dinsdag 27 december 2016

Prijs en dank de Heer!

'De Heer is de levende God.
Ik dank Hem, Hij was voor mij een rots.'
(GNB)

'Leve de Ene, gezegend mijn Rots:  
hoog verheven de God van mijn redding!'
(NB)

Psalm 18:47


Het einde van het jaar is weer in zicht.
Nog een paar dagen en dan glijdt het ene jaar over in het volgende.
Zijn sommigen ongetwijfeld druk met allerlei Goede Voornemens, ik mag graag stil worden, stil staan en terugblikken op het jaar dat achter me ligt; als het ware een beetje balans opmaken.
Als eerste lees ik nog eens terug wat ik vorig jaar heb geschreven in december, en wat ik geschreven heb aan het begin van dit jaar.

In december 2015 schreef ik ook n.a.v. een vers uit Psalm 18 en wel vers 31a, welke ging over de volmaaktheid van Gods weg, Zijn betrouwbaarheid en hoe Hij een toevlucht voor ons is.
Denkend aan wat vorige week gebeurd is in Duitsland, aan de beelden uit Alleppo, aan het kindje van een collega van onze schoondochter …, dan word ik opnieuw blij en dankbaar van het stukje en het gedichtje van die keer en is het mijn gebed, dat zij, die in zulk een grote nood en/of verdriet verkeren, Hem zullen kennen, of mogen leren kennen, en bij Hem zullen (gaan) schuilen, om zo Zijn troost ontvangen met het vooruitzicht dat de dag dichtbij is dat Jezus terugkomt en God al onze tranen zal drogen.
(→ Week 50 - Volmaakt en betrouwbaar)

In januari begin dit jaar, schreef ik over ‘Moed’; over het onze hoop op Hem vestigen en sterk zijn.
Ach, wat hebben we soms(vaak) veel moed nodig; in dat opzicht verandert er niets alleen misschien hetgeen waar we moed voor nodig hebben.
(→ Week 1 – Moed)

Als ik de rest van het jaar bekijk, valt het me op, dat waar ik zo gepassioneerd over Psalm 18 begon te schrijven in oktober 2015, er dit jaar niets meer van terug te vinden was, maar dat dit weer veranderde in november.
Toch, als ik kijk naar hetgeen waarover ik schreef en hoe ik nu hier uitkom, en zelfs het vers waar ik volgende maand over wil schrijven ligt al klaar, weet ik dat alles op de één of andere manier goed is, zo misschien wel moest zijn.
Hoewel ik misschien voor het zicht alles op orde had, was alles in mij zoekende en onzeker als het ging over wat nu toch mijn plek was en wat ik nu toch wel of niet moest doen.
Ik deed de dingen met dezelfde getrouwheid en discipline die mij eigen zijn, maar daar onder lagen toch altijd weer die smeulende gevoelens van klopt het wel, doe ik hier wel goed aan enz., enz..
Het was in ieder geval wel merkbaar aan mijn schrijven, want dat deed ik niet zo heel veel meer, dat lukte daardoor gewoon niet.
En ook rees de vraag, moet ik hier wel of niet mee doorgaan, wordt het dan toch tijd voor wat anders?
Maar steeds als ik naar mijn Blogs keek, naar mijn schrijfsels, en naar de vreugde en vrede die zelfs de grootste worsteling om iets te schrijven me toch bracht, dan bleef het knagen.
Vervolgens brak ik in onze vakantie mijn middenvoetsbeentje en in plaats van tijd voor schrijven, slokte de pijn me zo op dat er te midden van de zeeën van tijd die ik toen had er nog niets uit mijn pen kwam.
En toch, en toch kwam daarna en door alles wat daaraan ten grondslag lag, de ommekeer.
En wel nota bene nog door één van mijn ‘eigen’ schrijfsel 
(→ Van alles en nog wat)
Zo bijzonder hoe God werkt!
Om nog maar niet te spreken over Zijn humor, want ja, ik zie daar toch zeker ook een stuk humor in, in hoe Hij mij aanpakt met één van mijn ‘eigen’ schrijfsels.
En wat is er al weer niet veel veranderd sinds die tijd.

Inmiddels heb ik weer het gevoel vaste grond onder mijn voeten te hebben.
Weg zijn de gevoelens van zoekende zijn en onzeker over.
Wat mij er zeker ook bij geholpen heeft,  en helpt, is het Leesplan ‘One Word’ van You Version.
(Zie ook: One word)

Het is niet alleen dat ik weer vaste grond onder mijn voeten heb gekregen, maar ook nieuwe grond.
Het oude, zoekend en onzeker, mag ik achter me laten en ik mag me richten op het nieuwe: Focus!
Het zat allemaal dieper en had meer invloed op mij dan ik had beseft.
Hoe bijzonder dat God je ook dan niet afwijst, of je alleen maar laat aanmodderen, maar in alles Zijn weg met een mens gaat.
Zo ervaar ik het wel.

Hij kent ons als niemand anders.
Hij weet wat we nodig hebben aan tijd en ruimte, maar Hij breekt ook in als dat beter voor ons is, tenminste, als we Hem blijven bidden om Zijn leiding, blijven bidden dat Hij tot Zijn doel komt met ons leven.
Hij geeft ons op het juiste moment een schop onder onze achterste, of houdt ons een spiegel voor.
En alles komt voort uit Zijn onvoorwaardelijke liefde voor ons.

Ik weet, dat als ik zo terugkijk, ik moet waken om niet mezelf mee te laten slepen in gevoelens van ‘wat een verloren  tijd’, omdat ik geloof, dat deze tijd geen verloren tijd is, maar een tijd waarin ik andere dingen heb ervaren, ontdekt en geleerd.
Tijd is alleen verloren als ik nooit wat doe met wat Hij mij laat zien!

En zo sta ik aan de vooravond van het nieuwe jaar en maak opnieuw de balans op.
Ik heb dit nog niet eerder gedaan op dit Blog, het is immers meer een Blog waar ik mijn gedachten rond Gods woord deel, maar de tekst voor deze keer brengt mij gewoon bij het balans opmaken, bij stilstaan en terugkijken, en het belangrijkste, waar was/is God in dit alles.

De tekst zegt:
NB
‘Leve de Ene, gezegend mijn Rots:  
hoog verheven de God van mijn redding!’

Of met de woorden van de BB:

De Heer leeft!
'Ik juich voor Hem, de rots onder mijn voeten!
Alle eer is voor de God die mij heeft gered!'

En alles in mij zegt: AMEN!
Bij jou ook?

Alles in mij zegt ‘Amen’, en niet omdat dit als christen van mij wordt verwacht, of omdat het zo hoort, of omdat dit over het algemeen toch wel zo is …, maar met mijn hele hart, omdat terugkijkend naar het afgelopen jaar ik verwonderd en onder de indruk ben van wie Hij is, gezien Zijn bemoeienis met mijn leven.
Hoe Hij voor mij gezorgd heeft en zorgt, Zijn leiding, Zijn liefde, Zijn geduld met mij in alles.
Wat ik heb mogen leren, en wat ik nog mag gaan leren.
Dat ik fouten mag maken, en dat Hij mij dan niet in de steek laat, maar mij overeind helpt en als het ware het ‘stof’ van mijn kleren afslaat, mijn hoofd tussen Zijn handen neemt en zegt ‘We gaan gewoon verder, lieve dochter’.
Hoe Hij mijn ogen opent en mij toont waar er dingen moeten veranderen.
Hoe Hij ‘spreekt’ en mij de juiste weg(en) toont.
Maar ook hoe Hij er altijd was en mij troostte als ik verdriet had, en hoe Hij soms geduldig wachtte als ik te boos of te verdrietig was om door Hem getroost te willen worden.
De momenten waarop ik Zijn liefde zo diep ervoer; o, zulke kostbare momenten …
De momenten van onbegrijpelijke diepe en intense vrede ondanks omstandigheden.
Maar ook hoe Hij de moeilijkheden, de tijden van pijn en verdriet die er soms waren, de tijd van zoeken en onzekerheid, alles, ja alles op de één of andere manier heeft gebruikt, of nog zal gaan gebruiken, om mij meer te vormen en te kneden naar Zijn beeld en gelijkenis.
O, en wat ben ik toch ook dankbaar voor Zijn geduld met mij.
Wat heeft Hij immers regelmatig veel met mij te stellen, en toch, toch blijft Hij van mij houden en voor mij zorgen, nimmer geeft Hij het op.
Ziende op al deze dingen, zie ik Zijn onvoorwaardelijke liefde en trouw, Zijn goedheid en genade.
GRACE …

Ja, de Heer leeft!
Hij is de Rots onder mijn voeten!
Gezegend is HIJ!,
de God van mijn redding.
Geprezen is Zijn heilige Naam!


Dank U, lieve Vader, voor afgelopen jaar.
Dank U wel, dat U er altijd was, en dat ik mag weten dat U er ook altijd zult zijn, ook in het nieuwe jaar dat voor mij ligt.
Dank U, voor Uw nimmer aflatende zorg.
Dank U, voor Uw onvoorwaardelijke liefde en trouw!
Dank U, voor Uw goedheid en genade die U mij iedere dag heeft betoond.
Dank U, dat U onveranderlijk bent, altijd dezelfde, en daardoor de meest betrouwbare en stabiele factor in mijn leven.
*‘Want tot aan de hemel reikt Uw liefde, tot aan de wolken Uw trouw.
God laat zien hoe machtig U bent, in de hemel en op de aarde.’
En zo bid ik U in het bijzonder voor onze wereld in nood; laat Uw glorie zien, Vader, laat Uw glorie zien!
Dank U, dat Uw ogen over de ganse aarde gaan om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar U uitgaan.
Ik bid U speciaal ook voor hen die het nieuwe jaar ingaan met een hart vol pijn en verdriet om welke reden dan ook, of waar het ook uit voortkomt.
U kent hen, U ziet hen, U weet wat zij nodig hebben; ontferm U, Heer, ontferm U over een ieder van hen.
Dank U, voor de wonderen die nog steeds gebeuren; open onze ogen opdat we ze ook zullen zien, klein en groot.
*‘Doe ons zo, ook in het nieuwe jaar, uitzien naar U, laat onze ziel U toch verwachten.
Want U bent onze Hulp en beschermt ons als een schild.
U alleen maakt ons gelukkig; ja, alleen bij U vind ons hart vreugde.
Bij U alleen zijn wij veilig; wij vertrouwen op U, o Heilige God.
Bewijs ons Uw goedheid; op U vestigen wij onze hoop.’

- Amen - 




You alone I praise



Ja, de Heer leeft!
Onze God is een levende God!
Hij is de God die ons redt;
Hij is de Rots onder onze voeten.
Hij leeft,
Ja, Hij leeft!

Gezegend bent U!
Gezegend bent U, o heilige God.
Uw naam wil ik loven en prijzen,
U wil ik danken en eer bewijzen.
Gezegend bent U,
Ja, gezegend bent U!


Het is weer een lang stuk geworden, maar heb je toch nog heel even?
Nehemia 4:8 zegt o.a. het volgende:
‘Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is.’
Ik wil je echt aanmoedigen om ook een moment van bezinning te nemen voor dit jaar om is en terug te blikken op het afgelopen jaar.
Laat je daarin leiden door Gods Geest, zodat Hij je kan laten zien hoe God ook jouw leven leidt, hoe Hij voor je heeft gezorgd en zorgt, en hoe Hij jou Zijn wegen bekend heeft gemaakt.
Hoe vaak zien we immers niet pas achteraf dat God er wel degelijk was, Hij wel degelijk zorgde, en wel degelijk sprak.
Zet wat tijd apart en blik eens terug, en dank Hem en geef Hem de eer die Hem toekomt!
Het zal je leven rijker en sterker maken en je geloof groter, omdat je meer ziet en ontdekt van Hem.

Gods rijke en onmisbare zegen toe gebeden voor deze laatste dagen van het jaar, maar in het bijzonder voor het nieuwe jaar dat voor ons ligt.

Dat we dichter tot Hem zullen groeien.
Meer van Hem mogen ontdekken.
Hem beter zullen leren kennen.
Onze dank en eer naar Hem zullen vermeerderen.
Wij meer gevormd zullen worden naar Zijn beeld en gelijkenis.
Veel vrucht zullen dragen.
Kortom: meer en meer zullen leven tot Zijn eer.

Een liefdevolle groet,
Rita



* Psalm 108:5,6
* Psalm 33:20-22

Geen opmerkingen:

Een reactie posten