Week 52 - Elke dag! Neem de tijd ... (22)

'Welk een onschatbaar voorrecht
is de instelling van het dagelijks verborgen gebed,
elke morgen opnieuw.
Laat het het enige zijn
waarnaar onze harten verlangen,
het zoeken en vinden en ontmoeten van God.'

Andrew Murray

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om aan het begin van elke dag
Hem op te zoeken en bij Hem te zijn.
Neem de tijd om alles los te laten wat
je bezighoudt, en afhoudt van Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, tot je op Hem bent gericht;
je geheel en al openstaat voor Hem.
Neem de tijd, tot je je bewust bent in
Wiens heerlijke nabijheid je mag zijn.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te vertoeven bij Hem,
voor Wie niets onmogelijk is.
Neem de tijd, zodat je kunt ontvangen
al wat je nodig hebt voor die dag.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, elke dag opnieuw.
Neem de tijd, want wie zijn we
zonder Hem en Zijn aanwezigheid?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

Week 51 - Volledig Volmaakt gemaakt ... Neem de tijd ... (21)

Soms gebeuren er gewoon net even te veel dingen, waardoor je wordt stilgezet, en je niet meer kunt doen dan het hoognodige.
Hoewel nog niet alles een plekje heeft gekregen, en mijn hoofd nog niet helemaal wil, komt wel steeds meer het verlangen terug om het schrijven weer een beetje op te pakken.
En zo is hier weer na lange tijd een nieuw ‘Neem de tijd … -stukje’.

‘En Hij, de God des vredes, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam moge bij de komst van de Here Jezus Christus, blijken in alle delen onberispelijk bewaard te zijn.
Die u roept is getrouw; Hij zal het doen!’
1 Thess. 5:23,24
NBG

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om naar de Heer te gaan.
Neem de tijd, laat toch geen dag voorbijgaan
waarin je niet bij Hem bent geweest.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om elke dag bij Hem te zijn.
Neem de tijd om met Hem te spreken,
maar ook om stil te zijn en bij Hem te vertoeven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd voor een innig samenzijn.
Neem de tijd, want heiligmaking door Hem
kan alleen door nauw persoonlijk contact.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd; laat los en laat God God zijn.
Neem de tijd, opdat je gevuld zal worden
met Zijn rust, met vreugde en vrede.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en ontspan in de belofte:
‘Die u roept is getrouw; Hij zal het ook doen!’

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik kan soms zo tegen mezelf aanlopen; zo geconfronteerd worden met dingen in en van mijzelf die ik helemaal niet leuk vind, die ik helemaal niet wil, en toch …
Dan denk ik: Heer, hoe kan dit toch? Ik ben toch Uw kind, Uw Geest woont in mij.
Ik zou een nieuwe schepping moeten zijn; gestorven aan mezelf, mijn oude natuur weg enz., en toch …
Hoe eigen zijn me dan de woorden van Paulus: ‘Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.’
Helaas ben ik ook iemand die -vaak zonder dat ik het echt besef, dan weer hard aan het werk ga om toch maar te proberen het anders te doen, anders te zijn, om vervolgens weer op mijn neus te vallen, en tot de conclusie te komen: ik kan mijzelf niet veranderen; hoe graag ik ook wil, ik kan het niet.

Deze dingen kwamen de afgelopen weken steeds weer terug doordat ik met het Dagboek stilgezet werd bij onderwerpen als ‘met Christus gekruisigd zijn’, bij ‘het Geloofsleven’, en Toewijding.
Daarnaast waren we met de Vrouwenbijbelstudie net bezig met de studies van Jacques Brunt over de Efezebrief, die hier precies bij aansloten.
Ik heb heel wat geworsteld de afgelopen tijd met alle dingen die ik las, zowel vanuit Gods Woord, als vanuit het Dagboek.
Het was een tijd van spiegelen, van Gods Woord naast wat Murray en Brunt zeggen, van Gods Woord, Murray en Brunt naast mijn eigen leven.
Een ‘Neem de tijd … -stukje’ hierover lag klaar om verder uit te werken, het zijn immers de hoofdstukjes die aan dit voorafgaan, maar het lukte me gewoon niet.
Er bleef van alles tussendoor komen waardoor -voor mijn gevoel, uiteindelijk alles zo’n warboel was, dat ik het losliet en doorging naar dit volgende hoofdstukje met de titel ‘Algehele Heiliging’.
Hoewel ik nog even gedacht heb dat het weleens tegenwerking van de boze kon zijn, hij wil immers liever niet dat we ons leven naast Gods Woord leggen met als doel dat we meer willen gaan lijken -worden, als Jezus, maar gaandeweg werd mij afgelopen week duidelijk dat een andere volgorde soms ook gewoon goed kan zijn, of misschien wel beter.

Als ik weer terugga naar het woord ‘Heiliging’, komt ineens de volgende Bijbeltekst in mijn hoofd:
‘Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is, word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel, want er staat geschreven: Wees heilig, want Ik ben heilig.'
1 Petr.1:15,16
Ik heb nog even in verschillende vertalingen gekeken naar de verwijzingen, maar zag dat er bij geen enkele vertaling een verwijzing staat naar 1 Thess. 5:23,24, tenminste, ik heb er geen gevonden.
Hoe jammer eigenlijk!
Want wat een verschil zou dat maken, om bij de opdracht om ‘heilig te zijn zoals Hij heilig is’, gelijk ook te kunnen lezen dat Hij dit Zelf ook in ons zal doen!

‘Wees heilig, want Ik ben heilig.’
‘En Hij, de God des vredes, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam moge bij de komst van de Here Jezus Christus, blijken in alle delen onberispelijk bewaard te zijn.
Die u roept is getrouw; Hij zal het doen!’

Wat een belofte wordt ons hier gegeven!
Hij, Die ons geroepen heeft, Hij ZAL het doen!
Alsof Hij zegt: ‘Wees niet bang, Mijn kind, Ik weet dat je dit zelf nooit kan, maar Ik zal het doen in jou, in Mijn Zoon, Jezus Christus, en door Mijn Geest.’

Murray moedigt ons aan om ons aan deze belofte vast te klampen, om de vervulling ervan op te eisen, om deze belofte te zien als onze schat en vreugde.
Och, welk een ontspanning ligt er niet in deze Woorden van Hem!

‘Deze God van vrede
belooft Zelf
ons te heiligen,
ons geheel en al te heiligen,
in Christus onze heiligmaking,
in de heiligmaking van de Geest.
God doet het werk!’

In nauwe, persoonlijke gemeenschap met God Zelf worden wij heilig.’

Andrew Murray

Het betekent dus duidelijk niet, dat we nu maar achterover kunnen gaan leunen en gewoon ons gang kunnen gaan en dat Hij dan wel gaandeweg ons leven heilig zal maken.
Alleen door dagelijks tijd door te brengen met de Heer zal ons leven meer en meer gaan veranderen; denk maar aan het spreekwoord ‘Waar je mee omgaat …’
Iets verderop in dit hoofdstukje zegt Murray dan ook:
‘Zoals de hitte van de zon op het lichaam schijnt en het verwarmt, zó brandt het vuur van Zijn heiligheid in ons en maakt ons heilig. Alles wat Hij vraagt, is dat wij komen en in nauwe gemeenschap met Hem blijven, elke dag.’ 
En zo ligt daar onze verantwoording, onze verantwoordelijkheid: ervoor kiezen om dagelijks tijd met Hem door te brengen, zodat Hij Zijn belofte in ons kan uitwerken.
We kunnen heel makkelijk zeggen ‘ik ben nu eenmaal zo’, maar de Heer zegt ons heel duidelijk in Zijn Woord dat we niet dezelfde mogen blijven.
We zijn die we zijn, maar we moeten niet blijven die we zijn.
En hoe geweldig is het dan om te weten dat Hij dit Zelf in ons wil doen, ja, zal doen!
Al waar Hij naar verlangt, is dat wij tijd doorbrengen met Hem, dat we komen in Zijn aanwezigheid, daarbij openstaand voor Zijn werk in ons.

‘Hij zal het doen!’
Misschien te onvoorstelbaar om te begrijpen, te pakken, maar Hij heeft het beloofd!
Geloof en vertrouw, neem aan en ontspan.
‘Immers, zovele beloften van God als er zijn, die zijn in Hem ja en in Hem amen, tot verheerlijking van God door ons.’ (2 Korinthe 1:20)
Heer, ik geloof, maar kom mijn ongeloof te hulp!

- Amen -

Bij U komen, iedere dag;
dicht bij U zijn, om zo
met U verbonden te geraken,
zo met U verweven,
dat ik als vanzelf
meer en meer op U
ga lijken.

Bij U komen, iedere dag;
innig samen zijn met U,
steeds meer aan U verknocht,
waardoor er meer en meer
van mijn eigen ik,
mijn oude natuur,
moet wijken.

Bij Hem komen, iedere dag!
Geen dag voorbij laten gaan
waarin je niet bij Hem
bent geweest;
altijd verlangend
om meer op Hem
te lijken.

‘Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt.’
2 Korinthe 3:18

Kom maar vaak bij Hem, en blijf dicht bij Hem; laat de drukte en beslommeringen van deze tijd, als ook alle dingen die gebeuren, je niet beroven van tijd om met Hem samen te zijn.

Liefdevolle groet,
Rita

Week 44 - Het geheim van het ware christelijke leven ...

Naar een gedeelte uit een hoofdstuk uit het Dagboek van Andrew Murray.

Niet alleen geloven

in bepaalde beloften

van God.

Niet alleen geloven

in bepaalde zegeningen,

die wij van Christus ontvangen.

Maar geloven,
ja, visie hebben,
dat Christus Zich,
geheel en al,
aan onze ziel geeft om,
in de diepste
en volste betekenis
van dat woord,
haar leven te zijn,
met alles wat dit inhoudt,
en voor elk moment
van elke dag.

Altijd op Hem vertrouwend,
altijd op Hem rekenend,
dat Hij het leven
van de Geest
in ons behoudt.

Altijd op Hem vertrouwend,
altijd op Hem rekenend,
altijd rustend op
die oneindige Liefde
van Hem,
Die Zichzelf 
geheel overgaf voor ons,
om van ons te zijn
en om Zijn leven
opnieuw in ons
te leven.

Onophoudelijk geloof in Hem,
in die wonderlijke Liefde,
Die Zichzelf geheel en al overgaf,
dient de kracht te zijn
die ons gehele wezen
en al haar handelingen
bezit en doordringt.

Zodat wij net als Paulus
kunnen zeggen:
'Met Christus ben ik gestorven,

en toch leef ik,
dat is, niet meer ik,
maar Christus leeft in mij.
En voor zover ik nu nog
in het vlees leef,
leef ik 
door het geloof
in de Zoon van God,
Die mij heeft liefgehad en

Zich voor mij
heeft overgegeven.'

Galaten 2:20
(NBG)

'Moge God ons
die onverbreekbare eenheid
tussen Christus en ons openbaren,
waarin het bewustzijn van Christus' tegenwoordigheid
zo natuurlijk voor ons mag worden
als het bewustzijn van ons bestaan.'

Andrew Murray

Week 33 - Neem de tijd om ... Neem de tijd ... (20)

Hoewel er nog heel wat ‘Neem de tijd-stukjes’ klaarliggen om dieper bij stil te staan en over na te denken, is het soms ook goed om tussendoor even pas op de plaats te doen en alles te laten bezinken.
En dat is wat ik op dit moment ervaar.
Even alles loslaten, en ruimte geven om alles wat zo intensief was een plek te laten krijgen.
De Heer de ruimte geven, zodat dingen ook uitgewerkt kunnen worden.
Om daarnaast ook alles wat is gebeurd, en gebeurt, en nog te gebeuren staat aan Hem over te geven: ‘In Uw handen, Heer!’   

Hoofd en hart leegmaken;
alles aan de Heer geven,
zodat Hij ermee kan doen
wat Hij het beste acht.

Loslaten eigen invulsels,
Hem laten uitwerken,
en openstaan voor wat er
dan wellicht op je wacht.

Niet bang zijn voor stilte,
voor wat leeg lijkt te zijn,
maar vertrouwen op Hem,
Die alles vast in handen heeft.

Ogen opslaan naar boven,
gelovend in Zijn wijsheid,
dat Hij zo jouw leven tot
Zijn eer en glorie weeft.

Neem de tijd om stil te zijn, neem de tijd
en laat los, alles wat voelt als moeten.
Vrees niet, als het dan lijkt te gaan stormen;
wees niet bang, als je juist dan wordt belaagd.
Vertrouw Hem, Hij loodst je er wel doorheen,
want Hij is de God Die ondersteunt en draagt.
Neem de tijd om stil te zijn, neem de tijd;
doe, laat los, doorsta, om Hem te ontmoeten.

Actief Online
Het is inmiddels bijna twee weken geleden dat ik via de wekelijkse Oppepper van Actief Online bij een overdenking kwam, die wel precies voor dit Blog leek te zijn geschreven.
Maar aangezien ik eigenlijk mijn Blog ‘Into Your Hands’ hier voor gebruik, hield ik het nog even apart.
Vandaag ervaar ik echter, dat het goed is om het toch hier te plaatsen.

Blessings 

Na het vuur kwam de zachte wind

‘En toen Elia daar stond, zou de HERE voorbijgaan, maar een vreselijke windstoot schoot over de berghelling; deze was zo hard dat enkele bergen uiteenscheurden en stukken rots losraakten. De HERE Zelf was echter niet in die windstoot aanwezig. Op de windstoot volgde een aardbeving, maar ook daarin was de HERE niet aanwezig. De aardbeving werd gevolgd door een vuur, maar ook daarin was de HERE niet te bekennen. En na dat vuur volgde een zacht suizen van de wind. Toen Elia dat hoorde, verborg hij zijn gezicht in zijn mantel, ging naar buiten en bleef bij de ingang van de grot staan.’
1 Koningen 19:11-14

De wereld laat ons maar weinig ruimte voor God.
Nooit eerder was de wereld zo gejaagd en werd de mens blootgesteld aan zoveel druk en spanning als in de huidige maatschappij.
Alles moet snel worden geregeld en direct voordeel opleveren.
Er is dan ook nauwelijks tijd voor reflectie en de cultivering van de innerlijke mens.

Jezus zag het al aankomen toen hij ons waarschuwde dat wij geen aardse kostbaarheden moeten verzamelen, maar hemelse.
Alleen die kostbaarheden blijven bestaan als wij het volgende leven binnenstappen en het verzamelen van hemelse schatten heeft alles te maken met onze verhouding tot God.
Zonder een warme, intieme en gezonde relatie met onze Schepper kunnen wij nog geen geestelijke stuiver apart leggen voor het hemelrijk.

Zo’n relatie kan alleen groeien door onze persoonlijke tijd met God, waarbij de nadruk ligt op ‘persoonlijk.’
Tijd samen met God in de stilte van Zijn aanwezigheid.

A.B. Simpson schrijft daarover:
“Ik had altijd gehoord dat God diep in mijn innerlijk op mij wachtte en dat ik gewoon stil moest worden om Zijn stem te horen.
Dat was wel makkelijk, dat dacht ik tenminste.
Maar op het moment dat ik stil werd, brak de storm in mijn hoofd los en begonnen vele stemmen om aandacht te schreeuwen.
Ik werd er haast wanhopig van.” 

Iedereen die oprecht probeert te bidden en meer wil dan alleen het opzeggen van een uit het hoofd geleerd gebed of het afraffelen van een verlanglijstje krijgt met diezelfde problemen te maken.
Jezus wist dat ook en zei daarom dat wij ons moeten terugtrekken in onze binnenkamer en de deur goed achter ons dicht moeten trekken.
Op het moment dat wij God zoeken, moeten wij altijd eerst een vallei doorkruisen van verwarring, geestelijke storing en twijfel.
Opeens herinneren we ons dingen en plichten waar we al dagen niet aan gedacht hadden, of kijken wij in het grijnzende gezicht van onze angst.
Dan kunnen wij nogal eens verleid worden door de gedachte dat gebed niet werkt en ons alleen maar meer verwarring bezorgt.
Dat we daar maar beter mee kunnen ophouden.
Toch niet, want aan iedere vallei komt een einde.
Als wij volharden en moedig verder lopen en blijven uitkijken naar het licht van God horen wij opeens de stem van God die zegt: “Wees stil. Word rustig en wees u ervan bewust dat Ik God ben.”

De verwarring verdwijnt.
Het wordt rustig en stil.
Onze gevoelens worden scherp en zuiver en we worden automatisch naar het hart van God getrokken.
Opeens hoeven we niet meer zo hard te proberen te vertrouwen, want opeens vertrouwen we gewoon.
Zomaar en schijnbaar vanzelf is de twijfel verdwenen en strekken we ons uit in de liefde van onze Vader.
Het levende water begint te stromen en dan mogen wij drinken zoveel we maar willen, zodat wij later volledig verfrist kunnen terugkeren in de wereld rondom ons.
Maar dat komt niet zomaar.
Wij moeten de tijd nemen om die vallei te doorkruisen, iedere keer weer.
Het kost iets om stil te worden, maar het is meer dan de moeite waard en is het fundament voor het verzamelen van kostbaarheden in de hemel.

👉 Actief Online

Week 32 - Verlangen en Geloof Citaat Andrew Murray

 

'Laat ons enig verlangen zijn
om tijd te nemen
en stil te zijn voor God,

met een onbegrensd geloof
in Zijn verlangen om Zichzelf
aan ons bekend te maken.
Laten we ons voeden met Gods Woord,

om ons sterk te maken.
Laat dat geloof 

grote gedachten hebben

over wat Gods heerlijkheid is;
over wat Zijn kracht is
om Zich aan ons te openbaren;

over wat Zijn verlangende liefde is
om ons geheel te bezitten.'

Andrew Murray

Week 31 - In de stilte ...

‘O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik, mijn ziel dorst naar U, mijn vlees smacht naar U, …’
‘Mijn ziel is aan U verkleefd, …’
Psalm 63:2a, 9a

‘Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn geliefde onder de mannen.
In zijn schaduw verlang ik te zitten, en zoet is zijn vrucht voor mijn verhemelte.’
…
‘Mijn geliefde is van mij en ik ben van hem.’
Hooglied 2:3 en vers 16a

‘Ik zoek U met mijn ganse hart, …’
Psalm 119:10a

‘Sluit de wereld buiten, trek u terug
van alle wereldse gedachten en bezigheden
en sluit uzelf af, alleen met God,
om tot Hem in het verborgene te bidden.'

Andrew Murray

In de stilte van de morgen
mag ik U ontmoeten en
in vrijheid bij U zijn.
In het verborgene van mijn hart
ervaar ik het voorrecht,
dat ik mijn zonden kan belijden en
bij U neerleggen mijn nood en pijn.

In de stilte van dit moment
mag ik tot U komen
en rusten in Uw aanwezigheid.
Daar, ver weg van de wereld
met al haar beslommeringen,
word ik door Uw liefde en kracht
gesterkt en toegerust voor de strijd.

In de stilte
van het verborgene
U ontmoeten.
Verlangend
ontvangend
aan Uw voeten.

Gods zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 30 - Aan Hem verkleefd ... Neem de tijd ... (19)

Deze week keer ik voor de laatste keer terug naar het hoofdstukje ‘Verlangen naar God’.
Het is namelijk zo dat mijn blogje van vorige week ‘Van Hem is mijn Verwachting’, niet mijn enige ‘uitstapje’ was in mijn Stille Tijd.
In het blogje daarvoor -‘Verlangen naar God en Stille Aanbidding’, kwam met het lied ‘Ik verlang naar Jezus’ ook het Bijbelboek Hooglied in mijn gedachten.
Ik heb er toen voor gekozen om het er niet bij te halen (zou het nog langer geworden zijn 😊) en vorige week was het toch eerst de vraag over verwachting, die mij bezighield.
Aan het begin van de afgelopen week vroeg ik mezelf zelfs nog af óf ik er nog wel iets mee moest doen, maar halverwege de week werd het me duidelijk dat dit zeker de bedoeling is.
Immers, als dingen gaan samenvallen, in je gebedstijd bij elkaar wordt gebracht, dan …
Verlangen naar Jezus.
Hooglied, het Liefdesboek.
Aan Hem verkleefd, een ‘Neem de tijd …-stukje’ dat ik vorig jaar al bij dit hoofdstukje schreef, maar waarvoor - tot nu toe, niet de tijd was.

De afgelopen dagen speelde er nog iets door mijn hoofd door een reactie van iemand op mijn vorige blogje, namelijk dat ze het gevoel had dat ze het al eerder had gelezen.
En dit deed me de afgelopen dagen ook nadenken over of het erg is als er dingen herhaald worden.
Misschien vind jij het als lezer minder fijn, maar persoonlijk kwam ik tot de conclusie dat het -voor mij in ieder geval, juist goed is, ja, heel goed.
Men heeft het niet voor niets wel eens over ‘de Kracht van herhaling’.
Herhaling van dingen, gewoon omdat het belangrijk is, omdat ik ze niet wil vergeten, omdat het goed is om steeds opnieuw bij stilgezet te worden, om te leren en om daarin ook steeds weer nieuwe dingen te kunnen ontdekken.
Maar in dit geval ook, omdat het mij zo op het hart ligt om door te geven.
Daarom ook steeds weer de ‘Neem de tijd …-stukjes’, omdat van levensbelang is om dagelijks tijd met de Heer te hebben, om met Hem te spreken, als ook om over Zijn Woord na te denken en wat Zijn Geest ons ook laat zien, of te binnen brengt.
Omdat, zoals het mij bemoedigt, kracht geeft, staande houdt, mijn hart en ziel vervult, … ik er ook zo naar verlang dat dit ook voor een ander, voor jou, zo mag worden.
Aansporen, aanmoedigen: Neem toch de tijd om bij de Heer te zijn!, want als Hij is de Bron van ons leven, hoe zouden we dan ons leven kunnen leven zonder dagelijks bij Hem te zijn!

Ja, ook vandaag vind je waarschijnlijk weer herhaling in het ‘Neem de tijd …-stukje’, maar ik bid, dat het je niet afstoot maar juist aanmoedigt, en stilzet.
Moge de Heere de woorden tot een zegen doen zijn, niet alleen voor mij, maar ook voor jou.
       

>> 'Give me Jesus' – Fernando Ortega

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om in de stilte
van de ontluikende dag
Zijn Woord te lezen.
Neem de tijd om in de rust
van stille ochtenduren
Zijn Woord te overdenken.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om door Hem
onderwezen te worden.
Neem de tijd, om zoals Zijn
Woord zegt, te proeven en
te smaken dat Hij goed is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je Hem
werkelijk leert kennen.
Neem de tijd, totdat je Hem
liefhebt met heel je hart, ja,
met heel je ziel en al je kracht.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en zoek Zijn
aangezicht iedere dag weer.
Neem de tijd, en klamp je
aan Hem vast, ja, tot je
aan Hem bent verkleefd.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, want niets
heeft meer waarde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd ….

‘Neem er de tijd voor

en vraag uzelf af

of dit niet de waarheid is,

de hoogste wijsheid en het enige

waarvoor een christen boven alles moet leven

– om zijn God werkelijk te kennen

en Hem lief te hebben met zijn hele hart.’

Andrew Murray

‘O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik, mijn ziel dorst naar U, mijn vlees smacht naar U, …’

‘Mijn ziel is aan U verkleefd, …’
Psalm 63:2a, 9a

‘Ik zoek U met mijn ganse hart, …’
Psalm 119:10a

Verlangen …
Eigenlijk verbaasde het mij een beetje, dat mijn gedachten met het lezen van deze teksten in het Dagboek naar Hooglied gingen, het was tot nog maar voor enkele jaren geleden dat het een Bijbelboek was waar ik helemaal niets mee kon.
En al begrijp ik nu nog steeds niet echt veel van, toch is er een grote liefde voor dit Bijbelboek in mijn hart gekomen.
En eigenlijk afgelopen week nog meer, nu ik samen met een vriendin aan de hand van de studies van Dato Steenhuis^* begonnen ben met het overdenken van dit Bijbelboek.
Maar dat terzijde 😊

Als ik Hooglied opsla in mijn Bijbel (dit jaar de NBG) treffen mij de woorden boven hoofdstuk 1: ‘Het verlangen van de bruid naar haar bruidegom’. 
Het brengt mij automatisch bij de vraag: Hoe groot is mijn verlangen naar Hem?
Is het zoals de verzen uit Psalm 63 hierboven beschrijft?
Zoek ik Hem?
Dorst ik naar Hem?
Smacht ik naar Hem?
Zoek ik Hem met mijn gehele hart?
‘Vertel mij toch, mijn zielsbeminde, waar gij weidt, waar gij op de middag de kudde laat rusten?’
Hooglied 1:7a

Ik lees verder …
‘Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn geliefde onder de mannen.
In zijn schaduw verlang ik te zitten, en zoet is zijn vrucht voor mijn verhemelte.’
…
‘Mijn geliefde is van mij en ik ben van hem.’
Hooglied 2:3 en vers 16a

Nieuwe vragen komen op:
Weet ik mij Zíjn geliefde?
Is Hij míjn Geliefde?
Is Hij voor mij ‘de appelboom onder de bomen’?
Waar het taalgebruik mij eerder zo vreemd was waardoor ik er niets mee kon, zo diep ontroerend komen de woorden vandaag binnen, en het stemt mij tot nadenken, en ik visualiseer mij de woorden …

Ik zie mezelf lopen door het bos, bewonderend de prachtige bomen die daar staan.
De bladeren ritselen, en ik moet uitkijken waar ik loop, want anders struikel ik zo over de wortels die her en der boven de grond uit groeien.
Er is een grote verscheidenheid aan kleuren, maar ook aan vormen; de ene boom is kaarsrecht en de ander o zo grillig.
En dan ineens, midden in het bos, valt mijn blik op een boom als geen ander, zo mooi, zo rijk aan geur en kleur.
Elke andere boom valt in het niet, geen enkele andere boom zie ik nog, alleen die éne.
Ik strek mijn hand uit, en raakt hem zachtjes aan, terwijl mijn ogen vol bewondering zijn verschijning onderzoeken.
Mijn hart zwelt op van liefde, terwijl mijn hand één van zijn vruchten zachtjes aanraakt en plukt. Ik ga zitten in zijn schaduw, en al leunend tegen de stam geniet van de zoetheid van de vrucht.
Niet eerder voelde ik me zo veilig en beschut, en niet eerder proefde ik een vrucht zo heerlijk en zoet.
Steeds opnieuw gaan mijn ogen naar boven; de beschutting die de boom mij biedt, en de rijkdom van vruchten maken mij stil.
Oh, hier zou ik voor altijd wel willen blijven, er is geen andere plek die deze ooit kan evenaren.

O, mijn Heer,
U bent voor mij
als deze appelboom,
dé Boom,
onder de bomen
in het bos.
In Uw schaduw
verlang ik dagelijks
te zijn, en niets,
nee niets,
is zoeter dan
de woorden
van Uw mond.

In Uw nabijheid
ben ik volmaakt
gelukkig, en
met U als
mijn schuilplaats,
altijd veilig.
Uw kracht houdt
mij staande, en
Uw hand ondersteunt
mij waar ik ook ga.
Niets is beter
dan dicht
bij U te zijn.

O, Jezus,
mijn Heer,
U bent
mijn Geliefde.
Er is geen
grotere rijkdom
dan U
te kennen;
geen grotere
rijkdom dan
mij Uw
eigendom
weten te zijn.

‘Mijn Geliefde is van mij, en ik ben van Hem!’

‘Mijn ziel is aan U verkleefd, …’

Aan Hem verkleefd …
Jezus, hoe meer ik van en over U lees, hoe nieuwsgieriger ik word.
Hoe meer ik van U hoor, hoe meer ik van U wil weten.
Hoe meer ik van U zie, hoe meer ik naar U ga verlangen.
Hoe meer ik U zoek, hoe meer ik van U ontdek.
Hoe meer ik U leer kennen, hoe meer mijn hart en ziel aan U raken verknocht.
Hoe vaker ik bij U ben, hoe meer mijn leven met U raakt verweven.
Hoe meer tijd ik met U doorbreng, hoe meer mijn ziel aan U raakt verkleefd.

Ja, mijn hart heeft Uw liefde geproefd en gesmaakt,
en mijn ziel tot in de diepste diepte geraakt.
‘Mijn Geliefde is van mij, en ik ben van Hem’,
nog even en ik zal Hem zien, in het nieuwe Jeruzalem.

Ik hoop en bid, dat ook jij kunt zeggen ‘mijn Geliefde is van mij en ik ben van Hem’; dat je Zijn liefde hebt geproefd en gesmaakt, en anders dat het je hongerig heeft gemaakt, hongerig naar Hem, naar méér van Hem.

Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita

* >> Bijbelstudies Dato Steenhuis over Hooglied
(even iets naar beneden scrollen tot onder Bruidegom en Bruid)

Week 29 - Van Hem is mijn Verwachting! Neem de tijd ... (18)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wees stil elke dag,
maar neem ook momenten om stil te zijn
gedurende het voortgaan van de dag.
Neem de tijd om stil te zijn in het besef
dat je volkomen afhankelijk bent van Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij Hem te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, je bent immers zo
afhankelijk van Hem!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …!

‘Het is een grote les die geleerd moet worden,

dat stil zijn voor God

het geheim is van ware aanbidding.

Laten we ons de belofte herinneren:

‘In stilheid en vertrouwen

zal u sterkte zijn.’

Andrew Murray

‘Waarlijk mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting; …’
Psalm 62:6

‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op Zijn woord; …’
Psalm 130:5

Stil worden.
Een zacht hart.
Laat alle stemmen in mij zwijgen.
‘Kom maar vaak bij Mij!’
Verlangen naar God.
Stille aanbidding.
Bij al deze dingen heb ik de afgelopen weken stilgestaan, nagedacht, en geschreven.
Maar er was ook een ochtend, dat met het opnieuw lezen over deze dingen in het Dagboek van Murray, er twee dingen heel duidelijk, en indringend, mijn gedachten binnenkwamen.
Zo duidelijk en indringend dat ik er niet om heen kon.
Als eerste de woorden ‘want van Hem is mijn verwachting’, met aansluitend de indringende vraag: ‘maar … is mijn verwachting echt van Hem?’
Het bracht mijn gedachten terug naar alles wat ik eerder in mijn Stille Tijdschrift geschreven heb, en opnieuw lees en overdenk ik alles om het op een rijtje te zetten en uit te werken.

Er zijn een aantal woorden die eigenlijk al heel snel in mijn gedachten komen met het herlezen van alles, woorden die voor mij alleszeggend zijn als het gaat om verwachting.
Woorden, die ik verder uitwerk om van te leren, om te onthouden, om me naar uit te strekken dat ze in mijn leven meer en meer gestalte krijgen.
Deze woorden zijn: Stilheid, Vertrouwen, Sterkte, Gods Woord, en als laatste Verwachten – Verwachting.

Stilheid 
‘In stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn.’
‘Waarlijk, mijn ziel keert u stil tot God.’
'Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting.’
Jes. 30:15 – Ps. 62:2a,6

Tijd maken, tijd nemen om stil te zijn, om stil te leren worden.
Me er niet van af maken met ‘het lukt me toch niet’, of ‘heb ik geen tijd voor’, of toegeven aan de gejaagdheid die zo in me kan zijn door alles wat ik nog moet doen, maar gewoon gáán doen, in het vertrouwen, dat als ik de tijd ervoor vrijmaak, God mij tegemoet komt.
Immers, Zijn woord zegt mij heel duidelijk: ‘Nadert tot God, en Hij zal tot u naderen.’  (Jac. 4:8)

Ik kan het niet laten, en kijk toch ook nog even bij synoniemen van het woord ‘stilheid’ en een aantal verschillende woorden die ik daar lees, raken mij.
Stilte - gerustheid, kalmte, rust, sereniteit, stilheid, stilzwijgen, stilzwijgendheid, vrede, vredigheid.
Rust - gemoedsrust, gerustheid, geruststelling, kalmte, rustigheid, sereniteit, verademing, vrede, vredigheid, zielenrust, zielsrust.
Proef jij het ook, de rijkdom die deze woorden blootleggen, die te vinden is in dat ene woord 'Stilheid’?
‘Waarlijk, mijn ziel keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting!’

Vertrouwen
Is vertrouwen niet precies hetgeen waar het om draait met verwachting?
Is dat niet de essentie van het stil worden, stil zijn bij de Heer?
Bij hem willen zijn omdat je Hem vertrouwt!
Ik kan niet anders dan teruggaan naar Psalm 62 (vers 2, 3a, 6,7a,8).

‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, van Hem is mijn heil;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, …’

‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, …
Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.’

Zijn deze woorden alleen maar woorden, of is het meer dan dat?
Zijn het woorden die ik alleen maar lees en mezelf voorhoud, of leef ik daar ook uit?
Zijn deze woorden ook werkelijk mijn fundament, de grond van mijn bestaan, in welke omstandigheid van mijn leven dan ook?

Sterkte 
Als Hij het fundament is van mijn leven, de grond van mijn bestaan, dan is Hij ook mijn kracht en mijn sterkte!
(Och, wat houd ik toch van de Psalmen!)
Kijk toch eens hoe David ons tot een voorbeeld is, ook hier weer in Psalm 62.
Waar het in vers drie nog klinkt alsof hij niet helemaal zeker is van zijn zaak, zien we in vers zes, nadat hij voor zichzelf nog eens het een en ander op een rijtje had gezet (vers 4,5), hoe de laatste kleine aarzeling verdwijnt.

Vers 3:
‘waarlijk, Hij is …,
ik zal niet te zeer wankelen.’

Vers 6:
'Waarlijk, …
ik zal niet wankelen!’

Het is alsof hij bij zichzelf alles nog eens op een rijtje heeft gezet: wie is God, hoe is Hij, wat zegt Zijn woord, wat betekent dit voor mij, wat geloof ik …, als ook: wie zijn mijn vijanden nu eigenlijk, wat doen zij, wat zeggen zij.
En ook hier zien we hoe de weegschaal doorslaat naar de liefde en vertrouwen die David heeft voor, en in zijn God.
Het is alsof hij zijn rug recht na zijn woorden van vers 2 t/m 5 en heel duidelijk een keuze maakt in waar hij voor kiest:

‘Waarlijk. mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting;
waarlijk Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer,
mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God!’

Gods Woord
‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op Zijn woord; …’
Psalm 130:5

Hopen, niet in de zin van ‘iets wensen, graag zien dat iets gebeurt’, dus twijfel en onzekerheid, maar in de zin van ‘verwachten, uitzien naar het moment dat het gebeurt’, dus een zeker weten, geloof en vertrouwen.
Ik hoop op Zijn Woord, oftewel op Zijn Woord is mijn vertrouwen!
Zijn woord is waarheid, is ‘Ja en Amen’.
Dat betekent dat ik ook moet leren om, als ik bepaalde dingen voel of denk, Zijn Woord daar tegenover zetten.
Ik voel mij … maar Uw Woord zegt …
Ik denk … maar U bent, Uw Woord zegt …
Ik … maar U bent, Uw Woord zegt!
Hopen op Uw Woord, is vast geloven en vertrouwen.

Ik moest hierbij ook terugdenken aan het laatste gedeelte van mijn MT enkele weken geleden, Psalm 119:11.
‘Ik berg Uw Woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige.’
Zijn Woord opbergen in je hart, het leren, niet alleen opdat het tot bemoediging en kracht en steun zal zijn, maar vooral ook opdat wij niet zullen zondigen.
Ik weet niet hoe dit voor jou is, maar ik vind het best moeilijk.
Ik wil zo graag, maar …
Toch blijf ik me uitstrekken, ook hierin, om dit toe te passen, steeds meer, iedere keer weer, ook als het keer op keer misgaat.

Ik richt mijn oog naar boven;
kies ervoor om te zien op U,
op Wie U bent en wat U hebt gezegd.
Want ik wil U gehoorzaam zijn;
ik wil U vertrouwen en niet zondigen.
Immers, ik heb mijn leven in Uw hand gelegd.

Verwachten - Verwachting
Als mijn verwachting werkelijk in alles van Hem is, recht ook ik (met vallen en opstaan) mijn rug, iedere keer weer als dat nodig is, zodat mijn ‘ik zal niet al te zeer wankelen’, ook verandert in een ‘ik zal niet wankelen!’.
Dan blijf ik staande, dan houd ik stand, niet omdat ik zo sterk ben, maar omdat mijn God zo sterk is.
Meer nog dan dat zelfs, dan houd ik stand en blijf ik staande in de overwinning behaald door onze Here Jezus aan het kruis op Golgotha!
Dat is wat wij voor hebben op David!
Jezus heeft de overwinning behaald, en wij delen in Zijn overwinning; ja, met Hem zijn wij meer dan overwinnaar! (Rom. 8:37)
'Want Hij die in ons is, is machtiger dan hij die in de wereld is!' 
1 Joh. 4:4b

Tot slot
Nog even dit als laatste, ook al is het weer een heel lang stukje geworden, maar het is zo mooi.
Afgelopen week werd ik met mijn Bijbelleesrooster diep geraakt door een bepaalde tekst, zodanig, dat ik hem heb overgeschreven en onder mijn (doorzichtige) bureaumat heb gelegd en hem zo dagelijks kan lezen en mezelf dit kan voorhouden, om mij hier naar uit te strekken.
Ik wil dit als laatste ook hier nog meegeven, omdat ik denk dat deze tekst een bijzondere aansporing is om naar uit te strekken, voor ons allemaal. 

2 Kron. 27:6
‘Jotam betoonde zich een krachtig man, want hij was standvastig in zijn wandel voor het aangezicht van de Here, zijn God.’

Is het geen fantastisch Woord om mee af te sluiten?
Jotam betoonde zich; hij liet zien, hij bewees met zijn levenshouding, de manier waarop hij door het leven ging, - standvastig voor zijn Heer, een krachtig man.
Het zal maar van je gezegd worden!
Hoe mooi zou het zijn als dit van ons gezegd zou worden: … betoonde zich een krachtige vrouw, een krachtig man, want zij/hij was standvastig in haar/zijn wandel voor het aangezicht van de Here, haar/zijn God!

Er is maar één manier waarop dit kan, namelijk door veel bij de Heer te zijn, Zijn Woord te lezen en op te bergen in ons hart, door alles van Hem te verwachten, en in elke omstandigheid.
Kortom: 

‘Waarlijk. mijn ziel, keer u stil tot God,

want van Hem is mijn verwachting;

waarlijk Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht,

ik zal niet wankelen.

Op God rust mijn heil en mijn eer,

mijn sterke rots,

mijn schuilplaats is in God!’

‘Ik verwacht de Here,

mijn ziel verwacht,

en ik hoop op Zijn woord!’

Standvastig.
Onbevreesd.
In absolute afhankelijkheid van God.
Verwachten.
Geloof en Vertrouwen.
Complete overgave.
Een leven van ware, stille, ononderbroken aanbidding …

Heer, mijn leven is
een werk in uitvoering.
Tot mijn dood toe, of
totdat U terugkomt, geldt:
U bent nog niet klaar met mij.

Ik dank U voor Uw geduld,
voor Uw liefde en genade,
voor Uw trouw en voor
Uw Woord, dat mij belooft:
‘Ik maak af wat Mijn hand begon.’

Ik blijf mij uitstrekken, Heer,
naar een standvastig leven, vol
geloof, vertrouwen en verwachting;
staande op Uw Woord, dat zegt:
'God is mijn rots en mijn heil,
ik zal niet wankelen!’

– Amen – 

Van U, o Heer, wil ik alles verwachten,

vertrouwend op U, wil ik mijn wegen gaan.

Dank U, Heer, dat U mij daarin helpt om

steeds opnieuw mijn ogen naar U op te slaan.

Gods rijke en onmisbare zegen ook weer voor deze week,
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 28 - Verlangen naar God en Stille Aanbidding ... Neem de tijd ... (17)

Wat kan een mens soms toch worstelen, en dat is wat ik de afgelopen twee weken best wel heb gedaan.
Geworsteld met alles wat ik las, overdacht, en het meest nog met woorden om te beschrijven.
Soms gaat er van alles om in mijn hoofd, maar lukt het me maar niet om op papier te krijgen.
Voeg daar wat onverwachte bezigheden aan toe, en een paar dagen helemaal niet lekker zijn, en er lijkt niets meer te lukken of uit je handen te komen.
Terwijl ik zo aan het worstelen was met het hoofdstukje over Stille Aanbidding, maar niet op papier kreeg wat in mijn hoofd rondging, werd ik ook steeds getrokken naar het hoofdstukje ervoor, dat gaat over ‘Het verlangen naar God’.
De hoofdstukjes zijn onlosmakend met elkaar verbonden, maar voor het voor mijzelf een geheel werd, was er heel wat geworstel.
Het is hierdoor weer een lang verhaal geworden, maar welk een zegen bracht het mij.
Ik hoop dat de lengte jou ook niet afschrikt, maar juist nieuwsgierig maakt, en dat het ook voor jou tot een zegen en be(aan)moediging mag zijn, zoals het voor mij was en is.

‘Als de ziel zich buigt
om Zijn grootheid en Zijn heiligheid te gedenken,
Zijn kracht en liefde,
en ernaar streeft Hem de eer te geven
en de eerbied en de aanbidding die Hem toekomt,
zal het hart geopend worden
om de goddelijke impressie te ontvangen
van de nabijheid van God
en van de werking van Zijn kracht.’

Andrew Murray

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij de Heer te zijn,
elke dag opnieuw, want elk moment
met Hem is van onschatbare waarde!
Neem de tijd, vooral als het moeilijk is,
en weet, dat het nooit vruchteloos zal zijn.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij Hem te zijn.
Hoor toch naar Zijn stem, die zegt:
‘Kom maar vaak bij Mij!’
Neem de tijd, of is je verlangen
om bij Hem te zijn verflauwd?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, laat je toch door niets
tegenhouden of verhinderen om
dagelijks bij Hem te komen, te zijn.
Neem de tijd, Hij verlangt immers zo
om van jou te horen, om samen te zijn.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om, naast alles wat je Hem
te vertellen hebt, ook stil te zijn, ja, om ook
te zwijgen in de tijd dat je bij Hem bent.
Neem de tijd om je gedachten te laten gaan naar
Wie Hij is, Zijn grootheid, heiligheid en kracht.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, want Hij verlangt ernaar
om Zichzelf aan jou te openbaren, opdat
je Hem, en Zijn wil, zal leren kennen.
Neem de tijd, opdat Hij je ook kan geven,
alles, wat Hij heeft beloofd in Zijn Woord.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd in de zekerheid dat Hij
in tedere liefde naar jou kijkt, als ook
in jou werkt met Goddelijke kracht!
Neem de tijd tot je hart gevuld is
met diep en heilig ontzag voor Hem!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd in het geloof en vertrouwen
dat deze tijd met Hem de weg opent
naar diepe gemeenschap met Hem.
Neem de tijd opdat je ook de waarheid
van Zijn beloften kan leren kennen.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, zodat je werkelijk zult gaan
ontdekken ja, mag gaan ervaren, dat in
stilheid en vertrouwen je kracht gelegen is.
Neem de tijd en weet dat hierin ten diepste
het geheim van ware aanbidding ligt.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wees stil elke dag,
maar neem ook momenten om stil te zijn
gedurende het voortgaan van de dag.
Neem de tijd om stil te zijn in het besef
dat je volkomen afhankelijk bent van Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij Hem te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, je bent immers zo
afhankelijk van Hem!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …!

‘Op U wacht ik de ganse dag.
Dat is het geheim van ware, ononderbroken, stille verering en aanbidding.’ (A.M.)

‘Het is een grote les die geleerd moet worden, dat stil zijn voor God het geheim is van ware aanbidding.’ (A.M.)

‘Het verlangen naar God.’ 

‘Kom maar vaak bij Mij!’, dat is waar de Here Jezus zo naar verlangt; vaak bij Hem komen, bij Hem zijn, tijd met Hem doorbrengen.
Bij Hem tot rust komen.
Bij Hem gesterkt worden.
Bij Hem alles vinden en ontvangen wat we zo nodig hebben, omdat Hij precies weet -meer dan wijzelf, wat we nodig hebben.

‘Kom maar vaak bij Mij!’
Zien we Zijn uitgestoken, doorboorde handen nog wel?
Of zijn we te druk, worden we te veel meegesleurd in de maalstroom van het leven?
Of zijn het de zorgen en beslommeringen die ons zo in de greep hebben, dat we die doorboorde uitgestoken handen gedurende de dag niet meer zien?

‘Kom maar vaak bij Mij!’
Hoe meer we opgaan in van alles en nog wat, ons mee laten slepen in de drukte, in zorgen en beslommeringen van alle dag, en in alles dat op ons afkomt, of waar we denken -of vinden, recht op te hebben, hoe minder wij Zijn stem nog zullen horen en die uitgestoken, doorboorde handen zullen zien.

‘Kom maar vaak bij Mij!’
Zoveel ongekende liefde, zoveel ongekende bewogenheid ligt er in deze woorden.
Zoveel zorg en aandacht.
Zoveel ontferming.

‘Kom maar vaak bij Mij!’

‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, …’
'Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting!’
Psalm 62:2a,6

Laat alle stemmen in mij zwijgen, Heer!
In deze stilte* kwamen de woorden: ‘Kom maar vaak bij Mij!’
Woorden, die Hij niet alleen tegen mij zegt, maar ook tegen jou, tegen allen die Hem toebehoren.
‘Kom maar vaak bij Mij!’, maar … willen wij dit wel?
Verlangen wij daar wel naar?
En daar gaat het precies om in het hoofdstukje dat voorafgaat aan het hoofdstukje ‘Stille Aanbidding’.
Eigenlijk ook best logisch, want als er geen verlangen is naar God, naar Jezus, hoe kan er dan sprake zijn van aanbidding, van stille aanbidding?

‘Van ganser harte verlang ik naar U in de nacht, ja, uit het diepst van mijn gemoed zoek ik U, …’
Jesaja 26:9a

‘O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik, mijn ziel dorst naar U, mijn vlees smacht naar U, …’
Psalm 63: 2a

‘Ik zoek U met mijn ganse hart, …’
Psalm 119:10a

Hoewel de Here Jezus zeker een plaats heeft in het Dagboek van Murray, mis ik Hem in dit hoofdstukje.
Samengevat zegt Murray in het eerste gedeelte:
‘God Zelf is het meest voornaamste, grootste, en meest glorierijke dat een mens op aarde kan vinden. Deze glorierijke God zoeken, kennen, liefhebben en prijzen is het voornaamste, beste en meest heerlijke dat een mens elke dag nodig heeft, en kan doen. God zoeken, Hem ontmoeten, Hem aanbidden, en voor Hem en Zijn glorie leven, het eerste en grootste dat we moeten doen of leren doen.’

‘Kom maar vaak bij Mij!’, klinkt het opnieuw.
Verlangen naar God, is verlangen naar Jezus.
Immers:
‘Ik en de Vader zijn Eén!’ (Joh. 10:30)
En:
‘Niemand komt tot de Vader dan door Mij’, zegt Jezus, als ook ‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’.  (Joh. 14:1-14)

Verlangen naar God kan niet meer buiten de Here Jezus om.
Zijn volbrachte werk op Golgotha, Zijn lijden, sterven en opstanding is de weg naar God de Vader.
God liefhebben boven alles, met geheel ons hart, met geheel onze ziel, met geheel ons verstand en met al onze kracht, is Jezus aangenomen hebben als Verlosser en Zaligmaker, en Hem volgen, in Zijn voetsporen gaan.
Is er naar streven te leven zoals Hij, te doen en te handelen als Hij.
Terwijl ik hier mee bezig was, kwam het lied ‘Ik verlang naar Jezus’ in mijn gedachten -niet zo verwonderlijk, denk ik 😊.

‘Ik verlang naar Jezus;
kostbaar Lam dat stierf voor mij.
Aan het kruis droeg Hij mijn schuld,
met Zijn bloed kocht Hij mij vrij.

Ik verlang naar Jezus;
o mijn ziel, verhef Zijn Naam.
Ooit droeg Hij de doornenkrans,
nu de Overwinnaarskroon.

Hij verdient ontzag en eerbied,
alle glorie voor Zijn Naam!
Hij alleen verdient de hoogste eer;
Hij, Die heerst in eeuwigheid.’

  >> 'Ik verlang naar Jezus'- Opwekking 774 

                   
Ik verlang naar Jezus …

Hoe groot is ons verlangen?
Is Hij voor ons de Mooiste in de breedste zin van het woord?
Zoeken we Hem?
Dorsten, ja, smachten we naar Hem?
Ik verlang naar Jezus …
Ik verlang.
Verlangen …

Verlangen doet zoeken, zoeken naar manieren om bij iemand te zijn.
Verlangen naar houdt liefhebben in, is houden van, innig en veel.
Verlangen wil kennen, wil weten; waar houdt die ander van, waar kan ik hem blij mee maken, wat is voor hem belangrijk?
Verlangen wil samenzijn, wil bij iemand zijn, vaak, veel en langdurig.
Verlangen wil behagen, wil doen, geven; zoeken te doen wat de ander blij maakt, wat hem vreugde schenkt.
Verlangen doet prijzen en aanbidden, vertellen over, bejubelt de ander, spreekt mooi, goed en lovend over de ander.
Verlangen wil ook stil genieten, gewoon in elkaars gezelschap zijn, genieten van het moment met elkaar; geen woorden, alleen samenzijn.

Hoewel het belangrijk en heerlijk is om de Heer te aanbidden en te prijzen met onze mond, in woord en in een lied, is Stille Aanbidding, denk ik, van minstens even grote waarde, en misschien soms wel meer.
Want ik geloof dat Stille Aanbidding meer is dan alleen maar stil zijn en overdenken en luisteren, als we bij de Heer zijn.
Ik geloof dat Stille Aanbidding ook daar te vinden is, waar we in alles wat we hebben te doen, in de keuzes die we hebben te maken, eerst onze ogen opslaan naar boven om Zijn wil te zoeken.
Stille Aanbidding is, geloof ik, ook God eren door de minste te zijn, -niet op onze strepen te gaan staan, te dienen, -wat en waar de Heer het ook van ons vraagt.
Zonder mopperen of klagen ons kruis opnemen, en gaan; Zijn licht verspreidend.
En steeds weer bij alles omhoogkijkend, verlangend verwachtend, gelovend vertrouwend.
Niet mijn wil, maar Uw wil.
Vader, doet U maar wat U de meeste eer geeft!

Stille Aanbidding …

‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, van Hem is mijn heil;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet al te zeer wankelen.
Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, van Hem is mijn verwachting;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.’
Psalm 62:2,3,6-8

‘Komt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neem Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.’
Matth. 11:28,29

‘En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.’
Matth. 28:20

Verlangen.
Stille Aanbidding.
Kom maar vaak bij Mij!

Stil worden,
alle stemmen
tot zwijgen brengen,
tot alles in mij
alleen op U
is gericht.

Bedenken,
Wie U bent,
door laten dringen,
en aannemen.
Mijn hart
en mijn ziel
worden verlicht.

Groeien
in geloof
en vertrouwen.
Hechter worden,
steeds meer
op U gericht.

Leven,
steeds meer
met U;
tot Uw eer,
in het schijnsel
van Uw Licht.

– Amen – 

Gods rijke zegen voor de nieuwe week die voor ons ligt!

'Zoek Hem vaak, zoek Hem veel;
kies elke dag het beste deel!'

Een liefdevolle groet,

Rita


* >> 'Kom maar vaak bij Mij!'

Week 26 - Kom maar vaak bij Mij!

Laat alle stemmen
in mij zwijgen, Heer,
van wat ik voel,
van wat ik denk.
Laat alles in mij
stil worden,
totdat ik alleen nog zie
Wie U bent.

'Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, …’
Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting.’
Psalm 62:2a,6

‘Op U wacht ik de ganse dag.
- Absolute Afhankelijkheid van God –
Dat is het geheim van ware, ononderbroken,
stille verering en aanbidding.
…
Stil zijn voor God
is het geheim van ware aanbidding.’

Andrew Murray

Als ik terugkijk op de afgelopen twee weken, valt het me zo op hoe verschillend mijn Stille Tijd soms was; het hoofdstukje maakt veel meer in mij los dan ik had kunnen bedenken.
Waar ik zo naar uit zag, die stille intieme momenten met de Heer, die waren er zeker, maar er waren ook ochtenden dat ik worstelde, dat er strijd was in mijn hart, als ook ochtenden dat er niets anders in mijn Stille Tijdschrift kwam dan de titel en de Bijbelverzen, soms nog aangevuld met een citaat(en) uit het Dagboek.

Ik merk dat het boek^* dat ik op dit moment lees van Corrie ten Boom ook zijn impact op mij heeft; ja, confronterend als ik mezelf, mijn leven, spiegel aan wat ze schrijft.
En tegelijk ben ik meer dan eens ‘jaloers’ op haar, op haar relatie en omgang met de Heer, en is er maar één verlangen in mij: dat wil ik ook!
Maar ik besef ook heel goed dat we allemaal onze eigen reis in dit leven maken, dat de Heer Zijn eigen weg met eenieder van ons gaat, een weg die afhankelijk is van welke plaats Hij heeft in ons leven.

Bij Corrie ten Boom, als ook bij iemand als Anne v.d. Bijl en Joni Eareckson Tada, is dat zo overduidelijk.
Nee, het is niet dat zij nooit worstelen of niets verkeerd doen, en we kunnen zeker niet zeggen dat het voor hen makkelijker is, omdat hun leven van een leien dakje ging, of gaat.
Het heeft alles te maken met de keuzes die zij hebben gemaakt, en maken.
Het heeft alles te maken met de plaats die de Heer in hun leven had, en heeft.
Het heeft alles te maken met hoe Hij met hun persoonlijk leven was, en is verweven.
Het heeft alles te maken met de ruimte die de Heilige Geest in hun leven had, en heeft.

Alles met de Heer bespreken, alles bij de Heer neerleggen, en dan vervolgens ook loslaten en vertrouwen.
Oh, dat is iets dat steeds zo terugkomt in het boek van Corrie, en wat op mij zo’n impact heeft.
Steeds weer lees ik hoe ze met alles naar de Heer ging, maar vervolgens ook losliet en op Hem vertrouwde.
Hoe ze leefde vanuit Zijn Woord, stond op Zijn beloften, en hoe de leiding van de Heilige Geest duidelijk in haar leven aanwezig was.
En nee, ze doet zich niet mooier voor dan ze was, ze was ook open over de fouten die ze maakte.
Eén ding echter staat altijd centraal, één ding komt steeds weer terug: haar innige en diepe contact met de Heer de gehele dag door.
Het doet mij automatisch aan het citaat van Andrew Murray denken:
‘Op U wacht ik de ganse dag.
- Absolute Afhankelijkheid van God –
Dat is het geheim van ware, ononderbroken, stille verering en aanbidding.’
Corrie, Anne, Joni …
Een leven van aanbidding.

Het lezen van dit boek, als ook het boek daarvoor van Anne v.d. Bijl, heeft impact op mij.
In mijn Stille Tijdschrift lees ik ook terug hoe ik merk dat met het lezen van deze boeken, er dingen in mij veranderen, als ook het gebed dat dit toch niet zal verdwijnen als het boek uit is, maar dat Zijn Geest toch alles zal bewaren in mijn hart, opdat ik met Hem zal leren leven op die manier.

‘Kom maar vaak bij Mij!’, zijn de woorden die ik ineens heel duidelijk in mijn hart hoor.
Kom maar vaak bij Mij!
Ik buig mij voorover aan mijn bureau en laat de woorden komen …

Ik sluit mijn ogen
en keer mijn ziel tot U.
Langzaam komt alles in mij tot rust;
ja Heer, brengt U ook maar
de laatste stemmen in mij tot zwijgen.

In deze rust en stilte
keert mijn ziel zich tot U,
terwijl mijn hart opklimt naar omhoog.
Stille vrede en vreugde vervullen mij
met het komen dicht bij Hem.

In deze stilte
geniet ik van ons samenzijn
en mijn ziel komt volledig tot rust.
Geen woord wordt er gesproken,
maar ik voel me geborgen en geliefd.

Hier wil ik niet alleen zijn,
ik wil hier ook blijven, ver weg van
een voortrazende en een zich steeds
verder van U verwijderende wereld.
Nog even rust ik in dit samenzijn
voor de plicht mij terugroept naar het heden.

Een liefdevolle blik, ‘Ga maar,
Ik ga met je mee;
geen moment laat Ik je alleen!’
Ik weet het, maar wat zou ik me daar
graag meer bewust van zijn
als ik mijn dagelijkse plichten vervul.

‘Kom maar vaak bij Mij’,
klinkt het ineens;
‘in de stilte en de rust bij Mij
is je kracht en sterkte!’

Kom maar vaak bij Mij!
Ja, daar ligt het antwoord van het geheim
van het Hem verwachten de gehele dag.
Kom maar vaak bij Mij!

Ja, dat is het geheim van een leven in absolute afhankelijkheid van God.
Heel vaak bij Hem komen, bij Hem zijn!
Hij zegt het tegen mij, niet alleen die bewuste ochtend, maar elke dag.
En het zegt het ook tegen jou, vandaag, en elke dag die nog komen gaat.
Kom maar vaak bij Mij!

Als je vandaag Zijn stem hoort, verhardt je hart dan niet, maar laat je door Hem leiden!

Laten we maar vaak naar Hem toegaan!
Gods rijke zegen voor de komende nieuwe week die voor ons ligt,
en een liefdevolle groet,
Rita

*  >> 'Omnibus Corrie ten Boom'

👉 'Tweestrijd in mijn hart'

Week 25 - Laat alle stemmen in mij zwijgen!

‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, …’

'Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting!’
Psalm 62:2a,6

Zoals altijd lees ik even terug om te kijken waar ik was gebleven.
Want, waar het eerst allemaal losse, op zichzelf staande stukjes waren, is het voor mijn gevoel anders aan het worden, meer een reis die ik aan het maken ben en die ik aan papier toevertrouw, om alles vervolgens tot één geheel te maken op mijn laptop, en waarbij ik al schrijvende opnieuw leer, als ook verwonderd raak om Zijn liefde en genade.
Als ik echter vandaag alles teruglees, zowel het blogje van vorige week, als alles wat ik deze week heb geschreven, ervaar ik dat het goed is om deze keer te delen wat ik de eerste dagen van deze week heb opgeschreven in mijn Stille Tijdschrift.

‘Op U wacht ik de ganse dag.’
– Absolute afhankelijkheid van God –
‘Dat is het geheim 
van ware, ononderbroken, 
stille verering en aanbidding.’

Andrew Murray

Zondag, 11 juni
Heer, ik vind het zo bijzonder hoe U mij geleid hebt en weer hier gebracht.
Ik wist dat er nog wat lag van 1 april, maar kon er toen niets mee beginnen; kon het niet pakken, noch toevoegen of invoegen in alles wat in mij leefde en in wat ik mocht schrijven.
En dan nu, na twee weken (is het echt alweer twee weken?) brengt U mij hier bij dit hoofdstukje, en hoe prachtig past het bij elkaar!
Nee, geen verwarring meer als er ook in beide hoofdstukjes gesproken wordt over ‘geheim van’, want het past, het klopt.

‘Op U wacht ik de ganse dag!’
- Absolute afhankelijkheid van God.
- Het beoefenen van hieruit te leven.
Dat is het geheim van ware, ononderbroken, stille verering en aanbidding.

‘Stil zijn voor God is het Geheim van ware Aanbidding!
(Murray)

Een volgende gedachte komt binnen:
‘U hebt ons voor Uzelf geschapen!’

Stil worden.
Stil zijn voor God.
Alle stemmen in mij tot zwijgen brengen.
Alles -hart en gedachten, op Hem gericht.

Buigen.
In eerbied en ontzag.
Voor Zijn Heiligheid en Plaats.
Erkennend: U bent Heer!
Alleen U wil ik zien.
Alleen Uw stem wil ik horen.
Alleen U.
U alleen.

‘U verwacht ik de ganse dag!’
Mij in alles - wie ik ben en in wat ik doe, afhankelijk weten van U, van Uw zegen, van Uw kracht, van Uw goedheid, van Uw …, alles wat maar nodig is op dat moment.

Stil worden.
Even stilstaan.
Ogen opslaan:
Wat wilt U?
Geef mij kracht, wijsheid, moed …

Absolute afhankelijkheid …
Daarvoor moet ik stil worden, stil zijn.
Stil zijn voor God …
… het Geheim van ware aanbidding!
Het de gehele dag verwachten …
… het Geheim van ware, ononderbroken stille verering en aanbidding!

Maandag, 12 juni
Jesaja 30:15
‘…, in stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn, …’

Murray stopt hier, maar als ik de tekst nalees in mijn Bijbel - zoals ik gewoon ben om te doen, treffen mij de woorden die erachter staan: ‘- maar gij hebt niet gewild.’
Ik moet bij deze woorden gelijk denken aan mijn blogje van 11 juni.
‘Verhardt uw hart niet!'
Niet willen …
… het hart verhard!

‘In stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn!’

Ik breng de woorden ‘stilheid, vertrouwen en sterkte’ bij de woorden van Psalm 62, de Psalm waaruit Murray de teksten bij dit hoofdstuk heeft gebruikt.
Stilheid:
- Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God. (vs. 2a)
- Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God. (vs. 6a)
Vertrouwen:
- Van Hem is mijn heil. (vs. 2b)
- Waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht. (vs. 3a)
- Want van Hem is mijn verwachting. (vs. 6b)
- Waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht. (vs. 7a)
Sterkte:
- Ik zal niet te zeer wankelen. (vs. 3b)
- Ik zal niet wankelen. (vs. 7b)
En alles komt samen in de woorden: ‘Want van Hem is mijn verwachting!’
Absolute afhankelijkheid van God.
Ware aanbidding!

Laat alle stemmen
in mij zwijgen, Heer,
breng alles in mij
tot bedaren.
Laat alles in mij
stil worden,
zodat ik U alleen
nog zie.

Laat alle stemmen
in mij zwijgen, Heer,
elke vraag, elke wens,
elke nood, elke klacht.
Laat alles in mij
stil worden,
zodat Uw stem de enige is
die ik nog hoor.

Laat alle stemmen
in mij zwijgen, Heer,
van wat ik voel,
van wat ik denk.
Laat alles in mij
stil worden,
totdat ik alleen nog zie
Wie U bent.

Ja, laat alle stemmen zwijgen, Heer,
laat alles stil worden in mij.
U alleen wil ik nog zien,
alleen Uw stem wil ik nog horen,
ik wil alleen nog maar zien
Wie U bent!

‘Op God rust mijn heil en mijn eer,
mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.’
Psalm 62:8

Zegen en Shalom
voor deze nieuwe week,

Rita

Week 24 - Een zacht hart ...

De Heer leidt …
De afgelopen twee weken, maar in het bijzonder afgelopen week, was ik een beetje zoekende na de intensiviteit van de weken ervoor in mijn Stille Tijd.
Hoe kan ik dit vasthouden?
Hoe kan ik verder gaan met iets anders zonder kwijt te raken?

Ik besloot om maar gewoon verder te gaan en te zien hoe het zou lopen, en ik liet me in deze twee weken door Murray meenemen van ‘De Lofprijs van God’, naar 'Het Beeld van God’, en naar ‘De Gehoorzaamheid van het Geloof’, en tegelijk oefende ik met iedere Stille tijd in het verwachtend wachten op God.
Het lukte echter niet zo goed; met het gaan naar andere onderwerpen werd het moeilijk om vast te houden wat zo bijzonder was geweest, alsof mijn hoofd deze twee dingen niet kon matchen.

Nu sliep ik afgelopen week ook niet zo best, en wilde mijn lichaam ook niet echt (-toch te veel gedaan de week ervoor) en ik was gewoon wat down, zonder dat ik daar de reden voor wist.
Maar desalniettemin bemerkte ik iedere dag opnieuw dat de Heer er was, ik ervoer Zijn stille nabijheid, zag als het ware dat Hij daar was.
Maar ik miste de diepe verbondenheid in mijn Stille Tijd, dat ‘speciale’ dat er de afgelopen weken zo was geweest.
Hoewel ik begrijp en weet dat je dit niet altijd kunt hebben, miste ik het behoorlijk en had ik moeite met het niet kunnen komen op ‘datzelfde niveau’.
En toch …, toch kunnen ook deze wegen leiden naar de plaats waar je moet zijn, dat ervoer ik vrijdag- en zaterdagmorgen, toen ik terugblikte op hoe het was gegaan en naar het hoofdstukje waar de Heer mij bracht.

Zo had ik het gevoel dat niet één van de dingen waar ik afgelopen week mee bezig was geweest, het onderwerp moest zijn voor mijn schrijven, om het dieper uit te werken en tot één verhaal te maken zoals ik gewend ben om te doen met de dingen die tot mijn hart spreken.
Er zaten prachtige dingen in, maar ...
Maar ja, wat dan?
Zo maar één van de stukjes ‘Neem de tijd …’ nemen die ik al geschreven heb, en die uitwerken zoals ik anders deed, lijkt na de afgelopen weken niet echt een optie.
En toch keek rond tussen al die uitgeprinte stukjes in mijn map en mijn oog viel op een stukje dat al een paar weken in mijn achterhoofd zit, maar waar het schijnbaar nog steeds niet de tijd voor was.
Ik pakte het dagboek en las het erbij horende hoofdstuk.
Toen ik echter de bladzijde omsloeg om het einde te kunnen lezen, zag ik automatisch de titel van het volgende hoofdstuk, als ook de daarbij horende tekst en een tekst die afgelopen week in mijn gedachten kwam met het lezen en overdenken van het hoofdstuk ‘De Gehoorzaamheid van het Geloof’.
En ineens leek vanmorgen alles in elkaar te passen, leek het cirkeltje rond, ook om weer terug te kunnen komen in die diepe verbondenheid.

Het is namelijk zo dat ik één dingetje, één zinnetje, had overgeslagen vanuit wat Murray schreef in ‘Wachten op God’, gewoon omdat ik er op dat moment niets mee kon.
Hoewel het maar om één zinnetje ging, ervoer ik wel dat het een belangrijk zinnetje was, ik wist het, maar ik kreeg het gewoon niet ‘passend’ in het schrijven dat zo uit mijn hart kwam, en ik heb er toen maar voor gekozen om het los te laten; ik zou wel zien.
En nu, nu werd ik er vrijdagmorgen zo maar ineens bij teruggebracht.

'Als wij deze geest, absolute afhankelijkheid van God, beoefenen,
zal het ons mogelijk zijn, meer natuurlijk en gezegend te zeggen:
'Op U wacht ik de ganse dag.'
Dat is het geheim van ware, ononderbroken,
stille verering en aanbidding.'

Andrew Murray

Stille Aanbidding …
Waar twee weken geleden een gedicht volgde op de woorden 'U verwacht ik de ganse dag’, zegt Murray als laatste hierover, dat 'dit, - zeg maar, de Here de hele dag verwachten vanuit een geest die leeft in absolute afhankelijkheid van God, het geheim is van ware, ononderbroken, stille verering en aanbidding’.
En zie, gistermorgen ligt daar ineens het hoofdstukje ‘Stille Aanbidding’, samen met de woorden uit Psalm 62:2 en 6 – ‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God …’, ‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting’. 
Het voelt alsof ik de laatste twee weken een ommetje heb gemaakt en weer terugkom waar ik was geëindigd, maar nog niet klaar was.

Wek mij iedere morgen, Heer,
met een hart dat verwachtend uitziet naar U,
naar hoe ik U deze dag kan dienen en eren.

Doe mij U ontmoeten in de Binnenkamer,
in het stil zijn en wachten, maar ook als ik
Uw woord lees en overdenk om daarvan te leren.

Opdat ook mijn gebeden meer worden
dan alleen een vragen en klagen,
meer dan het uiten van mijn nood.

Laat mijn gebeden ook meer worden
dan een lijst van mijn wensen en verlangens,
maar vol dankbaarheid voor wat U biedt, en bood.

Mijn gebeden worden alleen maar meer, als ik lofprijs en aanbidding daaraan toe voegt!
Aanbidding, die ook ligt in gelovige gehoorzaamheid, als ook in het leven leven vanuit mijn identiteit in Hem, naar Wiens beeld ik geschapen ben, en in elk loflied dat over mijn lippen komt, als in elk woord van mijn mond dat Hem de eer geeft.
Hoe zou ik God de hele dag kunnen verwachten, als ik me niet bewust ben, of mezelf bewust maak, van Wie Hij is, en wat Hij allemaal heeft gedaan en dagelijks nog steeds doet; als ik niet leef in afhankelijke gehoorzaamheid aan Hem.

De afgelopen twee dagen dat ik dit hoofdstukje las, maakte mij opgetogen, omdat het opnieuw een tijd betekent van heel dicht bij Hem komen, dicht bij Hem zijn, van nog dieper gaan, van nog meer en beter leren kennen, en o, wat zie ik daar naar uit.
Maar voor ik dit blogje afsluit, om de komende tijd bezig te gaan met het hoofdstukje over 'Stille Aanbidding', is er nog één ding, iets dat mij raakte toen ik bezig was met het hoofdstukje ‘De Lofprijs van God’.

Een zacht hart …
Murray gaf in dit hoofdstukje een hele lijst met Lofprijs-Psalmen (ik zal ze onderaan allemaal even noemen voor wie ze ook wil lezen), omdat, zegt hij, 'de Psalmen ons laten zien welk een grote plaats lofprijs zou moeten hebben in ons geestelijk leven'. 
Echter, gelijk in de eerste Psalm die hij noemde, -Psalm 95, werd ik stilgezet bij vers 7b en 8a:
‘Och, of gij heden naar Zijn stem hoordet!
Verhardt uw hart niet, …’
Luister als Hij spreekt; verhard je hart niet, ook niet als het woorden zijn die je liever niet hoort.

Waar de hoofdstukjes ‘De Liefde van God’ en ‘Het wachten op God’ mij deed beseffen dat ik open ogen, open oren en een open hart nodig heb, dringt hierbinnen dat mijn hart ook zacht moet zijn om te willen luisteren, een zacht, bereidwillig hart!
In Psalm 95 verwijst de Psalmist naar het volk Israël in de woestijn (Ex.17:7), maar ik geloof dat ook wij deze waarschuwing tot ons mogen nemen, lees naast Exodus, ook maar eens Hebreeën 3 vanaf vers 7.
En het gaf mij de woorden voor het volgende gebed en gedicht:

Uit mijn Stille Tijdschrift:
‘Heer, U verlangt naar zachte harten, harten die openstaan voor U, voor Uw Woord, voor Uw leiding, voor Uw correctie, voor Uw liefde en goedheid en trouw.
Maar ook open ogen, ogen die U zien, die zien Wie U bent.
Als ook open oren, die Uw stem horen en volgen; bereid zijn te gehoorzamen.

Zachte open harten …

Laat mijn hart zacht zijn, Heer,
bereid om Uw stem te horen,
bereid om gehoorzaam te zijn
aan wat U mij zegt en vraagt.

Laat mijn hart zacht zijn, Heer,
bereid om Uw wegen te gaan.
U bent mijn God, mijn Herder,
Die, waar nodig is, mij ook draagt.

Laat mijn hart zacht zijn, Heer,
bereid zich te onderwerpen aan Uw wil,
in het volste vertrouwen dat U
mij liefhebt en mijn leven schraagt^*.

Laat mijn hart zacht zijn, Heer,
bereid om U ook in alles te loven.
Maar geef dat het ook sterk zal zijn,
dapper, vastberaden en onversaagd.

Stort Uw heilige verse olie uit in onze harten, Heer, en maak daarmee de bodem van ons hart zacht en ontvankelijk voor alles wat U van ons vraagt en ons wil leren, opdat wij steeds meer op U zullen gaan lijken.
In Jezus’ naam.

- Amen -

Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet voor de komende week,
Rita

👉 Lofprijs-Psalmen:

95 – 101, 103 – 107, 111 – 118, 134 – 138, 144 – 150 

^*Schraagt is een ouderwets woord, dat besef ik heel goed, toch gebruik ik dit woord met vrijmoedigheid in mijn gedicht, en niet alleen omdat het dan rijmt, maar het is voor mij niet alleen een vertrouwt woord, maar ook een woord met behoorlijk diepgang.

Het woord ‘schraagt’ komt van het werkwoord ‘schragen’ wat betekent: ondersteunen, stutten, in stand houden.
Op de website van ‘Onze Taal’ staat ook het volgende nog:
Het werkwoord schragen is een eeuwenoud Germaans woord. Het is afgeleid van het nog oudere ‘schraag’. Dat is een houten draagconstructie, bijvoorbeeld een houten onderstel van een (behang)tafel. De schraag ondersteunt of stut iets, en zo ging schragen ‘ondersteunen’, ‘stutten’ betekenen. Eerst letterlijk, later ook in figuurlijke zin: ‘goede mobiliteit schraagt de economie’, ‘geschraagd door de liefde’, ‘partijen die het kabinet schragen’, etc.
Ook schräg, een Duits woord voor ‘schuin, scheef’, hangt samen met schraag: de stuttende schraag heeft tenslotte vaak schuine poten (denk aan de behangtafel). 

Hoe mooi is het om dit ook geestelijk door te trekken, zowel ook letterlijk als figuurlijk!
De Heere schraagt ons!
Hij ondersteunt ons, Hij stut ons, en tegelijk is Hij het ook Die ons leven in stand houdt!

‘Schraag mij naar uw belofte, opdat ik leve, laat mij met mijn hoop niet beschaamd uitkomen.’
Psalm 119:116

‘Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel.’
Psalm 73:26

‘Toen ik zei: Mijn voet wankelt, ondersteunde Uw goedertierenheid mij, HEERE.’
Psalm 94:18

‘De HEERE ondersteunt allen die vallen, Hij richt alle gebogenen op.’
Psalm 145:14

*Onversaagd, oftewel: Niet bang te krijgen of te intimideren; zonder vrees en zonder de moed te verliezen; dapper, moedig, onbevreesd, onverschrokken.

Week 23 - Stil worden in de morgen ...

Stil worden in de morgen,

in de aanwezigheid

van de Vader zijn.                       

Stil worden in de morgen

voor de beslommeringen

van de dag je meevoeren.

Stil worden in de morgen,

kracht putten uit Zijn Woord,

om aan te kunnen wat voor je ligt.

Stil worden in de morgen

om door Hem bekleed te worden

met Zijn Liefde, vriendelijkheid

en bewogenheid.                           

Stil worden in de morgen,

gewoon even dicht bij Hem zijn,

om de dag met de juiste gezindheid

te beginnen

Stil worden in de morgen,

die je dierbaar zijn in Zijn handen leggen,

als ook elke nood en wat je bezighoudt.

Stil worden in de morgen,

vragen om Zijn bescherming voor die dag,

om Zijn zegen over het werk van je handen.

Stil worden in de morgen,

Hem vragend dat te doen die dag

wat is tot Zijn glorie en eer.

Stil worden in de morgen

met een dankbaar en vertrouwend hart,

omdat Hij is wie Hij zegt dat Hij is

en doet wat Hij heeft beloofd.

Stil worden in de morgen,

om met vreugde op weg te gaan

in het geloof en vertrouwen

dat Hij je in alles bij zal staan.

Stil worden in de morgen,

Hem ontmoeten, bij Hem zijn,

in het Licht van Zijn aangezicht.

Van Zijn Liefde proevend,

van Hem verwachtend,

met een hart, dat vol geloof

en vertrouwen op Hem is gericht.

Week 22 - Wachten op God (slot)

Vandaag het 2e gedeelte, het vervolg op het blogje van gister.

 ‘Het geheim van hemelse kracht en vreugde!’
Andrew Murray

‘U verwacht ik de ganse dag!’  

Murray brengt mij bij een overbekende tekst nadat hij aangespoord heeft om toch vooral alles eens goed te overdenken.
Want zegt hij, ‘het – de juiste houding van ons hart en onze ziel, die van wachten en verwachten, zal je werkelijk helpen om de kostbare beloften van Gods woord naar waarde te schatten’. 
En hoe waar is dit woord, want als met dat ik deze belofte (en dat geldt natuurlijk voor al Gods woorden) op deze manier benader, lijkt het ineens alsof hij tot leven komt, er een glans vanuit gaat, die ik niet eerder zo heb gezien.
'Wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden.’
Jes. 40:31
‘Daar’, zegt Murray, ‘is het geheim van hemelse kracht en vreugde!’
‘Wacht op de Here, wees sterk, uw hart zij onversaagd; ja, wacht op de Here.’
Psalm 27:14

Wachtend verwachten; sterk zijn en volharden; vol houden in geloof en vertrouwen, met een onverschrokken, moedig hart dat zich niet van de wijs laat brengen, maar ziet en pleit op Wie Hij is en op wat Hij heeft beloofd!
Wachtend verwachten in het besef van je absoluut volledig afhankelijk weten van Hem.
Verwachtend wachten, ook als het stil blijft van Zijn kant, de hemel gesloten lijkt, te allen tijde bereid in praktijk te brengen wat je geleerd hebt, en om te leren wat Hij wil leren.
In Zijn tegenwoordigheid blijven, daar steeds naar terugkeren, net zo lang als nodig is, net zo lang totdat God heeft gedaan wat Hij heeft beloofd.

‘U verwacht ik de ganse dag!’
Och, als ik toch zo zou leven, zo dicht met en bij Hem; Hem in alles betrekkend, in al mijn beslissingen en keuzes, voordat ik mijn mond opendoe …, wat zou het mij behoeden voor veel dingen, en tegelijk alles geven aan moed en kracht, die ik nodig heb. 

De Here zoeken,
aan het begin van elke dag,
met een verwachtingsvol hart.
Elke dag opnieuw
je ziel tot opheffen tot God,
in dagen van vreugde,
als ook van smart.

Gedurende de hele dag,
je ogen op Hem gericht houden,
het zicht op Hem niet verliezen.
Te midden van alle drukte
steeds opnieuw je ogen
naar boven richten,
je ziel tot Hem opheffen,
daarvoor kiezen.

Het van de Heer verwachten,
de hele dag door,
en in elke omstandigheid.
Op Hem vertrouwend,
op Zijn liefde en trouw,
op Zijn genade en
barmhartigheid.

Ja, Heere, tot U hef ik mijn ziel op,
want op U is mijn vertrouwen.
Ja, Heere, van U is mijn verwachting,
wilt U Uw wegen voor mij ontvouwen.

Leer mij, Heer:

Verlangend (ver)wachten
‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op zijn woord; mijn ziel wacht op de Here, meer dan wachters op de morgen, wachters op de morgen.’
Psalm 130:5,6

Volhardend (ver)wachten
‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting; waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.
Vertrouwt op Hem te allen tijde, o volk, stort uw hart uit voor Zijn aangezicht; God is ons een schuilplaats.’
Psalm 62:6-9

Gelovig (ver)wachten
‘Welzalig hij, die de God van Jakob tot zijn hulpe heeft, wiens verwachting is op de Here, zijn God, die hemel en aarde gemaakt heeft, de zee en al wat daarin is, die trouwe houdt tot in eeuwigheid;
die de verdrukten recht verschaft, die de hongerigen brood geeft.
De Here maakt de gevangenen los, de Here maakt de blinden ziende, de Here richt de gebogenen op, de Here heeft de rechtvaardigen lief; de Here behoedt de vreemdelingen, wees en weduwe houdt Hij staande, maar de weg der goddelozen maakt Hij krom.
De Here is Koning voor eeuwig.
Uw God, o Sion, is van geslacht tot geslacht.
Halleluja.’
Psalm 146:5-10

Aanbiddend (ver)wachten

‘Voor altoos zal ik U loven, omdat Gij het gedaan hebt; ik zal uw naam verwachten – want die is goed – in tegenwoordigheid van uw gunstgenoten.’
Psalm 52:11

Tot Uw glorie en eer!

Wek mij daarom iedere morgen, Heer,
met een hart dat verwachtend uitziet naar U,
naar hoe ik U deze dag kan dienen en eren.

Doe mij U ontmoeten in de Binnenkamer,
in het stil zijn en wachten, maar ook als ik
Uw woord lees en overdenk om daarvan te leren.

Opdat ook mijn gebeden meer worden
dan alleen een vragen en klagen,
meer dan het uiten van mijn nood.

Laat mijn gebeden ook meer worden
dan een lijst van mijn wensen en verlangens,
maar vol dankbaarheid voor wat U biedt, en bood.

Gebed
Heer, ik verlang en ik zie uit, naar een leven waarin mijn ziel elke dag, en de gehele dag, op U wacht ja, U verwacht.
Dank U wel, voor Uw Heilige Geest in mij, Die dit kan bewerken en ook zal doen, zolang ik mij daar ook naar uit blijf strekken.
Ik zie uit, Heer, ik verwacht en wacht.
Laat mij niet beschaamd worden.
In Jezus’ Naam.

- Amen -