Week 25 - De Kracht van Gebed!

Een speciaal blogje voor op een speciaal zondag.

Vandaag is het de Zondag voor de Vervolgde Kerk.
Een jaarlijks terugkerende dag voor alle kerken in Nederland en in Vlaanderen, georganiseerd door OpenDoors.
Deze dag is altijd de eerste zondag na Pinksteren, omdat toen, na de uitstorting van de Heilige Geest, de vervolging begon.
Ik hoop dat jouw gemeente er ook aan mee doet, en zo niet, neem eens een kijkje op de website van Open Doors, lees er over en bespreek het in je gemeente om hier ook één zondag per jaar apart voor te zetten.
Hoe mooi is het om -al is het één dag per jaar, een dag te hebben dat alle verschillen en geschillen wegvallen, omdat we met elkaar maar één doel voor ogen hebben: namelijk samen biddend rond onze broers en zussen staan die vervolgd worden.
Immers, ‘Als één lid lijdt, lijden alle leden mee!’ (1 Kor. 12:26a)
En laat het vervolgens zo binnenkomen, je hart zo raken, dat je waar mogelijk, dagelijks de rugdekking wordt voor hen.

>> Opwekking 471 – Heer, raak mijn hart aan 

                       
Hoeveel jaar het inmiddels is, weet ik niet meer, maar al heel wat jaar komen we met een vast groepje vrouwen iedere laatste vrijdag van de maand bij elkaar om speciaal te bidden voor de Vervolgde Vrouwen.
Voorheen waren er vijf verhalen, tegenwoordig nog drie, en hoewel we er na zoveel jaar even aan moesten wennen, is het goed zo, want de ochtenden waren soms heel erg zwaar, zo schrijnend, afschuwelijk huiveringwekkend waren -en zijn, vaak de verhalen.
Er waren met vijf verhalen soms vrijdagen bij dat ik echt zo moe thuiskwam, dat er niets meer uit mijn handen kwam.
Maar ook de drie verhalen hebben soms nog genoeg impact om je de rest van de dag van slag te maken, zo schokkend is het soms.
De prijs die onze vervolgde zusters (en broers) betalen voor hun geloof is heel hoog; vooral als zij zich van de Islam bekeerd hebben tot een volgeling van Jezus.
Daarom bij deze ook een oproep om er eens over na te denken om je aan te sluiten bij één van de Gebedsgroepen voor de Vervolgde Vrouwen, of start er zelf één.
Via de hier onderstaande link kun je er alles over lezen:
>> VrouwenGebedsGroepen

De afgelopen week las ik het boek ‘Undercover voor God’ van Dick Langeveld en Ben Hobrink.
Het is goed om dit soort boeken, boeken over de Vervolgde Kerk/Vervolging te lezen, vooral gezien de tijd waarin we nu leven.
In de laatste jaren komen er steeds meer Kerken/Gemeenten bij waar lijden geen plaats heeft, soms zelfs niet mag zijn; waar men doet alsof ziekte niet hoeft te bestaan en dat iedereen maar genezen wordt.
Ooit heb ik zelfs een bekende buitenlandse voorganger met trots horen verkondigen dat hij nog nooit ziek was geweest; ja, op één keertje na dan, maar dat was zijn eigen schuld, hij had niet goed om zichzelf gedacht.
Ik vraag me werkelijk af hoe al deze kerken kijken en omgaan met de Vervolgde Kerk, met het lijden waarmee deze mensen hebben te maken; met de ziektes en trauma’s die zij oplopen doordat zij voor Jezus hebben gekozen en daarom gevangengenomen worden, gemarteld en ziek worden van de omstandigheden waar ze in verkeren.
Mijn hart huilt hierom, en niet alleen mijn hart, soms lopen de tranen om hun verhalen, om hun pijn en lijden over mijn gezicht, en kijk ik naar boven: ‘Oh God, hoe kunt U dit aanzien? Hoe … …’, om vervolgens mijn hoofd te buigen in verootmoediging en gebed voor hen.

Maar er is ook nog een andere kant, een ander gevaar aan deze kerken en gemeenten met wat ze verkondigen, namelijk dat als de vervolging hier komt, en die gaat zeker komen, is er al een klein beetje, vele mensen het spoor en hun houvast misschien wel kwijtraken, omdat ze niet weten hoe om te gaan met lijden.

In het boek ‘Undercover voor God’ vertelt Dick ook veel over zijn reizen naar Roemenië en Bulgarije nog voor dat ook daar een einde kwam aan het communisme.
Hij zegt het volgende: ‘Na de omwenteling ben ik nog menig keer in Roemenië en twee keer in Bulgarije geweest. In de jaren na de omwenteling kreeg de kerk in die landen te kampen met nieuwe uitdagingen en nieuwe verzoekingen. Veel christenen waren niet voorbereid en daardoor niet opgewassen tegen de verzoekingen die vrijheid met zich meebrengt.
Zijn wij voorbereid en opgewassen tegen de verzoekingen die vervolging met zich mee brengt?
…
We zullen de lessen van de Vervolgde Kerk hard nodig hebben om te kunnen standhouden als ook hier vervolging komt.’

Wat kunnen de verhalen van onze vervolgde broers en zusters ons helpen om onze ogen op God te richten, onze hulp van Hem te verwachten, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.
Zelfs nu er hier nog nauwelijks vervolging is, kunnen hun verhalen en hun getuigenissen ons helpen en bemoedigen.
Laten we toch onze ogen niet sluiten voor de Vervolging die gaande is en die al vele mensenlevens heeft geëist!
Laten we onze ogen toch niet sluiten voor hen die onze broers en zusters in de Heer zijn!
Laten we opstaan en onze plaats naast hen -ook al is dit niet fysiek, innemen door hen te brengen bij de troon van Genade.

‘Denk aan de gevangenen alsof u zelf ook gevangen bent,
en denk aan hen die slecht behandeld worden,
alsof u ook zelf lichamelijk slecht behandeld wordt.’
Hebreeën 13:3

‘En de Koning zal hun antwoorden:
Voorwaar, Ik zeg u:
voor zover u dit voor een van deze geringste broeders
 van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.’
Mattheüs 25:36,40

Vervolgde en Biddende Kerk

Laten wij die in vrijheid leven
een Biddende Kerk zijn,
die de rugdekking is
voor de Vervolgde Kerk.
Laten wij onze ogen niet sluiten,
dan alleen om te bidden,
opdat zij kunnen volharden,
standvastig zijn en sterk.

Laten wij doen wat Jezus gebood,
en omzien naar hen die lijden;
die vervolgd worden om hun
geloof in ónze Geliefde Heer.
Laten we niet vergeten dat alles
wat we voor hen hebben gedaan,
we vóór Hém hebben gedaan, en
dat dit alles strekt tot Zijn glorie en eer.

‘Hoe zwak is een regendruppel als die op de aarde valt.
Maar als vele druppels verenigd zijn in één stroom
en aldus één lichaam worden,
hoe snel wordt de kracht dan onweerstaanbaar!
Van dien aard is de Kracht van ware eenheid in Gebed.’

Andrew Murray

Mag de Heere ons zegenen met een hart dat hoort, ziet en meelijdt, dat net als het Zijne met ontferming bewogen raakt, en dat zich automatisch buigt en verootmoedigt voor Hem om te bidden voor hen in nood.
‘Heer, raak ons hart aan en maak ons bereid!’

Een gezegende week,
en een liefdevolle groet,
Rita

👉 Open Doors

Je kunt ook de speciale Petitie 'Breek de Stilte' tekenen om een stem te geven aan de miljoenen christenen die door bruut geweld uit Africa zijn verdreven.
Volg de link hieronder en bekijk het filmpje en lees er meer over.
👉 Teken de Petitie

Aanbevolen om te lezen:
👉 Gods smokkelaar
👉 Undercover voor God
👉 Een leven op het Altaar

Indrukwekkende romans om te lezen zijn ook o.a.:
👉 Oog in oog met Jezus
Samaa Habib (met Bodie Thoene)

En de boeken van:

👉 C. Hope Flinchbaugh

Week 24 - Begrijpen wij dat?

 
'Hoe weinig begrijpen Gods kinderen ervan
dat dit nu precies het enige is dat ze nodig hebben,
om in stilte voor God te wachten totdat Zijn Licht
op hen en in hen en door hen heen schijnt.
Hoe zelden wordt begrepen dat, 
tenzij wij tijd genoeg nemen met God,
opdat Zijn Licht schijne in de diepten van ons hart,
het voor ons te vergeefs is om te verwachten
dat Zijn onmetelijke Liefde
ons hart kan binnendringen 
en ons leven vervullen.'

Andrew Murray

Alleen de ziel
die bereid is om tijd
te nemen en in stilte te wachten,
mag van zijn hemelse Vader verwachten,
dat Zijn Licht schijnt op, in, en door hem heen.

Alleen de ziel 
die bereid is om tijd
te nemen en in stilte te wachten,
mag van zijn hemels Vader verwachten,
dat zijn Licht schijnt tot in de diepte van zijn hart.

Alleen de ziel
die bereid is om tijd
te nemen en te wachten,
mag van zijn hemelse Vader verwachten,
dat Zijn onmetelijke Liefde zijn hart en leven vervult.

Begrijpen wij dat?

'Dit is de beminnelijke natuur van God;
Hij is Het Goede,
de onveranderlijke, overvloeiende fontein van goed,
Die niets dan het goede uitzendt tot in alle eeuwigheid.
Hij is de Liefde zelf,
de onvermengde, onmetelijke Liefde,
Die alles alleen vanuit die liefde doet,
Die niets dan gaven van liefde geeft
aan alles wat Hij gemaakt heeft;
Die niets verlangt van al Zijn schepselen dan
de geest en de vrucht van die Liefde
welke hen in leven riepen.'

Andrew Murray

Week 23 - De stralen van Gods Licht en Liefde ...

Zoals ik vorige week heb aangegeven, bevat het Dagboek ook een maand met korte artikelen (zoals Murray dit zelf noemt) die zeker ook heel waardevol zijn, maar niet direct voortkomen uit Bijbelteksten als bij de rest van het Dagboek.
Deze lees ik door en de dingen die mij aanspreken schrijf ik in mijn Stille Tijdschrift.
Maar vanmorgen (zaterdag 31 mei) is voor mij wel zo bijzonder dat ik niet anders kan dan achter mijn laptop kruipen en schrijven.

Het is inmiddels alweer een paar jaar geleden dat er in onze tuin achter, op een klein strookje grond -de rest van onze tuin is betegeld, allerlei verschillende bloemen groeiden.
We hadden er wat zaad ingestrooid en we zouden wel zien wat erop kwam; we houden namelijk wel van een beetje wilde bloemenzee.
Hoewel het inderdaad een aardige wildernis werd, waren de meeste bloemen die opkwamen best mooi.
Het hoe of wat weet ik inmiddels niet meer, maar op een prachtige dag vol zonneschijn en een aardig windje, bracht één van deze mooie bloemen mijn dichtershart in beweging en ik schreef een klein gedichtje van drie coupletjes.
Ik weet nog dat het voor mijn gevoel nog niet af was, maar waarom ik niet verder kwam, weet ik niet meer.
Wat ik wel weet, is dat het al die tijd is blijven liggen.
Ik had het gedichtje wel van het kladblaadje overgenomen op mijn telefoon in de notities, als ook de een paar foto’s die ik gemaakt had, maar die werden uiteindelijk opgenomen tussen alle andere foto’s op mijn telefoon en een paar ervan zijn inmiddels ook verwijderd (beetje dom) met ruimte maken; hierdoor zijn de foto's waar ze in de zon stonden te stralen verloren gegaan.
Een enkele keer kwam ik het gedichtje de afgelopen jaren tegen als ik iets opzocht, of een nieuwe notitie maakte, en hoewel het gedichtje en de herinnering mijn hart nog steeds beroerden, bleef het stil achter waar het was.
Inmiddels is het al heel lange tijd niet meer in mijn gedachten of blikveld geweest, maar vanmorgen als ik met het lezen van één van die artikelen bij een bepaalde zin kom, sprong het ineens in mijn gedachten en het leek wel alsof het speciaal hierop had liggen wachten; alsof ik het hier speciaal bij geschreven had.

‘Want dat de zon de ontluikende jonge knop die zich naar haar uitstrekt zal ontmoeten,

is niet voor de helft zo zeker als dat God, de Bron van alle goed,

Zich aan de ziel bekend zal maken

die ernaar verlangt deel aan Hem te hebben.’

We strekken onze kopjes uit naar de zon.
We koesteren ons in de warmte van haar stralen.
We bewegen mee in het ritme van de wind,
ten einde het beste uit onszelf te halen.

Kijk eens hoe mooi wij zijn.
Zie eens hoe wij openbloeien.
Zie, hoe prachtig onze kleur is,
hoe wij in onze bestemming groeien.

Zie, hoe zelfs als de zon verdwijnt,
donkere wolken haar licht bedekken,
de regen en wind ons doen buigen,
wij onze kopjes naar boven blijven strekken.

We blijven zoeken naar licht,
te midden van stormen en duisternis,
hopend dat de zon weer gaat schijnen,
haar licht er weer voor ons is.

Welk een geestelijke les ligt er niet in de woorden van dit gedichtje, waarvan ik vanmorgen na zo’n lange tijd pas het laatste coupletje bij heb geschreven.
Ook wij hebben licht nodig, zowel voor ons lichaam als voor onze geest, maar wat nog veel belangrijker is, voor ons geestelijk leven, voor onze ziel, namelijk Gods licht.
Maar, strekken wij ons ook zo uit naar God als de bloemen, als de jonge knop in het citaat?
Eén ding is zeker: Wie hem zoekt, zal Hem vinden; nader tot God, en Hij zal tot jou naderen, en Zich aan jou bekendmaken.

Verlangen wij, verlangt onze ziel naar Hem als bloemen of de jonge knop naar het zonlicht?
Willen wij deelhebben aan Hem, Zijn goedheid proeven?
God zal nóóit, nee, nóóit iemand laten staan die Hem met zijn hele hart zoekt!
Hij verlangt er juist naar om samen te zijn, en ons met Zijn genade, goedheid en liefde te overladen.
Maar …, zijn wij er ook om het te kunnen ontvangen?

In hetzelfde stukje staat ter afsluiting een citaat dat ik op mijn andere blog bij ‘Citaten’ heb staan.
Jaren geleden, toen ik dit boek voor het eerst las, raakten deze woorden mijn hart heel diep, en nog steeds iedere keer weer als ze mij onder ogen komen, springt mijn hart op.

‘Zo zeker als de zon schijnt op deze aarde,

zo zeker zendt God de stralen van Zijn licht en Zijn liefde naar mij uit,

opdat ik ze in mijn hart zal ontvangen,

om mij erin te verblijden.’

Ja, God zendt Zijn stralen van licht en liefde naar ons uit, elke dag weer, elke morgen weer, maar zijn onze harten wachtende om te ontvangen, om ons erin te kunnen verblijden?

De stralen, Heer, van Uw licht en liefde
zendt U iedere dag opnieuw naar ons uit.
U verlangt te geven, te overladen,
en wacht verlangend op ons besluit.

U verlangt ernaar om ons te ontmoeten,
dat we bij U komen om te ontvangen.
Zodat ons hart zich zal verblijden en
U zichtbaar bent in onze wandelgangen.

Laat ons hart zich toch tot U uitstrekken,
meebewegen op de wind van Uw Geest.
Dat wij zullen groeien en openbloeien,
opdat Uw geschenk van Licht en Liefde
niet tevergeefs zal zijn geweest.

‘O God, U bent mijn God! U zoek ik vroeg in de morgen; mijn ziel dorst naar U, mijn lichaam verlangt naar U in een land, dor en dorstig, zonder water.
…
Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven; daarom zullen mijn lippen U prijzen.
…
Mijn ziel zal als met vet en overvloed verzadigd worden; mijn mond zal roemen met vrolijk zingende lippen.’
Psalm 63:2,4,6

‘Het is de goedertierenheid van de HEERE dat wij niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is! Nieuw zijn ze, elke morgen; groot is Uw trouw!
Klaagliederen 3:22,23

‘Goed is de HEERE voor wie Hem verwacht, voor de ziel die Hem zoekt.’
Klaagliederen 3:25

Koester je iedere dag weer in de stralen van Zijn licht en Liefde; laat je hart zich erin verblijden, om zo steeds meer van Hem te kunnen verspreiden.

Gods rijke zegen van Licht en Liefde voor de komende week.
Een liefdevolle groet,
Rita