Week 8 - Jezus, de Leidsman en Voleinder van ons Geloof Overwinnend leven (slot) Neem de tijd ... (27)

Vorige week eindigde ik het stukje (voor het gedichtje) met deze woorden:
‘Stel uw vertrouwen in de machtige kracht van God,
in de blijvende tegenwoordigheid van Jezus,
als de enige borg voor zekere en voortdurende overwinning.
- Gelooft gij dit? Ja, Heere, ik geloof -

Als we dit geloven, als dit onze zekerheid is, kunnen we vastberaden voortgaan op de weg die nog voor ons ligt, wetende dat ons leven veilig is in de almachtige hand van God, onze Vader, en in de liefde van onze Heer en Heiland, Jezus Christus.'

Maar helaas is ons geloof niet altijd even groot en sterk, hebben we simpelweg te kort aan geloof.
Hoe mooi is het dan dat het volgende hoofdstukje begint met deze tekst, Marc. 9:24b, waar staat:
‘Heere, ik geloof; maar kom mijn ongeloof te hulp.’

Groot geloof - klein geloof - ongeloof ...
Ja, soms schiet mijn geloof gewoon te kort, maar soms lijkt het ook af te brokkelen als vele moeilijkheden en problemen zich opstapelen; het één op het ander volgt, en er maar geen eind aan lijkt te komen.
Ja, dan vind ik het soms moeilijk om te blijven geloven dat Hij erbij is, erbij blijft en ook uitkomst zal geven.
Al moet ik bij dit laatste wel zeggen, dat ik wel in alle jaren die achter mij liggen, meer en meer in ben gaan zien, dat de Heere er echt altijd bij is, en hulp geeft op het juiste moment; als ook dat Hij de dingen die gebeuren soms wil gebruiken om mij te onderwijzen, te leren, te doen groeien, door te laten zien wie Hij is; als ook dat uiteindelijk eigenlijk alles er altijd om gaat dat Híj de meeste eer ontvangt.
Helaas was -en ben ik soms nog, dan vaak te ongeduldig in het wachten, wil ik dingen zelf oplossen in plaats van dat ik Hem de ruimte te geeft.
Is het immers niet zo dat we vaak wel willen leren, maar dan zonder (al te veel) lijden, zonder moeilijkheden en problemen enz.?
Maar iets leren gaat nu eenmaal niet zonder dat het ons iets kost, en dat geldt letterlijk voor alles wat we in dit leven hebben te leren.
Leren lopen gaat met vallen en opstaan.
Praten leert een kind alleen doordat zijn ouders hem dingen -soms eindeloos, voorzeggen en hem laten herhalen, en waar nodig verbeteren.
Leren lezen en schrijven, ons verder ontwikkelen, het kan alleen door te oefenen en er moeite voor te doen.
Een topsporter worden kan alleen door dag in dag uit te trainen.
Zo heeft ook ons geloof ook training nodig om te kunnen groeien, groter en sterker te worden.
Maar ook hierin komt de Here Jezus ons tegemoet, Hij weet dit!
Hij is ons immers in alles voorgegaan, ook hierin, want ook Hij heeft gehoorzaamheid geleerd door lijden heen; Hij vraagt niets van ons, waar Hij niet Zelf doorheen gegaan is.
En dan nog komt Hij ons tegemoet …

Heere, ik geloof; maar kom mijn ongeloof te hulp.’

Lees als je tijd hebt, of jezelf deze tijd gunt, het hele gedeelte eens even waar deze tekst uit voortkomt, -want het is niet alleen mooi, maar ook heel belangrijk om te doen, zelfs als het zoals vandaag eigenlijk alleen gaat om een paar verzen eruit.
>> Marcus 9:14-29   

De vader van de bezeten jongen vraagt de Here Jezus om hulp, en de Here jezus zegt tegen hem: ‘Als u kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.’
En dan zegt Murray een paar dingen die mij zeer raken.
‘De vader voelde dat Christus de verantwoordelijkheid op hem legde. Als hij geloofde, kon het kind genezen worden. En hij dacht dat hij zulk geloof niet had.
Doch toen hij Christus in het gelaat keek, was hij er zeker van dat de liefde, die bereidwillig was om te genezen, ook klaar zou staan om met zijn geloof te helpen en zelfs het zwakke begin ervan in genade zou accepteren.
En hij riep in tranen uit: Here, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.’
Christus verhoorde het gebed en het kind werd genezen.’


Opzien - aankijken ...
Doch toen hij Christus in het gelaat keek, was hij er zeker van …
Als ik het Bijbelgedeelte nog eens herlees, zie ik in gedachten de radeloze vader bij de Here Jezus staan.
Hij was al bij de discipelen geweest, maar die hadden hem niet kunnen helpen; het was zelfs uitgemond in onenigheid en geruzie met enkele schriftgeleerden.
En nu had Jezus hem naar zijn verhaal gevraagd en als laatste zei hij in zijn radeloosheid tegen Jezus: ‘…, maar als U iets kunt, wees dan met innerlijke ontferming bewogen over ons, en help ons.’

Maar als U iets kunt …
Geloof en ongeloof klinken in dezelfde zin door, willen geloven en toch ook bijna niet kunnend.
En tegelijkertijd doet hij een beroep op de liefde en bewogenheid van de Here Jezus: ‘wees dan met innerlijke ontferming bewogen over ons en …’
Geen mens kan zulke dingen zeggen, zonder de persoon tot wie ze spreken aan te kijken.
Misschien dat we ons smekend op de grond laten vallen aan de voeten van de Heere, maar er zal altijd een moment zijn van verwachtend en verlangend opzien naar Hem.
De vader van de jongen zag verwachtend en verlangend op; keek Hem vol verlangen verwachtend aan.
Jezus’ antwoord was moeilijk voor hem, maar doordat hij naar Jezus keek, zag hij Zijn liefde en bewogenheid, waardoor hij uitriep: ‘Ik geloof, Heere, maar kom mijn ongeloof te hulp!’
Ik geloof, Heere, maar ik heb ook weer niet genoeg geloof, kom mij daarin toch tegemoet!

Doch toen hij Jezus in het gelaat keek …
Ik geloof dat hier de sleutel ligt naar groei in ons geloof, naar versterking van ons geloof; naar de verhoring van onze gebeden, om het antwoord, -zowel het ja, als nee, te kunnen zien, als ook het te kunnen accepteren als het antwoord anders is dan wij hadden gewild of gehoopt.
Opzien naar Jezus.
Verwachtend opzien naar Jezus.
Vertrouwend op Zijn liefde en bewogenheid, op Zijn ontferming.

Deze woorden, opzien naar Jezus, brengen mij een voorval in herinnering van jaren geleden.
Het was op een zondagmorgen tijdens een dienst.
Degene die de leiding had voor de zang/aanbidding was een jonge vader.
En terwijl hij daar stond, kwam er opeens een klein mannetje aan gedribbeld, en ging voor het podium staan en keek omhoog naar de plaats waar zijn vader stond te spelen en te zingen.
Hij keek even, en ging vervolgens weer terug naar zijn moeder.
Thuisgekomen uit de dienst kon ik niet anders dan woorden geven aan wat ik had gezien, en de boodschap die erin verborgen lag.

Opzien naar zijn vader,
zijn oogjes zijn gericht op hem.
Opzien naar zijn vader,
stilletjes luisterend naar zijn stem.

Het kleine mannetje
komt aan gedribbeld,
voor het podium
blijft hij stilletjes staan.
In zijn knuistjes houdt hij
zijn knuffel stevig vast
en met grote ogen
kijkt hij zijn vader aan.
Voor een kort moment
kijkt hij omhoog, dan doen
zijn kleine beentjes hem weer
terug naar zijn moeder gaan.

Een kort moment,
waarin dit kleine ventje,
opzag naar zijn vader
die daar op het podium stond.
Een kort moment,
maar waarin God,
door dit mannetje heen,
Zijn boodschap zond.
Sla je ogen op naar Mij,
Ik ben jouw hemelse Vader,
Zie op naar Mij,
Ik ben jouw vaste grond.

Opzien naar de Vader,
richt de ogen van je hart op Hem.
Opzien naar de Vader,
wees stil, vertrouw en luister naar Zijn stem.

Opzien naar de Vader.
Opzien naar Jezus.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd tot al wat je ziet
Jezus is, en wie Hij is.
Neem de tijd, en zie Zijn verlangen
om jouw geloof te versterken.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij Hem te zijn
tot je Zijn bereidheid ziet.
Neem de tijd, zodat je kunt ontvangen
wat Hij je zo vol liefde wilt geven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, geloof en vertrouw,
en bidt vurig tot Hem.
Neem de tijd, klamp je aan Hem vast
tot je hebt ontvangen.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, blijf terugkomen tot
je kunt zeggen: ‘Ja, Heer, ik geloof.’

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

Jezus, de Leidsman en Voleinder van ons geloof.
Jezus, onze Heer en Heiland, onze Redder.
Jezus, onze Leidsman, Die ons de weg heeft gewezen, ons in alles is voorgegaan, maar zonder te zondigen.
Jezus, de Voleinder, Hij heeft alles voor ons volbracht en zal op een dag ook alles voltooien.

‘In contact met Jezus,

wordt ook het zwakste geloof

sterk en moedig gemaakt!

Jezus is de Auteur en Voleinder van ons geloof.

Een zwak geloof in de Almachtige Christus

zal uitgroeien tot het grote geloof dat bergen kan verzetten.

Reken met groot vertrouwen

op het verlangen van Christus

om uw geloof te versterken.’

Andrew Murray

Doch toen hij Jezus in het gelaat keek …
Opzien …
Verwachtend opzien.
Verlangend verwachtend opzien om te ontvangen!
Zo kunnen we, samen met Hem, een overwinnend leven leven.

Ik richt mijn ogen naar boven,
naar Hem, Die mij in alles is voorgegaan.
Ik richt mijn ogen op Jezus,
Die zoveel, ja alles, voor mij heeft doorstaan.

Ik richt mijn ogen naar boven,
naar Hem Die vol ontferming is bewogen.
Ik richt mijn ogen op Jezus,
Wiens hart vol liefde is en mededogen.

Ik richt mijn ogen naar boven, op Jezus.
Neem mijn kleine beetje geloof, o Heer,
kom mij toch in Uw grote liefde tegemoet,
en vermeerder het tot Uw glorie en eer.

Gods zegen voor de komende week.
Laten we waar nodig is onze ogen omhoog richten en zien op Hem, Die ons in alles is voorgegaan en wil geven wat we nosdig hebben.

Een liefdevolle groet,

💕Rita