de Heer kun je op Zijn woord vertrouwen;
een schild is Hij voor wie bij Hem schuilen.
Psalm 18:31a
(GNB)
Hij, God, volmaakt is zijn weg,
wat de Ene zegt is gelouterd,
een schild is hij voor al wie toevlucht zoeken bij hem.
Psalm 18:31a
(NB)
Het is zo’n logische stap om na mijn vorige stukje door de gaan naar dit vers:
‘Hij, God, volmaakt is zijn weg, wat de Ene zegt is gelouterd, …’
Toch valt het niet mee om woorden te vinden om hier over te schrijven, want, hoewel ik weet dat Zijn weg volmaakt is, en ik dit ook geloof met heel mijn hart, mijn gevoelens komen daar eigenlijk doorgaans achteraan en kan ik dit vaak pas achteraf beamen.
Want dat Gods weg volmaakt is, wil niet zeggen dat mij niets overkomt, dat er geen nare en vervelende dingen gebeuren, dat er geen zorgen, moeiten, pijn en verdriet is.
Het is er allemaal, en soms ook heel hevig, zo hevig zelfs, dat ik voor mijn gevoel een paar keer op het randje van de afgrond heb gebalanceerd.
Mezelf zelfs de vraag heb gesteld: ‘Wil ik nog wel geloven?’
Op die momenten was Gods weg voor mij verre van volmaakt!
Nu, weer zoveel jaar verder, zie ik steeds meer dat Zijn weg volmaakt is.
O nee, nog lang niet van alles; ik heb nog mega veel vragen, maar van enkele dingen kan ik heel duidelijk zien dat Zijn weg, de weg waar ik (wij) doorheen moesten, wel dermate goed was, dat het mij deze woorden ’Hij, God, volmaakt is Zijn weg’ doet beamen.
Van verschillende dingen kan ik niets anders zeggen, dan dat alleen Hij zoiets kon bedenken, iets dat zo goed, zo mooi bleek te zijn; ja, zelfs door de diepste diepten heen soms.
En dwars door alle dingen heen is daarmee ook Zijn woord waarheid gebleken.
Als ik bij hem schuil, dan is daar Zijn troost, Zijn liefde, Zijn kracht, die mij er doorheen helpt, er bovenuit tilt, bemoedigd, de kracht geeft om door te gaan, vol te houden …
Een kaartje …
Een telefoontje …
Een lied …
Een …
We bevinden ons aan de vooravond van Kerst en er is geen mooier voorbeeld om aan te tonen dat Gods weg volmaakt is.
Kerst, waarbij we herdenken dat God Zijn eniggeboren Zoon als een baby naar de aarde stuurde, om als Hij volwassen geworden was, te lijden en te sterven voor onze zonden.
Hij deed Hem echter ook opstaan uit de dood, en Hij ging terug naar Zijn vader in de hemel, waar Hij nu een plaats aan het bereiden is voor een ieder die in hem gelooft.
En eens komt Hij terug om ons, Zijn kinderen, op te halen en mee te nemen naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
Als de satan de mens tot zonde verleid heeft, en zo een breuk heeft kunnen bewerken tussen God en de mens, lijkt het alsof alles verloren is.
Maar er zijn geen verrassingen voor God, Hij heeft weet van alles wat er gebeurt, en Hij had Zijn plan al klaar liggen, om wat kapot gegaan was, te kunnen herstellen.
Hoe bijzonder! En op welk een onvoorstelbare wijze deed Hij dit niet!
Hij had het niet hoeven doen, en toch deed Hij het, zoveel hield Hij van ons mensen!
De mens maakt(e) er een puinhoop van, en God … God bracht herstel!
Aan ons mensen is de keuze of wij Zijn verlossing aannemen, of niet.
Als we de gehele geschiedenis lezen, dan lijkt het soms alsof het fout loopt, alsof God toch verloren heeft, maar als we doorlezen en ‘meelopen’ tot het einde, dan zien we hoe onvoorstelbaar alles in elkaar past en het precies blijkt te gaan zoals het hoort te gaan, het goed is; volmaakt, perfect!
Gods plannen en wegen zijn voor ons mensen niet te begrijpen of te doorgronden.
Lees maar eens Gods antwoord aan Job in Job 38-41.
Ook de woorden in Jesaja 55:8-11 zeggen genoeg:
‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten,
en uw wegen zijn niet Mijn wegen,
spreekt de HEERE.
Want zoals de hemel hoger is dan de aarde,
zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen
en Mijn gedachten dan uw gedachten.
Want zoals regen of sneeuw
neerdaalt van de hemel
en daarheen niet terugkeert,
maar de aarde doorvochtigt
en maakt dat zij voortbrengt en doet opkomen,
zaad geeft aan de zaaier en brood aan de eter,
zo zal Mijn woord zijn dat uit Mijn mond uitgaat:
het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren,
maar het zal doen wat Mij behaagt,
en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend.’
De vraag is eerder ‘buigen wij voor hem, erkennen wij wie Hij is?’
Ook als we niets begrijpen van de dingen die in ons leven gebeuren?
Erkennen wij Zijn almacht, Zijn alwetendheid, Zijn soevereiniteit; erkennen wij dat Hij God is, de Allerhoogste, de Alpha en Omega, het begin en het einde?
Geloven we, dat Hij het beste met ons voor heeft, ons welzijn op het oog heeft?
Ook als dat betekent dat we wegen moeten gaan door diepe dalen heen?
Geloven we Hem op Zijn woord, waarvan de bovenstaande tekst getuigt dat het gelouterd is?
Gelouterd; beproefd en waar gebleken?
God’s weg is volmaakt; wat Hij doet is volmaakt, omdat wat Hij zegt betrouwbaar is, en omdat Hij, de Ene, volmaakt is.
Toen ik in de vroege ochtend mijn gedachten liet gaan over ‘Gods volmaakte weg’, komt ook het volgende stukje terug in mijn gedachten.
Het is een klein fragment uit het boek ‘Het territorium’ van Randy Alcorn, maar heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt:
‘I does not know why all aroun'me,
my hopes all shattered seem to be.
God's perfect plan I cannot see.
But one day, someday, He'll make it plain.
I don't understand my struggles now,
why I suffer and feel so bad.
But one day, someday, He'll make it plain.
Someday when I His face shall see,
someday from tears I shall be free,
yes, someday I'll understand.
Als ik de woorden na lange tijd weer eens lees, raak ik opnieuw diep ontroert.
Ik voel de pijn en het verdriet, die in deze woorden liggen, de strijd en de onzekerheid, maar ook de hoop en het rotsvaste vertrouwen in een God, die alles in de hand heeft.
En het uitzien naar de dag dat deze God onze tranen zal drogen en wij zullen begrijpen.
God, Jaweh; de ‘Ik ben, die Ik ben; Ik ben die er zijn zal.’
Ik weet niet waarom al mijn hoop
verbrijzeld lijkt te zijn.
O God, Uw perfecte plan,
ik kan het niet zien.
Maar ik geloof met heel mijn hart,
dat er een dag komt dat U
mijn tranen zult drogen
en ik het totale plaatje zal zien.
Ik begrijp nu helemaal niets
van al mijn moeilijkheden,
van het waarom ik zo lijden moet
en me zo ellendig en wanhopig voel.
Maar ik geloof met heel mijn hart,
dat er een dag komt dat U
mijn tranen zult drogen en ik zie:
dit was Uw perfecte plan en doel.
Lieve vader in de hemel, soms, vaak is het voor ons mensen heel moeilijk om te geloven dat Uw weg volmaakt is, dat Uw weg de beste is, want we begrijpen gewoon niets van de dingen die gebeuren, zowel dingen die in de wereld gebeuren, als in ons eigen persoonlijke leven.
Hoe gruwelijk zijn de dingen soms niet, hoe intens verdriet, hoe mensonterend, hoe …
En toch … toch geloof ik dat er niets buiten U om gebeurt, dat U weet heb van elk detail en dat het Uw hart meer raakt dan van al ons mensen over de gehele wereld bij elkaar.
En toch geloof ik, dat U te midden van alles wat er gebeurt, uw eeuwige plan volvoert; een volmaakt plan.
Begrijpen doe ik het niet, kan ik ook niet, maar ik kies ervoor om te vertrouwen op wie U bent die U zegt die U bent in Uw woord.
Ik kies ervoor om te zien op het getuigenis van mijn medebroeders en zusters.
En ik zie uit naar de dag, dat U Uw perfecte plan volledig ontvouwt.
Dank U wel, dat ik tot die tijd bij U mag schuilen en dat U mijn schild bent.
Sterk ons geloof en vertrouwen, Vader.
In Jezus ‘Naam.
- Amen -
Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
Rita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten