Of het nu de warmte was die mij (nog) parten speelde, ik weet het niet, maar afgelopen week was er geen enkel specifiek lied dat binnenkwam en mijn hart raakte, vandaar dat er tot nu toe nog geen blogje was.
Vanaf gistermiddag is echter het refrein van het lied ‘Ik wil U danken’ van Christiaan Verwoerd bijna continue in mijn gedachten en merk ik dat ik het refrein steeds opnieuw zing.
En als ik dan vanmorgen door de stromende regen loop met onze Jaylinn terwijl ik de woorden van het refrein zing, weet ik, dit is het lied voor deze week.
En al zingende merk ik hoe gevoelens van dankbaarheid mijn hart binnenkomen en mijn hart vullen met vreugde, ondanks …
Elk moment van de dag,
ontvangen uit Gods hand.
Stil worden, stil staan,
zodat de diepte daarvan landt.
Hem danken voor elk moment
waar Hij Zijn liefde onthuld.
Een kostbaar genadegeschenk;
vreugde, die het hart vervult.
>> Ik wil U danken – Christian Verwoerd
‘…, zegt dank in alles,- want dat is de wil van God in Christus Jezus jegens u.’
1 Thess. 5:18
(HSV)
‘…, dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u.’
(NBG)
Danken in alles; danken onder alles …
Automatisch gaan mijn gedachten met deze tekst vele jaren terug in de tijd, naar de dag dat ik deze tekst las in een Dagboekje dat ik toen las, en ik kan je vertellen dat dankbaarheid het laatste was wat die dag in mijn hart was, en ook niet kwam, en het was ook het laatste waartoe ik mij kon zetten.
Uit het Dagboek ‘Een moment met God’ van Marie Hüsing:
7 oktober 1984
Dank onder alles
‘Dank U, Heer, ook voor de onbegrijpelijke leidingen van mijn leven.
Het deed pijn, toen U dat wat mij lief was, uit de handen nam.
Maar vaak hebt U iets beters, rijkers, weer teruggegeven.’
Ik was deze dag net uit het ziekenhuis ontslagen na voor de 2e keer dat jaar een miskraam te hebben gehad, en was op zoek naar iets van troost en bemoediging, en dit waren de woorden die ik las.
O, ik weet nog hoe boos ik was, hoe ontredderd, na het lezen deze woorden.
Danken?
Danken voor het feit dat ik opnieuw mijn kindje moest verliezen, danken voor mijn lege armen, want zo voelde het immers?
Het was pas heel wat later dat ik doorkreeg dat ik het die dag helemaal verkeerd verlezen had.
Of het wat uitgemaakt had, weet ik niet, maar ik heb het sinds dat ik dat doorkreeg, nooit meer vergeten wat er werkelijk staat, en het is (nu achteraf gezien) het begin geweest van leren dankbaar zijn in alles.
Helaas kan ik niet zeggen dat ik er al ben, dat ik inmiddels altijd in alle omstandigheden dankbaar ben; was het maar zo, was ik maar al zover.
Nee, het is een lang leer- en groeiproces, in ieder geval wel voor mij, en het gaat met vallen en opstaan.
Soms gaat het als vanzelf, is daar die diepe vrede en vreugde, dat gevoel ook van dankbaarheid, zelfs als het heel moeilijk is, maar vaker is het een bewust moeten kiezen om Hem te danken.
Soms nemen de omstandigheden mij meer in beslag dan ik zou willen, is de wind van de storm zo sterk, dat al mijn aandacht en energie in het staande blijven gaat zitten, en duurt het even voor ik me bewust word dat Hij recht heeft op mijn dank in alle omstandigheden.
Want ik weet heel goed waarom Hij daar alle recht op heeft, waarom Hem dat toekomt!
Jezus heeft mij immers gered; mijn straf gedragen, mij vrijgekocht en de toegang tot de Troon van Genade vrijgemaakt!
Door Hem mag ik immers elk moment van de dag tot Hem komen, bij Hem zijn en al mijn noden bij Hem neerleggen!
Hij is er immers iedere dag, en zorgt voor mij elke dag, elk moment.
Ach, er zijn nog zoveel meer redenen om Hem te danken!
Maar toch, ik zie ook veranderingen, ik zie groei, merk ik dat er steeds meer bewustwording komt.
En is dat niet waar het in eerste instantie om draait?
Bewust worden van het feit dat God werkelijk is wie Hij zegt dat Hij is, en doet wat Hij belooft!
En is het niet zo dat met die toenemende bewustwording ook dankbaarheid toeneemt en doet danken!
Hoe goed is het daarom om af en toe terug te kijken en de zegeningen te zien (of te ontdekken) die voortgekomen zijn uit alle eerdere stormen en beproevingen.
Groeien liefde en vertrouwen in Hem daardoor juist niet, en helpt dat niet bij iedere volgende storm of beproeving om misschien eerder, of juist meer op Hem te vertrouwen, om meer en meer ervoor te kiezen om naar Hem toe te gaan, tijd met Hem door te brengen, juist als alles zo moeilijk is.
Ik wil U danken; het is een keuze die de Heer van ons vraagt om te maken, simpelweg omdat het Hem toekomt, en Hij het ook meer dan waard is!
En het meest bijzondere is wel dat als wij er midden in de storm of beproeving voor kiezen om Hem toch te danken, Hij zo liefdevol en genadig is, dat Hij komt met Zijn rust en vrede.
En zo blijf ik deze week hardop, of zachtjes, zingen:
‘Ik wil U danken op dit moment, gewoon U bedanken voor wie U bent.
Want U bent het waard, Heer, al mijn dank, mijn lof mijn eer.
Ik bied het U als offer aan, voor wat U in liefde voor mij hebt gedaan.
Leer mij te danken, meer te danken, Heere God; leer mij te danken, meer te danken, Heere God.'
Ik wil U danken, Heer,
danken, dat U werkelijk bent
wie U zegt dat U bent.
Danken voor Uw grote Liefde, dat U,
ondanks alles wat ik deed, nooit
Uw ogen van mij hebt afgewend.
Ik wil U danken, Heer,
danken voor het offer dat U bracht,
voor de straf voor mij gedragen.
Dank U, voor alles wat U deed en gaf,
voor de weg die U hebt vrijgemaakt;
en dat U bij mij bent alle dagen.
Ik wil U danken, Heer,
danken voor Uw overvloedige genade
iedere dag opnieuw aan mij gegeven.
Ik wil U danken voor Uw geduld
tijdens de lessen die U mij wilt leren
in de beproevingen van het leven.
Ik wil U danken, Heer,
oprecht danken, dat U mij reeds
tot zover hebt geleid en gespaard.
Ik wil U danken, Heer,
oprecht danken, want U bent al
mijn dank, lof en eer zo waard.
Ik dank U, Heer!
Hem danken kan soms heel erg moeilijk zijn, maar hoe meer we het leren, hoe dichterbij Hij kan komen en we Zijn liefdevolle ondersteunende hand zullen ervaren.
Gods rijke zegen voor deze week
en een liefdevolle groet,
Rita
💞
BeantwoordenVerwijderen