Vorige week schreef ik sinds lange tijd weer een blogje op ‘Into Your Hands’ n.a.v. een citaat dat mij raakte, en het bracht daarmee niet alleen mijn schrijvershart in beroering en beweging, maar ook mijn geest.
Het was afgelopen zaterdagmorgen een week geleden dat ik vrij vroeg wakker was.
De slaap wilde niet meer komen, en mijn gedachten gingen op een gegeven moment naar iets wat ik begin september had gelezen in het Dagboek, en dat maar steeds weer blijft terugkomen, zo ook weer deze morgen.
In mijn Stille Tijd ben ik af en toe nog teruggegaan naar dit hoofdstuk omdat het mij maar niet losliet, en hoewel ik het gevoel had dat ik er iets mee moest, lukte dit mij door alles gewoon niet.
Maar op deze vroege zaterdagmorgen, als het opnieuw in mijn gedachten terugkomt, en ik er over nadenk, lijkt het alsof alles, mijn blogje van die week en waar het Dagboek mij bracht, in elkaar past en dus kruipt ik achter mijn laptop en maak een begin met een nieuw ‘Neem de tijd …-stukje’.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en verplaats je eens
naar de heuvel van Golgotha, waar
je Heer en Heiland hangt aan het kruis.
Neem de tijd; zie, en hoor, wat
zich daar allemaal afspeelt.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en sta eens stil
bij de woorden van de Here Jezus
die Hij sprak, hangend aan dat kruis.
Neem de tijd om de diepte en
de reikwijdte daarvan te ontdekken.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en zie Zijn liefde
in het bloed dat druppelt op de grond,
in de woorden die Hij heeft gesproken.
Neem de tijd, tot het op je netvlies
staat gebrand en in je hart is gegrift.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd vooral als je leven
moeilijk is en zwaar, en je denkt
te bezwijken onder alles dat gebeurt.
Neem de tijd, en blik vooruit naar
wat Hij daar voor jou heeft bereid.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …
LIEFDE met hoofdletters …
Iedereen die de Here Jezus kent en heeft aangenomen als zijn -of haar, Heer en Heiland, weet dat wat Hij voor ons heeft gedaan -Zijn komst als baby naar deze aarde, Zijn leven als (volledig) mens op aarde, en Zijn lijden, sterven en opstanding om ons te redden, het allergrootste Liefdesgeschenk is dat ooit iemand heeft gegeven; het is de meest ultieme, zichtbaar gemaakte vorm van LIEFDE.
Een Liefde die alles te boven gaat en door niets of niemand ooit zal kunnen worden geëvenaard.
Het is LIEFDE met hoofdletters.
Het is Liefde in de meest onbaatzuchtige vorm.
Het is een Liefde, die zichtbaar en hoorbaar is, voor wie wil zien en horen.
In dit -als ook de volgende paar hoofdstukjes, neemt Murray me mee naar de woorden die de Here Jezus sprak vanaf het kruis, maar het is vooral het eerste hoofdstukje dat mij zo heeft beziggehouden en steeds weer in mijn gedachten terugkwam.
‘En Jezus zei: …’
Voor ik naar die woorden ga, wil ik eerst stilstaan bij het feit dát Jezus sprak.
We lezen Zijn geschiedenis, we lezen de woorden die Hij sprak vanaf het kruis, maar hoe weinig sta ik -en misschien jij ook wel, met het lezen van die woorden stil bij het feit dat Hij eigenlijk nauwelijks spreken kon, dat elk woord dat Hij sprak Hem meer kostte dan wij ons ooit maar kunnen voorstellen.
Ik denk terug aan het moment dat ik voor het eerst hoorde over wat Zijn lijden werkelijk inhield, wat er gebeurde met de geseling en de kruisiging.
Ik denk terug aan het boek ‘Bewijs genoeg’ van Lee Strobel waarin hij dit zo nauwkeurig heeft onderzocht en uitgelegd, en waardoor hij de Heer persoonlijk heeft leren kennen, terwijl hij atheïst was toen hij aan dit boek begon.
Ik denk terug aan de nacht dat ik opbleef om alles wat hierdoor binnenin mij woelde op te schrijven; hieronder een stukje daaruit.
'De soldaten gebruiken een zweep van leren riemen waaraan stukjes bot en metaal bevestigd zijn.
De geseling rukt de huid van de rug, en er ontstaat een bloederige massa van opengelegd weefsel en bot.
Hevig is het bloedverlies en vaak leidt het tot de dood, en anders op z’n minst tot bewusteloosheid.
De hoeveelheid slagen doen er dan eigenlijk niet meer toe, al is het aantal slagen in de Joodse wet 39.
Alsof dat voor Jezus allemaal nog niet genoeg was, drijven de soldaten ook nog de spot met Hem.
Ze slaan Hem een purperrode mantel om, geven Hem in Zijn rechterhand een stok en vlechten een kroon van scherpe dorens en drukken die op Zijn hoofd.
De doorns dringen door de huid heen en bloeddruppels glijden langs Zijn gezicht naar beneden.
Ze spugen naar Hem, trekken de stok uit Zijn handen en slaan Hem er mee op Zijn hoofd.
En op dit kapot geslagen, bloederige lichaam wordt de dwarsbalk van het kruis gelegd.
Een balk van wel zo’n 45 kg.
Zo gaat Hij de weg naar Golgotha.'
...
'Op Golgotha aangekomen wordt Jezus ruw neergegooid en Zijn armen uitgespreid op de dwarsbalk.
Spijkers, van wel 18 cm lang en tot wel 1cm breed, worden door Zijn polsen geslagen en verbrijzelden alles wat op hun weg komt.
Bot, spierweefsel, aders, zenuwen ...
Mijn hart krimpt ineen.
Daarna wordt Hij, onze Heer, opgehesen tot de dwarsbalk op zijn plek staat, dan worden Zijn voeten vastgespijkerd.
’t Klinkt allemaal vrij simpel, alsof het zo was gebeurd, maar niets is minder waar.
Met het ophijsen van het lichaam rekken armen uit of schieten schouders en andere gewrichten uit de kom.
En dit ophijsen werd niet bepaald zachtzinnig gedaan.
Ademhalen wordt praktisch onmogelijk.
Een kruisiging is eigenlijk een folterende, trage dood door verstikking.
Here Jezus ...
Spijkers in Uw handen en voeten ...
Uw uitgerekt lichaam, Uw kapotgeslagen rug schrapend over het ruwe hout om wat zuurstof te bemachtigen ...
De kroon van doornen in het hoofd gedrukt ...'
Het zijn deze dingen die in mijn gedachten komen als ik door het hoofdstukje uit het Dagboek van Murray word stilgezet bij de woorden die de Heer sprak vanaf het kruis.
Hij, Die nog maar nauwelijks kon ademhalen, laat staan spreken.
Die voor elke ademteug Zich omhoog moest drukken met voeten die vastgespijkerd waren aan het kruis.
Een kapotgeslagen rug, die met elke keer dat Hij iets omhoogging, langs het ruwe hout schraapte.
En Hij, Die al zoveel had meegemaakt, -verraden, verloochend, gesmaad, gelasterd, geslagen, haren uitgetrokken, een doornenkroon, geselslagen, de dwarsbalk en nu stervende was aan een vloekhout, Hij bleef oog houden voor de ander, bleef te midden van alles bewogen van hart.
En Hij zei:
‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen.’ (Luc. 23:34)
‘Vrouw, zie uw zoon’; ‘Zoon, zie uw moeder.’ (Joh. 19:26)
‘…, heden zult u met Mij in het paradijs zijn.’ (Luc. 23:43)
Liefde aan het kruis.
LIEFDE, die Jezus heet.
‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen’: Vergevende Liefde!
‘Vrouw, zie uw zoon’; ‘Zoon, zie uw moeder’: Zorgende Liefde!
‘…, heden zult u met Mij in het paradijs zijn’: Reddende Liefde!
Liefde, Die bidt om vergeving voor Zijn vijanden.
Liefde, Die Zich bekommert om Zijn moeder, en voor haar zorgt.
Liefde, Die redt, zelfs in het laatste levensuur.
‘Liefde was het, onuitputtelijk,
liefd’ en goedheid, eindeloos groot.
Toen de Levensvorst op aarde,
tot ons heil Zijn bloed vergoot.’*
Liefde …
Hij zei: …
Voedsel voor de ziel
Misschien vraag je je af (als je de moeite hebt genomen om het hele stuk te lezen), wat is nu het verband met het blogje op ‘Into Your Hands’, hoezo past het in elkaar?
Wel, laat me je dit zeggen: Zijn Woord is werkelijk voedsel voor onze geest, voor onze ziel!
Waar mijn ziel aan het bezwijken was onder alles dat was gebeurd en zoals het ging(gaat), kon ik er met geen mogelijkheid onderuit dat Hij tot mij -op verschillende manieren, sprak door Zijn Woord.
Enerzijds doordat Hij de bovenstaande dingen steeds in mijn hart en gedachten terugbracht, maar ook op andere momenten.
In eerste instantie had ik het helemaal niet door, maar langzamerhand gebeurde er iets in mijn binnenste, en gingen mijn ogen open.
Ik kon dingen terugkijken en lezen, en ontdekte de wonderlijke bemoedigingen die Hij had gegeven, en ik begon op te letten om meer te kunnen ontvangen.
En zo gebeurde het dat mijn hart en mijn geest niet alleen in beroering werden gebracht door een citaat, maar mij ook weer in beweging brachten om te gaan schrijven.
Eerst het blogje over het citaat, en vervolgens ook over hetgeen dat mij maar niet losliet: De Liefde van Jezus aan het Kruis in de woorden die Hij sprak naar anderen toe.
Ja, soms kunnen de dingen die gebeuren te veel zijn voor ons gevoel en onze ziel aantasten, maar als we Zijn Woord blijven lezen, zal er altijd een moment komen waarop Zijn Woord en onze ziel elkaar weer raken; dat Zijn kracht en onze zwakheid elkaar vinden en Zijn vrede weer een weg baant in ons binnenste.
En we mogen weten dat Vreugde de Vrede op de voet volgt.
Daarom: wat er ook gebeurt in ons leven, laten we nooit ophouden met het lezen van Zijn Woord!
Laten we het juiste doen, en het lezen van Zijn Woord is -naast gebed, altijd het juiste om te blijven doen.
Tot slot
Als laatste een bemoediging -uiteraard uit Gods Woord, die afgelopen dinsdagmorgen, terwijl ik voor mijn Stille Tijd iets anders aan het lezen was, tot mij kwam doordat mijn oog erop viel.
En met het lezen van deze tekst kwam er vervolgens een andere tekst in mijn gedachten, en hoe wonderlijk mooi vullen deze twee teksten elkaar aan.
Maar vooraf mijn gebed voor een ieder die dit leest in de vorm van een gedicht.
Mogen Zijn woorden je bemoedigen,
je oprichten, verkwikken en troosten,
ja, zijn tot nieuwe moed en kracht.
Mogen Zijn woorden je versterken,
je geest en ziel in beroering brengen,
ja, je trekken tot Hem Die op je wacht.
Mogen Zijn Woorden je aanmoedigen
om te blijven vertrouwen, uit te zien,
ja, te hopen op wat bij Hem op je wacht.
Mogen Zijn woorden je doen opleven,
je handen en voeten weer sterk maken,
ja, je opnieuw doen gaan in Zijn kracht!
- Amen -
‘U wordt immers door de kracht van God
bewaakt door het geloof tot de zaligheid,
die gereedligt om geopenbaard te worden
in de laatste tijd.’
‘En God is getrouw:
Hij zal niet toelaten
dat u verzocht wordt boven wat u aankunt,
maar Hij zal met de verzoeking
ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan.’
1 Petrus 1:5 - 1 Kor. 10:13b
‘De God nu van de hoop moge u vervullen met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat u overvloedig bent in de hoop, door de kracht van de Heilige Geest.’ (Romeinen 15:13)
- Amen -
Blessings & Shalom
en een Liefdevolle Groet,
Rita
