jezus hier bedoelt één of twee keer per week in de kerk zitten en daar naar Gods woord luisteren, ik denk dat Hij een regelmatig contact met Hem, zo niet een dagelijks moment van aan Zijn voeten gaan zitten, bedoelt.

Jezus zegt, dat Maria het beste deel heeft gekozen, een deel dat niet van haar kan worden afgepakt.
Boven alles van wat we moeten doen –van onszelf of wat er van ons wordt verwacht- staat, dat we tijd maken om naar Hem toe te gaan en met Hem alleen te zijn.
Niet gehaast, zittend op het puntje van onze stoel met onze jas aan, maar ontspannend op de grond lekker ergens tegen aan leunend of opgekruld in een lekkere stoel, of … vul maar in wat jij prettig vindt.
Als er staat dat Maria aan Jezus’ voeten zit, zie ik een vrouw voor me die ontspannen op de grond zit en wiens ogen vol liefde en verwachting omhoog kijken naar Degene die haar zo dierbaar is en van wie ze de woorden indrinkt, alles om haar heen vergetend, alleen gericht op Hem.
Ik zie en voel hoe ze tot rust komt, nieuwe kracht ontvangt en dingen leert die belangrijk zijn.
Want dat is wat het betekent om aan Zijn voeten te zitten, dat is wat er gebeurt.
‘Aan Uw voeten, Heer, is de hoogste plaats’ zegt een Opwekkingslied, en als we het plaatsen naast deze woorden van Jezus aan Maria, dan zien we dat dit ook waar is.
De hoogste plaats, aan Zijn voeten = het beste deel.

Afgelopen zondag (Moederdag) werden in onze gemeente door de kinderen bloemen uitgedeeld met een kaartje daaraan vastgemaakt, waarop ze zelf een tekst hadden geschreven.
De teksten waren door de leiding opgeschreven en de kinderen konden ze daarvan overnemen.
Iedere vrouw kreeg een bloem, en ik dus ook (en nog wel in mijn favoriete kleur roze )
Het meest bijzondere was echter de tekst die Rebekka (zo heette het meisje van wie ik de bloem kreeg) had opgeschreven, namelijk Kolossenzen 3:1 waar staat: ‘Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn,  waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit.’
Als je een kind van God bent, zoek dan de dingen die boven zijn!
Hem zoeken, zoeken wat Hem vreugde schenkt, Hem blij maakt!
Die dingen zoeken, die zijn tot Zijn eer en glorie!
Zijn woord lezen, onderzoeken, over nadenken, bidden, om Zijn wil te ontdekken.
Luisteren naar Zijn woord, horen wat Hij tot ons te zeggen heeft.
Ons leven spiegelen aan Zijn woord.

… Aan de voeten van Jezus, luisterend naar Zijn woorden!
… Het beste deel, dat niet kan worden afgenomen!

Alles in dit leven is vergankelijk, aan alles komt een einde, maar niet aan Zijn woorden, Zijn woord is eeuwig, omdat Hij eeuwig is.

David schrijft:
Eén ding heb ik van de HEERE verlangd,
dát zal ik zoeken:
dat ik wonen mag in het huis van de HEERE,
al de dagen van mijn leven,
om de lieflijkheid van de HEERE te aanschouwen
en te onderzoeken in Zijn tempel.
Psalm 27:4

Is Davids verlangen ook ons verlangen?
Zoeken ook wij naar de dingen die van boven zijn?

Het doet er niet toe of je fulltime moeder en huisvrouw bent of een baan ernaast hebt, of misschien geen gezin hebt, maar wel een volledige baan, of allebei, of … vul zelf maar wat in.
We hebben het allemaal nodig: regelmatig zitten aan de voeten van Jezus en luisteren …


Lieve Heer Jezus, het is in ons drukke leven niet altijd even makkelijk om een moment te creëren om samen met U te zijn.
Voor we er soms erg in hebben is de dag al weer om en hebben we U niet of nauwelijks gezien of gesproken.
Vooral in een druk gezin, Heer, met kleine of jonge kinderen, die constant een beroep op je doen, aan je ‘rokken’ hangen, je van je slaap beroven, je nodig hebben en je zo uit kunnen putten.
Och, Heer, ik weet nog zo hoe moeilijk ik dat vond om daar mijn weg in te vinden en hoe schuldig ik mij daarover kon voelen.
Maar ik weet ook, heer, dat U daarbij was en misschien hebt U wel regelmatig Uw wijze hoofd geschud om mijn domheid of gestuntel, maar U bent nooit opgehouden met van mij te houden en mij te leiden.
U bleef aan mijn zijde, U bleef Zich met mij en mijn leven bemoeien.
Hoe groot is Uw liefde en Uw geduld!
En nu de jaren van grootste drukte voorbij zijn en ik meer en meer zelf mijn tijd in kan delen, moet ik waken dat ik mijn tijd voor U niet laat roven door allerlei andere zaken.
Maar ook daarin hebt U geduld met mij, leidt U mij en houdt U mij soms een spiegel voor.
Immers, door afgelopen week werd ik er bij bepaald hoe ik in beslag word genomen door allerlei dingen die ‘moeten’ worden gedaan en die ik zelf op mijn bordje heb gelegd, waardoor ik geen of nauwelijks tijd meer heb voor de andere gaven die U mij hebt gegeven en onrust en onvrede mijn leven binnensluipt.
Balans zoeken en vinden, blijdschap en vreugde, rust en vrede ontvangen in wat ik mag doen.
Dank U wel, Heer, dat ik zo aan uw voeten mag zitten en leren; tot rust mag komen en nieuwe kracht ontvangen.
Aan Uw voeten, Heer Jezus, is werkelijk de hoogste plaats.
Dank U wel, dat ik daar mag komen.

- Amen - 


Het beste deel …

Aan Uw voeten, Heer,
kom ik tot rust
en vind ik vrede
en vreugde.
Aan Uw voeten
ontvang ik
nieuwe Kracht
en energie.

Aan uw voeten, Heer,
leer ik U kennen,
ontdekken hoe groot
en vol liefde U bent.
Aan Uw voeten
ontdek ik Uw wil,
wat U mij persoonlijk
hebt te zeggen.

Aan uw voeten zitten, Heer,
is het beste deel
van alles waaruit
ik kiezen kan.
Aan Uw voeten
vind ik wat mij
nimmer zal worden
afgenomen.

Aan Uw voeten, Heer,
is de plaats waar ik
steeds opnieuw
hoor te komen.
Aan Uw voeten,
luisterend en lerend,
ontvangend om
te kunnen delen.

Gods rijke en onmisbare zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,










zondag 11 mei 2014

Week 20 - Van alle markten thuis

Geef haar van de vrucht van haar handen
en laten haar werken haar prijzen in de poorten.
HSV

Moge zij de vruchten plukken van haar werk,
mogen haar daden worden geprezen in de poorten.
NBV

Spreuken 31:31

Er is al heel wat geschreven over de vrouw uit Spreuken 31, dat valt nog eens extra op als je op Google Spreuken 31 intypt.
En er wordt soms toch ook wel heel verschillend naar dit Bijbelgedeelte gekeken.
Maar ook merk ik dat het verschillend bij mensen binnenkomt.
De één wordt er blij van, een ander put er kracht uit, en ikzelf raak er eerder gefrustreerd van, omdat ik al lezende me meer en meer tekort voel schieten en het gevoel heb nooit bij machte te zijn om te worden zoals deze vrouw.

De overdenking op mijn Stille Tijd-kalender (Mijn moment met God) beziet het als een ideaalplaatje dat geschetst wordt; als iets waar vrouwen en mannen naar mogen streven en verlangen.

Hieronder nog een paar citaten uit deze overdenking:
‘…
Ze deed niet alles zelf, maar zorgde ervoor dat het gebeurde.

Het gaat om de ijverige houding, de werklust, het inzicht en de dankbaarheid.

En in de allereerste plaats om haar geestelijk leven – een vrouw met ontzag voor de Heer, die is te prijzen!

Je kunt veel als vrouw.
Je hebt veel in je mars.
Maar om het ook vol te houden, is het belangrijk dat je jezelf kent, je mogelijkheden en je beperkingen, en dat je voor jezelf zorgt, voor je lichaam, je ziel en je geest.’

Vervolgens komen er ter afsluiting een aantal persoonlijk gerichte vragen die je doen nadenken over dit alles.
Ik merk dat ik met dit thema en het hoofdstuk uit Spreuken twee kanten op kan.
Ik kan me te neer laten drukken door de frustraties die opkomen als ik dit alles lees of ik richt me op waar ik wel wat aan kan doen en waarvan ik weet dat dat ook het belangrijkste is en van waaruit al het andere haar oorsprong vind.
Nee, ik ben niet van alle markten thuis, in het geheel niet, maar het is wel mijn diepste verlangen om een vrouw naar Gods hart te zijn, een vrouw die leeft in diep ontzag voor de Heer, een vrouw die Hem vreest.
En aangezien dat het belangrijkste is, ga ik op zoek in Gods woord naar wat ‘ontzag voor de Heer’ nu eigenlijk wil zeggen.


Welzalig is een ieder die de HEERE vreest, die in Zijn wegen gaat.
Psalm 128:1

De definitie die gegeven wordt voor het woordje ontzag is: ‘gevoel voor iemand die je waardeert en bewondert’.
Persoonlijk ‘voel’ ik een andere dimensie nog bij dit woord, ik kan het niet goed omschrijven, maar voor mijn gevoel gaat ontzag hebben dieper dan waarderen en bewonderen.
Vooral naar God toe creëert dit woord voor mij een ‘heilige afstand’.
Niet in de zin van onbereikbaar, maar van erkenning van Hij is de Grootste, de Meeste, de Meerdere.
Het is een diep geworteld gevoel, waar vroeger angst de boventoon voerde, maar nu een diepe, eerbiedige liefde, die mij mijn knieën en hoofd doet buigen.

Terwijl ik dit schrijf, herlees en de woorden tot mezelf laat doordringen, komt de gedachte in mij op, dat het precies is als het Oude en Nieuwe testament, het Oude en Nieuwe Verbond.
Was ontzag voor God in het Oude Testament, onder het Oude Verbond gekoppeld aan angst, in het Nieuwe Testament, het Nieuwe Verbond is het gekoppeld aan liefde, omdat de Here Jezus is gekomen en door Zijn volbrachte werk de weg tot God heeft vrijgemaakt; we mogen Hem nu zelfs ‘Abba – Vader’ noemen.
Maar eerbied en diep respect, verering en aanbidding zijn en blijven daaraan onlosmakend verbonden.
De God van het Oude Testament, het Oude Verbond, is dezelfde God als in het Nieuwe Testament, het Nieuwe Verbond.
God blijft God, de Almachtige, de Schepper van hemel en aarde, de Allerhoogste en niet ons vriendje waar we mee knikkeren.

De vreze des HEEREN is het beginsel van de kennis,
dwazen verachten wijsheid en vermaning.
Spr. 1:7

Mijn zoon, als je mijn woorden aanneemt, en mijn geboden bij je opbergt,
om je oor acht te doen slaan op de wijsheid, 
als je je hart neigt naar het inzicht, 
ja, als je roept om het verstand, 
je stem laat klinken om inzicht, als je het zoekt als zilver,
het naspeurt als verborgen schatten,
dan zul je de vreze des HEEREN begrijpen, 
de kennis van God vinden.
Spr. 2:1-5

Ontzag voor God is de grondslag van alle kennis, van alle wijsheid, maar om echt te begrijpen wat ontzag voor God werkelijk betekent, is wijsheid en inzicht nodig.
Het begint met het erkennen en belijden dat God de Allerhoogste is, de Schepper van hemel en aarde, de Almachtige en het houdt in dat we vervolgens luisteren naar wat Hij ons heeft te zeggen, Hem gehoorzamen, Zijn  wil zoeken en doen.
Het houdt in dat we tijd apart zetten om Zijn woord te lezen, om te bidden.
Het betekent dat we er moeite voor zullen doen, het mag ons wat kosten.
Het zoeken naar en het opgraven van een schat heeft heel wat voeten in de aarde, is niet iets wat in één dag gebeurt.
Kijk of lees maar eens wat er niet aan vooraf gaat, wat er voor nodig is, hoeveel het wel niet kost, zowel financieel als aan energie (misschien is de uitdrukking met bloed, zweet en tranen hier wel op zijn plaats).
Hoeveel te meer zouden wij, als Zijn kinderen, dan niet bereid moeten zijn om te groeien in wijsheid en inzicht, ten einde Hem steeds meer en beter te leren kennen, om te begrijpen wat Hij ons wilt leren.
Hij heeft ons immers geschapen om Hem te eren en te aanbidden, te dienen en groot te maken!

En het bijzondere is dat God, in Wie alle wijsheid, kennis en inzicht is, ons daarvan ook wilt geven:
Spr. 2:6 en Jac. 1:5:

De HEERE geeft immers wijsheid, uit Zijn mond komen kennis en inzicht.

En als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die aan ieder overvloedig geeft en geen verwijten maakt, en ze zal hem gegeven worden.

We hoeven er slechts om te vragen en Hij zal overvloedig geven, hoe bijzonder; om stil van te worden.
Is dat ons verlangen, is dat waar ons hart naar verlangt en ons leven op gericht is?

De vreze des HEEREN (ontzag voor de Heer) is een bron van leven …
Spreuken 14:27a

Ik vind het heel mooi wat de Matthew Henri hierover zegt:
‘De vreze des Heren wordt hier aangeduid als het belangrijkste principe waarop alle andere principes gestoeld zijn. Waar dit principe wordt gehuldigd, heerst een rustige, kalmte van geest. Het stelt de mens in staat vast te houden aan zijn evenwichtige levenswijze en het geeft hem vrijmoedigheid voor God en de mensen.
Het is een overvloeiende en altijdvloeiende bron van troost en blijdschap. Het is het beste tegengif tegen zonden en verzoekingen.’

Deze woorden van Matthew Henri brengen mij vervolgens weer terug bij waar ik begon, bij de vrouw uit Spreuken 31.
Want zij is een vrouw die leeft vanuit dit principe.
Haar rustige, kalme geest spreekt uit alles wat zij doet.
Evenwichtig is haar levenswijze en vrijmoedig haar handel en wandel.
Ze biedt troost aan wie het nodig heeft en deelt uit van haar blijdschap; standvastig is haar geest.
Het is een vrouw die weet wie zij is; een vrouw die werkelijk haar identiteit in Christus gevonden heeft en van daaruit leeft.
En als ik deze dingen zo op een rijtje zet, en overdenk, dan komt er ook vreugde en blijdschap in mijn hart.
Het betekent niet dat ik haar zal evenaren in alles, maar wel dat ik kan uitgroeien tot de vrouw zoals God mij bedoeld heeft te zijn met mijn eigen gaven en talenten, mogelijkheden en beperkingen.
En mijn verlangen is alleen maar groter geworden om zo’n vrouw te zijn, te worden; een vrouw naar Zijn hart, een vrouw die leeft in diep ontzag voor Hem.


Lieve Vader in de hemel, met een hart vol ontzag voor wie U bent, kom ik bij U om U te danken, te loven en te prijzen.
Wat hebt U een geduld met mij!
Wat moet U toch veel van mij houden, dat U niet opgeeft en mij blijft onderwijzen.
Hetzelfde misschien wel honderdduizend keer zegt, net zolang totdat ik het begrijp of kan pakken.
Dank U wel, voor Uw liefde en trouw!
Dank U wel, voor Uw woord!
Dank U wel, voor wie U bent!
Ik buig mij voor U neer, in diep en heilig ontzag en ik prijs Uw grote naam.
Halleluja!

- Amen –


In ontzag voor U ...

In ontzag voor U, Heer,
ligt alles verborgen.
Eerbied,
achting en respect,
verering
en aanbidding.
Levend’ in ontzag voor U, Heer,
heeft U de hoogste plaats
gister, vandaag en morgen.

In ontzag voor U, Heer,
ligt alles verborgen.
Alle wijsheid,
kennis en inzicht,
een sterke
en standvastige geest.
Levend’ in ontzag voor U, Heer,
kunnen we blijmoedig uitzien,
wetend: U zal voor ons zorgen.

In ontzag voor U, Heer,
ligt alles verborgen.
Al onze kracht,
onze vreugde en blijdschap,
vrijmoedigheid
en troost.
Levend’ in ontzag voor U, Heer,
mogen we ons veilig weten
en geborgen.


Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




Bevalligheid is bedrieglijk en schoonheid vergankelijk,
een vrouw die de HEERE vreest, die zal geprezen worden.
Spreuken 31:30

Wie in zijn oprechtheid wandelt, vreest de HEERE,
maar wie van zijn wegen afwijkt, veracht Hem.
Spreuken 14:2

In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen,
en voor Zijn kinderen zal Hij een toevlucht zijn.
Spreuken 2:26

Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, 
zo ontfermt de HEERE Zich over wie Hem vrezen.
Psalm 103:13

Dan spreken zij die de HEERE vrezen,
ieder tot zijn naaste:
De HEERE slaat er acht op en luistert.
Er is een gedenkboek geschreven voor Zijn aangezicht,
voor wie de HEERE vrezen en wie Zijn Naam hoogachten.
Maleachi 3:16

Wie zou U niet vrezen, Heere, en Uw Naam niet verheerlijken?
Immers, U alleen bent heilig.
Want alle volken zullen komen en U aanbidden, want Uw oordelen zijn openbaar geworden.
Openbaring 15:4


zondag 4 mei 2014

Week 19 - Vrijheid en vrede

Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.
HSV

Johannes 8:36


Afgelopen week heb ik een aantal keer terug moeten denken aan de tijd dat ik nog rookte.
Ik wist best dat ik verslaafd was, maar ik ervoer het niet als ‘gebonden’ zijn en gevoelens van vrede ervoer ik immers ook, ook al rookte ik.
Maar vanaf dat ik van het roken af was, en dan bedoel ik niet de tijd toen ik net gestopt was, maar een hele tijd later, toen pas besefte ik, hoe gebonden ik eigenlijk al die tijd ben geweest.
Ik denk dat je wel kunt zeggen, dat je pas echt beseft en ervaart hoe gebonden je was, als je er vrij van bent.
Ik voel me ook echt vrij, bevrijd, en dat had ik niet verwacht.
Nu, na zeven jaar, durf ik ook echt te zeggen dat ik totaal geen behoefte meer heb aan een sigaret; wel ken ik mezelf goed genoeg om te weten, dat ik er niet één kan roken zonder opnieuw verslaafd, en dus gebonden, te raken.
Hoewel het beslist niet makkelijk was, en ik best de nodige tranen in het ‘stopproces’ heb vergoten, weet ik, dat het Jezus was Die mij hiervan heeft vrijgemaakt.

Iets heel anders is de vrijheid en vrede waar we in deze dagen bij stilstaan en herdenken.
In deze dagen voorafgaande aan 4 en 5 mei, dagen waarin we de doden herdenken die gevallen zijn in de Tweede Wereldoorlog en de Bevrijdingsdag vieren, zijn er weer allerlei films en programma’s hierover en ze laten ons zien, vertellen ons, hoe hard er gevochten is voor de vrijheid van ons land en hoeveel levens dit heeft gekost!
Het is dan ook goed om terug te denken aan hen die hun leven voor ons land en onze vrijheid hebben gegeven en om de dag van onze bevrijding te vieren.
En terwijl ik dit opschrijf, komen de volgende woorden in mijn gedachten: ‘Doe dit tot Mijn gedachtenis!’

Het is nog maar enkele weken geleden dat we het Paasfeest vierden; dat we terugdachten aan wat de Here Jezus voor ons heeft gedaan aan het kruis op Golgotha.
Op de avond, voorafgaande aan de nacht dat Hij gevangen werd genomen, vierde Jezus het avondmaal met Zijn discipelen en sprak Hij deze woorden.
‘Doe dit tot Mijn gedachtenis!’
Het brood dat Hij brak, stond symbool voor Zijn lichaam dat verbroken zou worden, en de wijn symbool voor Zijn bloed dat zou vloeien.
Voorafgaande aan alles drukte Hij Zijn discipelen op het hart om dit nooit te vergeten en steeds opnieuw te blijven herdenken.
En ook ons, die door Zijn bloed zijn vrijgekocht, wordt gezegd om dit steeds opnieuw te herdenken door het avondmaal regelmatig te vieren.
Hij gaf immers Zijn leven opdat wij zouden leven; Hij gaf immers Zijn leven opdat wij vrij zouden zijn!

In de Tweede Wereldoorlog (en in vele andere oorlogen) is er gevochten voor onze fysieke vrijheid, maar Jezus ‘vocht’ voor onze geestelijke vrijheid.
In de Tweede Wereldoorlog werd er gevochten voor de vrijheid van ons land en ons volk, maar Jezus ‘vocht’ voor de vrijheid van onze ziel.
Vele soldaten gaven hun leven zodat wij in ‘vrijheid’ in dit land kunnen leven; Jezus gaf Zijn leven, opdat we vrij zouden zijn en eeuwig kunnen leven.

De woorden ‘doe dit tot Mijn gedachtenis’ blijven terugkomen in mijn gedachten.

Avondmaal …
Als we het avondmaal vieren, dan denken we aan hetgeen Jezus voor ons heeft gedaan.
Dan breken we het brood en eten het in nagedachtenis aan Zijn lichaam dat voor ons verbroken werd, dan drinken we de wijn en denken aan het bloed dat Hij heeft vergoten voor onze zonden.
Gethsemané, de doornenkroon op Zijn hoofd, de slagen op Zijn rug, het kruis, Zijn sterven en opstanding; Hij heeft de prijs betaald en ons van onze zonden bevrijd.
De dood is overwonnen; satan is overwonnen.
Eeuwig leven wacht ons in Zijn heerlijkheid.
We zijn vrij!
Werkelijk vrij!
Halleluja!

Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.

Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde.

Maar u moet er wel op letten dat juist die vrijheid waarmee u handelt, voor de zwakken geen struikelblok wordt.

(Gal. 5:1,13; 1 Kor. 8:9)

Als Jezus ons heeft vrijgemaakt, zijn we werkelijk vrij, maar de bovenstaande woorden laten ons zien hoe makkelijk we weer berooft kunnen worden van deze vrijheid als we niet heel dicht met Hem leven; ons niet laten leiden door de Heilige Geest.

We hebben verantwoordelijkheid en verplichtingen gekregen met de vrijheid die we van Christus hebben ontvangen.
We dienen waakzaam te zijn en in de waarheid (Jezus) te wandelen.
We zijn vrij, maar dienen er voor te waken dat we deze vrijheid niet gebruiken om onze eigen verlangens na te jagen en te bevredigen.
We leven immers niet meer voor onszelf!
En we hebben ook verantwoordelijkheid voor elkaar, voor broers en zussen die zwak zijn in het geloof; soms zullen we onszelf misschien moeten verloochenen, om te voorkomen dat een ander struikelt.
(zie vervolgverzen: 1 Kor. 8:10-13)

En met de vrijheid die we van Christus hebben ontvangen, ontvangen we ook Zijn vrede.

‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.’
(Joh. 14:27)

Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus.
(Rom. 5:1)

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.
(Fil. 4:6,7)

Vele soldaten gaven hun leven voor onze vrijheid, en je kunt zeggen dat elk leven dat gegeven werd meewerkte aan onze vrijheid en vrede.
Jezus gaf Zijn leven, opdat wij vrij zouden zijn van de slavernij van de zonden en de diepe vrede van God, die elk verstand te boven gaat, ons hart zal vullen.
Een vrede die de wereld niet kent, omdat zij Jezus niet kennen.
Een vrede die er kan zijn in elke omstandigheid; in tijden van zorgen, moeiten, pijn, verdriet, vervolging, gevangenschap, …
Daarom spreekt de Bijbel van een vrede die elk menselijk verstand te boven gaat.
Denk maar eens aan Paulus en Silas in de gevangenis, waar zij lofliederen zongen terwijl hun voeten in een blok vastzaten en hun rug kapot was van de stokslagen.
(Hand. 16:16-40)
Denk maar eens aan Stefanus, die terwijl hij gestenigd werd, kon zeggen: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan!’
(Hand. 7:54-60)

Laten we het oog gericht houden op Jezus, Die ons op de weg van het geloof is voorgegaan en ons naar de volmaaktheid brengt. 
Om de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, heeft Hij het kruis op Zich genomen en de schande niet geteld. 
Nu zit Hij aan de rechterzijde van de troon van God.

Denk aan Hem die zoveel tegenwerking van zondaars heeft verduurd. Dat zal u helpen de moed niet te verliezen en de strijd niet op te geven.

(Hebr. 12:2,3)

Denk aan Hem!
Denk aan Hem, Die ons heeft vrijgemaakt en ons de vrede bracht!
Denk aan wat Hij heeft gedaan, aan wat het Hem heeft gekost.
Denk aan wat Hij te verduren heeft gehad en niet opgaf om ons, voor ons!
Denk aan wat het ons heeft gebracht.
Vrijheid en vrede!


Lieve Heer Jezus.
Het is onvoorstelbaar wat U voor ons heeft gedaan, onvoorstelbaar wat U voor ons heeft overgehad.
En alles opdat wij vrij zouden zijn.
Vrij van de zonden, van de slavernij van de zonden.
Uw bloed, Uw dood, Uw opstanding, Uw volbrachte werk,  maakte ons van een gebonden mens een mens die in vrijheid mag leven.
Toch, Heer, is vrijheid iets moeilijks om mee om te gaan, dat laat Uw woord ons ook zien.
Ik bid U, Heer, help mij om in U te blijven en naar Uw woord te leven, want U bent de waarheid en als ik in Uw waarheid wandel, onder de leiding van de Heilige Geest blijf, dan zal ik in Uw vrijheid blijven en Uw vrede zal in mijn hart heersen.
Bewaar mijn hart en mijn gedachten, Vader, in Jezus’ naam.

- Amen –


Door U ben ik vrij,
vrij van zonden en schuld,
vrij van gebondenheid,
niet langer door duister omhuld.

Door U ben ik vrij
en kan er vrede zijn in mijn hart,
ondanks moeiten en zorgen,
pijn en verdriet, leed en smart.

Door U ben ik vrij!
U betaalde daarvoor de prijs
en ging voor mij uit
naar het hemels paradijs.

Daar,
aan de rechterhand van de Vader,
wacht U op mij.
Verbroken
is de macht der duisternis:
door U ben ik vrij!


Mijn gebed voor deze week is, dat de bevrijding, die we deze week mogen vieren voor ons land, ons ook stil zal doen staan en doen beseffen wat het betekent om vrij te zijn door en in Hem.
Dat Hij ons ook mag laten zien, waar we ons opnieuw een slavenjuk hebben laten opleggen en dat we ook open zullen staan voor bevrijding daarvan, teneinde te blijven wandelen in de Waarheid.

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




Lees eventueel ook:
In rust met U – Week 15 - Vrijheid
In rust met U – Week 40 – De boeien verbreken