zondag 4 juni 2023

Week 23 - Stil worden in de morgen ...




Stil worden in de morgen,
in de aanwezigheid
van de Vader zijn.                       
Stil worden in de morgen
voor de beslommeringen
van de dag je meevoeren.
Stil worden in de morgen,
kracht putten uit Zijn Woord,
om aan te kunnen wat voor je ligt.
Stil worden in de morgen
om door Hem bekleed te worden
met Zijn Liefde, vriendelijkheid
en bewogenheid.                           
Stil worden in de morgen,
gewoon even dicht bij Hem zijn,
om de dag met de juiste gezindheid
te beginnen
Stil worden in de morgen,
die je dierbaar zijn in Zijn handen leggen,
als ook elke nood en wat je bezighoudt.
Stil worden in de morgen,
vragen om Zijn bescherming voor die dag,
om Zijn zegen over het werk van je handen.
Stil worden in de morgen,
Hem vragend dat te doen die dag
wat is tot Zijn glorie en eer.
Stil worden in de morgen
met een dankbaar en vertrouwend hart,
omdat Hij is wie Hij zegt dat Hij is
en doet wat Hij heeft beloofd.

Stil worden in de morgen,
om met vreugde op weg te gaan
in het geloof en vertrouwen
dat Hij je in alles bij zal staan.

Stil worden in de morgen,
Hem ontmoeten, bij Hem zijn,
in het Licht van Zijn aangezicht.
Van Zijn Liefde proevend,
van Hem verwachtend,
met een hart, dat vol geloof
en vertrouwen op Hem is gericht.


maandag 29 mei 2023

Week 22 - Wachten op God (slot)

Vandaag het 2e gedeelte, het vervolg op het blogje van gister.

 ‘Het geheim van hemelse kracht en vreugde!’
Andrew Murray

‘U verwacht ik de ganse dag!’  

Murray brengt mij bij een overbekende tekst nadat hij aangespoord heeft om toch vooral alles eens goed te overdenken.
Want zegt hij, ‘het – de juiste houding van ons hart en onze ziel, die van wachten en verwachten, zal je werkelijk helpen om de kostbare beloften van Gods woord naar waarde te schatten’. 
En hoe waar is dit woord, want als met dat ik deze belofte (en dat geldt natuurlijk voor al Gods woorden) op deze manier benader, lijkt het ineens alsof hij tot leven komt, er een glans vanuit gaat, die ik niet eerder zo heb gezien.
'Wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden.’
Jes. 40:31
‘Daar’, zegt Murray, ‘is het geheim van hemelse kracht en vreugde!’
‘Wacht op de Here, wees sterk, uw hart zij onversaagd; ja, wacht op de Here.’
Psalm 27:14

Wachtend verwachten; sterk zijn en volharden; vol houden in geloof en vertrouwen, met een onverschrokken, moedig hart dat zich niet van de wijs laat brengen, maar ziet en pleit op Wie Hij is en op wat Hij heeft beloofd!
Wachtend verwachten in het besef van je absoluut volledig afhankelijk weten van Hem.
Verwachtend wachten, ook als het stil blijft van Zijn kant, de hemel gesloten lijkt, te allen tijde bereid in praktijk te brengen wat je geleerd hebt, en om te leren wat Hij wil leren.
In Zijn tegenwoordigheid blijven, daar steeds naar terugkeren, net zo lang als nodig is, net zo lang totdat God heeft gedaan wat Hij heeft beloofd.

‘U verwacht ik de ganse dag!’
Och, als ik toch zo zou leven, zo dicht met en bij Hem; Hem in alles betrekkend, in al mijn beslissingen en keuzes, voordat ik mijn mond opendoe …, wat zou het mij behoeden voor veel dingen, en tegelijk alles geven aan moed en kracht, die ik nodig heb. 

De Here zoeken,
aan het begin van elke dag,
met een verwachtingsvol hart.
Elke dag opnieuw
je ziel tot opheffen tot God,
in dagen van vreugde,
als ook van smart.

Gedurende de hele dag,
je ogen op Hem gericht houden,
het zicht op Hem niet verliezen.
Te midden van alle drukte
steeds opnieuw je ogen
naar boven richten,
je ziel tot Hem opheffen,
daarvoor kiezen.

Het van de Heer verwachten,
de hele dag door,
en in elke omstandigheid.
Op Hem vertrouwend,
op Zijn liefde en trouw,
op Zijn genade en
barmhartigheid.

Ja, Heere, tot U hef ik mijn ziel op,
want op U is mijn vertrouwen.
Ja, Heere, van U is mijn verwachting,

wilt U Uw wegen voor mij ontvouwen.

Leer mij, Heer:

Verlangend (ver)wachten
‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op zijn woord; mijn ziel wacht op de Here, meer dan wachters op de morgen, wachters op de morgen.’
Psalm 130:5,6

Volhardend (ver)wachten
‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting; waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.
Vertrouwt op Hem te allen tijde, o volk, stort uw hart uit voor Zijn aangezicht; God is ons een schuilplaats.’

Psalm 62:6-9

Gelovig (ver)wachten
‘Welzalig hij, die de God van Jakob tot zijn hulpe heeft, wiens verwachting is op de Here, zijn God, die hemel en aarde gemaakt heeft, de zee en al wat daarin is, die trouwe houdt tot in eeuwigheid;
die de verdrukten recht verschaft, die de hongerigen brood geeft.
De Here maakt de gevangenen los, de Here maakt de blinden ziende, de Here richt de gebogenen op, de Here heeft de rechtvaardigen lief; de Here behoedt de vreemdelingen, wees en weduwe houdt Hij staande, maar de weg der goddelozen maakt Hij krom.
De Here is Koning voor eeuwig.
Uw God, o Sion, is van geslacht tot geslacht.
Halleluja.’

Psalm 146:5-10

Aanbiddend (ver)wachten

‘Voor altoos zal ik U loven, omdat Gij het gedaan hebt; ik zal uw naam verwachten – want die is goed – in tegenwoordigheid van uw gunstgenoten.’
Psalm 52:11

Tot Uw glorie en eer!

Wek mij daarom iedere morgen, Heer,
met een hart dat verwachtend uitziet naar U,
naar hoe ik U deze dag kan dienen en eren.

Doe mij U ontmoeten in de Binnenkamer,
in het stil zijn en wachten, maar ook als ik
Uw woord lees en overdenk om daarvan te leren.

Opdat ook mijn gebeden meer worden
dan alleen een vragen en klagen,
meer dan het uiten van mijn nood.

Laat mijn gebeden ook meer worden
dan een lijst van mijn wensen en verlangens,
maar vol dankbaarheid voor wat U biedt, en bood.


Gebed
Heer, ik verlang en ik zie uit, naar een leven waarin mijn ziel elke dag, en de gehele dag, op U wacht ja, U verwacht.
Dank U wel, voor Uw Heilige Geest in mij, Die dit kan bewerken en ook zal doen, zolang ik mij daar ook naar uit blijf strekken.
Ik zie uit, Heer, ik verwacht en wacht.
Laat mij niet beschaamd worden.
In Jezus’ Naam.

- Amen -

zondag 28 mei 2023

Week 22 - Wachten op God (1)
Neem de tijd ... (16)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om elke dag weer
Zijn aangezicht te zoeken.
Neem de tijd, ook om stil te zijn
en op Hem te wachten.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, zodat Hij Zich
aan jou kan openbaren.
Neem de tijd, om Zijn wil te leren
en te ontvangen wat Hij wil geven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, wordt stil en wacht,
ja, leer verwachtend wachten
Neem de tijd, opdat Zijn beloften
tot leven kunnen komen.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, oefen je in een leven
van volledige afhankelijkheid van God.
Neem de tijd, net zo lang totdat je
kunt zeggen: U verwacht ik de hele dag.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

‘…, U verwacht ik de ganse dag.’
Psalm 25:5b

Murray zegt in dit hoofdstuk een aantal zeer indringende dingen over het Wachten op God; hoe belangrijk dit is, ja, dat het eigenlijk elke dag de houding van onze ziel zou moeten zijn waarmee we de dag beginnen.
Wachten op God.
Verwachtend.
Hij zegt zelfs dat in dit Wachten op God, we één van de diepste waarheden van Gods Woord met betrekking tot de ziel in haar gemeenschap met Hem, vinden.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om elke dag weer
Zijn aangezicht te zoeken.
Neem de tijd, ook om stil te zijn
en op Hem te wachten.


‘Wacht op God.
Bedenk eens –
dat Hij Zich in ons kan openbaren;
dat Hij ons Zijn gehele wil kan leren;
dat Hij ons kan geven wat Hij beloofd heeft;
dat Hij in alles de oneindige God kan zijn.’

Andrew Murray

Als Murray zegt dat ‘Wachten op God’ de houding van onze ziel moet zijn waarmee we onze dag beginnen, trekt hij het in zijn aansluitende woorden door naar in alles de hele dag wachten.
Niet alleen bij het ontwaken, in de Binnenkamer en in de stille meditatie, maar ook in de uiting van onze gebeden van onze vurige verlangens en wensen, als ook tijdens ons dagelijks werk, in al ons streven (-ons proberen) naar gehoorzaamheid en heiligheid, en in al onze worstelingen tegen zonde en zelfzucht (egoïsme).
‘In alles moet er een Wachten op God zijn om te ontvangen wat Hij zal schenken, om te zien wat Hij zal doen, om Hem, als de Almachtige God, de eer te laten.’

Ik weet niet wat deze woorden met jou doen, in jou losmaken (schroom niet om het hieronder in een reactie te delen) maar bij mij maakten ze behoorlijk wat los, en dan het meest een groot verlangen naar het willen leren stil zijn en wachten, verwachtend wachten.
Iets, dat ik best heel lastig vind, want in mijn hoofd is het eigenlijk nooit stil.
Maar in de afgelopen twee weken dat ik hier mee bezig ben geweest, is het me ook wel duidelijk geworden dat ik hierin ontspannen mag zijn.
Het mezelf niet op moet leggen tot een verplichting, maar het een verlangen laten zijn om God te ontmoeten en naar wat Hij wil geven, en niet alleen op dat moment, maar gedurende de gehele dag.
Gewoon simpel beginnen door af en toe een moment te nemen om even stil te zijn met je hart en gedachten op Hem gericht, even schuilen, tot rust komen, rusten.


Nu lees ik nooit alleen het vers dat gegeven wordt in het Dagboek, altijd lees ik het hele gedeelte waar het uit komt, en dat bracht me deze keer dus naar de belangrijke beginwoorden van Psalm 25; woorden waarmee eigenlijk alles begint.

‘Tot U, Here, hef ik mijn ziel op;
mijn God, op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden,
laten mijn vijanden niet over mij juichen.
Ja, allen die U verwachten, worden niet beschaamd,
beschaamd worden wie trouweloos handelen zonder oorzaak.

Here, maak mij Uw wegen bekend,
leer mij Uw paden,
leid mij in Uw waarheid en leer mij,
want Gij zijt de Gods mijns heils,
U verwacht ik de ganse dag.’

Hoe beginnen we onze dag?
En als we ons in de gezegende positie bevinden om tijd te hebben met Hem (-ik weet namelijk nog goed hoe het me maar niet lukte toen onze kinderen klein waren), is onze ziel dan wel echt tot Hem opgeheven?
Ik weet van mijzelf, dat met het bezig zijn met dit Dagboek, ik me pas goed bewust werd van het feit dat ik eigenlijk heel vaak ‘met de deur in huis vallend’ in Zijn aanwezigheid kwam.
Niets wachtend, niets verwachtend, maar als het ware binnenstormde voor Zijn troon en alles voor Hem, -over Hem, uitstortte.
Nu wil ik niet zeggen dat dat helemaal verkeerd was, dat geloof ik echt niet; ik hoef alleen maar naar de Psalmen te kijken om te weten hoe vaak David wel niet Zijn ziel uitstortte voor God.
Maar ik heb wel ontdekt, en ben daarin nu ook lerende, om eerst stil te worden, om me meer bewust te zijn tot Wíe ik nader.
Is dat ook niet wat doorklinkt in de woorden van David in deze Psalm?
‘Tot U, Here, hef ik mijn ziel op,
mijn God, op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden, …
Ja, allen die U verwachten, worden niet beschaamd, …’

Tot U, Here, U de God die ik vertrouw, tot U hef ik mijn ziel op!
Vertrouw ik Degene tot wie ik mijn ziel ophef?
Verwacht ik alles van Hem?
Ben ik zo vol vertrouwen, dat ik zeker weet dat Hij mijn vertrouwen niet zal beschamen?
Geloof ik werkelijk, dat God is wie Hij zegt dat Hij is, en dat Hij doet wat Hij belooft?
Mag Hij de oneindige God zijn in alles in mijn leven?

'Here, maak mij Uw wegen bekend,
leer mij Uw paden,
leid mij in Uw waarheid en leer mij,
want Gij zijt de Gods mijns heils, …’

Ach, hoe vaak waren deze woorden niet mijn gebed, maar nam ik de tijd niet om ook maar te wachten op Zijn antwoord en hoe ongeduldig werd ik vaak niet als Zijn antwoord maar niet kwam.
En ik vraag me ook af hoe vaak, en hoeveel, ik wel niet tegengestribbeld heb met dat de Heer mij in Zijn waarheid wilde leiden en mij wilde leren.
En nee, met het in de verleden tijd schrijven van deze dingen wil ik niet zeggen dat het nu niet meer zo is, helaas, was het maar waar.
Maar door de bewustwording ervan kan er wel verandering komen, en dát is mijn grote verlangen.
Juist in deze tijd, in een wereld als waar we nu in leven, en met de dingen die te gebeuren staan, wil ik dit leren, want ik weet dat alleen Hij mij op de rechte weg, de eeuwige weg kan leiden en houden, mij Zijn wegen kan wijzen en leren te gaan, mij in Zijn waarheid houden en doen wandelen, als ook dat hierin mijn kracht ligt, want Hij is de God van mijn behoud!
En dan niet alleen in de stilte van een nieuwe dag, maar de gehele dag door!
'U verwacht ik de ganse dag!’, zegt David. 

In de morgen kom ik tot U
en hef mijn ziel naar U op,
want op U is mijn vertrouwen.
Van U wil ik ontvangen
al wat ik nodig heb voor die dag
om op U, mijn fundament, te bouwen.

In de morgen kom ik tot U
en hef mijn ziel naar U op, verlangend,
dat U mij de weg zult wijzen.
Leid mij, Heere, leer en onderwijs mij;
maak mij Uw wegen en waarheid bekend,
opdat ik U in de avond zal prijzen.

Het deed mij beseffen dat ‘wachten op God’ niet alleen maar een tijd is van stil zijn en afwachten, een soort van ‘passieve’ houding, maar ook van doen wat gedaan moet worden en gedurende de gehele dag alles van God daarin verwachten, dat Hij zal geven, zal leren, zal openbaren, dat Hij zal zijn gedurende de gehele dag die Hij zegt dat Hij is en geven wat Hij heeft beloofd.
Wat betekent dat ik gedurende de dag in alles wat ik mag doen, in alles wat er gebeurt, in alles dat op mij afkomt, Hem zal betrekken, Zijn aangezicht zal zoeken, Zijn wil, Zijn kracht, zijn aanwezigheid.
En bij elke nieuwe taak of bezigheid mijn ogen opsla naar boven, mijn hart op Hem richt, en Hem vraag of Hij het werk van mijn handen wil zegenen en uitwerken, en de benodigde kracht en wijsheid, ja, alles wat nodig is, wil geven.
Maar wat is dat moeilijk om te leren, om te doen, maar ik geloof met heel mijn hart dat het de moeite waard zal zijn!

Ik moest hierbij gelijk denken aan een blogje* dat ik begin dit jaar geschreven heb op mijn andere Blog ‘Into Your Hands’ over ‘Voortgaan van kracht tot Kracht’ (Ps. 84:8)
Nu weet ik best dat het voor de meesten van ons niet mogelijk is om onze dag in te delen en te leven als Joni dat doet, maar waar we ons ook bevinden en in welke situatie dan ook, niemand anders dan wijzelf, kan ons tegenhouden om onze ziel voor een ogenblik op te slaan naar de hemel; elk gebed, hoe kort ook, wordt door Hem gehoord!
Maar, hoe groot is ons -mijn- verlangen naar Hem, naar het ‘Voortgaan van Kracht tot kracht’; naar het volgen en gaan van Zijn wegen, Zijn waarheid en wil te leren?
Wil ik zien, wil ik horen, wil ik wel verwachten?
Mag Zijn Geest mij in alles leiden, wil ik alles ontvangen wat Hij mij wil geven?
Mag Hij álles in mijn leven doen wat is tot Zijn eer en heerlijkheid?

Open mijn ogen,
opdat ik Uw hand
in alles zie.

Open mijn oren,
opdat ik Uw stem
zal horen en verstaan.

Open mijn hart,
opdat ik U de gehele dag
zal verwachten.

Kom met Uw Geest, o Heer,
bewerk mijn ogen, oren en hart,
opdat mijn ziel alles van U
-en van U alleen, verwacht!

Raak mijn ziel aan met Uw Geest,
opdat ik kan ontvangen
al wat U mij wilt geven.

- Amen - 


Shalom en een heel gezegende week voor een ieder die hier meeleest.

Liefdevolle groet,
Rita


zondag 21 mei 2023

Week 21 - Geliefd en bemind!
De Liefde van God (4)


'God is Liefde, en wie in de Liefde blijft, blijft in God en God blijft in Hem’.
1 Joh. 4:16b

‘God is Liefde!’

‘Daarom moet onze eerste en voornaamste gedachte in de Binnenkamer zijn:
Ik geloof in de Liefde van God!’

Andrew Murray


'Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.'
1 Joh. 4:19

Voor ik U kende,
had U mij lief.
Voor ik van U gehoord had,
had U mij al gezien.
Voor ik bestond,
wist U al van mijn bestaan.

U hebt mij gewild.
U hebt mij geschapen.
U hebt mij gevormd.
U hebt mij het leven gegeven.
Ja, U blies mij de levensadem in.

U schiep mij om
Uw liefde met mij te delen.
U gaf mij het leven
om samen op weg te gaan.
En wat er ook is gebeurd,
of wat er ook nog komen gaat,
alles is erop gericht dat ik,
Uw liefde zie en kennen zal.

Open mijn ogen, Heer,
opdat er geen enkele dag
voorbij zal gaan zonder
dat ik iets van Uw Liefde zie.

Open mijn oren, Heer,
opdat er geen enkele dag
zal zijn, waarin ik niet iets
waarin Uw liefde klinkt, hoor.

Open mijn hart, o Heer,
opdat Uw Liefde daarin
opgenomen kan worden
en verder worden verspreid.

Voor ik U kende, Heer,
had U mij lief.
Voor ik van U gehoord had, Heer,
had U mij al gezien.
Voor ik bestond, o Heer,
wist U van mijn bestaan.
Ik leef en heb lief,
omdat U mij
eerst heeft liefgehad!

Liefde was het.

 Liefde is het.

  Liefde zal er altijd zijn!

Want …
de meeste van alles
is de Liefde!

Leer mij, Heer,
Uw Liefde te midden van alles te zien, elke dag weer,
opdat ik de Liefde van Christus mag leren kennen en begrijpen.

Leer mij, Heer,
Uw Liefde te midden van alles te zien, elke dag weer,
opdat ik de grootte en diepte van de Liefde van Christus zal ontdekken.

Leer mij, Heer,
Uw Liefde te zien, elke dag weer, en in alles dat gebeurt,
opdat ik in die Liefde zal leven tot Uw glorie en eer!

- Amen –

zondag 14 mei 2023

Week 20 - De Liefde van God (3)
Neem de tijd ... (15)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te worden
en om in stilte te overdenken
wat Liefde ten diepste is.
Neem de tijd om de heerlijkheid
en de rijkdom van dit woord
te ontdekken.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en zie dat Liefde het
mooiste en heerlijkste woord in
de hemel en in de Binnenkamer is.
Neem de tijd, en sta stil bij het feit,
dat de God Die je daar ontmoet,
Liefde is!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en ontdek de ware
en volle zegen van het zijn in de
nabijheid van Hem Die Liefde is.
Neem de tijd, om een leven te
kunnen leven in de overvloedige
Liefde van Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, zodat er geen enkele
twijfel in je hart en gedachten op
kan komen over Zijn Liefde.
Neem de tijd, denk aan het kruis,
waar Hij Zijn Liefde voor jou
openbaarde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, tot je hart vol is
van verwondering en aanbidding
om zoveel Liefde ooit getoond.
Neem de tijd, opdat Hij jouw hart
kan vullen met Zijn eeuwige
Liefde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, om te kunnen zien
welk een Liefde de Vader
ons gegeven heeft!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd!

‘God is Liefde, en wie in de Liefde blijft, blijft in God en God blijft in Hem’.
1 Joh. 4:16b

‘Neem de tijd, o mijn ziel, om in stilte
de wondervolle openbaring van Gods Liefde in Christus te overdenken,
totdat uw hart vervuld wordt met aanbidding
en verwondering en smachtend verlangen.
Neem er de rijd voor om de kostbare waarheid te geloven:
‘De Liefde van God is uitgestort in onze harten
door de Heilige Geest welke ons is gegeven.’

Andrew Murray


Voor ik met schrijven voor mijn Blog begon, keek en las ik nog even hier en daar wat terug wat ik allemaal geschreven had de afgelopen twee weken, en hoe wonderlijk, vanmorgen kwam in mijn Stille Tijd precies hetzelfde tekstgedeelte in mijn gedachten als vorige week zaterdag.
En waar het vorige week aan het begin van mijn Stille Tijd gebeurde, was het nu bij het schrijven van de laatste gedachten.
Ik kan dan ook niet anders dan dit gedeelte nemen als uitgangspunt voor mijn schrijven voor deze week.
Lees je weer mee?

1 Korinthe 2:9-12
‘Maar, gelijk geschreven staat:
Wat geen oog heeft gezien, en geen oor heeft gehoord, en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen die Hem liefhebben. Want óns heeft God het geopenbaard door de Geest. Want de Geest doorzoekt alle dingen, zelfs de diepten Gods.
Wie toch onder de mensen weet, wat in een mens is, dan des mensen eigen geest, die in hem is?
Zo weet ook niemand wat in God is, dan de Geest Gods. Wij nu hebben niet de geest der wereld ontvangen, maar de Geest uit God, opdat wij zouden weten wat ons door God in genade geschonken is.’

Zijn Geest in ons, wat betekent dat Hij ons iets van Gods hart laat zien, van Zijn Liefde en al wat daaruit voortkomt; welk een genade!
Het brengt mij bij de verzen (1 Joh. 4:9,10) waarin God Zijn liefde laat zien en de eenheid, de liefdesband, die er tussen de Vader en de Zoon was (en is).
Zo één zijn, zo verbonden …
‘Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem. Hierin is de Liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons heeft liefgehad en Zijn Zoon gezonden heeft als verzoening voor onze zonden.’

Welk een Liefde heeft God ons betoond!
Het bracht mij bij de volgende gedachten, heel puur menselijk gedachte gedachten, maar …
Ik moet niet denken dat, omdat God God is, dat het Hem niets heeft gedaan, niets heeft gekost om Zijn Zoon aan en voor ons te geven tot een offer voor onze zonden. 
Hij heeft Zijn Zoon moeten wegsturen bij Hem vandaan uit de hemel.
Hij heeft Hem Zijn heerlijkheid, die Hij daar had, af laten leggen en Hem als een hulpeloze, kleine mensenbaby geboren laten worden.
Hij heeft Zijn Zoon, Die alles was en had, op laten groeien van kind tot een volwassen man.
Hij heeft moeten toezien en toestaan, dat Zijn eniggeboren Zoon door mensen werd veracht, verguisd, belogen, bespot, zwaar mishandeld, en onschuldig veroordeeld tot de dood aan het kruis.
En Hij heeft om alles compleet te maken, om een eind te kunnen maken aan elke aanklacht en veroordeling voor ónze zonden, Zijn Zoon moeten verlaten, zodat alle zonden van de gehele mensheid op Hem kon komen, ten einde ons te kunnen redden.
Welk een pijn moet er door Zijn hart gesneden zijn, toen Zijn Zoon riep: ‘Eli, Eli, lama sabachtani; Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?’ 
(Matth. 27:46)
Welk een liefde moet Hij voor ons gehad hebben om Zijn blik af te wenden van Zijn eniggeboren Zoon, om ons te kunnen redden, om onze relatie met Hem te herstellen!

Maar welk een Liefde heeft de Here Jezus ons hier ook betoond, om dit alles te willen doen, en ondergaan, zowel de Liefde die Hij had voor Zijn Vader, áls ook voor ons.
En nee, ook al was de Here Jezus ook God naast volledig mens, het heeft Hem álles gekost!
Hoor Hem bidden en smeken in Gethsemané:
‘En Hij zonderde Zich van hen af, ongeveer een steenworp ver, knielde neder en bad deze woorden: Vader, indien Gij wilt, neem deze beker van Mij weg; doch niet mijn wil, maar de uwe geschiede! En Hem verscheen een engel uit de hemel om Hem kracht te geven. En Hij werd dodelijk beangst en bad des te vuriger. En zijn zweet werd als bloeddruppels, die op de aarde vielen.’

‘Indien Gij wilt, neem deze beker van Mij weg; doch niet Mijn wil maar Uw wil geschiede’.
Het is geen afvragen om het wel of niet te doen, maar een vragen of het echt niet anders kan, omdat het zo zwaar, zo moeilijk, zo onmenselijk groot is wat van Hem wordt gevraagd.
En welk een lijden zat er al niet in het vóóraf weten wat Hem te wachten stond!
Maar Zijn Liefde voor de Vader, als ook voor ons, was zo overweldigend groot, dat Hij bereid was deze weg te gaan!
Het laat mij ook zien dat gehoorzaamheid geen kwestie is van wel of niet willen, maar van doen uit Liefde, omdat de Liefde voor de Ander de drijfveer is.

‘Wat is Liefde?
Het diepe verlangen om zichzelf te geven voor de geliefde.
Liefde schept het behagen in ons om alles wat we hebben te geven,
om de geliefde gelukkig te maken.'

Als ik dan opnieuw de woorden lees wat Murray zegt over wat liefde is, is het alsof er ineens een licht over deze woorden schijnt, alsof de woorden voor mijn ogen veranderen.

‘ Wat is de Liefde van God?
Het diepe verlangen om Zichzelf te geven voor de geliefde.
Liefde schept het behagen in Hem om alles wat Hij heeft te geven,
om de geliefde gelukkig te maken.’

En dat is precies wat Hij heeft gedaan met het zenden van Zijn Zoon naar deze wereld tot verzoening van onze zonden!
En van daaruit mogen we weten dat Hij, 'de hemelse Vader, Die aanbiedt ons in de Binnenkamer te ontmoeten, geen ander doel heeft dan om onze harten te vullen met Zijn Liefde.’
Zo wordt ‘de ware en volle zegen van de Binnenkamer niets minder dan een leven in de overvloedige Liefde van God.'
(Murray)

De stilte zoeken,
aan het begin van
elke nieuwe dag,
om U te ontmoeten,
om in Uw nabijheid,
in Uw aanwezigheid
te vertoeven.

Stil worden,
alles in jezelf tot
stilte manen,
opdat er ruimte is,
ja, alle gelegenheid
om van Uw Liefde
te proeven.

Stil zijn,
alle stemmen
tot zwijgen gebracht,
van ontroering,
van verwondering;
in tedere liefde
gehuld.

Stilte,
koesteren,
verwarmd worden,
troost vinden,
nieuwe hoop;
Zijn liefde
vervult.

‘Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige Liefde!’
Jer. 31: 3

‘Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, …’
Ef. 3:17b-19

‘Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, …’
1 Joh. 3:1a

De Liefde van God voor ons.
De Liefde van God uitgestort in ons hart door de Heilige Geest.
De Liefde van God, niet om voor onszelf te houden, maar om uit te delen, te tonen, uit te leven in gehoorzaamheid!
Blessed to Be a Blessing!
Gezegend om tot een zegen te zijn!

Mag de Heere je rijkelijk zegen met Zijn zegen vol Liefde!


woensdag 10 mei 2023

Week 19 - De Liefde van God (2)

De afgelopen tijd heb ik met mijn Stille Tijd stilgestaan en nagedacht over de liefde van God.
Murray had er niet eens zo heel veel erbij geschreven, maar wat hij schreef raakte me en hield mijn gedachten bezig, en eigenlijk nog steeds, want nog steeds is daar het gevoel van opnieuw en opnieuw lezen en overdenken om nog dichter bij Hem te kunnen komen, bij Zijn liefde, om nog meer te proeven, nog meer gevuld te kunnen worden.
Vorige week zondag, 30 april, schreef ik er al iets over, en in mijn Stille Tijdschrift staat nog veel meer.
De vraag voor mijzelf was (en is 😊), wat ik ervan voor mijzelf houdt, en wat ik ga gebruiken op mijn Blog.
Het is mede hierdoor dat dit blogje later verschijnt dan gewoonlijk.

De Liefde van God …

‘God is Liefde, en wie in de Liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem.’
1 Joh. 4:16b

‘Het hoogste en heerlijkste woord in de hemel is Liefde,
want God is Liefde.
En het hoogste en heerlijkste woord in de Binnenkamer moet ook Liefde zijn,
want de God Die ons daar ontmoet, is Liefde.’
En de hemelse Vader, Die aanbiedt ons in de Binnenkamer te ontmoeten

– laat hierover geen twijfel bestaan in uw gedachten –
heeft geen ander doel dan om onze harten
met Zijn Liefde te vullen.’

Andrew Murray
(zie ook vorige blogje)

Sinds ik met de serie ‘Neem de tijd, o mijn ziel, neem de tijd …’ begonnen ben, is het verlangen om gewoon Stil bij Hem te zijn alleen maar groter geworden, als ook het besef van de noodzaak hiervan, en de zegen die daarin verborgen ligt.
Ik moet zeggen dat het helemaal stil zijn nog wel een dingetje is dat ik moet leren, want helaas ben ik zo iemand wiens gedachten gewoon nooit stilstaan, het gaat maar door en door, maar toch, het alleen al volkomen in de rust zijn bij Hem, geen vroege verplichtingen hebben en de boel gewoon voor dat moment te laten voor wat het is, is al zo bijzonder, als ook om even geen voorbede te doen, maar gewoon ‘zijn’.

De afgelopen week was daardoor een heel bijzondere week door zo iedere dag bewust bezig te zijn met de Liefde van God, met het feit, dat Liefde het hoogste en heerlijkste woord in de hemel is, maar dat dit ook zo moet zijn in de Binnenkamer, omdat Degene die ik daar ontmoet Liefde is.
Daar mee bezig zijn, daar over nadenken, tot me door laten dringen, binnen laten komen …
Ja, ik hou van God, ik heb de Here Jezus zo lief, maar hoe vaak ben ik me er echt van bewust, dat Degene, die ik ’s morgens aan het begin van de nieuwe dag ontmoet, Líefde is …
En hoeveel tijd neem ik dan in wezen om echt te kunnen worden gevuld met de Liefde die Hij mij zo graag wil geven?

Er kwam bij mij een diep besef binnen dat, hoewel ik iedere dag bij Hem kom, bij Hem ben, in mijn Stille Tijd, als ook in andere momenten die ik met Hem doorbreng, ik me niet echt bewust ben, dat ik dan de Liefde in eigen Persoon ontmoet, en dat Hij er zo naar verlangt om mij te vullen met Zijn Liefde.
Het is één van de dingen die de afgelopen tijd behoorlijk binnenkwam, Zijn Liefde, de Liefde die Hij mij wil geven, waar Hij mij mee wil vullen, en de diepe noodzaak om daarvoor stil te worden, stil te zijn, en dat ik ook moet wachten om te kunnen ontvangen.

Dingen vanuit de Bijbel willen ontdekken en willen leren, is belangrijk, Gods Woord is onmisbare voeding voor onze ziel.
Voorbede doen, zowel voor eigen gezin, als de vele andere dingen, is ook zeer belangrijk, want de nood is zeer hoog, zowel dichtbij als ver weg.
Maar alleen maar Stil zijn bij Hem, tijd nemen om bewust te zijn van Zijn Liefde, en dat Hij ons daar mee wilt vullen, en wachten op, is net zo belangrijk als al het andere.

Wist ik deze dingen dan nog niet?
O, jazeker wel, maar er is een verschil tussen dingen weten en ook daadwerkelijk doen.
Maar ook hierin ervaar ik dat er voor alles een tijd is …

Stil worden,
stil zijn.
Uw Liefde voor mij
overdenkend,
binnen laten komen,
en zo gevuld worden
om op mijn beurt
weer uit te kunnen delen.

Leven,
handelen en doen,
niet vanuit
wat ik wil,
wat mij goeddunkt,
of wat ik fijn vind,
maar vanuit
waar ik U
blij meemaakt.

Stil worden,
stil zijn,
om bewust te worden
wat mij drijft,
wat mijn motivatie is;
vanuit welke bron,
tot welk doel.
Leef ik voor mezelf,
of leef ik echt voor U?


Liefde, het mooiste en heerlijkste woord, want God is Liefde.
In de hemel, en in mijn Binnenkamer.
Mij hiervan bewust worden: Jezus in mijn hart = Liefde in mijn hart.

In mijn Binnenkamer ontmoet ik de Persoon van Liefde.
Liefde, Die Zichzelf volledig heeft gegeven in lijden en sterven voor mijn zonden.
Als Hij in mijn Binnenkamer is, is mijn Binnenkamer gevuld met Liefde.
Mag Hij volledig binnenkomen?
Zijn afdruk achterlaten?
Tot mijn verandering, meer naar Zijn beeld en gelijkenis?

Open mijn ogen, Heer,
ja, geef mij nieuwe ogen!
Dat ik toch zal zien welk
een Liefde U mij heeft
bewezen en gegeven.
En laat mij, in antwoord
op Uw grote Liefde voor mij,
die U hebt getoond aan het kruis,
op mijn beurt, tot eer van U,
een leven van Liefde leven.

- Amen - 


Gods rijke zegen vol van Liefde toe gebeden!

Een liefdevolle groet,
Rita

zondag 30 april 2023

Week 18 - De Liefde van God ...

‘God is Liefde, en wie in de liefde blijft,
blijft in God en God blijft in hem.’
1 Joh. 4:16

💕

‘Het hoogste en heerlijkste woord in de hemel is Liefde,
want God is Liefde.
En het hoogste en heerlijkste woord in de Binnenkamer moet ook Liefde zijn, 
want de God Die ons daar ontmoet, is Liefde.’

Andrew Murray

💕

Liefde,
onvoorwaardelijke liefde …
Geen voorwaarden,
geen maatstaven,
geen vergelijkingen.

Uitgestoken handen,
doorboorde handen …
Meelevend,
gevend,
dienend.

Liefde,
volmaakte Liefde!
Geduldig,
vergevend,
aanvaardend.

💕

zondag 23 april 2023

Week 17 - Geworteld en gegrond!
De volheid van God (3)

Vervolg - Neem de tijd ... (14)
👉 Week 15 - 'Wonen of woning maken?'
👉 Week 16 - 'Opdat ...'


Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, zoek Zijn aanwezigheid
en buig je voor Hem neer.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, net zolang totdat je
klaar bent om van Hem te ontvangen.
Neem de tijd, want Hij verlangt om te geven
vanuit de rijkdom van Zijn heerlijkheid.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wordt gesterkt
met de kracht van Zijn Geest.
Neem de tijd, opdat Christus, door
het geloof, woning maakt in je hart.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, opdat je geworteld
en gegrond zult zijn in de Liefde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om met alle heiligen
de liefde van Christus te kennen.
Neem de tijd, om te kunnen begrijpen
hoe breed, lang, hoog en diep deze liefde is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je geheel vervuld
mag worden van heel de volheid van God.
Neem de tijd, opdat je een leven
van Liefde zult leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en geef je toch geheel over
aan de leiding van Zijn Heilige Geest.
Neem de tijd in het besef dat Hij
bij machte is oneindig veel meer te doen
dan jij kunt bidden of beseffen.

‘Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, naar Wie alle geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.
Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.’
Efeziërs 3:14-19

Geworteld en gegrond
In de vorige twee blogjes heb ik stilgestaan bij het woning maken van de Here Jezus in ons hart, en bij wat daaraan voorafgaat, namelijk het innerlijk gesterkt worden door Zijn Geest (naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid), wat alleen weer mogelijk is, door bij Hem te zijn in de stilte, Zijn Woord te lezen, te overdenken en te bidden.
Waar ik in de eerste verzen tot twee keer toe het woordje ‘opdat’ tegenkom, begint Paulus vers 18 (in sommige vertalingen is dit nog vers 17) met een duidelijk statement: ‘Geworteld en gegrond in de liefde …’

Geworteld en gegrond.
Geen ‘opdat’ meer, geen enkele voorwaarde meer, geen enkel ding gaat hier meer aan vooraf.
Enkel en alleen, met vaste stelligheid: Geworteld en gegrond in de liefde!
We kunnen dus alleen geworteld en gegrond zijn in de liefde, als de voorafgaande woorden in ons leven gestalte hebben gekregen.

Gedachten uit mijn ‘Stille Tijdschrift’
‘Bidden tot de Vader, elke dag weer; in de stilte bij Hem zijn, Zijn Woord lezen, overdenken, toe-eigenen; dan word ik door Zijn Geest met kracht gesterkt.
Want doordat ik Zijn aangezicht zoek, Zijn Woord lees, overdenk, ‘met Hem ’bespreekt’, kan Hij mij de kracht van Zijn Geest voor die dag geven en met iedere dag dat ik dit doe, word ik sterker en sterker, en groeien mijn wortels dieper en dieper in Hem, in Christus, Die dit alles voor mij heeft mogelijk gemaakt.
En dit werkt het ‘geworteld en gegrond’ in Hem uit.’

Geworteld, oftewel ‘niet oppervlakkig, maar diep in de grond, vast’, ‘diep en vast gevestigd, vastgegroeid, verstokt’.
‘Onuitroeibaar’ had ik er voor mijzelf bijgeschreven.
Gegrond, oftewel ‘rechtmatig, solide, gefundeerd, ergens op gebaseerd’.


Geworteld en gegrond in de Liefde
Liefde is een Persoon, en Zijn Naam is Jezus!

Geworteld …
Dus zo aan Hem zijn verknocht, zo in Hem gevestigd, zo diep en vast, zo vastgegroeid in Hem, dat de wortels niet meer uit te roeien zijn, zoals je sommige planten maar niet uitgeroeid krijgt.
Toen ik dat even opzocht, las ik het volgende erover, namelijk dat de wortels van onkruid -en sommige andere planten, zich zó uitwaaieren, of zó diep gaan, dat ze daardoor bijna onuitroeibaar zijn.
Oh, zo, ja zó, wil ik geworteld zijn in de Liefde, in Jezus!

Gegrond …
Ik vind het zo mooi dat dit woord gekoppeld is aan geworteld; geworteld én gegrond.
Mijn wortels zitten niet zomaar onuitroeibaar ergens in vast, nee, ze zijn vastgegroeid in IETS dat zeer goed is; IETS dat solide is, betrouwbaar, degelijk en duurzaam; IETS dat een goed fundament is, en ook echt ergens op gebaseerd! (-Rom. 11:36)
Namelijk in de Liefde, in Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof! (Hebr. 12:2)

Jezus, mijn Heiland en Heer,
zo aan U zijn verknocht,
zo vastgegroeid in U,
zo diep gevestigd,
zo innig met U verweven,
zó wil ik geworteld
en gegrond zijn in U,
het vaste, betrouwbare,
onverslijtbare Fundament,
mijn gehele leven.

En samen met alle heiligen zullen we dan in staat zijn te begrijpen hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat wij vervuld worden tot alle volheid Gods.’
Samen mét alle heiligen!
Samen, met elkaar, de alles overtreffende liefde van Christus –breedte-lengte-hoogte-diepte –
begrijpen.
Ja, het gaat ons verstand te boven, maar het gaat er dan ook om dat wij ons ernaar uitstrekken om deze liefde te willen leren kennen; daarnaar verlangen, daarom bidden, opdat Hij ons steeds meer daarvan kan laten zien en kan doen kennen.
En dit bracht mij weer Romeinen 8:38 en 39, namelijk dat er ook niets is dat ons van deze alles overtreffende liefde kan scheiden.

‘Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de Liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here’!

‘Mijn leven is met Christus verborgen in God’.
Kol. 3:3

In deze Liefde ben ik geworteld en gegrond!
Door deze Liefde ben ik in God verborgen!
Hoe bijzonder!
Welke een Genade!

En dit alles opdat wij vervuld worden tot alle volheid van God.

‘…, want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk; en gij hebt de volheid verkregen in Hem, die het hoofd is van alle overheid en macht.’
Kol. 2:9,10

De volheid van God, vol zijn van God; vol van Wie Hij is.
Jezus was vol van Zijn Vader, alles wat Hij zei en deed kwam uit Hem voort.
Jezus’ leven was een leven vol van liefde en genade, dienend en gevend.
En in deze Liefde van Jezus ligt de sleutel naar het vervuld worden met Gods volheid.
Deze Liefde kennen en uitdragen en uitleven!
Een leven van Liefde te leiden zoals de Here Jezus dat deed.
En hiertoe zijn we alleen in staat, omdat Hij Zijn Liefde door de Heilige Geest, Die ons gegeven is, in onze harten heeft uitgestort! (Rom. 5:5)
Een Liefde, die dagelijks vernieuwd moet worden, maar die ook in ons leven hoort te groeien.
Immers, Liefde, is een vrucht is van de Geest! (Gal. 5:22)


Heer Jezus, maak ons toch meer bewust van deze waarheid, dat de liefde van God door de Heilige geest in onze harten ís uitgestort.
Laat Uw Heilige Geest ons toch elke dag leiden, ons helpen om dit aan te nemen en ons leren om dagelijks daaruit te leven, opdat de volheid van God in ons leven zichtbaar zal zijn zoals dat was in Uw leven.
           - Amen -







Jezus, mijn Heer en God,
zo de reikwijdte van Uw liefde
te kennen; zó breed en lang,
hoog en diep, bijna
nauwelijks te verstaan.
En toch, toch wil ik kennen,
wil ik begrijpen, wil ik
vol zijn van deze liefde,
om in Uw voetspoor
mijn wegen te gaan.


Laten we samen, als Zijn heiligen, ons uitstrekken om de Liefde van Christus, die alle verstand te boven gaat, te kennen en vervuld worden met alle volheid van God.

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,

Rita

💖In de week dat ik met deze dingen bezig was, gingen mijn gedachten met het lezen ook naar de gelijkenis van de zaaier – Matth. 13:1-9 & 18-23.
Mooi om erbij te lezen 😊

maandag 17 april 2023

Week 16 - 'Opdat ...'
De volheid van God (2)

 👉 Vervolg - 'Neem de tijd ...' (14) - Wonen of woning maken?


Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, zoek Zijn aanwezigheid
en buig je voor Hem neer.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, net zolang totdat je
klaar bent om van Hem te ontvangen.
Neem de tijd, want Hij verlangt om te geven
naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wordt van daaruit
gesterkt met de kracht van Zijn Geest.
Neem de tijd, opdat Christus, door
het geloof, woning maakt in je hart.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, opdat je geworteld
en gegrond zult zijn in de Liefde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om met alle heiligen
de liefde van Christus te kennen.
Neem de tijd, om te kunnen begrijpen
hoe breed, lang, hoog en diep deze liefde is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je geheel vervuld
mag worden van heel de volheid van God.
Neem de tijd, opdat je een leven
van Liefde zult leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en geef je toch geheel over
aan de leiding van Zijn Heilige Geest.
Neem de tijd in het besef dat Hij
bij machte is oneindig veel meer te doen
dan jij kunt bidden of beseffen.

Vorige week schreef ik over ‘Wonen of woning maken’, aan de hand van de tekst ‘opdat Christus door het geloof in uw harten woning make’, Efeze 3:17.
Ik heb toen aan het begin van dat blogje al aangegeven hoe van het één het andere kwam en dat dit vers slecht een gedeelte was te midden van andere verzen.
Zo was dat blogje dus maar een onderdeel van alles waar ik die week vooraf aan het blogje mee bezig ben geweest.
En vandaag ga ik dus verder waar ik vorige week gebleven was.

‘…, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make’.
Efeze 3:17 

Opdat …!
Soms lijken sommige woorden niet zo heel belangrijk, maar zijn ze het weldegelijk.
En dat is hier ook het geval met het woordje ‘opdat’, een klein woordje aan het begin van Efeze 3:17 – ‘opdat Christus door het geloof in uw harten woning make’.

Toen ik alles opgeschreven had wat in mijn hart en gedachten was over ‘woning maken van Christus in ons hart’, zat ik nog even alles te overdenken en las het gedeelte nog eens na, en ineens mijn oog viel op het woordje ‘opdat’.
‘Opdat Christus …’
Oftewel, Christus kan niet zomaar ‘woning in ons hart maken’, er gaat duidelijk iets aan vooraf!
Terwijl ik dit schrijf, dringt het ook ineens tot mij door dat er dus nog iets meer nodig is dan alleen geloof, immers ‘opdat’ staat ook daarvoor.
Geloof is dus een wezenlijk aspect in het woning maken van Christus in ons hart, maar er is dus duidelijk ook nog meer nodig.
Ik ga dus terug naar vers 14, want daar begint het gedeelte eigenlijk.

‘Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, naar Wie alle geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

En zo lees ik, dat vooraf aan het ‘opdat Christus in uw harten woning make’ staat: ‘opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens’.
Ook hier kom ik eerst weer het woordje ‘opdat’ tegen, en als ik even lees wat daarvoor staat, dan zie ik dat Paulus zijn knieën buigt, ‘opdat ...’.
Dus Paulus buigt zijn knieën voor de Vader (de reden kunnen we lezen in het gedeelte ervoor) opdat Hij kan geven.
Paulus bewijst God de eer die Hem toekomt, geeft Hem de plaats die Hem toekomt, en vanuit die nederige, aanbiddende houding gaat hij bidden:
‘Opdat Hij u geve, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens’.
Opdat Hij ons -ook wij mogen ons deze woorden toe-eigenen, ons innerlijk, onze ziel, met kracht -geloof en vertrouwen, versterkt door de Heilige Geest.


Naar de rijkdom Zijner heerlijkheid!
Wat ik best vreemd en opmerkelijk vind, is dat Murray hier en daar wat wegliet uit deze verzen uit de Efeziërbrief.
Nu snap ik best dat je in één klein hoofdstukje niet alles kunt benoemen, maar het trof mij behoorlijk dat hij juist deze woorden wegliet: ‘naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid’.
Het maakt voor mij zo’n groot verschil of je leest ‘Opdat Hij u geve, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens’, of ‘opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens’. 
Voor mij mist het zonder deze woorden een hele dimensie.
God wil ons niet zomaar sterken met kracht, maar naar, oftewel ‘overeenkomstig’, de rijkdom van Zijn heerlijk!
Om de diepte hiervan een beetje te kunnen begrijpen, te kunnen pakken, is het belangrijk om in de Bijbel op zoek te gaan naar de Heerlijkheid van God, en wat daarover in de Bijbel staat is werkelijk onvoorstelbaar overweldigend!
Het blogje zou weer veel te lang worden als ik ook hierover nog zou schrijven, dus dat ga ik niet doen, maar ik wil je daarvoor in de plaats wel ergens naar verwijzen.
Ik kwam namelijk met zoeken op Internet ook op de site van ‘Herschepping’, en hier wordt zeer uitgebreid geschreven over de heerlijkheid van God.

Het is echt héél bijzonder om te lezen, want het werpt echt een groter, breder, en beter licht over de woorden ‘naar de Rijkdom van Zijn Heerlijkheid’.
Daarom spoor ik je ook echt aan om dit te lezen, en als je het kunt opbrengen, zelfs voor je hier verder leest.
Hier de link er naar toe: >> ‘Gods Heerlijkheid?’
Het is best even veel, zes punten, vanaf 1.7.1 tot en met 1.7.6 (de linken zijn verborgen in de titels), maar zó de moeite waard!
Hoewel ik alles wat er geschreven staat vanuit de Bijbel eerder heb gelezen, is het niet eerder zo binnengekomen als dat ik het nu zo achter elkaar lees, en natuurlijk ook doordat ik er hier bij werd stilgezet, en er al mee bezig was.

‘..., naar de rijkdom Zijner heerlijkheid’.
Hoe anders word je beeld van de kracht van Zijn Geest waarmee God ons wilt sterken vanuit deze oorsprong!
Hoe breder het inzicht, hoe groter de reikwijdte, en hoe dieper het besef!
Gods heerlijkheid is zo overweldigend groot, en zoveel meer omvattender dan we vaak denken.
En Hij wil ons geven overeenkomstig die rijkdom!
Wauw!

Maar de woorden brachten mij ook bij een ander Bijbelgedeelte, bij Kolossenzen 1: 9-14, waar gesproken wordt over ‘de Sterkte van Gods heerlijkheid’.
Hoewel dit er eigenlijk ‘niets’ mee te maken heeft, wil ik dit toch even benoemen.
Want andere woorden voor sterkte zijn o.a.: intensiteit, kracht, macht, stevigheid, vastheid.
Wel, als je op de site van Herschepping leest wat er staat over Gods heerlijkheid, dan is dat zeker heel intens, en getuigt het van Zijn kracht en macht, en wat is het dan belangrijk om te weten dat het iets is dat stevigheid en vastheid is, en biedt.
Het gaat nooit voorbij, het is zo en blijft zo; Zijn Heerlijkheid is onveranderlijk en voor eeuwig, omdat God Zelf onveranderlijk en eeuwig is!

‘Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, naar Wie alle geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

Hoe zouden we ook maar iets kunnen begrijpen, kunnen weten over de kracht, dus met hoeveel we gesterkt zullen worden door Zijn Geest, als we niet weten hoe groot de rijkdom van Zijn heerlijkheid is.
Hoe zou Christus woning in ons hart kunnen maken, als we geen tijd doorbrengen met Hem en ons verdiepen in wat Hij ons wil zeggen en leren?
Niet alleen lezen, of horen, maar zoeken om te vinden, teneinde gehoorzaam te doen wat Hij ons laat zien, of vraagt.

De sleutel van het woning maken van Christus in ons hart, ligt in de tijd die we in stilte, in het verborgene, met Hem doorbrengen, en waar Zijn Geest de tijd en ruimte krijgt om Hem aan ons te openbaren.
Sleutelwoorden hierin zijn: Liefde en gehoorzaamheid, want al het andere komt uit deze dingen voort.
En bij dit alles niet uit het oog verliezend dat het niet om de kwantiteit gaat, maar om de kwaliteit, niet in het hoeveel en hoe vaak, maar in hoe verlangend ons hart is en hoe diep Hij mag komen.
Gelovend en vertrouwen dat Hij, -als wij Hem de tijd en ruimte geven, het zal doen in ons, eenvoudigweg omdat Hij het heeft gezegd!
Kom tot Mij, en Ik zal!

Gebed
Verlangen

O, hoe verlang ik U te kennen,
meer van U te ontdekken, te weten.
Te groeien in mijn relatie met U,
in geloof en onwankelbaar vertrouwen.

O, hoe verlang ik U te kennen,
meer van U te begrijpen, te zien.
U de ruimte te geven om Uw wil
in, en met mijn leven te ontvouwen.

O, hoe verlang ik U te kennen,
meer van U te leren, te verstaan.
Opdat wat de toekomst ook brengt,
niets daarvan mij nog zal benauwen.

O, hoe verlang ik U te kennen!
Meer, dieper, voller, inniger.
Dat ik daartoe, o Heer, toch dagelijks
Uw aangezicht mag aanschouwen.

- Amen -

En uit al deze dingen komen ook weer andere dingen voort, maar daarover de volgende keer.
Voor de komende week Gods rijke en onmisbare zegen!
Ik hoop en bid, dat je gesterkt mag worden, of zijn, door de rijkdom van Zijn Woord waaruit Hij deelt.

Een liefdevolle groet,
Rita

Ps. In één van de reacties op het vorige blogje over ‘Wonen of woning maken’, kwam de vraag om wat simpele tips over hoe Jezus in elk aspect van het leven te laten doordringen; hoe het leven meer tot Zijn thuis te maken in deze drukke en chaotische tijd.
Ik besef dat ik in dit blogje niet echt handreikingen of simpele tips daarover geef, en dat ga ik ook niet doen.
Gister echter, toen ik aan het nadenken was over deze vraag en vervolgens bezig ging met het beantwoorden van deze vraag, kwam de gedachte binnen dat we het onszelf weleens te moeilijk konden maken, of te moeilijk denken.
En hoe meer ik er over nadacht, hoe simpeler het werd. 

Ja, ik zou van alles kunnen schrijven over prioriteiten stellen, en onze hartgesteldheid, over verlangen en toewijding, en aan het hoe en waar we onze meeste tijd aan besteden etc., maar ik denk dat als wij van Hem houden, Hem met ons gehele hart zoeken in de tijd die we met Hem doorbrengen, Hij op die momenten de ruimte krijgt om woning te maken in ons hart.
Want een hart dat Hem liefheeft boven alles, is een hart dat Hem oprecht zoekt, en een hart dat Hem oprecht zoekt, is een hart dat bereid om te luisteren en gehoorzaam te zijn, en als ik Zijn Woord goed lees, dat doet Hij de rest.

Ik had gisteravond geen tijd meer om het af te maken, het werd te laat en ik wil niets afraffelen, en zo bleef het liggen tot vandaag, en nu denk ik dat dit zo ook moest zijn, want vanmorgen in mijn Stille Tijd sprak God door Zijn Woord en liet mij het volgende zien vanuit Zijn Woord.
Het begint al bij Efeziërs 3:17, uit mijn vorige blogje, en gisteravond kwam Johannes 14:23 daarbij in mijn gedachten.
En vanmorgen de tekst die momenteel centraal staat in mijn Stille Tijd, Hebreeën 4:12, en vandaaruit kwam Jesaja 55:10,11 er weer bij.
Als we vandaaruit weer teruggaan naar Efeziërs 3:16,17, dan is de cirkel rond.
Ik ga ze op een rijtje zetten, omdat ik het toch wel heel bijzonder vind.

‘…, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

‘Jezus antwoordde en zeide tot hem: Indien iemand Mij liefheeft, zal hij Mijn woord bewaren en Mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen.’

‘Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; …’

‘Want zoals de regen en de sneeuw van de hemel neerdaalt en daarheen niet weerkeert, maar doorvochtigt eerst de aarde en maakt haar vruchtbaar en doet haar uitspruiten en geeft zaad aan de zaaier en brood aan de eter, alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn; het zal niet ledig tot Mij wederkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt en dat volbrengen, waartoe Ik het zend.’

‘…, opdat Hij u geve, naar de rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

→ Christus, Die door het geloof woning wil maken in ons hart.
→ Hem liefhebben en Zijn Woorden bewaren, -het laatste kan alleen maar als we het lezen, overdenken en gehoorzaam naar willen zijn.
→ Gods Woord, dat zo levend en krachtig is, dat het alles zal scheiden, alles wat niet tot Zijn eer is, alles wat Hem niet behaagt, alles wat haaks staat op Zijn Woord, alles wat van onszelf is, en niet van Hem, zodat wat overblijft alleen Woorden van Hem zullen zijn, datgene wat is tot Zijn eer.
→ Zijn belofte aan ons dat Zijn Woord altijd dat zal doen en volbrengen wat Hem vreugde schenkt en tot Zijn eer en glorie is, en waarvoor Hij het heeft bedoeld.
→ Het ontvangen van Hem door Zijn Geest vanuit Zijn rijkdom dat wat we nodig hebben aan geloof en vertrouwen, zodat Christus woning in onze harten zal maken.

'Het Woord komt van Gods hart 
en brengt Zijn gedachten en Zijn liefde in mijn hart.
En dan gaat het Woord terug van mijn hart
naar Zijn groot hart vol liefde,
en gebed is de wijze van gemeenschap tussen Gods hart en het mijne.'


Andrew Murray

Al wat Hij van ons vraagt, is een ontvankelijk en verlangend hart, en tijd om bij Hem te zijn, Zijn Woord te lezen en te bidden, dan doet Hij de rest.
Dus laten we ontspannen, en gewoon naar Hem toegaan omdat we Hem liefhebben; Zijn Woord willen lezen en overdenken, met Hem spreken, en Hem Zijn werk laten doen!
De tijd, die eenieder van ons heeft zal verschillen; in een druk gezin met jonge kinderen heb je minder tijd, dan als ze weer de deur uit zijn, maar ook daar weet Hij van.
Zoals ik eerder zei, het gaat meer om de kwaliteit, dan om de kwantiteit; één Bijbelvers mee de dag in nemen, kan geloof ik soms meer doen, dat een heel hoofdstuk lezen zonder er verder over na te denken.
Dat geloof ik echt.
En laten we daarbij ook niet vergeten, dat Hij ons beter kent dan wie dan ook, ook beter dan wij onszelf kennen, dus laten we dan ook het 'welk aspect in ons leven' aan Hem overlaten..
Ontspannen in het geloof en vertrouwen, dat Hij, Die het beloofd heeft, ook zal doen.
De rest van ons leven, en daar voorbij.

Hier is mijn hart, Heer!


👉 Een Blog dat ook heel mooi is om eens te lezen, is >>'Haasten of vertoeven'<< van Marja op 'Frisse kijk met oude waarheden'.

maandag 10 april 2023

Week 15 - Wonen of woning maken?
Neem de tijd ... (14)
De volheid van God (1)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, zoek Zijn aanwezigheid
en buig je voor Hem neer.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, net zolang totdat je
klaar bent om van Hem te ontvangen.
Neem de tijd, want Hij verlangt om te geven
naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wordt van daaruit
gesterkt met de kracht van Zijn Geest.
Neem de tijd, opdat Christus, door
het geloof, woning maakt in je hart.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, opdat je geworteld
en gegrond zult zijn in de Liefde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om met alle heiligen
de liefde van Christus te kennen.
Neem de tijd, om te kunnen begrijpen
hoe breed, lang, hoog en diep deze liefde is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je geheel vervuld
mag worden van heel de volheid van God.
Neem de tijd, opdat je een leven
van Liefde zult leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en geef je toch geheel over
aan de leiding van Zijn Heilige Geest.
Neem de tijd in het besef dat Hij
bij machte is oneindig veel meer te doen
dan jij kunt bidden of beseffen.

Niet afgelopen week maar de week daarvoor, was ik een paar dagen weg naar een Vrouwenconferentie (zo heerlijk dat dit weer kon), en meestal kom ik dan in de knoei met mijn Dagboek, omdat ik daar gewoon niet de tijd en ruimte heb, die ik thuis heb.
Maar deze keer niet, daar ik de week ervoor net had besloten om het Dagboek niet meer per dag te volgen.
Meer dan eens had ik namelijk het gevoel dat ik tijd te kort kwam, omdat ik door moest naar de volgende dag.
Met regelmaat knaagde het vanbinnen, zo van: er is meer, maar die tijd, die datum ...
En zo, met deze beslissing, kon ik dan ook met een gerust hart teruggaan in het Dagboek naar de dag, waarbij ik in mijn schrift zelfs al extra ruimte had opengelaten om nog aan te vullen, maar waar ik gewoon niet aan toe kwam.
In dit hoofdstukje was er één vers waar met het lezen ervan ineens allerlei gedachten binnenkwamen, waardoor het vers meer diepgang kreeg dan ooit.
Hoe heerlijk is het om afgelopen week daarnaar terug te keren om nu ook op te schrijven wat er tot mij kwam die morgen. 

Efeze 3:17 uit de NBG.

‘…, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

In het Dagboek ging het deze dag eigenlijk over de liefde van God die in ons hart is uitgestort door de Heilige Geest, Die ons gegeven is toen we de Here Jezus toelieten in ons hart, maar het waren de woorden 'opdat Christus door het geloof in uw harten woning make’, waarbij ik ineens overspoeld werd met allerlei gedachten.
In de afgelopen tijd, dus van toen ik het voor het eerst las en afgelopen week dat ik achter mijn laptop kroop, kwam dit vers herhaaldelijk terug in mijn gedachten, en ik bedacht me, hoe goed het was (in ieder geval voor mij) om de Bijbel toch in verschillende vertalingen te lezen, want het was door de andere vertaling die ik dit jaar gebruik, ineens heel diep binnengekomen.
Andere vertalingen zeggen namelijk 'in Uw harten woont', of 'kan gaan wonen' …, maar de NBG spreekt over 'in uw harten woning make'.
Ik weet niet hoe dit bij jou is, maar bij mij begonnen er allerlei radertjes te draaien en mijn ziel sprong op in mij (-echt, ik kan het niet anders zeggen) om mijn pen te pakken en te gaan schrijven, zo raakte het mij!
En met dat ik er afgelopen week zo mee bezig was, volgde het één op het andere, want ja, het is een vers tussen andere verzen, en je kunt dan niet alleen dit gedeelte er tussenuit halen, en ik ervoer alles als ‘een regen van zegen’, zoveel vreugde gaf het waar ik mee bezig was.
Dus er volgt nog meer, maar eerst dit vers, omdat hier alles mee begon voor mij.
'..., opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.' 

Wonen of woning maken …
Hoewel alle vertalingen spreken over wonen, voelt, en is het, in mijn ogen niet helemaal hetzelfde.
In ieder geval heeft niet alles dezelfde diepte naar mijn beleving, en daar werd ik die bewuste dag bij stilgezet, bij het feit dat Jezus niet zomaar in ons hart wil wonen, maar in ons hart woning wil maken

Nu zijn mijn broer(tje😊) en zijn vrouw onlangs verhuisd.
Het appartement waar zij nu wonen is maar voor tijdelijk, omdat het door hen nieuw gekochte appartement nog niet klaar is, maar hun oude huis al wel verkocht, en ik bedacht me dat dit eigenlijk wel een beetje het verschil liet zien, tussen wonen en woning maken.
Laat me uitleggen wat ik bedoel.
Ze wonen nu dus wel in een appartement, en hebben er ook het een en ander aan gedaan om er ook goed te kunnen wonen en het een beetje gezellig te hebben, maar ze hebben er niet zoveel tijd en geld aan gespendeerd als dat ze dat straks met hun nieuwe en blijvende woning zullen doen.
Ze wonen er nu dus wel, maar pas als ze komen in hun nieuwe appartement, zullen ze het ook echt tot hun thuis maken.
En dat is voor mij ook wel het verschil tussen ergens wonen, en woning maken.
Je kunt dus ergens wonen zonder dat er ook echt een thuis van is gemaakt, zonder dat het jouw stempel draagt, en je kunt ergens woning hebben gemaakt, waarbij het hele huis jouw smaak uitstraalt.

Het vers spreekt wel expliciet over 'door het geloof', maar dat lijkt me logisch en duidelijk, immers zonder geloof kan de Here Jezus niet eens in ons hart wonen, laat staan woning maken.
Maar ik wilde dit nog wel even genoemd hebben, daar het er heel nadrukkelijk bij staat.
Maar goed, al deze dingen brengen mij bij de vraag, 'mag Hij alleen in ons hart wonen, of mag Hij ook woning maken in ons hart?'
Mag Hij het één en ander doen in ons ‘huis’, zeg maar ‘woon klaar’ maken, of mag Hij Zijn gang gaan en vertrouwen we Hem de complete ‘styling van ons huis’ toe?
Mag Hij tot een bepaalde hoogte met ons leven aan de slag gaan, of mag Hij ons helemaal vormen en kneden naar Zijn beeld en gelijkenis?
Wonen, of woning maken?

Als we Hem toestaan en de ruimte geven om ons hart tot Zijn woning te maken, dan mag Hij niet alleen in ons hart wonen, maar ook Zijn stempel erop drukken, en daarin alles zo maken dat het Hem uitademt.
Elke kamer mag Hij dan onder handen nemen, en we kunnen er zeker van zijn dat Hij dit doet met zeer veel liefde en grote zorgvuldigheid.
En zo mag Hij dan gaan van kamer tot kamer, steeds met dezelfde liefde en zorgvuldigheid, en ook nooit overhaast.
Ons hele huis* mag Hij zo doorgaan, van de woonkamer, naar de gang, van de zolder naar de kelder, van slaapkamer naar studeerkamer; elke kamer mag Hij dan doorgaan, afhankelijk van wat voor Hem het belangrijkste is en waar wij Hem de ruimte voor geven.
Want ja, Hij zal niets doen, nergens komen, waar wij zeggen 'nee, daar niet'.
Dit alles bracht mij bij de vraag: Woont Jezus in mijn hart, of heeft Hij er woning gemaakt?
En dezelfde vraag komt hiermee nu ook bij jou die meeleest.
Woont Jezus in je hart, of heeft Hij er ook echt woning mogen maken?
Heeft Hij Zijn stempel achtergelaten in elk vertrek van ons hart?
Ook in het kleinste kamertje, het kleinste hoekje, zodat echt alles Hem ademt?
Een beetje goede architect heeft Zijn eigen stijl en kenmerk, en dat maakt hem bekend en onderscheid hem van anderen.
Is het zo ook met ons; kunnen mensen aan ons zien wie de Architect is van ons huis, van ons hart?

Hoe mooi is eigenlijk deze vergelijking van hart-huis, want we kunnen het nog verder doortrekken.
Ons gewone huis veranderen/vernieuwen we vaak in verloop van de tijd, is het niet omdat we dat fijn of leuk vinden, dan wel omdat er dingen stuk gaan of slijten, en soms worden er nieuwe dingen toegevoegd, dingen die er eerder niet waren of waar we niet eerder geld voor hadden.
En soms veranderen, of vernieuwen we dingen omdat het daar dan de tijd voor is.
Is dat ook niet de bedoeling met ons geestelijk leven?
Ik zie het zelf dan als groei, groeien.
Naarmate ik ouder word, leer ik dingen bij, en soms ga ik dingen toch ook anders zien.
Soms was de tijd niet rijp om bepaalde dingen te zien, en dan ineens opent God mijn ogen en zie ik iets dat ik niet eerder had gezien of ontdekt.
Of soms raken dingen op de achtergrond, vergeet ik dingen, en dan ineens …

Helaas spenderen we vaak meer tijd aan ons gewone huis, dan aan ons geestelijk huis, ons hart.
Vaak gaan we eerder gezellig winkelen en nieuwe spullen voor ons huis kopen, dan dat we stil worden om bij Jezus te zijn, zodat Hij kan werken aan ons geestelijk huis.
Hoe zou ons hart eruitzien, en daarmee onze relatie met God, als ook met en naar onze naaste, als we net zoveel tijd aan God en Zijn Woord zouden besteden als aan ons huis?
En hierin reken ik ook zeker de tijd mee die we aan ons huis/huishouden besteden om het te onderhouden!
Immers, zoals onze huizen door slecht onderhoud in verval raken, zo zal ook ons geestelijk huis in verval raken als het niet onderhouden wordt.
Hoe belangrijk is het dus om stil te worden en bij Hem te zijn, om Zijn Woord, -zowel vanuit het zelf lezen als ook door horen van een preek, te overdenken en Hem de kans geven het ook te laten uitwerken in ons hart.
Dan kan Hij woning maken in ons hart, Zijn stempel drukken op ons leven; ons laten zien waar nog iets gebeuren moet.
De ene keer zullen we zelf misschien aan de slag moeten, een andere keer (leren) loslaten en aan Hem overlaten, of Hem de kans geven om te doen, wat Hij verlangt te doen.
Maar ook om soms gewoon even samen stil te zijn en te genieten van elkaars nabijheid, of om alleen maar te luisteren, of om dingen te delen van hart tot hart.

Wonen of woning maken ...
Wat mag het zijn?

‘Neem de tijd, o mijn ziel, neem toch de tijd!’

Hier ben ik, Heer, de stilte opzoekend
om in Uw aanwezigheid te komen.
Ik verlang ernaar om dicht bij U te zijn,
dus trek ik mij terug op een plaats
waar niets ons samenzijn kan verstoren.

Hier ben ik, Heer, komend in de stilte
om in Uw nabijheid te vertoeven.
Werk in mij , o Heer, en maak toch
mijn hart geheel tot Uw woning;
U alleen wil ik volkomen toebehoren.

Hier ben ik, Heer, in de stilte,
met een hart wijd open voor U.
Doe Uw werk in mij, diep in mijn hart,
totdat elke kamer Uw kenmerk draagt,
en mijn gehele leven U kan bekoren.


   Casting Crown – Here’s my heart, Lord

                                    

Laten we toch veel tijd nemen om bij Hem te zijn, zodat Hij woning in ons hart kan maken, en wij een afstraling zullen zijn van de afdruk die Hij in ons leven heeft achtergelaten.

Gods zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Rita

👉 Max Lucado heeft hier ooit een prachtig boek over geschreven, het heet >> ‘Thuis bij God’ 

zondag 2 april 2023

Week 14 - Het Woord van God (2)



Gods Woord …
Murray heeft er nog zoveel mooie dingen over te zeggen; vandaag wil ik daarvan nog een aantal dingen delen die mij aanspreken en tot nadenken brengen, en ik dan ook graag wil doorgeven.

Vorige week mocht ik de les delen die ligt in het ziekbed en sterven van mijn moeder, dat zo duidelijk laat zien dat we Gods Woord nodig hebben om te leven.
Vandaag wil ik dat graag nog even aanvullen met wat Murray zegt over hoe we dit eigenlijk zouden moeten doen.
Ik heb aan mijzelf gemerkt dat ik het eigenlijk best wel weet, maar dat er met het lezen wat hij erover schrijft, er toch als het ware een nieuw stukje bewustwording is gekomen.
Ik nodig je dan ook van harte uit om met mij mee te lezen en om te overdenken.

'Welzalig de man die niet wandelt in de raad der goddelozen, die niet staat op de weg der zondaars, noch zit in de kring der spotters; maar aan des Heren wet zijn welgevallen heeft, en diens wet overpeinst bij dag en bij nacht.’
Psalm 1:1,2

‘Dit boek met deze wet mag niet wijken uit uw mond, maar u moet het dag en nacht overdenken, zodat u nauwlettend zult handelen overeenkomstig alles wat daarin geschreven staat. Dan immers zult u uw wegen voorspoedig maken en dan zult u verstandig handelen.’
Jozua 1:8
(HSV)

Hieronder wat punten waar Murray ons op wijst bij het lezen van Gods Woord.

* Lees het Woord van God met grote Eerbied.
We weten allemaal dat de Bijbel het door de Heilige Geest geïnspireerde Woord van God is, maar lezen we Zijn Woord ook elke keer alsof de Heer op dat moment tot ons spreekt?
De woorden komen wel van God Zelf!
Zijn eerbied, respect en ontzag dan niet heel belangrijk elke keer als we het Woord openen om te lezen?
Ik denk terug aan de tijd dat onze kinderen klein waren en hoor mezelf herhaaldelijk zeggen dat ze stil moeten zijn, omdat mama even met iemand aan het praten is.
Maar ... doen wij in wezen niet precies hetzelfde als onze kinderen op het moment dat we ons afkeren van Gods Woord als er een appje binnenkomt, of de deurbel gaat, of de telefoon, of …
Deze laatste gedacht sluit eigenlijk ook direct aan bij zijn volgende punt.

* Lees het Woord van God met grote Aandacht.
Murray zegt hierover, dat wanneer iemand ons iets moois of wonderlijks vertelt, we er met onze volle aandacht bij zijn om te luisteren en trachten te begrijpen wat er wordt bedoeld; hoeveel te meer zouden we dit niet moeten doen wanneer God spreekt; Zijn gedachten zijn immers zoveel hoger en dieper dan die van ons!
Verdient Hij, Die Woorden van Leven spreekt, niet onze onverdeelde aandacht?

* Lees het Woord van God met de Verwachting van de leiding van Gods Geest.
Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik met bekennen dat ik Gods Woord -verdrietig genoeg, niet altijd bewust lees met de verwachting van leiding van de Heilige Geest.
Ja, Hij is er zeker bij, en ja, ik bid er ook voor, en dan toch nog …
Toen ik dit vorig jaar las, brachten de woorden mij bij Psalm 119:18 en ik weet nog dat de woorden van dit vers voor lange tijd ook mijn gebed waren, elke keer als ik mijn Bijbel opende.
Als ik vandaag alles nog eens teruglees en bij dit stukje ‘Psalm 119:18’ zie staan, weet ik dan ook meteen weer wat daar stond, en opnieuw word ik met deze woorden aangespoord om ze opnieuw te gaan gebruiken in mijn gebed.

Even vanuit verschillende vertalingen op een rijtje, daar ik ervaar dat de verschillende vertalingen ons daarin tot hulp kunnen zijn voor verschillende momenten.
(Ik denk dat daar waar 'wet' staat, we ook 'Woord' kunnen lezen)

HSV (Herziene StatenVertaling)
‘Ontsluit mijn ogen en laat mij aanschouwen de wonderen van Uw wet.’

NB (Naardense Bijbel)
‘Geef zicht aan mijn ogen, dat ik acht sla op de wonderen uit uw Wet!’

WB (Willibrord Vertaling)
‘Maak mijn ogen nieuw, dat ik zien mag wat Uw wet aan wonderen bergt.’

NBV (Nieuwe BijbelVertaling)
‘Neem de sluier van mijn ogen, dan zal ik zien hoe wonderlijk mooi Uw wet is.’

NBG -vertaling (Nederlandse Bijbelvertaling)
‘Ontdek mijn ogen, opdat ik aanschouwe de wonderen uit uw wet.’

Hoe kostbaar en waardevol, ja, hoe belangrijk om te bidden voor we Zijn Woord openen om te lezen ‘Heer ontsluit mijn ogen’, of ‘Heer, geef zicht aan mijn ogen’, of ‘Heer, maak mijn ogen nieuw’, of ‘neem de sluier van mijn ogen’, opdat ik zal zien, zal ontdekken, zal begrijpen, wat U door Uw Woord tot mij wilt zeggen, wat U mij wilt openbaren.

* Lees het Woord van God met het Vaste Doel het Dag en Nacht in je Hart en Leven te bewaren.
Ik denk, dat als we Gods Woord zo heel bewust gaan lezen, -vanuit de punten die Murray noemt, het gewoon niet anders kan zijn, dan dat we alleen nog maar Zijn Woord lezen vanuit het diepe verlangen dat Het ingang vindt in ons hart en ons leven; om Het bij ons te dragen, mee te nemen, vanuit te leven.

‘Het gehele hart en het gehele leven
moeten onder invloed komen van Het Woord!’

Andrew Murray

(Psalm 119 kan ons hierbij enorm helpen!)

Maar Murray geeft ook aan hoe belangrijk, hoe onafscheidelijk Gods Woord en Gebed zijn, en welke waarde het ook heeft om Gods Woord te gebruiken in ons gebed.

‘In Zijn Woord spreekt God tot mij;
in het Gebed spreek ik tot God.’

‘Put elke dag nieuwe kracht uit Gods Woord,
en bidt aldus naar Zijn wil.’

Andrew Murray

‘…, maak mij levend naar Uw Woord!’
Psalm 119:107b

Gods Woord en Gebed …
God spreekt in Zijn Woord tot ons, toont ons daarin wie Hij is, waardoor we Hem weer kunnen leren kennen.
Maar Gods Woord laat ons ook zien wie we zijn, als ook wie we door Zijn genade kunnen worden (of geworden zijn).
Gods woord leert ons bidden.
Gods Woord wijst ons op Jezus.
En we hebben gebed en de Heilige Geest nodig om Zijn Woord te kunnen begrijpen.

O, welk een rijkdom ligt verborgen in Uw Woord!
Welk een schat voor hen die niet bang zijn om te graven.
Welk een troost en bemoediging, hoop en vreugde
voor hen die niet bang zijn als de Heer gaat schaven.

O, welk een rijkdom ligt verborgen in Uw Woord!
Welk een overvloed voor hen die bereid zijn na te jagen.
Genade en leven, wijsheid en kracht, bevelen en beloften,
voor hen die Christus in hun leven uit willen dragen.

Uw Woord lezen,
met eerbied en aandacht.
Verlangend te ontvangen,
de boodschap, die daar wacht.

Uw Woord lezen,
in verwachting geleid
door Uw Heilige Geest,
vanuit een leven U toegewijd.

Uw Woord lezen,
en in het hart bewaren.
Wetende dat het meer is
dan alleen kennis vergaren.

Uw Woord lezen,
tot het gehele leven
daarvan onder invloed is,
en onlosmakend verweven.

O, welk een rijkdom ligt er verborgen in Uw Woord!
Welk een kostbaarheden voor hen die U zijn toegenegen.
Ja, een ieder die U van ganser harte zoekt, dient en eert,
ontvangt van U de Goddelijke levengevende zegen. 



‘Gezegende Binnenkamer,
(… neem de tijd, o mijn ziel, neem de tijd…)
waar ik in Christus tot God mag naderen,
door Woord en gebed.
Daar mag ik mijzelf tot beschikking 
van God en Zijn dienst stellen,
en worden versterkt door de Heilige Geest,
zodat Zijn liefde in mijn hart
mag worden uitgestort
en ik dagelijks in die liefde
mag wandelen.’

Andrew Murray











Gods rijke zegen voor de komende week!
Dat Hij heel dichtbij mag komen in de tijd die je met Hem doorbrengt, en je Zijn wil en wijsheid openbaren, als ook diep inzicht in Zijn Woord, opdat je Hem daardoor meer mag leren kennen.

Een liefdevolle groet,
Rita

zondag 26 maart 2023

Week 13 - Het woord van God ...
Neem de tijd ... (13)
Tevens ter nagedachtenis aan mijn moesje 💕

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om Gods Woord te lezen.
Het is als brood, onmisbaar om te leven.
Neem de tijd, in het besef dat
de dood anders heel dichtbij komt.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om het te overdenken,
als brood waarop je kauwen moet.
Neem de tijd, en weet dat
eraan denken niet voldoende is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, neem het dagelijks tot je
als voedsel, opdat je kunt groeien en bloeien.
Neem de tijd en bedenk dat je alleen zo
verzekerd bent van een krachtig geestelijk leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

De bovenstaande woorden van ‘Neem de tijd, o mijn ziel, neem de tijd om Gods Woord te lezen’, schreef ik al aan het begin van dit jaar, zes januari om precies te zijn, toen ging het Dagboek hierover.
Maar ik heb het speciaal bewaard voor dit moment, voor deze week om er over te schrijven, dit ter nagedachtenis aan mijn moesje.
Aankomende zaterdag, 1 april, is het namelijk precies drie jaar geleden dat de Heere mijn moeder thuishaalde, en zij het tijdelijke voor het eeuwige wisselde.
Ik kies er vandaag voor om niet te zien op het gemis, op het verdriet dat in alle hevigheid bovenkom als ik de dingen teruglees die ik schreef rond haar sterven, maar om te zien op de te leren les die in dit alles is te vinden, en om dát door te geven.


‘Hoe sterk iemand ook mag zijn, 
als hij zich niet voedt, zal hij zwakker worden 
en het leven zal uitdoven.’

Andrew Murray


Mijn moeder had slokdarmkanker.
Hoewel de bestralingen haar wat extra tijd bij ons heeft gegeven, de kanker vrat door en blokkeerde langzaam de weg naar haar maag, waardoor het eten steeds moeilijker werd, tot het tenslotte helemaal niet meer lukte om nog maar iets tot zich te nemen; zelfs niet meer het kleinste slokje water.

Het duurde even, ze had immers een enorme wilskracht, en was meer gericht op de ander dan haar eigen situatie, maar langzaamaan zagen we haar lichamelijk steeds zwakker worden, en uiteindelijk werden ook de tekenen van gebrek aan voeding niet alleen duidelijker, maar eisten ook hun tol.
Op woensdagmiddag 1 april 2020 vond dan ook het onvermijdelijke plaats, en doofde het aardse leven in haar voorgoed.
Maar het ziekbed en sterven van mijn lieve moesje toont ons een grote en belangrijke les!

‘Ik mag alles van brood afweten.
Ik mag brood hebben en het aan anderen geven.
Ik mag brood in huis hebben en in overvloed op tafel,
maar dat zal me niet helpen;
als ik door ziekte het niet kan eten, ga ik dood.

Op dezelfde manier zal alleen maar kennis van Gods Woord
en zelfs de prediking van Gods Woord aan anderen mij niet baten.
Het is niet genoeg, eraan te denken,
ik moet mij voeden met Gods Woord
en het in mijn hart en in mijn leven opnemen.
In liefde en gehoorzaamheid moet ik me de woorden van God toe-eigenen
en ze geheel bezit laten nemen van mijn hart.
Dan pas zullen het inderdaad woorden van leven zijn.’

Andrew Murray

In Mattheüs 4:4, als ook al in Deuteronomium 8:3, wordt Gods Woord vergeleken met brood.
‘Maar Hij antwoordde en zeide: Er staat geschreven: Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord, dat uit de mond Gods uitgaat.’

‘Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u het manna te eten, dat gij niet kendet en dat ook uw vaderen niet gekend hadden, om u te doen weten, dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond des Heren uitgaat.’

Hoe waar zijn dan ook de woorden van Murray!
We kunnen van alles over brood (elk voedsel) weten, het in overvloed zelfs in huis hebben, het zelfs uitdelen, maar als we het door ziekte niet meer kunnen eten, gaan we dood.
En ja, zo is het ook met het Woord van God.
We kunnen nog zoveel Bijbels in huis hebben, er van alles over weten en het zelfs ook doorgeven aan anderen, als we onszelf er niet mee voeden, erover nadenken, er op kauwen om het vervolgens op te nemen in ons hart en in ons leven, zullen Zijn woorden geen woorden van leven zijn.

Het brengt mij opnieuw terug bij mijn moesje.
Hoe moeilijker het slikken ging, hoe meer en beter zij moest kauwen om het tot zich te kunnen nemen, want als ze dat niet deed, kwam het er met dezelfde vaart weer uit.
Dit was niet alleen heel vervelend, maar het kon zo ook niet doen waar het voor was bedoeld, namelijk de voedingsstoffen afgeven die ze zo nodig had.
Zo is het ook met Gods Woord.
We kunnen nog zoveel preken luisteren, goede christelijke boeken over Zijn woord lezen, van conferentie naar conferentie gaan, en elke kerkdienst bijwonen die er maar is, maar als we geen tijd nemen om Zijn Woord te zelf te lezen en te overdenken, erop te kauwen en het eigen maken, het baat allemaal niets.

Mijn moesje mocht dan lichamelijk steeds zwakker worden, maar niet haar geest, deze had zij altijd al gevoed, en bleef zij voeden zolang zij kon, en dat was zichtbaar in de manier waarop zij haar sterven tegemoet zag, en inging: vreugde en vrede omgaven haar, waren zichtbaar, merkbaar en hoorbaar in haar woorden.
Fysiek was er op het laatst niet veel meer van haar over, haar lichaam was zeer broos en kwetsbaar geworden, maar tot aan de dag dat zij niet meer bij kennis was, getuigde haar innerlijke vreugde en vrede van een zich geborgen weten in Gods hand, van het weten waar ze naar toe ging.

‘…, de mens leeft van alles wat uit de mond des Heren uitgaat.’

Leven van alles wat de Heer heeft gesproken, verder kunnen leven door alles wat de Heer gesproken heeft.
Het waren de woorden van Psalm 121:1,2, - die ook op de rouwkaart van mijn moeder stonden, waardoor zij verder kon, door kon, vooral nadat haar jongste zoon (mijn jongste broertje) op 21-jarige leeftijd verongelukte.

‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.’
Psalm 121:1,2

Leven, dus groeien en bloeien, ook als het leven zwaar en moeilijk is, vol verdriet en tegenslagen.
Leven in waakzaamheid, vooral als alles voorspoedig gaat, en alles goed is en aangenaam.
Leven, standvastig en vastberaden, volhardend de wedloop lopen die voor ons ligt.
Leven, tot Zijn eer en glorie, dat Zijn heerlijkheid gezien wordt.
Leven, vruchtbaar leven.
Het Leven, -kunnen- leven, vanuit alles wat de Heer heeft gezegd en beloofd.

* Terugblik …
‘Mijn moeder was een eenvoudige, rustige, zeer liefdevolle, zichzelf wegcijferende, gelovige vrouw.
Ze liep niet te koop met haar diepe verdriet, noch met alle moeilijkheden, zorgen en pijn die ze heeft gehad in haar leven.
Waar sommigen aangeven dat ze ergens niets aan kunnen doen omdat ze het nooit hebben geleerd of meegekregen, was mijn moeders motto juist: geven wat zij had ontbeerd.
De kracht om alles aan te kunnen, om verder en door te gaan, ontving zij van de Heere.
Hij was haar hulp, iedere dag, vooral in de donkerste en zwartste dagen met het sterven van haar kind.
De woorden van Psalm 121, de verzen 1 en 2, waren de leidraad van haar leven.’
 

Langzaam doofde het licht in uw ogen;
maar vol vrede wachtte u op de Heere.
Alles was goed, ieder woord gezegd,
naar Hem toegaan was al wat u begeerde.

Stilletjes lag u geduldig te wachten
met af en toe een glimlach op uw gezicht.
Onrust of angst kende u niet, want
uw hart was op uw eeuwig thuis gericht.

Er waren nog wat laatste woorden;
tranen, die zich vermengden met een lach.
Maar wat ik nooit vergeten zal, was
de vreugde die ik deze dagen bij u zag. 

Het was goed, u was klaar om te gaan;
en ik, ik wachtte, onze tijden zijn immers in Zijn hand.
Nog even moest u door het laatste stukje heen,
maar nu bent u thuis in het eeuwig Vaderland.


Hoe zouden we dit kunnen doen zonder Zijn Woord?
Zonder het te lezen, te overdenken, te kauwen, eigen te maken, aan te nemen.
Hoe zouden we weten wat Zijn wil is, als we niet  …
Kracht en troost vinden …
Hoop ..

Neem toch de tijd om bij God te zijn.
Neem toch de tijd om Zijn Woord te lezen.
Neem toch de tijd om te overdenken, ja, te kauwen.
Neem toch de tijd, straks is het misschien te laat!

Neem toch de tijd om Zijn aangezicht te zoeken.
Neem toch de tijd om te ‘horen’ wat Hij je te zeggen heeft.
Neem toch de tijd om het op te nemen in je hart en leven.
Neem toch de tijd, opdat Hij je kan leiden op de weg die je gaat.

Neem toch de tijd, neem toch de tijd!
Laat Zijn Woord toch het richtsnoer zijn;
laat het toch niet voor niets aan ons zijn gegeven.
Neem toch de tijd, neem toch de tijd!
In Zijn Woord vinden we alles wat we nodig hebben
om in Zijn kracht en tot Zijn eer te kunnen leven.

Neem toch de tijd!
Neem toch de tijd!

Heer, laat Uw Geest ons hart dringen om U te zoeken, bij U te zijn, Uw Woord te lezen nu het nog kan in alle vrijheid en voorspoed die we nu genieten, opdat als donkere dagen komen, we niet in staat zijn om Uw Woord te lezen, of het misschien niet meer mogen, U Uw Woord in ons hart en gedachten kan geven tot troost, kracht en bemoediging, tot wijsheid en inzicht, om te kunnen spreken wat U wil dat gesproken wordt.
Ja, laat Uw Geest ons hart beroeren, leg verlangen naar Uw Woord diep in ons hart;
opdat we het zullen lezen en overdenken, sterk worden voor in tijden dat het leven tart.

Shalom & Blessings!

En een liefdevolle groet,
Rita






*
 >> Mijn hulp is van de Heere!