Week 39 - Hoor jij de vogels nog fluiten?

‘Hoor jij de vogels nog fluiten?
Zie jij de boog nog in de wolken staan?’
Of zit je hoofd zo vol gestopt
Waardoor je onbereikbaar wordt
waardoor de zegeningen steeds aan jou voorbijgaan?'

Deze keer een lied zowel ter bemoediging als om van te leren.
Luister en lees je weer mee?

     >> Hoor jij de vogels nog fluiten – Christiaan Verwoerd

     >> Tekst 

Wat kan er toch ongelooflijk veel door ons hoofd heen gaan, verbaas jij je daar ook weleens over?
Dit is namelijk wat er op dit moment in hoofd gebeurd met het luisteren van dit lied, terwijl ik nadenk over de tekst.
Nu kan ik het zo meezingen en beamen, maar tegelijk schieten er allerlei herinneringen door mijn hoofd die zeggen ‘was het maar zo simpel’.
En toch, toch is elk woord van het lied zo waar!
Alleen, het is een leerproces, een groeiproces en leren en groeien kost tijd, en doet soms (vaak) ook zeer.
Voor mijzelf sprekend, ben ik me daarbij bewust van het feit dat het steeds opnieuw afhangt van de keuzes die ik maak, en van waar ik mijn aandacht op vestig.
De Heer staat altijd klaar, wachtend op mij, -op ons, maar kom ik, -komen wij; gaan wij naar Hem toe, zoeken we Hem?

Groeien in Geloof
Vanuit mijn ooghoek zie een klein kaartje op mijn bureau staan.
Het staat daar al een hele tijd, en wordt me met de dag dierbaarder.
Het is een kaartje met een citaat van Corrie ten Boom en ik geloof dat die uitspraak de geheimenis is van het waarheid worden van de woorden van het refrein van het lied.

‘Om te groeien in geloof

moeten wij in omstandigheden komen

waarin wij gedwongen worden

ons uit te strekken naar de Bron van onze kracht.

Zo wordt ons geestelijk inzicht geoefend

en zo ontdekken wij nieuwe dimensies van onze God.’

De kernvraag die met dit citaat naar ons toekomt, is: willen we (echt) groeien in geloof?
Zo ja, dan moeten we accepteren dat we in omstandigheden terecht zullen komen die we niet leuk en niet fijn zullen vinden, die moeilijk en verdrietig zijn, zwaar en minder zwaar, af en toe, of elkaar opvolgend, en soms zelfs ook voor langere tijd voortduren.
Als we echt willen groeien in geloof, zeggen we bewust ‘ja’ tegen het ons zullen uitstrekken naar God als er allerlei moeilijkheden of problemen in ons leven komen.
En ik geloof dat -als ik naar het leven van Paulus in de Bijbel kijk, we zelfs kunnen zeggen, dat we dan zelfs op een gegeven moment niet alleen meer die omstandigheden zullen accepteren, maar ze zelfs zullen omarmen, omdat het ons meer en maar laat zien van wie God is en onze relatie met Hem verdiept en verrijkt.

Groeien in geloof.
Gaan van kracht tot kracht.
Leven en overvloed hebben.

‘Dus richt je ogen naar boven,
ook als de last je zicht vertroebeld heeft.
Want het blijft een zekerheid,
dat God je hele leven leidt.

O, en dat te weten is wat echte rust geeft.
Dan gaat de wereld weer open.
De dingen die je zo vaak hebt gemist;
een zachte stem in de natuur,
kleine wond'ren ieder uur,
die je steeds weer laten zien dat Hij dichtbij is.’

Psalm 84:6-8
‘ Welzalig de mens van wie de kracht in U is – in hun hart zijn de gebaande wegen.
Gaan zij door het dal van de moerbeibomen, dan maken zij God tot hun bron; ook zal de regen hen overvloedig bedekken.
Zij gaan voort van kracht tot kracht, zij zullen verschijnen voor God in Sion.’

Johannes 10:10
‘De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben.’

Heer, ik verlang te groeien in geloof,
mijn wegen te gaan van kracht tot kracht.
U telkens weer tot mijn Bron makend,
ook in het duister van de nacht.

Ik verlang te groeien in geloof,
niets meer laten stelen en roven.
Tot zegen en vreugde blijven zijn,
Uw vrede in mij niet laten doven.

Heer, ik verlang te groeien in geloof,
steeds meer te zien van wie U bent.
Doe mij daarom elke omstandigheid zien
als een door U gegeven leermoment.

- Amen - 

Het is mijn gebed, dat God ons met andere ogen naar de moeilijkheden in ons leven leert kijken.

Gods rijke zegen,
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 38 - Instruments of Peace

Velen kennen vast wel het Gebed om Vrede.
Ik weet niet beter dan dat het door Franciscus van Assisi is geschreven, maar op Internet blijken de meningen daarover verdeeld.
Maar wie ook echt de schrijver is van dit gebed, het is en blijft een bijzonder gebed; een gebed wat ik met heel mijn hart meebid.
Jij ook?

Gebed om Vrede

Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.

Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten,
niet begrepen te worden, maar te begrijpen,
niet bemind te worden, maar te beminnen.
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt,
door te verliezen, dat men vindt,
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart,
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. 

- Amen -

Uit dit gebed is het lied ‘Make me a channel of Your Peace’ voortgekomen, en dat is het lied voor deze week.
Hier zijn verschillende uitvoeringen van op YouTube te vinden, maar degene ik hier plaats is de uitvoering die ik ooit als eerste hoorde, en mij nog steeds het meeste aanspreekt.
De bovenste link brengt je naar het lied, en de onderste link bij de tekst.

        >> Make me a channel of Your Peace     
        >> Lyrics + vertaling

                             
'Toen Jezus de menigte zag, ging Hij de berg op, en nadat Hij was gaan zitten, kwamen Zijn discipelen bij Hem.
En Hij opende Zijn mond en onderwees hen. Hij zei:
Zalig zijn de armen van geest, want van hen is het Koninkrijk der hemelen.
Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.
Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig zijn de barmhartigen, want aan hen zal barmhartigheid bewezen worden.
Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien.
Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd worden.
Zalig zijn zij die vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen.
Zalig bent u als men u smaadt en vervolgt, en door te liegen allerlei kwaad tegen u spreekt, omwille van Mij.
Verblijd en verheug u, want uw loon is groot in de hemelen, want zo hebben ze de profeten vervolgd die er vóór u geweest zijn.’

Mattheüs 5:1-12

Een bruikbaar instrument 

Heer, als ik met U  wandel
en meer op U wil lijken,
verander mijn hart dan zo
dat ik een bruikbaar instrument
in Uw handen word.

Laat elke situatie of omstandigheid
mij meer en meer vormen naar Uw beeld,
met ogen die zien, oren die horen,
en een hart dat met liefde is omgord.

Gericht om te vergeven en te verzoenen,
om hoop, licht en vreugde te brengen,
opdat Uw waarheid in het hart
van een ander kan worden uitgestort.

Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 37 - Mijn Vader, dank U wel!

Afgelopen week kwam met mijn Stille Tijd het lied ‘Mijn Vader, dank U wel!’ in mijn gedachten.
Het was lang geleden dat ik dit lied heb gezongen.
Eigenlijk best heel jammer, want de tekst is zo mooi en diep, zo troostvol, zo bemoedigend.
Misschien is het lied niet ‘modern’ genoeg voor sommigen, maar ik hoop en bid dat het lied onze week mag kleuren met diepe dankbaarheid naar onze hemelse Vader, als ook met troost en kracht door de zekerheden die Hij geeft.

       >> Mijn Vader, dank U wel! – Nederland zingt     

       >> Tekst    

Een nieuw, oud lied
‘Hij legde mij een nieuw lied in de mond, …’
Psalm 40:4a

Zaterdagmorgen moest ik met het zingen van dit lied, denken aan de woorden ‘Hij legde mij een nieuw lied in de mond’ uit de Bijbel.
Grappig, want eigenlijk is het allesbehalve een nieuw lied.
Want, al heb ik het jaren niet meer gezongen en er zelfs niet meer aan gedacht, enkele coupletten zing ik zo weer mee; heerlijk!
Terwijl ik nog wat bezig was, gingen mijn gedachten verder, en ik bedacht mij dat het, ook al is het een ouder lied en mij ook nog steeds bekend, het aan de andere kant toch voor mij ook weer nieuw was; het was immers al zolang uit mijn gedachten geweest, ik had het al zolang niet meer gezongen.
Het lied was die ochtend in mijn Stille Tijd zo op zijn plek; er was, - en is, zoveel waarvoor ik God dankbaar voor was, en ben.
En niet alleen die ene ochtend, maar elke dag!
Psalm 103, waarin de eigenschappen van God zo duidelijk in naar voren komen en waarbij ik deze week door mijn Stille Tijd zo werd stilgezet, maakte mij dat opnieuw weer eens heel duidelijk.
Mijn Vader, dank U wel voor dit nieuwe, oude lied!

Geheugen en herinneringen; schrijven en graveren …
Hoewel de tekstverwijzingen die ik bij dit lied vond verwijzen naar >> Psalm 139:1-12, en Mattheüs 28:20, zijn het de woorden rondom het vers dat ik zocht over ‘een nieuw lied’, die mij juist vasthouden.
Eigenlijk kun je wel zeggen dat het lied ‘Mijn Vader, dank U wel’ ons antwoord kan zijn op deze verzen; tenminste, zo ervaar ik het.
Terwijl het lied in mijn hoofd weerklinkt, lees ik de woorden uit Psalm 40:

‘Lang heb ik de HEERE verwacht, en Hij boog Zich naar mij toe en hoorde mijn hulpgeroep.
Hij beurde mij op uit een kuil vol kolkend water, uit modderig slijk;
Hij zette mijn voeten op een rots en maakte mijn schreden vast.
Hij legde mij een nieuw lied in de mond, een lofzang voor onze God.
Velen zullen het zien en vrezen, en op de HEERE vertrouwen.’
(verzen 2-4)

Met deze verzen flitsen er allerlei herinneringen aan moeilijke, zware en verdrietige tijden door mijn hoofd terwijl mijn hart opspringt met een ‘ja en amen’ om de waarheid van deze woorden.
Ja, hoelang het soms ook duurde, hoelang we soms ook (ver)wachten, steeds opnieuw hebben we ervaren dat de Heere Zich naar ons neerboog, onze roep om hulp hoorde en verhoorde (al was het vaak wel anders dan we hadden gedacht) en ons weer vaste grond onder de voeten gaf.
Met het bewust worden van deze herinneringen, moet ik ook denken aan wat ik eergister las in mijn Stille Tijd over ons geheugen, dus ik neem je weer mee naar ‘mijn’ Dagboek van Wiersbe.
(Zo dankbaar voor dit Dagboek!)

Wiersbe zegt over ons geheugen dat het de bibliotheek en de schatkamer is van de geest, maar ook selectief.
Nu, dat klopt denk ik wel, want wat daar boven allemaal niet is opgeslagen en wat er soms weer niet terugkomt in mijn gedachten …
Maar goed, waar ik eigenlijk aan moest denken is de uitspraak van Spurgeon die Wiersbe aanhaalt.
Ik citeer:
‘We schrijven onze zegeningen in het zand, en we graveren onze klachten in marmer.’

Deze uitspraak raakt mij behoorlijk; want komen er als moeilijke tijden maar voortduren inderdaad niet eerder slechte of negatieve herinneringen in onze gedachten dan positieve; denken we niet eerder van 'o, niet nog meer', of 'is het nu nog niet genoeg', of 'waarom nu?'
Of zoals Wiersbe oppert, vergeten wij vaak niet wat God voor ons gedaan heeft?
En laten wij niet denken dat wij veel beter zijn dan het volk Israël dat zo makkelijk en veel klaagde en alles wat God voor hen had gedaan vergat!

Nu heb ik een prachtige reproductie van het schilderij 'Huilende Vrouw' van Christa Rosier op mijn kamertje hangen.
Ik heb het gekocht als herinnering aan Wie God is, en aan wat Hij heeft gedaan, als ook wat Hij nog steeds zal doen.
Christa schilderde dit kort na het overlijden van haar zoon, en het staat symbool voor haar rouwproces, maar voor mij is dit schilderij een symbool van hoop, moed en kracht.

De Heere had ons niet lang voor dat ik het kocht door een ontzettend zware en verdrietige tijd geholpen, en zeer bijzondere dingen gedaan, maar toen we er nog middenin zaten voelde ik mij als deze vrouw (zie beschrijving site van Christa - Link onder het schilderij).
Maar het is nu niet de gebroken vrouw die ik zie, maar het Licht dat op haar rug schijnt, het Licht dat staat voor Gods aanwezigheid en troost.
Toen we midden in de moeilijkheden zaten kon ik het vaak niet zien, omdat mijn gezicht vaak de verkeerde kant op was gericht, maar dat wil niet zeggen dat het er niet was, dat Hij er niet was.
Hij was er altijd, en Hij zal er ook altijd zijn, omdat onze God een God van trouw is, onveranderlijk en eeuwig.
Maar wat zie ik, waar kijk ik naar, wat herinner ik mij?
En dit schilderij herinner mij eraan - en ik hoop dat het dit altijd zal blijven doen, dat Hij altijd bij mij is, en mij door alles heen wil helpen; mij wil troosten en bemoedigen, mij moed en kracht wil geven.
Dat Hij altijd en in alles bij mij is; dat Zijn licht altijd op mij schijnt.

>> Huilende Vrouw - Christa Rosier

Iedere dag staat onze hemelse Vader klaar om ons te overladen met Zijn liefde, Zijn zegeningen, met Zijn hulp, maar …  zien wij het ook; willen, of kunnen we het wel zien?
En nee, dit betekent dan niet dat ons verdriet dan weg is, of onze moeilijkheden voorbij zijn, en we juichend in de rondte dansen van blijdschap.
Ik denk eerder dat onze hemelse Vader ons wil leren om op Hem te vertrouwen, dat we Hem danken te midden van, ook al is het met gebroken stem en met roodomrande ogen van het huilen.

Ik geloof dat Hij ernaar verlangt dat we ons leren vasthouden aan Zijn Woord en Zijn beloften in alle omstandigheden.

Ik geloof dat Hij wil dat wij weten -en onthouden, dat Zijn armen rondom ons zijn, en dat Hij zelfs soms met ons meehuilt.
Dat we, terwijl ons kussen nat wordt van onze tranen, we toch troost vinden in de wetenschap dat Hij erbij is, ons omgeeft, en ons er doorheen zal dragen, opdat we als we er doorheen zijn, Zijn zegeningen in het marmer zullen graveren in plaats van in het zand te schrijven.

Ons geheugen.
Onze herinneringen.
Wat hebben we geschreven?
Wat hebben we gegraveerd?

‘… en Hij boog Zich naar mij toe en hoorde mijn hulpgeroep.
Hij beurde mij op uit een kuil vol kolkend water, uit modderig slijk;
Hij zette mijn voeten op een rots en maakte mijn schreden vast.
Hij legde mij een nieuw lied in de mond, een lofzang voor onze God.
Velen zullen het zien en vrezen, en op de HEERE vertrouwen.’

Al vele malen heeft de Heere dit in mijn(ons) leven gedaan, misschien ook wel bij jou, denk er maar eens aan terug!
Maar op grond van Zijn Woord en Zijn beloften mogen we ook weten dat Hij het ook zal blijven doen!
En met iedere keer dat Hij het doet, kan ons vertrouwen in Hem groeien!
En met de groei van ons vertrouwen in Hem, groeit ook ons verlangen om Hem te danken, te loven en te prijzen.
Deze week legde de Heere mij een nieuw (oud) lied in de mond, een lofzang voor mijn God.
Mag, kan, Hij dat ook doen bij jou?

‘Loof de Heere, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige Naam!
Loof de Heere, mijn ziel, en vergeet niet één van Zijn weldaden!’
Psalm 103:1,2

Mijn Vader, dank U wel!

Dank U wel, Vader,
dat U er altijd voor mij bent,
van mij houdt, voor mij zorgt,
mij beschermt en leidt,
mij troost en mijn leven vult.

Dank U wel,
voor rust en vrede,
voor blijdschap en vreugde,
voor begrip en overvloed,
voor Uw ongelooflijke geduld.

Dank U wel,
voor alles wat U geeft,
voor wat U doet,
voor wat U hebt gedaan,
en voor wat U nog doen zult.

Dank U wel, Vader,
ik dank U, en bid dat
in en door mijn leven
steeds meer van wie U bent
mag worden onthuld.

- Amen - 

Gods rijke zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 36 - Worn (versleten-op-uitgeput)

De ene keer speelt een lied de hele week door mijn hoofd, een andere keer komt een lied op het laatste moment; deze keer wist ik echt niet welk lied het nu moest worden, en dus ging ik nu 'gewoon' op zoek.
Verschillende liederen komen voorbij, als ook het lied voor deze week, maar ik kan niet besluiten, en laat alles nog een dag rusten.
Als ik zondagmiddag opnieuw achter mijn bureau kruip, en vragend aan Hem weer op zoek ga naar een lied, kom ik toch weer uit bij dit lied.
‘Worn’, oftewel: Versleten.
Het is een heel specifiek lied over ‘op zijn, uitgeput, Versleten’.
Mocht dit voor jou van toepassing zijn, dan is het mijn gebed dat het je tot troost en bemoediging zal zijn.

    >> Worn - Tenth Avenue North

    >> Lyrics 

Ik ga er nog eens goed voor zitten en beluister het lied nogmaals, terwijl ik de woorden meelees en tot me door laat dringen.
O, ze zijn me zo herkenbaar, deze woorden; ze herinneren mij aan de donkerste jaren in ons gezin, waar ‘Versleten – op – uitgeput’ precies de woorden waren die op mij van toepassing waren.
En soms ligt er alleen al troost in het herkenning vinden in iets, waardoor je ervaart: ‘ik ben dus niet de enige die zich zo voelt; die deze vragen, gevoelens en gedachten heeft’. 
Ik weet niet hoe dat bij jou is, maar van mijzelf weet ik dat herkenning vinden in iets, mij tot huilen kan brengen, maar dan wel tranen die bevrijding en ruimte brengen.

Soms ligt er troost in
het vinden van herkenning
in de woorden van een lied.
Kun je even je tranen
de vrije loop laten
en komt er ruimte in
alle gevoelens van verdriet.

Soms ligt er troost in
de tranen die hun weg vinden
door de klanken van de muziek.
Herkenning doet je weten:
ik ben niet alleen, en er is
Iemand die de oplossing heeft
voor elke problematiek.

Ook weet ik nog, dat het meezingen, of uitspreken, - hetzij van een lied of Gods Woord, zowel troost geeft, als ook heling en genezing brengt.
Het helpt je om op te zien van de moeite en zorgen, van de pijn en verdriet, naar Degene die alles ziet, dus ook alles wat ons hier gebracht heeft; bij dit gevoel van versleten zijn, op  en uitgeput zijn.
De zoete klanken van muziek kunnen zo genezend werken.
Er gaat zo’n heilzame werking uit van Zijn Woord.
De Psalmen staan er bol van!
Psalmisten die het uitschreeuwen, zingen van ellende en vervolgens heling en genezing vinden doordat hun schreeuw of hun lied hen naar boven doet kijken, naar Hem in wie onze hulp te vinden is.
Psalm 102 is daar zo'n mooi voorbeeld ook van.
Vers 1 - 'Het gebed van een ellendige, wanneer hij bezweken is en zijn klacht uitstort voor het aangezicht van de Heere.'
>> Volgende Verzen

Soms ligt er troost
in het uitspreken, uitzingen,
van hoe je je voelt.
Geeft het lucht om zo
uiting te geven
aan wat er in je leeft
en wat je allemaal bedoelt.

Soms ligt daarin al een beetje troost;
misschien genoeg om je hoofd omhoog te richten
naar Degene die voor jou wil zorgen,
je nieuwe kracht wil geven en je leven verlichten.

Sommige mensen vinden dat je het zo niet meer hoeft uit te schreeuwen naar God, Hem niet hoeft te smeken om naar je te luisteren vanwege het nieuwe verbond, omdat God ons al deze dingen heeft gegeven, we hoeven alleen maar aan te nemen …
En het is zeker waar, maar het neemt niet weg dat ik geloof dat we dit zeker nog mogen doen.
Ik denk niet dat God het erg vindt als ik vanuit de diepte van mijn ellende Hem ‘bestook’ met Zijn eigen Woord.
Voor mijzelf heb ik daar enorm veel genezing door gevonden; want de psalmisten blijven immers ook niet steken in hun ellende maar eindigen vroeg of laat allemaal met lofprijs aan de Heer om wie Hij is en wat Hij doet, of zal doen.
Ze grijpen naar Zijn beloften, ze herinneren God daaraan, en ik geloof dat wat dat ook mogen doen.
Ja, ik weet dat God ziet, dat Hij hoort, dat Hij luistert, maar soms kan de put waarin we ons bevinden zo diep zijn, dat we zelf geen woorden meer hebben, en dat ook ons zicht op een God Die ziet, hoort en luistert verduistert is.
Hoe goed is het dan om met de woorden van de Psalmen het te kunnen uitschreeuwen naar Hem, zodat Hij die duisternis weer weg kan nemen en Zijn licht doen schijnen.

Gebrokenen van hart
vinden bij Hem genezing;
wie moe is, beurt Hij op
en geeft Hij nieuwe kracht.
Wie in het nauw zit,
geeft Hij ruimte;
wie Hem aanroept hoort Hij,
ook in het duister van de nacht.

Want Hij is het, Die
onze duisternis opklaart;
Hij is het, Die onze lamp
weer schijnen doet.
Hij is het, Die ons leidt
door de dorre dalen en ons
geeft wat we nodig hebben
aan nieuwe kracht en moed.

Psalm 147:3
‘Hij geneest de gebrokenen van hart, Hij verbindt hen in hun leed.

Jesaja 40:31
‘…, maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen, zij zullen hun vleugels uitslaan als arenden, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden, zij zullen lopen en niet moe worden.’

Psalm 18:20
‘Hij leidde mij uit in de ruimte, Hij redde mij, want Hij was mij genegen.’

Psalm 17:6
‘Ík roep U aan, omdat U mij verhoort, o God; …’

Psalm 23:4
‘Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.’

Psalm 18:29
‘Want Ú doet mijn lamp schijnen, HEERE; mijn God doet mijn duisternis opklaren.’

Psalm 84:6-8
‘Welzalig de mens van wie de kracht in U is – in hun hart zijn de gebaande wegen. Gaan zij door het dal van de moerbeibomen, dan maken zij God tot hun bron; ook zal de regen hen overvloedig bedekken. Zij gaan voort van kracht tot kracht, zij zullen verschijnen voor God in Sion.’

Ik bid je Gods rijke zegen toe in alles wat je ook maar nodig hebt aan troost, nieuwe kracht en moed voor de komende week.
Dat als het donker is, Hij jouw lamp weer mag aansteken en doen schijnen.
In Jezus ‘Naam.

Een liefdevolle groet,
Rita

👉 LeesTip: >> 'Het licht ontstoken'