Belangrijke lessen om te onthouden en te leren!
Inmiddels is het zaterdagmorgen; het was namelijk vrijdag toen ik het blogje van gister schreef.
En eigenlijk dacht ik dat het stukje klaar was op eventueel een gedichtje na.
Echter na wat ik vanmorgen las met ‘mijn Bijbelleesrooster’, ervaar ik dat dit er toch nog ‘bij’ moet, maar omdat het bij elkaar echt te lang wordt, komt dit stukje vandaag apart.
Even voor alle duidelijkheid (voor het geval iemand ook dit Bijbelleesrooster volgt) ik ben iets verder met lezen dat wat er precies op het rooster staat, - dit geeft mij wat speling voor de dagen dat ik door afspraken of onvoorziene dingen geen tijd heb, vandaar dat ik vandaag iets anders las dan staat aangegeven voor vandaag.
Jezelf verliezen in de emoties van het moment …
En zo begon ik vandaag met Numeri 14.
Degenen die ook meelezen op mijn Blog ‘Into Your Hands’, weten dat ik dit jaar het Rooster lees vanuit ‘Het nieuwe Leven’, en ik lees daarbij ook alle aantekeningen onderin die daarbij gegeven zijn.
Zo kwam ik dan ook bij de aantekeningen bij Num. 14:1-4, een gedeelte waar het volk Israël alles bij elkaar klaagde nadat de twaalf verspieders waren teruggekomen uit het Beloofde Land, en tien van hen hadden aangegeven dat het onmogelijk zou zijn om dit land te veroveren, zo groot en sterk waren de mensen (en steden etc.) die daar woonden.
Jozua en Kaleb, die heel andere dingen vertelden, werden compleet overstemt door de negatieve reacties van de andere tien.
En dan staat er bij de aantekeningen het o.a. volgende:
‘Doordat zij het overzicht verloren, verloor het volk zich in de emotie van dat moment. Zij vergaten daarbij wat zij over Gods karakter wisten.’
Met het lezen van deze woorden gingen mijn gedachten direct terug naar dat moment waar mijn geloof zo onder vuur lag.
Ik bedenk mij nu dat de omstandigheden inderdaad zo’n grote plaats in mijn leven hadden ingenomen, dat ik het overzicht had verloren, en niet meer kon accepteren dat Gods wegen en gedachten hoger zijn dan mijn wegen en gedachten.
De emoties hadden zo de overhand gekregen, dat ik mij daarin inderdaad had verloren, in plaats van dat ik nog kon zien en leven vanuit Wie Hij was.
O ja, heel diep van binnen wist ik het allemaal nog wel, maar alle emoties hadden de overhand gekregen.
Nu terugkijkend en denkend, besef ik dat ik ze de overhand laten nemen; ik had het al zover laten komen, dat dit een onvermijdelijk gevolg was.
Welk een grote les ligt er dan ook in deze woorden!
De les van elke dag waakzaam zijn, me niet mee laten slepen door wat ik voel of denk, zelfs niet een heel klein stukje, omdat als ik niet oppas me anders kan verliezen in de emoties van het moment!
Een moeilijke les om te leren, immers we worden vaak juist aangevallen als we zwak zijn, moe en kwetsbaar.
Opnieuw ligt hier het bewijs van de noodzaak van het dagelijks omgang hebben met Hem!
Gevolgen van ongeloof en weglopen …
Vervolgens lees ik op de volgende bladzijde, de aantekening bij Num. 14:34 - ‘Door niet op God te vertrouwen, ontstaan vaak grotere problemen dan er oorspronkelijk waren. Als we van God weglopen, komen we onvermijdelijk in de problemen.’
De problemen – gevolgen, voor het volk Israël waren gigantisch groot, iedereen vanaf twintig jaar mocht het Beloofde Land niet meer in, op de paar mensen na die de Heere God wel hadden vertrouwd.
Hoewel onze eeuwigheid misschien niet à la minuut in gevaar komt, toch zijn er zeker consequenties als wij de Heer niet vertrouwen.
Er ontstaat een steeds grotere verwijdering tussen Hem en ons, waardoor we Zijn kracht en steun steeds minder zullen ervaren; en hoe langer dit ongeloof – want dat is het uiteindelijk, duurt, hoe groter de kloof tussen Hem en ons wordt.
Het zal onze relatie met Hem negatief beïnvloeden.
Het zal ons weghalen van tijd met Hem.
Zijn Woord zal steeds minder voor ons gaan betekenen en we zullen er steeds minder ons houvast in vinden.
Het zal ook ons gebedsleven aantasten, waardoor we uiteindelijk misschien wel helemaal niet meer (kunnen) bidden.
En als we van Hem weglopen, lopen we zelfs de kans om ook onze eeuwige toekomst met Hem te verspelen, en dan hebben we pas echt een groot probleem!
Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging,
of honger, of naaktheid, of gevaar, of zwaard?
Want omwille van U worden wij de hele dag gedood,
wij worden beschouwd als slachtschapen.
door Hem Die ons heeft liefgehad.
noch engelen, noch overheden, noch krachten,
noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte,
noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden
van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.'
Als geen ander weet ik hoe moeilijk het soms is om te blijven geloven, te blijven vertrouwen.
Hoe kostbaar is dan Zijn belofte dat niets of niemand ons uit Zijn hand kan roven!
Dat niets ons kan scheiden van Zijn Liefde!
Behalve …
Ja, behalve wijzelf, alleen wijzelf kunnen ervoor kiezen om Hem volledig de rug toe te keren, en niets meer met Hem te maken willen hebben.
Maar aan Hem zal het niet liggen, zo groot is Zijn liefde en genade, zo’n waarheid is Zijn woord, zo onveranderlijk is Hij!
Een bijzonder Gebed …
Als laatste las ik Psalm 90.
Wat een prachtige afsluiting voor vandaag met alles wat ik al heb gelezen, maar ook van alles waar ik de laatste dagen mee bezig mocht zijn.
De Psalm toont ons de eeuwige grootheid en almacht van God, en de nietigheid en kwetsbaarheid van de mens.
En uit de laatste woorden van Mozes blijkt hoe belangrijk Zijn liefde, goedheid, en bewogenheid zijn, en hoezeer wij het nodig hebben in ons leven.
Maar voor vandaag, met de woorden van gister en vandaag in gedachten, is vers 12 wat we moeten leren.
‘O God, leer ons zo te leven dat wij ons uiteindelijk de wijsheid eigen maken.’
In dit geval spreekt mij de NBG-vertaling mij het meeste aan, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik deze tekst in die vertaling ooit als eerste uit mijn hoofd geleerd heb.
‘Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen.’
Onze tijd hier op aarde mag soms heel lang lijken, vooral als het leven moeilijk en zwaar is, maar in wezen hebben we slechts beperkt de tijd op deze aarde.
Daarom is het belangrijk hoe wij onze dagen hier op aarde leven, hoe we de tijd die we hebben gekregen, besteden.
Op mijn Blog ‘Into Your Hands’ heb ik een verhaal staan dat heet ‘Tactiek van de boze’, en komt er in het kort op neer, dat hij erop uit is om maar te zorgen dat we het zo druk hebben, dat onze tijd met de Heer er (vaak als eerste) bij inschiet en dat menig mens zijn benen voorbijloopt.
Gezien het aantal burn-outs lijkt het hem ook bijzonder goed te lukken.
Toch zijn we allemaal uiteindelijk zelf verantwoordelijk wat we met onze tijd doen, en hoe we die besteden.
Wat heeft onze prioriteit?
Wat zegt Hij ons eigenlijk in Zijn Woord?
Misschien is vandaag wel een goed moment om tijd te nemen en onze agenda eens te bestuderen.
Misschien is vandaag wel een goed moment om hem eens naast Gods Woord te leggen.
Neem de tijd …
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en sta eens even stil
bij het feit dat je leven kwetsbaar is,
en voorbij voor je het weet.
Neem de tijd en bedenk daarbij wat
nu eigenlijk het meest belangrijk is.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en spiegel je leven eens
aan Zijn Woord en aan Zijn wil;
aan wat hem vreugde schenkt.
Neem de tijd, om zo dagelijks bij Hem
te zijn, zodat Hij je kan onderwijzen en leren.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, sta open voor wat Hij
je zegt in Zijn Woord, neem het ter harte
en wees Hem in alles gehoorzaam.
Neem de tijd, sta open voor Zijn leiding, en
je zult een wijs en moedig hart verkrijgen.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …
>> 'In de stilte' - Opwekking 854
Blessings & Shalom
Rita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten