‘…, op U stellen wij onze hoop.’
GNB
…, wij hebben op U gewacht; …’
SV
Jesaja 33:2
Nog niet zo lang geleden las ik dit woord uit Jesaja en met dat ik het las, werd ik ‘besprongen’ door de volgende gedachte: ‘Dit is een keuze!’
Voor een moment kon ik even niet verder lezen, zo kwam dit woord binnen.
‘Op U stellen wij onze hoop’; oftewel, wij kiezen er dan voor om onze hoop op God te stellen.
En dat staat los van alles wat we voelen, ervaren of denken, het is een keuze die we maken.
Als ik vervolgens naar de Psalmen ga (ik lees ’s morgens uit verschillende Bijbelboeken) en Psalm 130 lees, word ik zo mogelijk nog stiller als ik aankom bij vers 5a, want daar kom ik soortgelijke woorden opnieuw tegen, maar nu persoonlijker:
‘Ik heb alle hoop op de Heer gevestigd, … .’
Dan komen de volgende woorden in mijn gedachten, een vraag eigenlijk: ‘Is dat ook zo bij mij? Kies ik daar ook voor?’
En sinds die tijd wist ik, dit is waar ik meer over moet nadenken, lezen en schrijven.
Niet de nadruk op het woordje ‘Hoop’, maar op wat er verborgen ligt in deze woorden; op het feit dat het een keuze is.
Op U stellen wij onze hoop.
Ik heb alle hoop op de Heer gevestigd.
Vanmorgen kon ik zelf gelijk aan het oefenen slaan.
Als ik wakker word, vliegen bepaalde gedachten mij aan, zodanig, dat ik niet meer kan slapen en er dus maar uit ga.
Niet zo heel erg, want het was kwart voor zeven, maar …
Ik drink mijn koffie, zorg voor onze poes, en als manlief en zoonlief de deur uit zijn, kruip ik in mijn stoel, pak mijn Bijbel en probeer ik te lezen.
Dat gaat nog, maar als ik vervolgens wil bidden, vliegen de gedachten mij opnieuw naar de keel.
Mijn hart is onrustig, een zenuwachtig en opgejaagd gevoel knaagt onafgebroken in mij.
Hè, net als ik vandaag een begin wil maken met het schrijven …
Hoe kan ik nu gaan schrijven als alles zo onrustig en zenuwachtig is van binnen …
Ik pak even de Eva die ik van iemand heb gekregen, blader hem wat door, en lees hier en daar wat; gewoon even wat afleiding, even wat anders.
Maar ik wil bidden …
Ik leg het blad weer weg, trek mijn benen op, kruip nog eens diep weg in mijn stoel en sluit mijn ogen.
Ik blijf even stil.
‘Je kunt nu mooi gelijk oefenen …’
Die komt binnen.
Misschien is het toch niet verkeerd dat dit juist nu vanmorgen zo gebeurd.
Kiezen om te vertrouwen; dat wat er ook voortkomt uit de keuzes van iemand, je blijft geloven dat God erbij is en dat Hij zal blijven zorgen.
Hij is Heer!
Hij is de Almachtige!
Mijn gedachten gaan naar wat ik die morgen had gelezen over Hizkia.
Hij zou sterven, maar Hizkia bad en vervolgens krijgt hij vijftien jaar extra van God.
Mijn gedachten gaan naar het teken dat God gaf, waaraan Hizkia zou zien dat God zou doen wat Hij had beloofd; de schaduw van de zon die tien treden terug ging op de trap. (Jesaja 38:1-8)
Hoe groot is niet onze God?!
En ik kies ervoor om al mijn negatieve en doemdenkende gedachten en gevoelens aan de kant te schuiven en kies andere woorden met het bidden.
Ik kies ervoor om mijn hoop te stellen op Hem.
En als de gedachten en gevoelens gedurende de ochtend terugkomen, weiger ik erin mee te gaan en roep ze een halt toe.
Ik wilde dat ik altijd zo sterk was …; maar goed oefening baart kunst en ik weet, dat als ik dit maar iedere keer weer doe, het me steeds makkelijker af zal gaan en mijn gedachten en gevoelens, en de rol die de boze hier (soms) in meespeelt, steeds minder en korter vat op mij zal krijgen.
Als ik de volgende dag mijn moment van stilte heb, gaan mijn gedachten automatisch vast naar dit stukje waar ik mee bezig ben.
En met het nadenken en overpeinzen, dringt de volgende vraag zich op: Waarom zou je je hoop op God stellen?
Alleen maar op basis van die twee voorbeelden vanuit het Oude Testament, of is er meer?
En met het schrijven van de laatste woorden komt er één woord in mijn gedachten, een woord dat mijns inziens de sleutel is van alles: vertrouwen.
De Bijbel staat vol verhalen en getuigenissen van God’s liefde en trouw, van Zijn grootheid en almacht; als we alleen al om ons heen kijken, kunnen we Hem zien in heel de schepping, maar vertrouwen we Hem ook, echt vertrouwen?
Ook als het moeilijk is, er onzekerheid is, het leven zwaar is, vol pijn en verdriet?
Vertrouwen we Hem dan ook?
Verwachten we het dan ook van Hem?
Stellen we ook dan onze hoop op Hem?
Soms kan het enorm helpen als je bepaalde dingen eens van dichtbij gaat bekijken, er eens dieper induikt.
Mag ik je dan eens meenemen in het woordje vertrouwen?
In het woord vertrouwen zit het woordje ‘trouw’.
Ver-trouw-en.
En daar draait het allemaal om, om dit ene woordje trouw.
Dat woordje trouw is de kern van het woord vertrouwen.
Ik persoonlijk mag heel graag synoniemen van woorden opzoeken om zo de betekenis en de diepte van een woord te onderzoeken.
Een synoniem is een ander woord voor iets, en door al die woorden op hun beurt weer eens te onderzoeken, ontdek je soms dingen …
En dat is wat ik precies wil doen met het woordje trouw.
Want als we de diepte en de reikwijdte van het woordje trouw gaan ontdekken, dan kan het haast niet anders dan dat het onze relatie met Hem verdiept en ons vertrouwen in en op Hem doet groeien.
Ik noem niet alle woorden die bij dit woordje trouw staan.
Het zijn er aardig wat en dan wordt een beetje teveel, en sommigen heb ik bij elkaar gevoegd, daar ze qua betekenis heel dicht bij elkaar liggen, met elkaar verbonden zijn of in elkaars verlengde liggen.
Hier gaan we dan.
Trouw - God’s trouw – omvat:
Aanhankelijkheid (Gehechtheid, gehecht)
Een ander woord voor aanhankelijkheid is verknochtheid, oftewel, innig gehecht, onafscheidelijk.
Als wij door Jezus met God zijn verbonden, is Hij innig aan ons gehecht; onafscheidelijk met ons verbonden, tenzij wij dit zelf verbreken.
Zijn liefde voor ons ligt hier in al haar volheid in ten grondslag.
Trouw - God’s trouw – is:
Bestendig
Ik ga niet alle woorden die het woord bestendig in zich heeft verder noemen of bekijken, maar wauw, wat ligt er niet onnoemelijk veel besloten in dit woord.
Hier een paar voorbeelden:
- aanhoudend, blijvend, constant, duurzaam, eeuwig, gestadig, onafgebroken, onwankelbaar, permanent, stabiel, vast, voortdurend …
Als we het dan hebben over de bestendigheid van Gods trouw, dan houdt dit in dat er niets is wat wij kunnen doen waardoor Hij meer, of minder, van ons zal houden, dat Hij Zijn woord houdt, en Zijn beloften nakomt.
Trouw - God’s trouw – is:
Echt
Zijn trouw is onvervalst, puur en zuiver; God doet niet (nooit) alsof.
Eerlijkheid
Dit zegt iets over Gods karakter, over Zijn integriteit.
Hij is onomkoopbaar en rechtvaardig.
Nauwkeurig
Het woord nauwkeurig wil o.a. zeggen gedetailleerd, grondig, secuur, precies, zorgvuldig.
Als we kijken naar hoe God alles heeft geschapen dan zien we daarin hoe precies en zorgvuldig Hij daarin te werk is gegaan.
Alles wat Hij heeft geschapen was goed.
Maar zelfs toen de mens de fout inging, was Hij net zo nauwkeurig in Zijn herstelplan.
Tot in de puntjes, en met de grootste precisie had Hij dit plan uitgewerkt, en was Zijn trouw daarin zichtbaar.
Niets was aan het toeval overgelaten; te kostbaar, te waardevol, waren -en zijn- wij voor Hem.
Trouw - God’s trouw – is:
Onveranderlijk
Bij onveranderlijk hoort standvastig, vast, permanent, onwrikbaar, onwankelbaar, onherroepelijk.
Gods trouw is voor altijd hetzelfde.
Het is niet anders nu dan toen Hij alles schiep, en het zal niet anders worden in de tijd die nog voor ons ligt.
Onwrikbaar; hoe we ook wurmen of wrikken, wat we ook proberen, er is geen beweging in te krijgen.
Zijn trouw staat vast als een rots.
Trouw - God’s trouw – omvat:
Toewijding (toegewijd)
Ik kwam een paar prachtige, indringende woorden tegen met het zoeken naar de diepte van het woord toewijding, namelijk de woorden ‘Bezieling en Zelfopoffering.’
Het woord houdt meer in dan deze twee, o.a. ook enthousiasme, ijver, inzet, zorg, en ook het woord verknochtheid kwam ik weer tegen, maar ‘Bezieling en Zelfopoffering’ raakten mij heel diep.
Bezieling; de ziel ligt erin verborgen.
Met hart en ziel …, met alles wat je hebt en bent …
Wauw …
Zelfopoffering …
God werd mens in Jezus.
Jezus, die Zijn heerlijkheid, die Hij bij de Vader had, aflegde om als een baby geboren te worden en als mens op aarde te leven.
Jezus, die uit liefde voor ons zondige mensen, Zijn leven gaf aan het kruis op Golgotha.
God gaat in Zijn trouw zo ver, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gaf om ons te redden!
Zijn Geliefde Zoon!
Zijn liefst bezit, Zijn oogappel …
Voor ons!
Voor jou!
Voor mij!
Een grotere blijk van liefde, van trouw bestaat er niet, is er niet …
Trouw - God’s trouw – betekent:
Verbonden
Hier geldt maar één woord: Jezus …
Jezus, Jezus, Jezus.
In Jezus zien we de ultieme trouw van God.
Voor verbonden vond ik ook het woord ‘omzwachteld’.
En met dat ik dat las, zag ik het als het ware voor mij.
Als iemand gewond is met een verstuiking of kneuzing, dan wordt dit verbonden, het gekwetste lichaamsdeel wordt dan omzwachteld.
Jezus spreekt in de Bijbel over gezonde en zieke mensen.
Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieke mensen wel.
En Hij is gekomen om zieke mensen beter te maken.
Zijn vergoten bloed ‘omzwachtelt’ ons, waardoor de Vader niet meer onze zonden ziet, maar alleen het offer van Zijn Zoon.
En wij veranderen van zieke mensen in gezonde mensen.
Het verband om een gekneusde voet of hand gaat er weer af, en er wordt weer een risico gelopen dat het weer kan gebeuren, en er opnieuw een verband aan te pas moet komen, maar als we ‘omzwachteld’ worden met het bloed van onze Heer en Heiland, Jezus, is dat voor eens en altijd.
Wat ligt er toch onnoemelijk veel besloten in God’s trouw en daarmee in het woord ‘vertrouwen’.
En zo kom ik weer terug bij het kiezen, bij de keuze die wij hebben als het gaat om op wie (of wat) wij onze hoop stellen.
De wereldse betekenis (laat ik het zo maar even noemen) heeft altijd iets onzekers over zich, echter Bijbelse hoop, is vertrouwen, is een hoop die zekerheid en uitzicht in zich draagt.
Op wie stellen wij onze hoop?
Op wie stel jij je hoop?
We hebben het in de meeste gevallen niet voor het zeggen als het gaat om wat er allemaal gebeurt in ons leven, maar we hebben wel allemaal een keuze wat we vervolgens doen.
Het volk Israël stelt hier haar hoop op God; hier wacht het op Hem.
Ook de Psalmist kiest er hier voor om zijn hoop op God te stellen.
Beiden maken soms ook andere keuzes, dus het laat tegelijk zien, dat we in iedere situatie opnieuw een keuze (moeten) maken.
Maar, op wie stellen wij, jij, ik, onze hoop?
Wat kiezen wij?
Lieve vader in de hemel, als ik al deze dingen op een rijtje zet, en zo de diepte en de reikwijdte van Uw trouw nog meer ontdek, dan word ik stil, en snap ik niet van mezelf dat ik U gewoon niet altijd zondermeer vertrouw.
Dat zorgen me kunnen belagen, dat dingen me onrustig en onzeker kunnen maken, dat er soms waarom-vragen zijn.
Wat kan ik dan soms worstelen en wakker liggen.
Toch, lieve Vader, is mijn vertrouwen op U, ondanks en te midden van al deze dingen.
Soms duurt het even, en laat ik me inpakken door te zien op omstandigheden, op wat er gebeurt, maar ik dank U met heel mijn hart, dat U mij daar niet in om laat komen, maar mij altijd weer tot de orde roept en mij voorhoudt wie U bent en wie ik ben in U.
Ik bid U zo, lieve Vader, voor alle mensen die zo worstelen, en speciaal voor hen voor wie het zo donker is geworden, dat ze Uw uitgestoken hand niet meer zien.
Klaar het duister op, lieve Vader, ontsteek uw licht, opdat ze zullen zien en geloven.
Help hen om zich (opnieuw) te sterken aan U, aan Uw woord, help hen om te kiezen om op U hun hoop en vertrouwen te stellen.
Open daarom hun ogen opdat zij zien wie U bent: een God van trouw.
Ontferm U, Vader.
Wees genadig, Heer.
In Jezus’ Naam.
- Amen -
Op U stel ik mijn hoop;
ik vertrouw op wie U bent!
Op U, die vol goedheid is,
genadig en trouw;
onveranderlijk
en onwankelbaar.
Op U stel ik mijn hoop;
Ik vertrouw op U!
Op U, die mijn toevlucht is,
mijn vesting en mijn rots;
eeuwig, vast
en onwrikbaar.
Op U stel ik mijn hoop;
Ik vertrouw op U!
Op U, die mijn Verlosser bent,
mijn Heiland en Heer;
O, hoe onvoorstelbaar
wonderbaar.
Gods rijke zegen voor de komende maand,
en een liefdevolle groet,
Rita
