Laat alle stemmen
in mij zwijgen, Heer,
van wat ik voel,
van wat ik denk.
Laat alles in mij
stil worden,
totdat ik alleen nog zie
Wie U bent.
'Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, …’
Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting.’
Psalm 62:2a,6
‘Op U wacht ik de ganse dag.
- Absolute Afhankelijkheid van God –
Dat is het geheim van ware, ononderbroken,
stille verering en aanbidding.
…
Stil zijn voor God
is het geheim van ware aanbidding.’
Andrew Murray
Als ik terugkijk op de afgelopen twee weken, valt het me zo op hoe verschillend mijn Stille Tijd soms was; het hoofdstukje maakt veel meer in mij los dan ik had kunnen bedenken.
Waar ik zo naar uit zag, die stille intieme momenten met de Heer, die waren er zeker, maar er waren ook ochtenden dat ik worstelde, dat er strijd was in mijn hart, als ook ochtenden dat er niets anders in mijn Stille Tijdschrift kwam dan de titel en de Bijbelverzen, soms nog aangevuld met een citaat(en) uit het Dagboek.
Ik merk dat het boek* dat ik op dit moment lees van Corrie ten Boom ook zijn impact op mij heeft; ja, confronterend als ik mezelf, mijn leven, spiegel aan wat ze schrijft.
En tegelijk ben ik meer dan eens ‘jaloers’ op haar, op haar relatie en omgang met de Heer, en is er maar één verlangen in mij: dat wil ik ook!
Maar ik besef ook heel goed dat we allemaal onze eigen reis in dit leven maken, dat de Heer Zijn eigen weg met eenieder van ons gaat, een weg die afhankelijk is van welke plaats Hij heeft in ons leven.
Bij Corrie ten Boom, als ook bij iemand als Anne v.d. Bijl en Joni Eareckson Tada, is dat zo overduidelijk.
Nee, het is niet dat zij nooit worstelen of niets verkeerd doen, en we kunnen zeker niet zeggen dat het voor hen makkelijker is, omdat hun leven van een leien dakje ging, of gaat.
Het heeft alles te maken met de keuzes die zij hebben gemaakt, en maken.
Het heeft alles te maken met de plaats die de Heer in hun leven had, en heeft.
Het heeft alles te maken met hoe Hij met hun persoonlijk leven was, en is verweven.
Het heeft alles te maken met de ruimte die de Heilige Geest in hun leven had, en heeft.
Alles met de Heer bespreken, alles bij de Heer neerleggen, en dan vervolgens ook loslaten en vertrouwen.
Oh, dat is iets dat steeds zo terugkomt in het boek van Corrie, en wat op mij zo’n impact heeft.
Steeds weer lees ik hoe ze met alles naar de Heer ging, maar vervolgens ook losliet en op Hem vertrouwde.
Hoe ze leefde vanuit Zijn Woord, stond op Zijn beloften, en hoe de leiding van de Heilige Geest duidelijk in haar leven aanwezig was.
En nee, ze doet zich niet mooier voor dan ze was, ze was ook open over de fouten die ze maakte.
Eén ding echter staat altijd centraal, één ding komt steeds weer terug: haar innige en diepe contact met de Heer de gehele dag door.
Het doet mij automatisch aan het citaat van Andrew Murray denken:
‘Op U wacht ik de ganse dag.
- Absolute Afhankelijkheid van God –
Dat is het geheim van ware, ononderbroken, stille verering en aanbidding.’
Corrie, Anne, Joni …
Een leven van aanbidding.
Het lezen van dit boek, als ook het boek daarvoor van Anne v.d. Bijl, heeft impact op mij.
In mijn Stille Tijdschrift lees ik ook terug hoe ik merk dat met het lezen van deze boeken, er dingen in mij veranderen, als ook het gebed dat dit toch niet zal verdwijnen als het boek uit is, maar dat Zijn Geest toch alles zal bewaren in mijn hart, opdat ik met Hem zal leren leven op die manier.
‘Kom maar vaak bij Mij!’, zijn de woorden die ik ineens heel duidelijk in mijn hart hoor.
Kom maar vaak bij Mij!
Ik buig mij voorover aan mijn bureau en laat de woorden komen …
Ik sluit mijn ogen
en keer mijn ziel tot U.
Langzaam komt alles in mij tot rust;
ja Heer, brengt U ook maar
de laatste stemmen in mij tot zwijgen.
In deze rust en stilte
keert mijn ziel zich tot U,
terwijl mijn hart opklimt naar omhoog.
Stille vrede en vreugde vervullen mij
met het komen dicht bij Hem.
In deze stilte
geniet ik van ons samenzijn
en mijn ziel komt volledig tot rust.
Geen woord wordt er gesproken,
maar ik voel me geborgen en geliefd.
Hier wil ik niet alleen zijn,
ik wil hier ook blijven, ver weg van
een voortrazende en een zich steeds
verder van U verwijderende wereld.
Nog even rust ik in dit samenzijn
voor de plicht mij terugroept naar het heden.
Een liefdevolle blik, ‘Ga maar,
Ik ga met je mee;
geen moment laat Ik je alleen!’
Ik weet het, maar wat zou ik me daar
graag meer bewust van zijn
als ik mijn dagelijkse plichten vervul.
‘Kom maar vaak bij Mij’,
klinkt het ineens;
‘in de stilte en de rust bij Mij
is je kracht en sterkte!’
Kom maar vaak bij Mij!
Ja, daar ligt het antwoord van het geheim
van het Hem verwachten de gehele dag.
Kom maar vaak bij Mij!
Ja, dat is het geheim van een leven in absolute afhankelijkheid van God.
Heel vaak bij Hem komen, bij Hem zijn!
Hij zegt het tegen mij, niet alleen die bewuste ochtend, maar elke dag.
En het zegt het ook tegen jou, vandaag, en elke dag die nog komen gaat.
Kom maar vaak bij Mij!
Als je vandaag Zijn stem hoort, verhardt je hart dan niet, maar laat je door Hem leiden!
Laten we maar vaak naar Hem toegaan!
Gods rijke zegen voor de komende nieuwe week die voor ons ligt,
en een liefdevolle groet,
Rita
