Niet altijd leiden de hoofdstukjes uit het dagboek van Murray tot schrijfsels, en zo gaat er soms ook een week, of langer voorbij zonder dat ik iets schrijf waarover ik las, zo ook de afgelopen tijd.
De eerste maanden van het jaar echter hield ik nog netjes de dagen aan, en hierdoor zijn er meerdere hoofdstukje blijven liggen waar ik wel wat bij had geschreven.
En zo neem ik nu één van de hoofdstukjes die was blijven liggen, ‘God, de Onbegrijpelijke’.
‘Zie, God is groot en wij begrijpen Hem niet; …’
Job 36:26a
‘De Almachtige, wij kunnen Hem niet uitvinden; Hij is groot van kracht en recht, …’
Job 37:23a
(SV)
(NBG – niet kunnen begrijpen: BB – niet kunnen zien en begrijpen)
Moeilijk …
Murray geeft in zijn schrijven aan dat we deze eigenschap van God veel te weinig overdenken.
Hij wijst erop dat ‘het van het grootste belang is dat wij zuiver aanvoelen dat, zoals de hemel hoog verheven is boven de aarde, Gods gedachten en wegen hoog verheven zijn boven al onze gedachten.’
En dat ‘diepe nederigheid en heilige eerbied ons zou moeten bevangen’ als we naar Hem opkijken.
Wat mij voor nu zo aanspreekt zijn de woorden ‘zuiver aanvoelen’.
Als ik het letterlijk zou moeten omschrijven, zou ik zeggen: duidelijk en helder begrijpen; de diepte van iets inzien.
Met het stilstaan bij en nadenken over deze dingen, vraag ik me af of we soms toch niet te snel en te makkelijk deze woorden ‘Zijn wegen en gedachten zijn hoger dan die van ons’ gebruiken.
En mij bekruipt het gevoel dat het zuiver aanvoelen van deze woorden ook omvat dat ik mij in geloof en vertrouwen buig voor Zijn Alwetendheid en Soevereiniteit, als voor ook Zijn wijsheid, inzicht en Almacht.
Dat ik mij in geloof en vertrouwen vast blijf houden aan Hem ook in tijden van tegenspoed, of als tegenspoed op tegenspoed volgt; of als er van alles gebeurt in mijn leven waar ik niets van begrijp, en waar ik geen grip op heb.
Er zijn zoveel dingen gebeurd in mijn leven en in/met levens van mensen die me zo heel lief en dierbaar zijn, waar ik helemaal niets van begrijp, en waarbij ik het menigmaal in wanhoop naar boven heb uitgeschreeuwd: ‘Heer, waarom? WAAROM? Ik begrijp het niet; ik begrijp U niet, hoe kunt U …?’; terwijl elk denkbare emotie daarin voorbijkwam.
Maar tegelijk gebeurden er soms ook de mooiste dingen, dingen die ik op dat moment vaak niet kon zien, maar die toch plaatsvonden en waaruit weer prachtige dingen zijn voortgekomen, als mij ook hebben gebracht, en gemaakt, tot waar en wie ik nu ben.
Mijn gedachten gaan naar enkele stukjes en gedichten die ik schreef :
Worstelen om te groeien …
Niet begrijpen, maar toch …
Niet begrijpen en toch vertrouwen …
Ik heb U lief …
Danken ondanks ...
Vastgrijpen aan Zijn beloften …
Gebroken Halleluja …
‘Welk een diepe nederigheid
en heilige eerbied moet ons bevangen
als wij naar God opkijken,
om ons dan met kinderlijke eenvoud
aan het onderricht door Zijn Heilige Geest over te geven.’
Andrew Murray
‘O diepte van rijkdom, van wijsheid en kennis Gods, hoe ondoorgrondelijke zijn Zijn beschikkingen en hoe onnaspeurlijk Zijn wegen!’ (NBG)
‘Wat zijn Gods wijsheid en kennis toch onbegrijpelijk groot! Wat is het moeilijk om zijn plannen te begrijpen en zijn daden uit te leggen! In de Boeken staat: "Wie kent de plannen van de Heer? Wie heeft Hem raad gegeven? Wie heeft iets aan Hem gegeven, waardoor hij het recht zou hebben iets van Hem terug te vragen?" Maar alle dingen komen van God, bestaan door God en zijn voor God. Voor Hem is alle eer voor altijd en eeuwig! Amen! Zo is het!’ (BB)
Romeinen 11:33
Maar …
‘Wat is het vaak moeilijk
voor ons mensen
om ons neer te leggen
bij dingen die God toelaat
en wij niet kunnen begrijpen.
Wat is het soms moeilijk
om te aanvaarden
dat God dingen toelaat
die onze wereld soms finaal
op zijn kop zet.
Wat is het moeilijk
voor ons mensen
om God God te laten zijn
en te accepteren dat
Zijn wegen en gedachten
hoger zijn dan die van ons.’
Aanvaarden …
God, de Onbegrijpelijke …
Geloof ik, geloof ik niet?
Vertrouw ik, of vertrouw ik niet?
Gehoorzaam ik, of keer ik me van Hem af?
Aanvaard ik dat ik Hem niet kan begrijpen, of …
Dit laatste is iets dat steeds in mijn gedachten blijft terugkomen als het gaat om God de Onbegrijpelijke.
Aanvaard ik deze eigenschap van God ook volledig?
Aanvaard ik vol geloof en vertrouwen dat Hij werkelijk is wie Hij zegt dat Hij is en doet wat Hij -heeft- beloofd, ook als ik niets begrijp van de dingen die gebeuren, of de wending die mijn leven neemt, of wat Hij ook van mij vraagt?
Deze vraag deed mij kijken naar de betekenis van dit woord, naar wat dit woord ‘aanvaarden’ allemaal inhoud.
Aanvaarden, oftewel accepteren, wat omarmen insluit.
Berusten in (rusten in), wat vrede hebben met, hoofd buigen voor, inhoud.
Erkennen, wat weer inhoud dat we dingen ook inzien.
Aannemen, met andere woorden: in de armen sluiten, omhelzen.
Geloven, wat wil zeggen: vertrouwen, ons verlaten op.
‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE. Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten.’
Jesaja 55:8,9
Gods Grootheid …
Zijn Almacht …
Gods Alomtegenwoordigheid …
Zijn Wijsheid …
Gods Heiligheid …
Zijn soevereiniteit ...
Gods Liefde …
Zijn Genade ...
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te aanvaarden
dat God eeuwig is en soeverein.
Neem de tijd om te rusten in het feit
dat wij Hem niet kunnen begrijpen.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te accepteren
dat God Alomtegenwoordig is.
Neem de tijd om te erkennen dat
Hij de Alwetende is.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te aan te nemen
dat God de Almachtige is.
Neem de tijd en zie in dat
Zijn wijsheid alles te boven gaat.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en aanvaardt
Zijn ondoorgrondelijkheid.
Neem de tijd en heb vrede
dat Hij onbegrijpelijk is.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wees stil
vol eerbied en nederigheid.
Neem de tijd en buig je neer
voor Hem vol heilig ontzag.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en erken
dat Hij, en Hij alleen, God is.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd ...
Vandaag eindig ik met een gedichtje dat ik jaren geleden al schreef, en wat ook al op mijn gedichtenblog staat, maar wat tot op de dag van vandaag een grote impact op mij heeft.
Ook plaats ik hieronder enkele linken naar gedichten/stukjes die ik eerder heb geschreven en waarin het onderwerp van vandaag op de één of andere manier terugkomt; stukjes die voor mij heel waardevol zijn, omdat ze deel uitmaken van het proces van groeien in Geloof en Vertrouwen in deze ontzagwekkende grote en onbegrijpelijke God, Die ik tegelijk míjn Vader mag noemen.
Vastgrijpen aan Zijn Beloften!
Nee, ik weet niet,
noch begrijp ik vaak iets
van het waarom
van de dingen
die gebeuren.
Waarom mijn hoop
soms verbrijzeld wordt.
Waarom mijn zorgen
zo groot en vele zijn.
Waarom pijn en verdriet
mij elke dag volgen.
Waarom strijden en vechten
soms daag’lijkse rituelen zijn.
Nee, ik weet, noch begrijp,
vaak iets van het waarom
van de dingen
die mijn leven
kleuren.
Maar één ding weet ik,
al kan ik Gods perfecte plan niet zien;
er komt een dag
dat Hij mijn tranen zal drogen
en ik alles zal begrijpen.
En tot die tijd kies ik ervoor
om mij aan Zijn beloften
vast te grijpen.
Laten we er samen steeds opnieuw voor kiezen om ons vast te grijpen aan Zijn beloften, dan zullen we nooit beschaamd uitkomen!
Mag Hij je rijkelijk zegenen met Zijn vrede, met Zijn Shalom.
Liefdevolle groet,
Rita
Hier enkele van de waardevolle blogjes waar ik op wees:
👉 'Niet begrijpen, maar toch …'
👉 'Niet begrijpen, en toch vertrouwen …'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten