We bevinden ons nog in het jaar 2013, maar de agenda’s geven week 1 al aan.
De eerste week, de eerste dag van het nieuwe jaar, is in zicht.
De kalender van Sestra heb ik nu ruim een week in mijn bezit, maar om heel eerlijk te zijn kan ik weinig met hetgeen er opstaat voor de eerste week en dat bezorg me meer moeite dan me lief is.
Vanaf dat ik de kalender heb, worstel ik met de woorden die erop staan.
Ik heb alle Bijbelteksten en gedeelten die erop staan gelezen; ik heb er over nagedacht, maar het blijft blanco in mijn hoofd als het gaat om toepassing ervan in mijn eigen leven.
De laatste paar jaar is er zoveel in mijn leven veranderd, zowel in mijn gewone leven als in mijn geestelijk leven, dat ik even geen antwoorden heb op de vragen die er gesteld worden om over na te denken.
En eigenlijk heb ik zoiets van: als dit nu een paar jaar terug was, dan …
En toch …
Gistermorgen was ik al vroeg op.
Ik was wakker geworden omdat alles me zeer deed en ik had het ook nog eens behoorlijk warm.
De dekens sloeg ik half van mij af en ik probeerde een manier te vinden waarop ik nog lekker kon liggen, maar geen van beide lukte erg.
Ondertussen gingen mijn gedachten automatisch naar mijn nieuwe Blog die klaarstaat voor gebruik; voor een nieuw jaar met schrijfsels en gedichten.
Mijn gedachten gingen naar de kalender die ik er voor wil gaan gebruiken en daarmee kwam tegelijk ook de worsteling binnen en ik stapte mijn bed maar uit.
Met ons hondje op schoot en een kop koffie in mijn hand las ik nog eens alle gegeven Bijbelteksten en gedeelten.
Ik bad en legde opnieuw alles voor aan de HEER.
Vervolgens schonk ik mezelf nog maar eens een kom in en vertrok naar boven naar mijn kamertje, waar ik mijn laptop aanzette.
Ik las nogmaals het stukje op de kalender en keek vervolgens naar de lege bladzijde op mijn scherm.
Moest ik dan toch maar alles laten voor wat het is?
Of moest ik toch maar gewoon beginnen?
Het mag toch anders zijn dan op ‘In rust met U’?
Ik denk aan de worstelingen die ik daar soms heb gehad, de strijd om iets op ‘papier’ te krijgen; de tranen die dan soms konden vloeien, maar die niemand anders dan Hij zag.
Is dat het waard?
Is dat de bedoeling?
Opnieuw?
Weer dat ‘risico’ lopen?
Er staat op het kalendertje:
‘Oud en nieuw. We laten het oude jaar achter en beginnen aan een nieuw jaar. Hoe mooi of moeilijk het oude jaar ook was, we mogen vooruit kijken. We mogen met nieuwe, sprankelende energie ons leven vullen.’
Met nieuwe, sprankelende energie?
Nu, die is ver te zoeken en zoals ik er nu voor sta met aan de ene kant mijn verlangen naar ... en aan de andere kant al die worstelingen en strijd, zal die nieuwe, sprankelende energie nog niet echt op de stoep staan.
En terwijl mijn gedachten zo rondgaan, komt er opnieuw een gedachte in mij boven, een gedachte die de laatste maand al wel vaker boven kwam.
‘Perfectie, je wilt alles wat je doet perfect doen, waardoor er weinig tot geen ruimte is voor fouten, voor zwakheden, voor … ‘
In ‘mijn perfecte plaatje’ had het eerste stukje er gister al op horen te staan, want toen begon de eerste week.
In ‘mijn perfecte plaatje’ mag ik dan geen week overslaan met schrijven van een stukje, want dat kan niet.
Mensen verwachten, zien uit naar …
Wat begonnen was uit verlangen dreigt te eindigen in verplichtingen.
En hoewel het zegen voortbracht, gaf het tegelijk ook spanning en stress.
Jong en oud, oud en nieuw …
Misschien is dit wel de nieuwe les die ik dit komende jaar mag gaan leren.
Mezelf toestaan om niet te schrijven als ik een keer geen tijd heb.
Mezelf toestaan toe te geven als ik er een keer niet uitkom.
Mezelf toestaan om het de ene keer zus te doen en de andere keer zo, in plaats van in te vullen dat het zo moet omdat men het zo van mij verwacht of gewend is.
Ik merk dat ik meer vast zit in bepaalde dingen dan ik besef, of misschien wel weer ben vast komen te zitten.
Wat kun je zo ongemerkt, hoewel je goed ben begonnen, toch weer verkeerd uitkomen.
Ineens blijken de vragen op het kalendertje niet meer zo vreemd.
Ineens komen ze dichterbij en geven mij nieuwe stof tot nadenken.
Ingesleten gewoontes.
Tradities, wetten, regels.
Oude gewoonten.
Hoe past alles in mijn leven met Hem?
Hoeveel ruimte heeft Zijn geest in (nog) mij, in mijn leven als ik (weer) vast komt te zitten in zelf opgelegde dingen?
Jong en oud, oud en nieuw.
Een nieuw jaar voor de boeg op een nieuw Blog.
Een nieuw Blog, waarbij ik mezelf de vrijheid en de ruimte geef om te schrijven wat God op mijn hart legt, ook als dat iets anders is dan het thema van mijn ‘Stille Tijd kalender’, om zo in alle ontspannenheid te kunnen genieten van mijn Quality Time met God.
HEER, vergeef mij dat ik zo gaandeweg mijzelf dingen oplegde die U niet van mij vroeg.
Vergeef mij, dat ik U daarmee beperkt heb om in en misschien ook wel door mij heen te werken en ik mij veel meer spanningen en stress op mijn hals gehaald heb dan nodig is.
Dank U wel, dat U mij tot dit inzicht bracht en mij vergeeft.
Ik wil U ook bedanken, HEER, voor Uw hulp alle keren dat het zo moeilijk was; het toch doorzetten was misschien op zich niet eens zo verkeerd, leren doorzetten is ook belangrijk.
Maar de gevoelens van verlangen om met U met U woord bezig te zijn, mag niet ontaarden in verplichting.
Help mij, HEER, om het dit nieuwe jaar anders te doen.
Laat mijn angst, die hier in wezen aan ten grondslag ligt, niet meer heersen, maar laat Uw Geest heersen in en over mij.
Uw woord boven alles.
Uw liefde, Uw genade, de vrijheid die in mag hebben in U.
Ik zie uit, HEER, naar een jaar vol Quality Time met U.
In Jezus ‘Naam.
- Amen –
Vraagje:
‘Zijn er bij jou gewoontes of zelfopgelegde dingen, aanwezig of opnieuw binnengeslopen, die misschien beter weg kunnen omdat ze een blokkade vormen tussen jou en God?
Mag God je zegenen met de wijsheid van Zijn Geest voor inzicht.
Een liefdevolle groet,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten