HSV
Hij heft het document met voorschriften, waarin wij waren aangeklaagd, uitgewist en vernietigd door het aan het kruis te nagelen.
NBV
Kolossenzen 2:14
Ik hoor de ene aanklacht
na de andere komen en gaan.
Dit, en dit, zus en zo, dat, en dat,
en dat heeft ze allemaal gedaan.
Mijn aanklager komt vingers tekort
om alles uit te tellen.
En hij laat een brede grijns
zijn woorden vergezellen.
Met iedere aanklacht is het alsof hij dichter
met zijn klauwen naar mij reikt.
Klaar om uit te halen en mij mee te nemen
als een trofee die zijn koninkrijk verrijkt.
Vurig en vol venijn is zijn pleidooi;
er is niets dat hij vergeet te noemen.
en ik, ik kan op geen enkele manier
wat ik ooit heb gedaan, verbloemen.
Te midden van een schreeuwende, joelende mensenmassa gaat een Man; gebogen en struikelend onder de last van een zware balk.
Hij is nauwelijks herkenbaar, zo geschonden is Zijn lichaam.
Bloed stroomt langs Zijn gezicht, en Zijn bovenkleed is doordrenkt met bloed.
Degenen die joelend achter Hem aanlopen hebben geen oog voor het feit dat Hij bijna niet meer vooruit kan komen, noch voor de bloeddruppels die Hij achterlaat en die een spoor vormen naar Golgotha.
Het geluid van de hamer draagt ver als de spijkers de handen en voeten van de mishandelde Man doorboren en ze vastnagelen in het kruishout.
Het kruis wordt rechtop gezet, en de kapotte rug van de Man schuurt wreed langs het ruwe hout als Hij alle moeite doet om ergens een hap lucht vandaan te halen.
Zijn bovenkleed wordt als een trofee verdobbeld onder de soldaten.
Er wordt Hem wat verdovende wijn en kruiden aangereikt, maar als Hij er van proeft, weigert Hij ervan te drinken.
Overal om Hem heen klinken spottende en bijtende opmerkingen.
En als het midden op de dag ineens donker wordt en het duister iedereen omringt, klinkt ineens van het kruis de meest gepijnigde stem die een mens ooit gehoord kan hebben: ‘Eloï, Eloï, Lama sabachtani’.
Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?
De diepte en zwaarte van Zijn pijn en eenzaamheid, van alles wat er op dat moment gebeurd daar aan het kruis, zal niemand ooit volledig kunnen bevatten.
Niet lang daarna wordt de ademhaling van de Man met steeds meer horten en stoten.
Nog één kreet klinkt: ‘Het is volbracht!’
Het is voorbij, de Man is gestorven.
Naast het zachte geween van een paar mensen die van Hem hielden, klinkt er ook een luid gejuich.
Triomfantelijke overwinningskreten.
O, het is niet hoorbaar voor de mensen die daar zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze daarom niet klinken.
Tegenover een klein groepje mensen die bij elkaar komen om hun verdriet te delen en om troost te zoeken bij elkaar, staat ergens anders een menigte van kwaadaardige wezens, die een enorm groot feest vieren en waar de wijn rijkelijk rondgaat.
De lach van een triomfator schalt door het heelal; dood, De Man is DOOD! Ha, ha, ha!
De Sabbat gaat voorbij
Het zachte morgenrood kleurt de hemel van de stille nieuwe dag.
Ineens is er een zware aardbeving, gevolgd door het geluid van een zware steen die wordt weggerold, klinkt.
‘Wees niet bang, ik weet dat u Jezus zoekt, De Man, Die gekruisigd is. Hij is hier niet, want Hij is door God opgewekt zoals Hij had gezegd. Kom maar kijken naar de plaats waar Hij heeft gelegen. Hij is uit de dood opgewekt.’
Waar nu vreugde is bij hen die eerst weenden, klinkt er een afschuwelijke woeste kreet bij hen die eerst feestvierden.
‘NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’
Tegenover de mensen die bij elkaar komen om elkaar het blijde nieuws van de opstanding van De Man te vertellen, staat nu een woeste, boze en uitzinnige menigte van kwaadaardige wezens die nog maar één ding willen, bloed zien van allen die deze Man volgen.
Overal op aarde, in de hemel en in de hemelse gewesten, klinkt het geluid van een hamer.
Aan een leeg kruis wordt door twee doorboorde handen een document geslagen.
Alle overtredingen van de heiligen staan erop, maar het bloed dat het kruis heeft doordrenkt, wist alles wat erop geschreven staat en laat een blanco document achter.
Ik staar naar beneden,
en wacht op wat komen gaat.
Mijn hart bonkt en mijn tranen stromen;
angstig wacht ik op wat me te wachten staat.
Opnieuw klinkt er een stem,
maar nu vol liefde, teder en zacht.
‘Geen enkele aanklacht van hem houdt stand,
want Ik, Ik heb alles voor jou volbracht!
Ik betaalde voor jou de prijs,
Ik gaf Mijn leven voor jouw zonden.
Elke aanklacht is door Mijn bloed gewist,
voor altijd ben je door Mij met de Vader verbonden.
Hij heeft geen recht meer op jou,
jij behoort immers aan Mij.
Ik gaf jou eeuwig leven;
Ik maakte jou van zonden vrij.’
Deleted, uitgewist.
Ik ben vrij! Ik ben vrij!
Deleted, uitgewist
is het document met aanklachten
tegen mij.
Deleted, uitgewist.
Doorboorde handen kochten mij vrij!
Deleted, uitgewist
is elk oordeel, elke schuld, elke straf,
over mij.
Deleted, uitgewist.
Jezus maakte mij vrij!
Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.
Johannes 8:36
Gods rijke en onmisbare zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten