Het is zaterdagmorgen, 27 januari, als ik achter mijn laptop kruip om opnieuw te proberen iets te schrijven over de woorden die mij nu al sinds mijn laatste blogje bezighouden.
Het is iets dat ik die morgen met mijn Stille Tijd las, dat mij ervan weerhoudt om op te geven, ondanks de gevoelens van frustratie en moedeloosheid die mij inmiddels hebben bevangen.
En hoewel ik weet dat ik deze dag niet veel tijd heb om te schrijven, noch de eerstkomende dagen, ga ik er toch weer voor zitten.
‘Doch de God van alle genade, die u in Christus geroepen heeft tot zijn eeuwige heerlijkheid, Hij zal u, na een korte tijd van lijden, volmaken, bevestigen, sterken en grondvesten.’
1 Petr.5:10
NBG
Na het blogje van twee weken geleden heb ik nog heel wat geworsteld.
Er ontbrak nog iets, maar het lukte me maar niet om ook maar iets op ‘papier’ te krijgen, terwijl gewoon verder gaan met iets anders ook niet lukte.
Die paar woorden ‘na een korte tijd van lijden’, bleven maar in mijn gedachten rondspoken.
Hoewel ik ook nog bezig ben geweest met de woorden ‘De God des vredes bevestige u in alle goeds’; ‘De God van alle genade zal u volmaken, bevestigen, sterkten en grondvesten’, zijn, en blijven, het juist die andere woorden, die woorden waar Murray verder niets over zegt, die mij bezig blijven houden, zonder dat het me ook maar lukt om er iets over te schrijven.
Nu luisterde ik de afgelopen week ook de laatste studie van Jacques Brunt over de Efezebrief (Ef. 6:10-24), en hij haalde een voorbeeld aan dat hij wel eens vaker gebruikt (naar mijn idee niet eerder zo duidelijk, maar …), en met het horen van dit voorbeeld, kwamen de woorden ‘na een korte tijd van lijden’ heel helder in mijn gedachten, en ik ervoer zo duidelijk dat het met elkaar verbonden is, en ik werd opgetogen om dit voorbeeld te gebruiken met mijn schrijven.
Maar opnieuw lukte het me maar niet om wat zo rondgaat in mijn hart en gedachten uit te werken, en ik werd er behoorlijk moedeloos en gefrustreerd van.
De woorden zijn er zo duidelijk, het voorbeeld past er zo mooi bij, en toch lukt het maar niet.
Het voelt als verloren tijd, de dagen waar ik de tijd had om te schrijven, maar waar het me maar niet lukt.
Het gevoel van ‘ik geef het op’, en ‘ik ga de komende tijd wel even wat anders doen’, nemen de plaats van het willen schrijven in, tot ik iets lees met mijn Stille Tijd, dat mij van gedachten doet veranderen.
Zo beland ik die zaterdagmorgen weer achter mijn laptop, en maak met deze woorden een begin voor het blogje dat maar niet op ‘papier’ wil(de) komen.
Van hieruit wil ik als eerste naar het voorbeeld van Jacques Brunt, want dat is een voorbeeld dat ik eigenlijk niet meer wil vergeten, en waarvan ik hoop dat het altijd ergens in mijn achterhoofd en gedachten zal blijven hangen, om op het juiste moment, als het nodig is, wanneer ik het nodig heb, weer boven te komen.
Het fundamentele belang van de Opstanding van Christus
Dit zijn de woorden waarmee Brunt, na het lezen van het gedeelte uit de Efezebrief, mee begint.
De opstanding van Christus uit de dood, omdat dit van fundamenteel belang is voor ons geloofsleven, want als Hij niet was opgestaan, dan was ons geloof ‘ijdel’, als ook zijn preek.
(1 Korinthe 15:14 waar hij hierbij naar verwijst, spreekt van ‘zonder inhoudt’.)
Hier een stukje uit zijn preek/studie om goed uit te komen bij zijn voorbeeld.
‘De opstanding van de Heere Jezus Christus is van fundamenteel belang, omdat daar het fundament ligt, voor onze geestelijke overwinning in het leven wat wij elke dag leven; in Zijn kruisdood en opstanding.
De Here Jezus heeft de overwinning behaald over de zonde, over satan en al zijn demonen; Hij heeft de overwinning behaald over de dood; Hij is overwinnaar. Amen!
Dat is vast en dat is zeker!
En omdat Hij is opgestaan en leeft, hoeven we niet bang te zijn voor morgen!
Ook niet als het gaat om de geestelijke strijd waarin jij en ik, die tot wedergeboorte zijn gekomen, zijn geplaatst.
Een bemoediging voor ons aan het begin.
Hij heeft overwonnen, Christus is Triomfator
Hij is Overwinnaar, maar dat niet alleen; Paulus zegt in Romeinen 8:39 over ons die geloven, dat wij in Hem, door Hem, meer dan overwinnaar zijn.
Hoe bijzonder!
Hij heeft de overwinning behaald, maar Hij laat jou en mij ook delen in die overwinning.
Dus Hij heeft die overwinning niet voor Zichzelf behaald, Hij heeft het niet alleen laten verkondigen, Hij zegt: Ik neem je mee in Mijn overwinning, zodat je vandaag fris en fruitig, enthousiast, spontaan, krachtig, met passie, Mij kan volgen.
Hij laat ons delen in Zijn overwinning; wij zijn meer dan overwinnaar in en door de Here Jezus Christus.
En nou komt het: en toch ervaren we strijd, en hoe zit dat nou.
Aan de ene kant zijn we overwinnaar, en aan de andere kant ervaren wij strijd.
De één misschien wat meer als de ander, maar hoe zit dat nou?’
En dan komen we uit bij het voorbeeld.
Hij noemt het een heel bekend voorbeeld, maar het blijft wel hét voorbeeld om uit te leggen, vind hijzelf.
Daarbij geeft hij wel aan dat elk voorbeeld mank gaat, maar dat wel een heel duidelijke uitleg geeft over de tijd waarin we leven.
Voorbeeld: D-Day & V-Day
Brunt neemt ons mee naar de Tweede Wereldoorlog, naar de invasie van de geallieerden in Normandië (begin juni 1944).
Het was een beslissende veldslag, vandaar dat deze dag ook ‘de dag van de beslissing’ – ‘decision day, oftewel D-day’, wordt genoemd.
Het was een geweldige dag, hoewel de oorlog zelf nog voortduurde.
‘De beslissing, die was gevallen, maar de oorlog zelf, die duurde na die beslissende dag, na D-day, nog zo een 10 maanden voort.
En die tussenliggende tijd, tussen D-day en V-day (Victory-day), ongeveer 10 maanden, werd gekenmerkt door een heftige intense strijd.
De beslissing was al gevallen, maar de strijd die duurde voort.
En zo mooi, ik hoop dat je de lijnen doortrekt, naar de Koning Die komt.
Koningin Wilhelmina zat destijds in Engeland, en via Radio Oranje bemoedigde zij het volk van Nederland: ‘hou vol, hou vol, volhardt!’
Want zij wist wat daar gebeurd was in Normandië.
De beslissende slag was uitgedeeld, de beslissende klap was gegeven, en ze wilde haar volk bemoedigen.
Ze verkeerde in een vreemd land, ze was niet thuis in haar residentie, zoals de Here Jezus straks weer Zijn residentie gaat innemen.
Mooi hè.
En Hij moedigt ons aan: ‘hou vol, schep moed, laat je niet ontmoedigen, Ik laat je delen in Mijn overwinning, en de dag van glorie en victorie is nabij.’
En koningin Wilhelmina destijds, bemoedigde het volk, en de verzetsstrijders grepen moed en hielden vol, totdat, totdat V-day aanbrak.
Zo indrukwekkend.
8 mei 1945 – V-day, victory-day, de dag van glorie en victorie, echte bevrijding, overwinning.
Ruim tien maanden lag daartussen, D-day, decision-day, en V-day, victory-day, de dag van glorie en victorie.
Dit is de tijd -geestelijk overgezet, waar jij en ik leven; wij leven tussen D-day en tussen V-day.
Dat is de tijd waar jij en ik vandaag mee te maken hebben, geestelijk gesproken.
We mogen aan de ene kant zeggen: reeds gered, maar nog niet verheerlijkt.
Zou je het onthouden!: Reeds gered, maar nog niet verheerlijkt, en in die spannende tijd vindt ons leven plaats.
Een korte tijd van lijden …
De tijd tussen D-day en V-day.
Een tijd van strijd, en strijd brengt lijden met zich mee, houdt lijden in, daarom vind ik het best jammer dat Murray deze paar woorden overslaat.
De Bijbel noemt het zelf, het gaat vooraf aan die eeuwige vreugdevolle heerlijkheid waar we straks mogen zijn.
Het is dus belangrijk om dit te onderkennen, om er rekening mee te houden.
Eerst moeten we nog een korte tijd lijden, maar straks …
Strijd en lijden horen bij het leven van een kind van God, hoewel de mate verschillend is.
Het is niet zo dat als wij tot geloof komen we geen lijden meer zullen kennen, dat er alleen maar voorspoed en zegen is, al zijn er tegenwoordig genoeg mensen (kerken/gemeenten) die dit wel beweren.
Tot op de dag van vandaag doet mijn hart pijn als ik denk aan wat het met één van mijn kinderen heeft gedaan, dat er geen plaats was in de gemeente waar hij toen kwam voor zijn pijn, voor de zware weg waar hij toen doorheen ging.
Geen luisterend oor, geen enkele hand op een schouder, geen medeleven, geen enkel bezoekje, geen …
Hoe velen zullen er met hem de kerk hebben verlaten om deze reden.
Hoe velen zullen God hebben verlaten hierom …; mijn hart huilt als ik aan hen denk.
Het is goed om je ervan bewust te zijn dat Jezus volgen consequenties heeft.
‘Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb: Een dienaar is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen; …’
Johannes 15:20
En:
‘Dan zullen zij u overleveren aan verdrukking en u doden, en u zult door alle volken gehaat worden omwille van Mijn Naam.’
Matth. 24:9
En er staat ook in Hebreeënbrief:
‘Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.’
Hebr. 5:8
Maar bovenal is het belangrijk om ons in deze tijd bewust te zijn van deze woorden:
‘Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden.’
Rom. 8:18
De beslissing is gevallen, het einde is in zicht, nog even voordat …
Nu nog een korte tijd van -soms- hevige strijd, soms gepaard gaand met bijhorend lijden.
En er is maar één manier om hier goed doorheen te komen: samen met Hem!
Hoe belangrijk is het om mij daarbij niet laten intimideren door alles wat in en om mij heen gebeurt, hoewel dit vaak makkelijker gezegd is dan gedaan.
Hij heeft mij immers uit de duisternis getrokken in Zijn wonderbaar licht, en alles wat mij terug in de duisternis wil trekken – dingen die gebeuren, gedachten, gevoelens, of wat dan ook, moet ik (leren) weerstaan in Zijn kracht, of onder Zijn heerschappij brengen, zodat de duisternis geen vat op mij krijgt.
Ik moet vasthouden aan de Hoop, die als een anker is voor mijn ziel, onwrikbaar en vast.
Ik mag de zekerheid die ik heb in Hem niet uit het oog verliezen, noch het doel dat ik najaag.
Voor ogen blijven houden, dat Hij Die in mij is, machtiger is dan hij die de wereld beheerst.
En zo kom ik, zonder dat het de bedoeling was, een beetje terug bij mijn eerste blogje van dit jaar over de overweldigende grootheid van Zijn Kracht die in ons is.
‘We weten dat de duivel rondgaat als
een brullende leeuw, op zoek naar wie hij
kan verslinden, nog uit Zijn hand kan roven.
Hij verspreidt zijn leugens, jaagt en belaagt,
ja, gebruikt al zijn kracht en macht om Het Licht
in de levens van Gods kinderen te doven.
Hoe zeer is het dan ook nodig dat wij
ons leven onbevreesd leven vanuit die
overweldigende grootheid van Zijn Kracht.
Om vanuit de positie die we hebben in Hem,
met opgeheven hoofd, vastberaden voort te gaan,
om te ontvangen, wat aan het einde op ons wacht.’
Na een korte tijd van lijden.
De tijd tussen D-day -desicionday en V-day, -victoryday.
De beslissing is gevallen, het einde in zicht.
Nog even volhouden!
Hij komt echt!
‘… In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.’
Joh. 16:33b
NBG
‘Laat uw hart niet in beroering raken; u gelooft in God, geloof ook in Mij. In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken. En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben.’
Johannes 14:1-3
HSV
Houd moed!
Laat je niet in verwarring brengen,
laat je niet ontmoedigen,
maar houd vol!
Wees niet ongerust,
raak niet overstuur,
Ik heb de overwinning behaald!
Laat je geen angst aanjagen,
laat je niet terneerdrukken,
maar houd moed!
Wees niet verschrikt,
word niet radeloos,
Ik heb het einde allang bepaald!
Houd stand, mijn kind,
en volhard in je geloof!
Ik zal je nooit teleurstellen,
noch verlaten op de weg,
die je nog hebt te gaan.
Houd vast, Mijn kind,
aan de beloften die Ik gaf!
Ik zal Mijn Woord nooit breken,
noch terugkomen op wat Ik zei;
Ik ben jou zo toegedaan!
Houd moed, Mijn kind, laat je hart niet in beroering raken,
nog even, nog een korte tijd, en Ik zal alles vervolmaken.
Shalom, Blessings
en een liefdevolle groet,
Rita
👉 Studie 8 - Efeze 6:10-6:24
Geestelijke bewapening - Jacques Brunt
