zondag 26 maart 2023

Week 13 - Het woord van God ...
Neem de tijd ... (13)
Tevens ter nagedachtenis aan mijn moesje 💕

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om Gods Woord te lezen.
Het is als brood, onmisbaar om te leven.
Neem de tijd, in het besef dat
de dood anders heel dichtbij komt.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om het te overdenken,
als brood waarop je kauwen moet.
Neem de tijd, en weet dat
eraan denken niet voldoende is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, neem het dagelijks tot je
als voedsel, opdat je kunt groeien en bloeien.
Neem de tijd en bedenk dat je alleen zo
verzekerd bent van een krachtig geestelijk leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

De bovenstaande woorden van ‘Neem de tijd, o mijn ziel, neem de tijd om Gods Woord te lezen’, schreef ik al aan het begin van dit jaar, zes januari om precies te zijn, toen ging het Dagboek hierover.
Maar ik heb het speciaal bewaard voor dit moment, voor deze week om er over te schrijven, dit ter nagedachtenis aan mijn moesje.
Aankomende zaterdag, 1 april, is het namelijk precies drie jaar geleden dat de Heere mijn moeder thuishaalde, en zij het tijdelijke voor het eeuwige wisselde.
Ik kies er vandaag voor om niet te zien op het gemis, op het verdriet dat in alle hevigheid bovenkom als ik de dingen teruglees die ik schreef rond haar sterven, maar om te zien op de te leren les die in dit alles is te vinden, en om dát door te geven.


‘Hoe sterk iemand ook mag zijn, 
als hij zich niet voedt, zal hij zwakker worden 
en het leven zal uitdoven.’

Andrew Murray


Mijn moeder had slokdarmkanker.
Hoewel de bestralingen haar wat extra tijd bij ons heeft gegeven, de kanker vrat door en blokkeerde langzaam de weg naar haar maag, waardoor het eten steeds moeilijker werd, tot het tenslotte helemaal niet meer lukte om nog maar iets tot zich te nemen; zelfs niet meer het kleinste slokje water.

Het duurde even, ze had immers een enorme wilskracht, en was meer gericht op de ander dan haar eigen situatie, maar langzaamaan zagen we haar lichamelijk steeds zwakker worden, en uiteindelijk werden ook de tekenen van gebrek aan voeding niet alleen duidelijker, maar eisten ook hun tol.
Op woensdagmiddag 1 april 2020 vond dan ook het onvermijdelijke plaats, en doofde het aardse leven in haar voorgoed.
Maar het ziekbed en sterven van mijn lieve moesje toont ons een grote en belangrijke les!

‘Ik mag alles van brood afweten.
Ik mag brood hebben en het aan anderen geven.
Ik mag brood in huis hebben en in overvloed op tafel,
maar dat zal me niet helpen;
als ik door ziekte het niet kan eten, ga ik dood.

Op dezelfde manier zal alleen maar kennis van Gods Woord
en zelfs de prediking van Gods Woord aan anderen mij niet baten.
Het is niet genoeg, eraan te denken,
ik moet mij voeden met Gods Woord
en het in mijn hart en in mijn leven opnemen.
In liefde en gehoorzaamheid moet ik me de woorden van God toe-eigenen
en ze geheel bezit laten nemen van mijn hart.
Dan pas zullen het inderdaad woorden van leven zijn.’

Andrew Murray

In Mattheüs 4:4, als ook al in Deuteronomium 8:3, wordt Gods Woord vergeleken met brood.
‘Maar Hij antwoordde en zeide: Er staat geschreven: Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord, dat uit de mond Gods uitgaat.’

‘Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u het manna te eten, dat gij niet kendet en dat ook uw vaderen niet gekend hadden, om u te doen weten, dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond des Heren uitgaat.’

Hoe waar zijn dan ook de woorden van Murray!
We kunnen van alles over brood (elk voedsel) weten, het in overvloed zelfs in huis hebben, het zelfs uitdelen, maar als we het door ziekte niet meer kunnen eten, gaan we dood.
En ja, zo is het ook met het Woord van God.
We kunnen nog zoveel Bijbels in huis hebben, er van alles over weten en het zelfs ook doorgeven aan anderen, als we onszelf er niet mee voeden, erover nadenken, er op kauwen om het vervolgens op te nemen in ons hart en in ons leven, zullen Zijn woorden geen woorden van leven zijn.

Het brengt mij opnieuw terug bij mijn moesje.
Hoe moeilijker het slikken ging, hoe meer en beter zij moest kauwen om het tot zich te kunnen nemen, want als ze dat niet deed, kwam het er met dezelfde vaart weer uit.
Dit was niet alleen heel vervelend, maar het kon zo ook niet doen waar het voor was bedoeld, namelijk de voedingsstoffen afgeven die ze zo nodig had.
Zo is het ook met Gods Woord.
We kunnen nog zoveel preken luisteren, goede christelijke boeken over Zijn woord lezen, van conferentie naar conferentie gaan, en elke kerkdienst bijwonen die er maar is, maar als we geen tijd nemen om Zijn Woord te zelf te lezen en te overdenken, erop te kauwen en het eigen maken, het baat allemaal niets.

Mijn moesje mocht dan lichamelijk steeds zwakker worden, maar niet haar geest, deze had zij altijd al gevoed, en bleef zij voeden zolang zij kon, en dat was zichtbaar in de manier waarop zij haar sterven tegemoet zag, en inging: vreugde en vrede omgaven haar, waren zichtbaar, merkbaar en hoorbaar in haar woorden.
Fysiek was er op het laatst niet veel meer van haar over, haar lichaam was zeer broos en kwetsbaar geworden, maar tot aan de dag dat zij niet meer bij kennis was, getuigde haar innerlijke vreugde en vrede van een zich geborgen weten in Gods hand, van het weten waar ze naar toe ging.

‘…, de mens leeft van alles wat uit de mond des Heren uitgaat.’

Leven van alles wat de Heer heeft gesproken, verder kunnen leven door alles wat de Heer gesproken heeft.
Het waren de woorden van Psalm 121:1,2, - die ook op de rouwkaart van mijn moeder stonden, waardoor zij verder kon, door kon, vooral nadat haar jongste zoon (mijn jongste broertje) op 21-jarige leeftijd verongelukte.

‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.’
Psalm 121:1,2

Leven, dus groeien en bloeien, ook als het leven zwaar en moeilijk is, vol verdriet en tegenslagen.
Leven in waakzaamheid, vooral als alles voorspoedig gaat, en alles goed is en aangenaam.
Leven, standvastig en vastberaden, volhardend de wedloop lopen die voor ons ligt.
Leven, tot Zijn eer en glorie, dat Zijn heerlijkheid gezien wordt.
Leven, vruchtbaar leven.
Het Leven, -kunnen- leven, vanuit alles wat de Heer heeft gezegd en beloofd.

* Terugblik …
‘Mijn moeder was een eenvoudige, rustige, zeer liefdevolle, zichzelf wegcijferende, gelovige vrouw.
Ze liep niet te koop met haar diepe verdriet, noch met alle moeilijkheden, zorgen en pijn die ze heeft gehad in haar leven.
Waar sommigen aangeven dat ze ergens niets aan kunnen doen omdat ze het nooit hebben geleerd of meegekregen, was mijn moeders motto juist: geven wat zij had ontbeerd.
De kracht om alles aan te kunnen, om verder en door te gaan, ontving zij van de Heere.
Hij was haar hulp, iedere dag, vooral in de donkerste en zwartste dagen met het sterven van haar kind.
De woorden van Psalm 121, de verzen 1 en 2, waren de leidraad van haar leven.’
 

Langzaam doofde het licht in uw ogen;
maar vol vrede wachtte u op de Heere.
Alles was goed, ieder woord gezegd,
naar Hem toegaan was al wat u begeerde.

Stilletjes lag u geduldig te wachten
met af en toe een glimlach op uw gezicht.
Onrust of angst kende u niet, want
uw hart was op uw eeuwig thuis gericht.

Er waren nog wat laatste woorden;
tranen, die zich vermengden met een lach.
Maar wat ik nooit vergeten zal, was
de vreugde die ik deze dagen bij u zag. 

Het was goed, u was klaar om te gaan;
en ik, ik wachtte, onze tijden zijn immers in Zijn hand.
Nog even moest u door het laatste stukje heen,
maar nu bent u thuis in het eeuwig Vaderland.


Hoe zouden we dit kunnen doen zonder Zijn Woord?
Zonder het te lezen, te overdenken, te kauwen, eigen te maken, aan te nemen.
Hoe zouden we weten wat Zijn wil is, als we niet  …
Kracht en troost vinden …
Hoop ..

Neem toch de tijd om bij God te zijn.
Neem toch de tijd om Zijn Woord te lezen.
Neem toch de tijd om te overdenken, ja, te kauwen.
Neem toch de tijd, straks is het misschien te laat!

Neem toch de tijd om Zijn aangezicht te zoeken.
Neem toch de tijd om te ‘horen’ wat Hij je te zeggen heeft.
Neem toch de tijd om het op te nemen in je hart en leven.
Neem toch de tijd, opdat Hij je kan leiden op de weg die je gaat.

Neem toch de tijd, neem toch de tijd!
Laat Zijn Woord toch het richtsnoer zijn;
laat het toch niet voor niets aan ons zijn gegeven.
Neem toch de tijd, neem toch de tijd!
In Zijn Woord vinden we alles wat we nodig hebben
om in Zijn kracht en tot Zijn eer te kunnen leven.

Neem toch de tijd!
Neem toch de tijd!

Heer, laat Uw Geest ons hart dringen om U te zoeken, bij U te zijn, Uw Woord te lezen nu het nog kan in alle vrijheid en voorspoed die we nu genieten, opdat als donkere dagen komen, we niet in staat zijn om Uw Woord te lezen, of het misschien niet meer mogen, U Uw Woord in ons hart en gedachten kan geven tot troost, kracht en bemoediging, tot wijsheid en inzicht, om te kunnen spreken wat U wil dat gesproken wordt.
Ja, laat Uw Geest ons hart beroeren, leg verlangen naar Uw Woord diep in ons hart;
opdat we het zullen lezen en overdenken, sterk worden voor in tijden dat het leven tart.

Shalom & Blessings!

En een liefdevolle groet,
Rita






*
 >> Mijn hulp is van de Heere!

zondag 19 maart 2023

Week 12 - Alleen met God (2)
Mijn Vader

‘Wat een onuitsprekelijk voorrecht,
alleen te zijn met God,
in het verborgene,
en te zeggen:
Mijn Vader”.’

Andrew Murray


Afgelopen maandag ging het in mijn Stille Tijd over God de Vader, over welk een voorrecht het is dat we Hem zo mogen noemen.
Maar het bepaalde mij ook bij de pijn die er bij velen is, dat ze God niet, of maar moeilijk als Vader kunnen zien; zich niet geliefd weten, of kunnen ervaren door hun hemelse Vader, omdat hun relatie met hun aardse vader zo slecht was, of doordat er nauwelijks tot geen sprake was van een relatie; of misschien wel omdat er afschuwelijke dingen gebeurd zijn.
Hoe velen zijn er niet beschadigd in hun v(V)aderbeeld.

Met het lezen in het Dagboek van Murray kwam Johannes 17 in mijn gedachten.
Eigenlijk best wel een beetje vreemd, en toch, het ligt er maar net aan hoe je het leest, vanuit welk gezichtspunt.
De meesten van ons kennen het waarschijnlijk als het hoofdstuk met ‘Het Hogepriesterlijk gebed’, of als het hoofdstuk waar Jezus, vlak voor Zijn gevangenneming, bidt voor Zijn discipelen en voor ons.
Maar met dat het in mijn gedachten kwam, realiseerde ik mij, dat het ook het gebed van een Zoon naar Zijn Vader is.
En als ik het vervolgens lees vanuit dat gezichtspunt, vallen me ineens heel andere dingen op.
Waar eerst altijd centraal stond wat Hij voor Zijn discipelen en voor ons bad, zie ik nu ineens hoe Hij tot Zijn Vader bad, en daarmee hoe de relatie tussen Vader en Zoon is, en wat voor een VADER God is.
Want, welk een rust en vrede proef ik niet in dit gebed, welk een overgave, welk een vrijheid en openheid, welk een heilig ontzag en eerbied, en welk een boodschap van gekend en geliefd zijn.
De Eén kent de Ander, en liefde, geloof en vertrouwen klinken door in elk woord dat de Here Jezus bidt.
Hij weet waar Hij vandaan komt, Hij vertrouwt Zijn Vader volkomen om te doen wat van Hem wordt gevraagd, en Hij is ook vol vertrouwen als het gaat om Zijn, en onze toekomst, die in de handen van Zijn Vader ligt.
En in alles klinkt Zijn liefdevolle verlangen door, dat toch ook wij één zullen zijn zoals Hij en Zijn Vader één zijn, wat tegelijk alles zegt over hun relatie.

Vader.
Heilige Vader.
Rechtvaardige Vader.

‘…, maar Ik ken U, …

‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien; …’
Joh.17:25; Joh. 14 9

‘Bid tot uw Vader in het verborgene; …’
Matth. 6:6

Alleen zijn met God in het verborgene, tot Hem bidden, Hem aanroepen met de woorden: ‘Mijn Vader’.
Misschien dit wel willen, daarnaar verlangen, maar (nog) niet kunnen door alle beschadigingen, door alle geslagen wonden, door …
Het raakte mijn hart zo die morgen, en de volgende woorden vloeiden uit mijn pen in mijn schrift.
Mijn gebed …

Lieve Vader, Heer Jezus, help ons om U, onze hemelse VADER los te zien, los te koppelen, van onze aardse vader en leer ons om daar bovenuit te stijgen en te zien op U, de volmaakte VADER.
Degene, Die alles voor ons is en wil zijn, die onze aardse vader nooit kan, of kon, zijn.
In U, hemelse VADER, vinden we de VADER Die we allemaal zo nodig hebben, waar we in wezen allemaal zo naar verlangen!
De VADER bij Wie we ons veilig voelen, en door Wie we ons gezien, gekend en bovenal Geliefd weten.

Maak ons hart verlangend.
Maak ons los van wat ons bindt.
Trek ons er bovenuit,
tot dicht aan Uw hart.

Heel de geslagen wonden.
Open onze ogen.
Doe ons zien.
Trek ons voorbij alle smart.

Bevrijd ons van het aardse.
Maak ons los, snij door.
Verbreek alle banden,
alles wat ons tart.

Droog onze tranen.
Help ons aannemen.
Maak ons los en
trek ons aan Uw Vaderhart.

Mijn VADER
Uw liefde overstijgt alles.
Nimmer stelt U teleur.
U laat ons nooit in de steek.
U bent bij ons, want er ook gebeurt.

Mijn VADER

Ik ben …
Geliefd door de Heilige.
Vergeven door de Rechtvaardige.
Omgeven door de Getrouwe.
Geheiligd door de Volmaakte.

Het begrijpen is mij te verheven, te wonderbaar;
ik kan er niet bij, en toch, toch is het 100% waar!

- Amen-

zondag 12 maart 2023

Week 11 - Alleen met God ...
Neem de tijd ... (12)

'Laat ons enige verlangen zijn
om tijd te nemen en stil te zijn voor God,
met een onbegrensd geloof 
in Zijn verlangen om
Zichzelf aan ons bekend te maken.
Laten we ons voeden met Gods Woord, 
om ons sterk in geloof te maken.'


‘De mens heeft het nodig alleen te zijn met God.

Andrew Murray


Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd, immers,
als Jezus dit al zo nodig had,
hoeveel te meer niet wij!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd in het besef
welk een voorrecht dit is,
elke dag opnieuw.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd, zodat Hij
je kan bekleden met
Zijn kracht en Zijn Geest.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd, er is geen andere
weg naar heiligheid dan door
veel alleen met Hem te zijn.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd, opdat Hij
je kan vullen met Zijn volheid,
Zijn vreugde en Zijn vrede.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om alleen
met God te zijn.
Neem de tijd en de ontdek
de zegen, die uitgaat van tijd
doorgebracht alleen met Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd … 



Als het leven mij benauwt,
of onrust mijn ziel vult met strijd,
weet ik, dat alleen dicht bij U zijn,
mij weer vrede geeft en bevrijdt.

De rust en stilte opzoeken,
het komen in Uw nabijheid,
brengt alles in mij tot rust,
terwijl mijn hart wordt verblijd.


De hier bovenstaande woorden vertolken precies wat ik ervaar als ik me in de stilte terugtrek om met Hem alleen te zijn.
En met deze steeds terugkerende ervaring, bemerk ik aan mezelf, dat het verlangen daarmee ook groter wordt om met Hem alleen te zijn, als ook hoezeer ik dit nodig heb.
En niet alleen in dagen dat er allerlei zorgen en problemen zijn, en vermoeidheid zo genadeloos toe kan slaan, maar ook op gewone dagen, als alles zijn gangetje gaat.
Het afgelopen jaar heb ik opnieuw bemerkt hoe ontzettend belangrijk het is om juist op dagen dat alles goed gaat, tijd met Hem alleen door te brengen, om gevoed te worden, gesterkt, opgebouwd en onderwezen te worden, zodat als kwade dagen komen, je niet onderuit geslagen wordt.

Als het leven mij goedgezind is,
of alles gewoon zijn gangetje gaat,
juist dan moet ik met U alleen zijn,
opdat U mij echt in alles voorgaat.

In de stilte en rust met U alleen,
wordt mijn ziel onderwezen en gevoed;
opdat ik in Uw kracht voort kan gaan.
ook in dagen van zorg en tegenspoed.

Ik heb Henk Binnendijk eens horen zeggen in een interview dat ik luisterde, dat als hij vroeg wie er iedere dag 15 minuten in zijn Bijbel leest, er nauwelijks handen omhooggingen.
Deze woorden hebben mij behoorlijk stilgezet en tot nadenken gestemd.
O ja, ik mag dan iedere morgen mijn Stille Tijd houden, maar ik lees dan geen 15 minuten uit Gods Woord.
En ik mag dan iedere avond afsluiten met een Dagboekje, maar ook dan is het vaak maar één tekst die eruit gelicht wordt.
En ik mag dan goede boeken lezen die Gods Woord uitleggen, of aanhalen, of …
Maar iedere dag 15 minuten in de stilte Zijn Woord lezen …

Nu deed ik vorig jaar mee met het 'Joni's Chronological Bible Reading Program*', de Bijbel in één jaar in chronologische volgorde, en ik kwam erachter dat dit gemiddeld wel zo’n 15 minuten per dag in beslag nam; soms iets meer, en soms iets minder.
Soms dacht ik er nog wat verder over na, en soms was de enige gedachte die boven kwam, dat de Heer het toch wel heel erg belangrijk moest vinden dat ik het ook zou lezen, zelfs als ik niet begrijp waarom dat er nu toch allemaal in moest staan.
Want ja, die ellenlange geslachtregisters, al die wetten, en de vele herhalingen die er in het Oude Testament staan.
Af en toe begon ik soms echt aan mijzelf te twijfelen, zo van: ‘hm …, dat heb ik toch net gelezen?', en dan bladerde ik soms gewoon weer even terug om te kijken hoe het nu zat.
Ik kan me dus eigenlijk niet goed voorstellen dat er veel mensen zullen zijn die ervoor kiezen om precies die hoofdstukken, die Bijbelboeken, nu eens even gaan lezen.
Ik in ieder geval niet, jij wel?
En toch ...
Ze staan in de Bijbel, dus de Heer vindt het belangrijk.

Maar met dat het jaar vorderde, bleven de woorden van Henk mij wel bij, en ik denk dat, mede daardoor, ik ervoor gekozen heb om dit jaar opnieuw de hele Bijbel te lezen.
Mede daardoor, want ik bemerkte ook dat, -hoewel het soms ook echt afzien was, als ook het nodige aan discipline en doorzettingsvermogen van mij vroeg, het ook zegen voortbracht.
Een moment van extra rust, een moment met een onverwachte bemoediging of troostrijk woord, een moment tot aansporing, of een liefdevolle terechtwijzing.
Een moment waarin ik nieuwe moed of kracht kreeg, of waar tranen hun spoor langs mijn wangen vonden, en waar er met de tranen lucht en ruimte kwam.
Momenten, waarin ik meer van Hem mocht, en mag, ontdekken, Hem steeds meer leer kennen, en waar ik vorig jaar ‘overheen’ las, springt er nu ineens uit, alsof de Heer hiermee wil aangeven: nu is de juiste tijd voor dit Woord!
Momenten, waarin ik tot bidden werd gedreven, of tot (extra) voorbede werd aangespoord; of de noodzaak van voorbede nog meer ben gaan inzien.
Och, en eigenlijk nog zoveel meer.

Alleen zijn met de Heer, alleen zijn met God.
In de stilte, zonder afleiding, alleen met Hem en Zijn Woord; en dan niet vanaf de telefoon, maar dat papieren Boek, weet je wel.
We hebben het zo vreselijk hard nodig, veel meer nog dan we vaak maar beseffen!
Hoe denken wij toch zonder, of met weinig te kunnen, als zelfs Jezus, Gods eigen Zoon, het zo hard nodig had?
(Getuigt dat in wezen niet van ongelooflijke hoogmoed?)

‘Christus op aarde had het nodig;
Hij kon het leven van een Zoon in het vlees niet leven zonder
Zich van tijd tot tijd af te zonderen van Zijn omgeving
en alleen met God te zijn.
Hoeveel te meer moet dit voor ons onmisbaar zijn!’

Andrew Murray

‘En toen Hij de scharen weggezonden had, ging Hij de berg op om in de eenzaamheid te bidden. Bij het vallen van de avond was Hij daar alleen.’
Matth. 14:23

‘En het geschiedde in die dagen, dat Hij naar het gebergte ging om te bidden, en Hij bracht de nacht door in het gebed tot God.’
Luc. 6:12

‘Toen ging Jezus met hen naar een plaats genaamd Gethsemane, en Hij zeide tot de discipelen: zet u hier neder, terwijl Ik heenga om daar te bidden.’
Matth. 26:36

‘…, trok Hij Zich weder terug in het gebergte, geheel alleen.’
Johannes 6: 15b

Alleen met God zijn, om Zijn Woord te lezen, om te bidden.
Gaf de Here Jezus ook Zelf niet ons dit gebod, met de belofte dat God zou horen en verhoren?

‘Maar gij, wanneer gij bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader in het verborgene; en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.’
Matth. 6:6

Murray durft het zelfs heel erg scherp te stellen:
‘Er is geen ware, diepgaande bekering, geen ware, diepgaande heiligheid, geen bekleding met de Heilige Geest en met kracht, geen blijvende vrede of vreugde, zonder dagelijks alleen te zijn met God.’
Zo scherp, zo stellig, durf ik de eerste paar dingen (nog?) niet te stellen, maar zijn woorden stemmen me zeker tot verder nadenken hierover.
Er zijn een paar dingen die ik echter wel heel zeker weet, namelijk dat het een voorrecht is om iedere dag met Hem alleen te mogen zijn, en dat er daadwerkelijk grote zegen verborgen is in het alleen zijn met Hem.

Welk een voorrecht
van onschatbare waarde
is het om elke dag alleen
met U te mogen zijn.
Om te mogen komen
in Uw nabijheid en te
drinken van het levende
water van Uw fontein.

Welk een zegen
van onschatbare waarde
ligt er verborgen in tijd
doorgebracht met Hem.
Hoe groot is jouw
verlangen naar een
ontmoeting met God,
het horen van Zijn stem?


Ik bid dat Gods Geest onze ziel zo aan zal raken, dat we hongerig(er) worden naar Zijn Woord, en steeds meer gaan verlangen naar Hem, naar bij Hem zijn, naar tijd met Hem alleen.

‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God,
want van Hem is mijn verwachting;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht,
ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer,
mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.’

Psalm 62:6-8

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
Rita


* >> Joni's Chronological Bible Reading Program

maandag 6 maart 2023

Week 10 - Bij God zoek ik mijn rust ...

De afgelopen paar weken zijn heel intensief geweest, zowel emotioneel als ook voor mij lichamelijk, en vermoeidheid zet me nu dan ook even helemaal stil, zelfs nadenken kost me moeite.
Mijn agenda is op een Bijbelstudie na leeg, en ik verheug mij op deze week zonder verdere afspraken.
En zo zal er ook deze week dus geen extra blogje vanuit het Dagboek zijn, maar wil ik graag een heel oud blogje (van mijn eerste blog, en iets herschreven) met jullie delen.
Zoals te verwachten was, gaat het over rust; een rust die we alleen bij Hem kunnen vinden.
Het hoort niet in of bij de serie 'Neem de tijd, o mijn ziel, neem, de tijd ...', maar het past er zo tussen.




Kom bij Mij,
kom, en vindt rust.
Kom bij Mij!

In de stilte van Mijn aanwezigheid
mag je alles loslaten,
en alles van je af laten glijden.
Alles wat zoveel pijn en verdriet gaf,
alles wat je zo bezighield en houdt,
en je zo moe heeft gemaakt.
Alles mag je laten gaan,
want alleen dan komt er ruimte,
nieuwe ruimte voor Mij,
nieuwe ruimte
voor Mijn Geest in jou.

Ik ben de Bron van al het leven,
wie uit Mij drinkt zal leven
en nimmermeer dorst hebben.
In Mijn aanwezigheid zul je gelukkig zijn;
in Mijn nabijheid zul je vreugde vinden.
En Mijn vrede en rust zullen neerdalen
tot in het diepst van je hart,
tot in het diepst van je ziel.

Want Ik, Ik ben je behoud,
je kracht en sterkte;
bij mij ben je veilig.
Bij Mij vind je rust.
bij Mij kom je tot rust.
Kom, laat Mij
je ziel verkwikken.

Kom,
en vindt rust.
Kom.

'Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God,
want van Hem is mijn verwachting; ...'
Psalm 62:6


Heer,
in de drukte van alles
dat is gebeurd,
van alle beslommeringen,
en dingen die mij zo
bezig hebben gehouden,
en die mij nog soms zo bezighouden,
kies ik ervoor om net als David,
mijn rust bij U te zoeken.
Want ik weet, Heer,
bij U,
bij U alleen,
kom ik werkelijk
helemaal tot rust.

Als ik Uw woord doorzoek,
Uw woorden lees
 over rust en over stilte;
over het verkeren
in Uw aanwezigheid,
het zijn in Uw nabijheid;
de kracht en sterkte
die bij U te vinden is,
dan vult diepe vrede
en diepe rust
mijn hart.

De druk en drukte,
de dingen van alle dag,
als ook alle beslommeringen,
verdwijnen naar de achtergrond
en maken plaats
en ruimte
voor U.

Even niets moeten,
even geen agenda,
even geen drukte,
alleen U.
Geen andere woorden
dan deze:
'Bij God zoek ik mijn rust,
van Hem is mijn verwachting.'
En ik sluit mijn ogen,
en laat de stilte 
van dit moment
tot een verkwikking worden
van mijn ziel.

Ik weet mij veilig
in Uw aanwezigheid.
Ik weet mij geborgen
in de schaduw van Uw vleugels.
Ik weet mij geliefd.
En ik kom tot rust
bij U.


'Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God,
van Hem is mijn heil;
waarlijk Hij is mijn rots en mijn heil,
mijn burcht, ik zal niet al te zeer wankelen.

...
Op God rust mijn heil en mijn eer,
mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.'
Psalm 62:1,8