Week 50 - Wat voor christen ben ik, wil ik zijn?

De Volheid van Christus

Deze week was er een indringend hoofdstukje over de Volheid van Christus, over de vele schatten die er in Christus te vinden zijn.
Murray legt iets neer dat mij raakt en stilzet, doet nadenken en reflecteren, en ik denk dat het zo belangrijk is, dat ik vandaag een aantal dingen daarvan, als ook de vragen die erbij in mij opkomen, hier ter overdenking deel.
In de eerste plaats voor mezelf en ten tweede voor eenieder die leest om ook eens te overdenken. 

‘En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Eniggeborene van de Vader, vol van genade en waarheid.
…
En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, en wel genade op genade.’
Johannes 1:14,16

‘Want het heeft de Vader behaagd dat in Hem heel de volheid wonen zou, en dat Hij door Hem alle dingen met Zichzelf verzoenen zou, door vrede te maken door het bloed van Zijn kruis, ja door Hem, zowel de dingen die op de aarde zijn als de dingen die in de hemelen zijn.’
Kolossenzen 1:19,20

‘Want in Hem woont heel de volheid van de Godheid lichamelijk.’
Kolossenzen 2:9

Snel tevreden of …?
Murray wijst erop dat sommige christenen Christus ontvangen en tevreden zijn met de vergeving van hun zonden en de hemelse hoop die hen wacht, en dat ze maar weinig afweten van de Volheid, van alle schatten, die er in Christus zijn.
Hij spreekt ook over christenen die niet zomaar tevreden en zijn maar alles opofferen om te kunnen zeggen: ‘Uit Zijn Volheid hebben wij ontvangen zelfs genade op genade.’
En hij neemt me mee naar Paulus, die zegt dat hij alles schade acht omdat de kennis van Christus, zijn Here, dat alles te boven gaat. (Fil. 3:7-11) 

‘Zoals de koopman die goede parels zocht en die,
toen hij de parel van grote waarde gevonden had,
alles verkocht wat hij had om deze te kopen,
zó doet de christen die iets vatten kan van de Volheid van Christus,
die volheid van liefde en vreugde, Zijn heiligheid en gehoorzaamheid,
Zijn volkomen toewijding aan de Vader en aan de mensheid
– die christen geeft alles op,
opdat hij met deze Christus kan worden verenigd.’

Hoe snel ben ik tevreden?
Neem ik genoegen met alleen vergeving van mijn zonden en het vooruitzicht straks bij Hem te zijn, of verlang ik naar meer van Hem, verlang ik naar alle schatten die Hij wil geven?
En: wat heb ik daarvoor over?
In wezen betekent die vraag dus: Hoeveel betekent Jezus voor mij; welke plaats heeft Hij in mij leven; hoeveel houd ik van Hem; hoeveel heb ik over om Hem in heel Zijn volheid te kennen?

‘Maar wat voor mij (Paulus) winst was, dat heb ik om Christus' wil als schade beschouwd. Ja, beslist, ik beschouw ook alles als schade vanwege de voortreffelijkheid van de kennis van Christus Jezus, mijn Heere, om Wie ik dat alles als schade ervaren heb. En ik beschouw het als vuiligheid, opdat ik Christus mag winnen, en in Hem gevonden word, niet met mijn rechtvaardigheid, die uit de wet is, maar die door het geloof in Christus is, namelijk de rechtvaardigheid uit God door middel van het geloof; opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot de opstanding van de doden.’
Filippenzen 3-11

Nog even lekker in bed blijven liggen, of eruit komen om tijd door te brengen met Hem?
Een film, computerspel, sporten …, of Bijbelstudie?
Een overvolle agenda en maar overwerken, waardoor je te moe bent voor de zondagsdienst, of balans, zodat je geen samenkomsten hoeft te verzuimen omdat je te moe bent?

Meegaan met de meerderheid, of vasthouden aan wat Hij zegt in Zijn woord?
Compromissen sluiten of vasthouden aan Hem, aan de Waarheid?
Zwichten of standhouden?
Hoe snel ben ik tevreden?

Neem ik genoegen met hapklare brokken, of ben ik bereid te kauwen en te proeven?
Wil ik alleen maar een korte bemoedigende boodschap horen (waar op zich niets mis mee is hoor, op zijn tijd), of mag het een boodschap zijn die mij stilzet om verder over na te denken, om in Zijn Woord op zoek te gaan naar wat dat zegt, wat er nog meer in staat?

Wat voor christen ben ik of wil ik zijn?
Dat is de vraag die in mij opkwam met het lezen van dit hoofdstukje.
Laten we daar, eenieder van ons persoonlijk, eens over nadenken.
Niet te snel een antwoord geven, maar eerst eens de diepte, de impact overdenken van ‘het alles schade achten, als vuilnis te beschouwen, om Hem maar te kennen’. 

Ben ik als de koopman die alles verkocht om die ene parel maar te kunnen bezitten?
Heb ik zo’n honger naar het kennen van Jezus, naar wat Hij wil geven, dat ik mijn sportavond, filmavond, mooie boek, visites, allerlei goede werken of wat dan ook, af en toe eens voorbij laat gaan om mij te verdiepen in Gods Woord en te bidden zodat ik Hem meer en beter leer kennen?
Nee, ik bedoel zeker niet dat we nu alles aan de kant moeten schuiven en alleen met de Bijbel bezig moeten zijn en bidden op elk moment dat we niet hoeven te werken (tenzij God dat persoonlijk van ons vraagt), maar wel dat het goed is om ons leven, hoe we onze tijd besteden, eens onder de loep te nemen.
‘Leer ons zó onze dagen tellen, dat we een wijs hart bekomen.’ (Psalm 90:12)
Ben ik een christen die snel tevreden is, die genoegen neemt met vergeving en straks bij Hem zijn, of ben een christen die met vallen en opstaan meer van Hem zoekt om Hem beter te leren kennen?

Wat voor christen ben ik,
wat voor christen wil ik zijn?
Neem ik genoegen met vergeving,
met de Hoop die mij wacht?
Of verlang ik naar meer van Hem,
Die vol is van Waarheid en Genade?

Hoe snel ben ik tevreden;
vind ik het allemaal wel goed?
Hoeft het niet zo diep te gaan;
vind ik het wel best zoals het is?
Of wil ik de Volheid kennen van
de te ontvangen Genade op Genade?

Wat voor christen ben ik?
Hoe snel ben ik tevreden?
Wat mag het kosten,
wat heb ik ervoor over?
Of acht ik alles dat dit
in de weg staat als schade?

Het is dit keer een blog vol vragen, vragen die bij mij opkomen, vragen die ik mezelf stel (de).
Vragen, die ik tot mijn grote schaamte soms moet beantwoorden met dat ik inderdaad soms gewoon genoegen neem met, moe als ik ben, of verdrietig, of gewoon geen zin heb, of …
De wil is er wel, het verlangen ook, maar soms …
Daarom schrijf ik ook heel bewust ‘met vallen en opstaan’, want de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.
Toch laat in dit alles mij de gedachte niet los, dat hoe meer ik Hem leer kennen, hoe groter mijn verlangen wordt (zal worden) om Hem nog beter te leren kennen. 

Opnieuw kom nu ook het verhaal ‘De tactiek van de boze’* in mijn gedachten.
Kijkend naar de tijd waarin we leven, wat er op ons afkomt, wat er van ons wordt gevraagd en verlangt; welke dingen er allemaal nu zijn die ons afleiden en ons bij Hem vandaan halen, denk ik dat de boze ruim één-nul op ons voor staat.
Druk, druk, druk …
Het lijkt erop dat we meer Martha’s zijn tegenwoordig dan Maria’s, terwijl de Here Jezus van Maria zegt dat zij het beste deel heeft gekozen.

En het brengt mij tenslotte bij enkele woorden van Murray:

“Laat de Heilige Geest de woorden van onze tekst:
‘En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond
en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien,
een heerlijkheid als van de Eniggeborene van de Vader,
vol van genade en waarheid.
…
En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen,
 en wel genade op genade.’
in al hun volheid
diep in uw hart graveren.”

- 0 – 0 – 0 –

‘Sta de Heilige Geest toe
deze woorden levend in u te maken.’

Heer, ik wil U kennen!
Ik wil niet snel (meer) tevreden zijn
en minder ontvangen.
Genade op Genade in al haar
volheid proeven en smaken
is mijn diepste verlangen.

‘Om deze reden buig ik mijn knieën voor de Vader van onze Heere Jezus Christus,

naar Wie elk geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt,

opdat Hij u geeft, naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid,

met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de innerlijke mens,

opdat Christus door het geloof in uw harten woont

en u in de liefde geworteld en gefundeerd bent,

opdat u ten volle zou kunnen begrijpen,

met alle heiligen,

wat de breedte en lengte en diepte en hoogte is,

en u de liefde van Christus zou kennen,

die de kennis te boven gaat,

opdat u vervuld zou worden tot heel de volheid van God.

Hem nu Die bij machte is te doen ver boven alles wat wij bidden of denken,

overeenkomstig de kracht die in ons werkzaam is,

Hem zij de heerlijkheid in de gemeente,

door Christus Jezus,

in alle geslachten,

tot in alle eeuwigheid.

Amen.’

Efeze 3:14-21

Gods rijke zegen voor de komende week.
Dat de Heilige Geest de woorden in ons hart mag graveren, ja, ze levend maken in ons.

Een liefdevolle groet,
Rita


Ps.
Een prachtige overdenking om hierbij te lezen, is de overdenking van Charles Haddon Spurgeon over de Volheid van Christus, waarin hij uitleg geeft over waaruit die volheid bestaat.
👉 Spurgeon – De Volheid van Christus  

*👉 De tactiek van de boze 
 

Week 49 - Een boom is zo sterk als zijn wortels zijn ...

‘Zoals de wortels van een boom
ononderbroken het leven uit de aarde putten,
zo put de christen zijn leven en kracht
ogenblik na ogenblik
uit zijn blijven in Christus.

…

Christus wonend in mij,
mijn leven geworteld in Hem.’

Andrew Murray

Ik hou van bomen.
Ik ben vooral heel veel van bomen gaan houden door wat erin de Bijbel is geschreven met oog op bomen.
Het meest bekend is waarschijnlijk wel Psalm 1, maar daar onlosmakend aan verbonden is Jeremia 17:7,8.
En wat te denken van Psalm 92:13-16.
Het is door deze Bijbelteksten dat een citaat als hierboven mij zo enorm aanspreekt, en iedere keer opnieuw stilzet om over na te denken.
Het brengt mij terug bij de dingen die ik er al over mocht schrijven, en gretig lees ik ze terug.

Het verhaal van de Palmboom* brengt mij ertoe om even op Googlen op de vraag ‘welke boom de langste wortels heeft’, maar mijn oog wordt getrokken naar de titel van wat een blog blijkt te zijn: ‘De verborgen kracht van bomen’.
Het is een gewoon blog over de wortels van bomen (het is immers een website waar je bomen kunt kopen/bestellen en de natuur helpen), maar als je hem leest vanuit Bijbels denken …, wauw …, wat een indringende lessen en boodschap ligt er dan in verborgen!
Ik moedig je dan ook zeker aan om dit blog op zo’n manier eens te lezen.
🌴 >> De verborgen Kracht van Bomen 🌲

Als ik echter nog even de titel binnen laat komen, komt de volgende gedachte binnen:
'Een boom is zo sterk als zijn wortels zijn ...'
Geen idee waar dit vandaan komt, waar ik het ooit heb gelezen of gehoord, maar de gedachte is daar en staat als een huis.
Een boom is zo sterk als zijn wortels zijn …
Wij zijn zo sterk als onze wortels in Christus zijn …

Hoe diep gaan onze wortels?
Zijn ze oppervlakkig over de grond verspreid, of raken ze steeds dieper verankerd in Jezus?

Christus wonend in mij, mijn leven geworteld in Hem.
Maar ben ik me dagelijks, ja, de hele dag door, bewust van het feit dat Christus in mij woont?
Ben ik zo één met Hem dat Zijn wil de mijne is?
En, hoe diep is mijn leven werkelijk geworteld in Hem?

Blijf ik staande in de stormen die God geeft en toelaat in mijn leven?
Put ik werkelijk ogenblik na ogenblik leven en kracht uit het blijven in Christus?

De verborgen kracht van bomen is te vinden in zijn wortels, hardwerkende wortels, zoals zo mooi als kopje in het blog staat.
Maar hoe sterk zijn onze wortels?

'Welzalig de man
...
die zijn vreugde vindt in de wet van de HEERE
en Zijn wet dag en nacht overdenkt.
Want hij zal zijn als een boom, geplant aan waterbeken,
die zijn vrucht geeft op zijn tijd,
waarvan het blad niet afvalt;
al wat hij doet, zal goed gelukken.'
Psalm 1:1a,2,3

'Gezegend is de man die op de HEERE vertrouwt,
wiens vertrouwen de HEERE is.
Hij zal zijn als een boom, die bij water geplant is,
en die zijn wortels laat uitlopen bij een waterloop.
Hij merkt het niet als er hitte komt,
zijn blad blijft groen.
Een jaar van droogte deert hem niet,
en hij houdt niet op vrucht te dragen.'
Jeremia 17:7,8

'De rechtvaardige zal groeien als een palmboom,
hij zal opgroeien als een ceder op de Libanon.
In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen,
zij zullen fris en groen zijn,
om te verkondigen dat de HEERE waarachtig is;
Hij is mijn rots en in Hem is geen onrecht.'
Psalm 92:13-16

Ik bid dat de Heere ons sterke wortels geeft, die stevig verankerd zijn in de grote Overwinnaar.
Mag Hij je daarmee zegenen!

Een liefdevolle groet,
Rita

Nog enkele links naar blogjes die hiermee verbonden zijn:

👉 Week 28 – Wortelen …

👉 Week 17 – Geworteld en gegrond! 

👉 Het verhaal van de Palmboom

👉 Groeien als een palmboom, opschieten als de ceder

Week 48 - Niet meer ik, maar Christus ...

'Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.
En voor zover ik nu nog in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad, en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
Galaten 2:20


Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en sta eens stil
bij dit diepe geheim van
het ware christelijke leven.
Neem de tijd om na te denken
over de diepte van wat er staat.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om de betekenis
van ‘Christus leeft in mij’
binnen te laten komen.
Neem de tijd … ‘met Christus ben je gekruisigd,
niet meer jij, maar Hij leeft in jou.’

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd; want Christus is immers Het Leven
waardoor je leeft, en Hij verlangt ernaar
te wonen en werken in jou.
Neem de tijd, tot Christus openbaar wordt
in het sterven aan jezelf en de wereld.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en sta de Heilige Geest toe
om de woorden levend te maken
in je hart en leven.
Neem de tijd, zodat Christus in jou
wordt geopenbaard en verheerlijkt.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je nimmer vergeet,
dat Hij Zijn leven voor jou heeft gegeven.
Neem de tijd, zodat je iedere dag leeft vanuit geloof
in Hem Die zoveel van je hield en houdt.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

‘Sta de Heilige Geest toe deze woorden levend te maken in uw hart.

Het is het werk van de Heilige Geest om Christus in u te openbaren,

Hem in u te verheerlijke met de hemelse heerlijkheid welke alles vervult.

Stel u niet voor dat Christus’ leven in ons openbaar kan worden tenzij

wij aan de wereld en aan onszelf sterven.

U bent met Christus gekruisigd

en moet het gekruisigde leven ervaren.

De rest komt dan ook:

‘Niet ik leef, maar Christus leeft in mij.’

Zoals de Vader in Hem woonde en werkte,

zó woont en werkt Hij in ons.

Hij is waarlijk het leven in ons waardoor wij leven.’

Andrew Murray

Liefde is de sleutel in 'niet meer ik,  maar Christus leeft in mij'. 

Week 47 - Voortgaan tot Volmaaktheid ...

Soms staat er zoveel in de hoofdstukjes van het Dagboek, en ervaar ik het zó als persoonlijk, dat er van schrijven erover even nauwelijks iets komt.
Als ik het dan ook nog vrij druk heb, en ook even niet echt lekker in mijn vel zit, komt er van bloggen niets terecht.
Maar als ik vrijdagmorgen door het Dagboek een bepaald Bijbelgedeelte lees en mijn oog op de verzen daarnaast valt …

Voor je verder lees, nog even een kleine waarschuwing; het is echt een heel lang blog geworden, maar ik hoop dat je je daardoor niet laat weerhouden.
Het is in de eerste plaats een schrijven voor mijzelf om in de wirwar van alles wat vooral in mijn Stille Tijd voorbijkwam op een rijtje te zetten.
Ik nodig je echter van harte uit om mee te lezen en eventueel te delen wat jij denkt.
🙏 Dat Hij mag zegenen en tot zegen doen zijn.

~ ~ * ~ ~

Dagboek – Niet alleen tevreden zijn met …
‘Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en doorgaan tot de volmaaktheid, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, …’
Hebreeën 6:1

‘Ga voort tot de Volmaaktheid’ staat er boven het hoofdstukje voor die dag.
Maar doordat mijn oog op de verzen ernaast viel (in mijn Bijbel althans😊), werd ik – hoewel het onderwerp blijft staan, naar een heel ander facet ervan geleid.
Waar Murray de nadruk legt op dat we als christen niet alleen tevreden moeten zijn met bekering, geloof en redding, maar dat we ons ook moeten uitstrekken naar groei tot volwassenheid (Hebr. 5:11-14), naar volmaaktheid (Hebr. 6:1), word ik door de verzen die ernaast staan -waar mijn oog dus op viel, bepaald bij pijn en lijden waarmee dit gepaard gaat.
En terwijl ik deze woorden schrijf, lijkt het alsof alles wat ik de afgelopen tijd gelezen heb, over nagedacht, ja, mee geworsteld heb, op z’n plek te vallen; lijkt het of er orde komt in de wirwar van gedachten die er was ontstaan en die ik op de één of andere manier maar niet geordend kreeg.

Door pijn en lijden heen
voortgaan, doorgaan tot Volmaaktheid …

Hebreeën 5:7-9
‘In de dagen dat Hij op aarde was, heeft Hij met luid geroep en onder tranen gebeden en smeekbeden geofferd aan Hem Die Hem uit de dood kon verlossen. En Hij is uit de angst verhoord. Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden. En toen Hij volmaakt was geworden, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwige zaligheid geworden.’

Als ik de hier bovenstaande verzen lees, kan ik geen andere conclusie trekken dan dat Volmaaktheid alleen bereikt kan worden door pijn en lijden heen.
Pijn en lijden dat voortkomt uit, en door, het leren van gehoorzaamheid.
Pijn en lijden dat voortkomt uit de strijd tussen mijn wil en Zijn wil; tussen mijn vlees en de Geest.
Pijn en lijden door angst voor wat … - andere mensen gaan doen of zeggen, wat de gevolgen wel niet kunnen of zullen zijn, de vervolging die het met zich mee kan brengen of brengt, de gevolgen die onze keuzes kunnen hebben …?
Pijn en lijden door aanvallen, verzoekingen van de boze.
Pijn en lijden door Gods beproevingen.
…

‘In de dagen dat Hij op aarde was, heeft Hij met luid geroep en onder tranen gebeden en smeekbeden geofferd aan Hem Die Hem uit de dood kon verlossen. En Hij is uit de angst verhoord. Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.
En toen Hij volmaakt was geworden, …'

Met luid geroep …
Onder tranen gebeden …
Smeekbeden geofferd aan Die kon verlossen …
Uit de angst verhoord …
Gehoorzaamheid geleerd ...
Uit wat Hij heeft geleden …
En toen Hij volmaakt was geworden …

Het brengt mij bij een paar dingen die de afgelopen tijd in het Dagboek voorbijkwamen.
Dingen die pijn en lijden betekenen, simpelweg omdat ze samen hand in hand gaan, tenminste als we Hem echt willen volgen en leven naar Zijn wil.
Enkele vragen, gedachten, citaten van Murray en Bijbelteksten die bij mij boven komen.

* Met Christus gekruisigd, niet ik, maar Christus leeft in mij.
Ken ik de diepe betekenis van deze woorden; ‘zijn ze levend in mij’?
Steeds mijn eigen wil afleggen, en gehoorzaam doen wat Hij zegt; niet mijn wil, maar Uw wil.
Iedere dag opnieuw bereid zijn om te sterven aan de wereld en mijzelf.

‘Ik leef niet langer. Mijn leven is overgegeven aan de dood op het kruis van Christus. Door het geloof zie ik mijn leven tenietgedaan onder de doodstraf. Het is nog steeds van mij. in mijn vlees waar geen goed in woont, maar ik ben vrij in Christus, zodat ik, zolang ik in Christus blijf, niet de zonde dien.’
Andrew Murray

Woont en werkt Hij zo in mij, heeft Hij het zo in alles in mijn leven voor het zeggen, dat Hij in en door mijn leven heen wordt geopenbaard en verheerlijkt?
In hoeverre heb ik mijn eigen leven meer lief dan Hem, Die mij zo liefhad en Zijn leven voor mij heeft gegeven?
Wie heeft het werkelijk in mijn leven voor het zeggen, Hij of toch ikzelf?

Galaten 2:20.

‘Met Christus ben ik gekruisigd,

dat is, niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij.

En voor zover ik nu nog in het vlees leef,

leef ik door het geloof in de Zoon van God,

Die mij heeft liefgehad,

en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’

1 Petrus 4:1,2

‘Welnu, omdat Christus voor ons in het vlees geleden heeft,

moet ook u zich wapenen met dezelfde gedachte:

wie in het vlees geleden heeft,

is opgehouden met het dienen van de zonde,

om nu, in de tijd die ons nog overblijft in het vlees,

niet meer naar de begeerten van mensen,

maar naar de wil van God te leven.’

* Vleselijk christen of geestelijk christen?
Wat ben ik ten diepste?
Wat wil ik zijn?
Wat mag het mij kosten?

Wie of wat gehoorzaam ik?
Wat ik voel of denk, of wat Gods Woord mij zegt?
Wie of wat wil ik plezieren?
Wat ik fijn vind, wat mij vreugde geeft, of waardoor een ander mij liever of leuker vindt, of ben ik
gericht op wat de Heer vreugde geeft, wat Hem blij maakt, wat is naar Zijn wil?
Leef ik voor mijzelf, of leef ik tot Zijn eer, om Hem te behagen?

Ben ik als een pasgeboren baby nog aan de melk, of in staat om vast voedsel te verteren?
Ben ik tevreden met bekering, geloof en redding, neem ik daar genoegen mee, of verlang ik naar volmaaktheid, naar de overvloed (geestelijk) die Hij wil geven, ongeacht wat het mij kost of gaat kosten?

1 Korinthe 3:1-3

‘En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot mensen die geestelijk zijn,

maar als tot mensen die nog vleselijk zijn,

als tot jonge kinderen in Christus.

Ik heb u met melk gevoed en niet met vast voedsel,

want u kon dat nog niet verdragen;

ja, u kunt dat ook nu nog niet,

want u bent nog vleselijk.

Als er immers onder u afgunst is en ruzie en tweedracht,

bent u dan niet vleselijk en wandelt u dan niet naar de mens?’

Ik kan niet anders dan terugkeren naar het leven van de Here Jezus.
‘Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.’
De verzoeking in de woestijn.
Honger en dorst na zo’n lange tijd vasten, en op Zijn kwetsbaarste moment door de duivel worden verzocht.
De Hof van Gethsemané.
Mag deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan?
Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede!
Tot drie keer toe bad Hij deze woorden, terwijl Zijn discipelen sliepen in plaats van met Hem te waken.
Bedroefd, zielenstrijd, bloeddruppels in plaats van zweet door immense angst …
Het verraad van Judas.
‘Die ik kus, Die is het.’
De verloochening van Petrus.
Tot drie keer toe: ik ken Hem niet!
Voorgeleid en onschuldig veroordeeld.
Leugens en bedrog, gelasterd.
Bespot, geslagen, bespuugd, gegeseld.
Een doornenkroon.
Het kruis.
Duisternis, verlaten: de zonde van de wereld dragend.
Het is Volbracht!

Gods wil zoeken, Hem gehoorzaam zijn, doen wat Hij vraagt; zelfverloochening, sterven aan onszelf; niet onze wil maar Uw wil geschiede …
De tegenslagen in het leven, ziekte, moeilijkheden, pijn en verdriet, zorgen die ons zo kunnen belagen, ons eigen IK dat zo tegenvalt, zo allesbehalve perfect is, juist vaak dat doet, wat we ten diepste niet willen …
Mensen die teleurstellen, ons pijn en verdriet doen, ons belachelijk maken, over onze rug heen er zelf beter van willen worden …
Mensen in onze kerk/gemeente, ook voorgangers, waarvan je juist anders verwacht maar …

Geloven betekent strijd!
Hem volgen betekent pijn en lijden.

Johannes 15:20a

‘Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb:

Een dienaar is niet meer dan zijn heer.

Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen; …’

Mattheüs 24:9

‘Dan zullen zij u overleveren aan verdrukking en u doden,

en u zult door alle volken gehaat worden omwille van Mijn Naam.’

1 Petrus 1:6,7

‘Daarin verheugt u zich, ook al wordt u nu voor een korte tijd

– als het nodig is – bedroefd door allerlei verzoekingen,

opdat de beproeving van uw geloof – die van groter waarde is dan die van goud,

dat vergaat en door het vuur beproefd wordt

– mag blijken te zijn tot lof en eer en heerlijkheid,

bij de openbaring van Jezus Christus.’

Romeinen 5:3-5

‘En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen,

omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt,

en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop.

En de hoop beschaamt niet,

omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest,

Die ons gegeven is.’

Wees heilig, want Ik ben heilig …
Ik weet, het is geen populair onderwerp en zeker niet in deze tijd, waarin alles draait om gemak, en snel-snel; waar men het liefst hoort dat men kostbaar en geliefd is en geloof voorspoed brengt.
Een snelle, behapbare preek die ons bemoedigd en een goed gevoel geeft, en geen diepgaande boodschap die leidt tot zelfonderzoek en misschien wel consequenties heeft in de keuzes die we moeten maken en in de dingen die we hebben te doen.
Die betekent dat Jezus volgen iets kost, pijn en lijden inhoudt, strijd, moeite, verdriet; dat we hierdoor heen moeten om de eeuwige heerlijkheid bij Hem in te gaan.
‘In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen.’
Johannes 16:33b

Het is onmogelijk ergens goed in te worden zonder dat het ons iets kost!
Denk maar aan de wedloop* waar Paulus over spreekt; denk aan topsporters wat ze er allemaal voor over moeten hebben om de top te bereiken.
Hoeveel te meer zouden we ons dan niet in moeten zetten als de Goddelijke oproep klinkt tot doorgaan tot volmaaktheid als kind van Hem?

Efeze 4:20-24

‘Maar u hebt Christus zo niet leren kennen,

als u Hem tenminste gehoord hebt en door Hem bent onderwezen,

zoals de waarheid in Jezus is, namelijk dat u,

wat betreft de vroegere levenswandel, de oude mens aflegt,

die te gronde gaat door de misleidende begeerten,

en dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken,

en u bekleedt met de nieuwe mens,

die overeenkomstig het beeld van God geschapen is,

in ware rechtvaardigheid en heiligheid.’

Hebreeën 12:14

‘Jaag de vrede na met allen,

en de heiliging, zonder welke niemand de Heere zal zien.’

1 Petrus 1:15,16

‘Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is,

word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel,

want er staat geschreven:

Wees heilig, want Ik ben heilig.’

Deze woorden brengen mij bij iets wat Murray schreef, namelijk dat velen wel in de Geest beginnen, maar uiteindelijk in eigen kracht verdergaan, en dus in eigen kracht proberen beter te worden; hij noemt het: 'een vleselijke poging om heilig te worden'.
‘Gaandeweg echter triomfeert het vlees, zodat hij geen kracht heeft om de werken van het vlees of de geest der wereld te weerstaan. Ze vallen voortdurend onder de macht van het vlees en worden, als gevolg hiervan, overwonnen door nijd en boosheid en liefdeloosheid.’
Hij wijst er vervolgens op hoe belangrijk het is om dagelijks gemeenschap met God te hebben, opdat Hij ons inzicht geeft in geestelijke waarheden en dat we Hem ernstig moeten bidden om openbaring van wat vleselijk en wat geestelijk is.

Galaten 3:3

‘Bent u zo dwaas?

U die met de Geest begonnen bent,

gaat u nu eindigen met het vlees?’

Voortgaan tot Volmaaktheid …
Wees heilig, want Ik ben heilig!

‘Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.’

‘Zoals de Vader Mij liefgehad heeft, heb ook Ik u liefgehad; blijf in Mijn liefde. Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.’ - Johannes 15:9,10

Maar de meeste van deze is de Liefde!
Liefde is de sleutel in dit alles.
De Liefde van de Here Jezus voor Zijn Vader was zo groot, en zo volmaakt, dat Hij de wil van Zijn Vader boven alles stelde, Zijn wil doen vanuit Liefde voor Hem, was wat Hem dreef in alles en daardoor ook in staat was om alles te volbrengen.
En hier gaat het denk ik vaak fout in ons leven.

Afgelopen zaterdag hebben mijn man en ik de film* ‘Een mysterie ontrafeld’ gekeken, en hoewel er heel veel dingen in waren die mij zeer raakten, was er één aspect dat dwars door iedere boodschap heen klonk en zó bij mij binnenkwam.
Nee, niets nieuws, iets dat ik allang weet en ook ervaren heb, en toch kwam het binnen als voor het eerst, namelijk: Hoe ontzettend veel God van ons houdt en dat dit doorklinkt en zichtbaar is (voor een ieder die het wil zien en daarnaar op zoek gaat) in Zijn Woord, en in diepe betekenissen van alles wat daarin staat.
Alles wat in de Bijbel staat heeft een diepere laag, een diepere betekenis dan zo op het eerste oog zichtbaar is en dit weten is één ding, maar dingen horen, overdenken, ontdekken …
(Echt dankbaar voor mensen die ons zo mee kunnen nemen naar de diepte en reikwijdte van Gods Woord)

Niet eerder kregen die paar woordjes ‘Maar de meeste van deze is de Liefde’ zo’n diepte; niet eerder kwamen ze zo binnen als de afgelopen dagen.
Weg valt dan al het moeten, de ge- en verboden; het ‘dit mag niet, dat mag niet - dit is verkeerd, dat is verkeerd, je moet zus, je moet zo’; de opgeheven vinger en de priemende ogen …
Een last valt af, vrijheid komt binnen.
Liefde heeft mij bevrijd, en het is liefde als antwoord daarop die zich uitstrekt naar heilig willen zijn als Hij, die voort doet gaan tot Volmaaktheid, ongeacht de kosten.
Liefde wil gehoorzaam zijn en ziet voorbij de pijn en het lijden op Hem Die ons in alles is voorgegaan, en nu in de hemel voor ons een plaats aan het bereiden is, opdat ook wij daar zullen zijn waar Hij is!
Of zoals het in deze film ook zo duidelijk en prachtig naar voren komt: de Liefde van de bruid voor de Bruidegom, waarvan ze weet dat Die komt, en zich daarom klaar maakt om Hem te kunnen ontmoeten en op haar mooist te zijn voor Hem.

Voortgaan tot de Volmaaktheid,
als een bruid die zich klaarmaakt
voor haar geliefde bruidegom.

Niets is teveel, al haar aandacht
is gericht op hoe ze hem op
haar mooist tegemoet kan treden.

Haar hart is vol verwachting,
haar gedachten zijn gericht
op de dag dat hij komt.

Ze neemt de heerlijkste geuren,
ze zoekt, en koopt de mooiste jurk.
Liefde voor hem is in alles de reden.

Voortgaan tot Volmaaktheid …

Zijn wij als de bruid, die vol verwachting uitziet,
zich reinigt en mooi maakt voor De Bruidegom?
Sparen wij kosten noch moeite om klaar te zijn
voor als Hij, onze Geliefde, komt?

Of duurt het inmiddels te lang, zijn we het wachten moe;
haken we af en zijn we met de wereld mee aan het gaan?
Zijn we dan de ‘vijf wijze en vijf dwaze maagden’ vergeten,
heeft Gods Woord min of meer afgedaan?

Hoe lang laten we ons nog zand in de ogen strooien;
Hij komt -zeker en gewis, máár als een dief in de nacht.
Zijn we dan klaar; zijn we die verwachtende bruid,
die op haar mooist, hunkerend op haar Geliefde wacht?

2 Timotheüs 3:1-4

‘En weet dit dat in de laatste dagen zware tijden zullen aanbreken.

Want de mensen zullen liefhebbers zijn van zichzelf,

geldzuchtig, grootsprekers, hoogmoedig, lasteraars,

hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar,

onheilig, zonder natuurlijke liefde,

onverzoenlijk, kwaadsprekers, onmatig,wreed, zonder liefde voor het goede,

verraders, roekeloos, verwaand,

meer liefhebbers van zingenot dan liefhebbers van God.’

2 Petrus 3:9,10

‘De Heere vertraagt de belofte niet

(zoals sommigen dat als traagheid beschouwen),

maar Hij heeft geduld met ons

en wil niet dat enigen verloren gaan,

maar dat allen tot bekering komen.

Maar de dag van de Heere zal komen als een dief in de nacht.

Dan zullen de hemelen met gedruis voorbijgaan

en de elementen brandend vergaan,

en de aarde en de werken daarop zullen verbranden.’

Openbaring 21:1-7

‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,

want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan.

En de zee was er niet meer.

En ik, Johannes, zag de heilige stad,

het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel,

gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is.

En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen:

Zie, de tent van God is bij de mensen

en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn,

en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.

En God zal alle tranen van hun ogen afwissen,

en de dood zal er niet meer zijn;

ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn.

Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.

En Hij zei tegen mij: Schrijf,

want deze woorden zijn waarachtig en betrouwbaar.

En Hij zei tegen mij: Het is geschied.

Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde.

Wie dorst heeft, zal Ik voor niets te drinken geven

uit de bron van het water des levens.

Wie overwint, zal alles beërven,

en Ik zal voor hem een God zijn

en hij zal voor Mij een zoon zijn.’

1 Petrus 4:13

‘Maar verblijd u

naar de mate waarin u gemeenschap hebt

aan het lijden van Christus,

opdat u zich ook

in de openbaring van Zijn heerlijkheid

mag verblijden en verheugen.’

Zegen en een Liefdevolle Groet,
Rita

* Met volharding lopen (Wedloop) - Hebr. 12:1-17

* Film: ‘Een mysterie ontrafeld’

Week 44 - Omdat ik er zo naar verlang ...

De afgelopen tijd schrijft Murray over de vele facetten van de Heilige Geest; voor mijn gevoel zo’n beetje alles waarbij de Heilige Geest maar bij betrokken is -of hoort te zijn, in ons leven.
Het is zo ontzettend veel – en hij is er op dit moment nog niet mee klaar, dat het mij aan tijd ontbreek om dat allemaal op een rijtje te zetten en over te schrijven; misschien komt dat later nog eens.
Dus ga ik deze keer even terug in het Dagboek naar een hoofdstukje dat was blijven liggen om over te schrijven, simpelweg omdat ik in die week een keuze moest maken uit verschillende hoofdstukjes.
En zo wil ik je vandaag meenemen naar iets wat in dit hoofdstukje staat en waarin, denk ik, een mooie les of aansporing ligt voor iedereen die schrijft of spreekt over het Woord van God, en zelfs geldt voor het zingen van sommige liederen.

‘Predik het, omdat u gelooft dat het het onderwijs van Gods Woord is

en omdat u dit van ganser harte begeert.’

Andrew Murray

Er zijn nog heel wat dingen waar ik niet over geschreven heb, en dan niet zozeer omdat ik niet zou willen, maar gewoon omdat mij daarbij het gevoel bekroop van dat ik daartoe het recht niet zou hebben.
Soms ook omdat ik er veel te weinig van af weet en gevoelens van onbekwaamheid mij belagen.
En soms omdat ik belaagd word door gedachten als ‘wie denk je wel dat je bent’, of ‘dat kun je zelf niet eens’, of ‘dat doe jezelf nog zo vaak niet, of verkeerd’.
Toch zijn er ook vele keren geweest dat ik het wel gedaan heb, dat ik mijn gedachten en/of gevoelens negeerde en toch schreef, gewoon omdat ik te midden van deze gedachten en gevoelens ervoer dat ik het moest doen.
Immers, ik leer zo veel tijdens en door mijn schrijven; het brengt mij zo dicht bij de Heer, bij Zijn Woord, en met regelmaat brengt de Heer -zo ervaar ik het echt, mij terug bij één van mijn schrijfsels, alsof Hij wil zeggen: ‘Weet je nog?’

Het is niet alleen met het schrijven zo, het was zo ook een keer met een lied dat we jaren geleden eens zongen in een dienst, en waar de spreker op een gegeven moment in zijn preek even naar teruggreep en aangaf dat hij daar moeite mee had om te zingen vanwege de grootheid van de woorden.
Het was het lied: ‘Jezus ik hou van U, meer dan de sterren van de hemel, meer dan het water van de zee …’, en het kwam over alsof we dit lied niet zouden kunnen zingen, omdat we iets zingen dat niet waar is, omdat we daartoe niet in staat zijn.
Ik weet nog goed dat mij het gevoel bekroop van ‘dat weet ik wel, maar ik verlang er zo naar en daarom zing ik het met heel mijn hart, en uit volle borst’.
Het feit dat ik het niet vergeten ben, laat zien dat zijn woorden mij raakten, en eigenlijk heeft het er een klein beetje voor gezorgd dat ik het een tijd niet onbevangen kon zingen.
Nog steeds komt deze herinnering boven als dit lied gezongen wordt.
(over de impact van woorden gesproken …)

En dan kom ik bij dit hoofdstukje van Murray uit.
De titel van dit hoofdstukje doet er niet toe, noch de tekst erbij, want het gaat vandaag over iets anders.
Laat ik je meenemen in een les uit dit hoofdstukje die ons vrij kan maken van alle gedachten en gevoelens waarmee de boze ons gevangen kan houden in het schrijven of spreken vanuit of over Gods Woord; ja, zelfs in het zingen van een lied als ‘Jezus. ik hou van U, meer dan de sterren aan de hemel, meer dan het water van de zee’. 

Het hoofdstukje begint met een voorbeeld over een voorganger die in een tijd van onrust, door de Boerenoorlog die woedde, een mede broeder-voorganger-leider vroeg om zijn best te doen om de gemoederen van de mensen om hem heen te kalmeren.
Het antwoord van deze beste man was, dat hij al moeite genoeg had met zichzelf, met zijn eigen onrustige gemoed, dus hoe zou hij dan anderen tot rust kunnen brengen?
Met andere woorden: hoe zou je anderen iets kunnen geven of vertellen, wat je zelf niet, of te weinig bezit?
Murray vertelt mij dat hier een oplossing voor is die hij heeft geleerd van John Wesley, die het op zijn beurt geleerd had van de Moravische Broeders.
(Ik ken geen van beide, alleen John Wesley van naam, maar er is online genoeg over hen te vinden)

Hoewel er door John Wesley toen hij begon met prediken velen tot bekering kwamen door zijn krachtige prediking, ervoer hij zelf dat het teveel een zaak van het verstand was, en dat hij nog niet de volle vreugde en liefde ervaarde die hij bij de Moraviër zag en hij vroeg aan deze broeder wat hij moest doen.
En deze man antwoordde: ‘Predik het omdat u gelooft dat Gods Woord het leert: u zult spoedig vinden wat u zoekt en dan zult u preken omdat u het bezit.’

Bezit ik alles wat ik schrijf, wat ik zeg, wat ik zing?
Nee, maar o, wat verlang ik daar wel naar!
Ik verlang naar meer en een groter geloof.
Ik verlang naar een onverdeeld hart dat Hem volkomen is toegewijd.
Ik verlang naar een hart dat zoveel van Hem houdt als de sterren aan de hemel en als het water van de zee.
Ik verlang naar …

Bezit ik alles wat ik schrijf, zeg, zing?
Nee, maar ik ‘begeer van ganser harte’.
Ik denk dat ik daardoor nog steeds met regelmaat van mijn eigen schrijfsels leer, omdat er heel veel is dat ik geschreven heb vanuit verlangen, vanuit begeren naar.
En ik denk ook dat door deze woorden, mij een soort van 'wapen' gegeven is om elke beschuldiging of aanklacht van de boze, die mij ervan wil houden om over bepaalde dingen te schrijven, spreken, of zingen, tegen te spreken.

Ik verlang.
Dus ik schrijf, zeg, zing …

Wat wil hij ons graag het zwijgen opleggen,
ons weerhouden te spreken of te zingen
van de grootheid, de liefde, de genade,
ja, van de trouw van onze God en Heer.

Wat wil hij ons graag onzeker maken,
ons aanklagen, schuldig doen voelen,
waardoor we ons laten weerhouden
om soms dat te doen wat is tot Zijn eer.

Wat laten we ons soms beroven van
het verlangen dat diep in ons leeft;
van wat we zo graag willen ontvangen,
van wat ons hart ten diepste zo begeert.

Hoeveel ruimte gaan we de boze nog geven
met zijn beschuldigingen of aanklachten,
simpelweg omdat we bepaalde dingen
nog niet in ons leven hebben geleerd?

Laten we toch blijven schrijven, spreken, of zingen
vanuit het oprechte verlangen om te ontvangen,
ja, om te bezitten alles wat Hij voor ons heeft.
Laten we ons toch blijven uitstrekken om te
ontvangen, vanuit dit vurige verlangen, tot Hij
het in ons leven volkomen voor het zeggen heeft.

‘want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.’
1 Sam. 16:7b

Opwekking 731 – Jezus ik houd van U 

Mag Zijn Geest in ons een groot en sterk verlangen geven naar meer, ja, naar alles van Hem; een verlangen dat ons doet schrijven of spreken of zingen, net zolang totdat we bezitten wat we schrijven, spreken of zingen.
Mag de Heere ons zo zegenen en vervullen met Zijn Heilige Geest.
In Jezus,  Naam.

Een liefdevolle groet,
Rita

Week 43 - Stromen van Levend water ...

'En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep:
Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken.
Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt:
Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.’
Johannes 7:37,38

‘maar wie gedronken heeft van het water,
dat Ik hem zal geven, zal geen dorst krijgen in eeuwigheid,
maar het water, dat Ik hem zal geven,
zal in hem worden tot een fontein van water,
dat springt ten eeuwigen leven.’
Johannes 4:14 (NBG)

~~ * ~~

‘Wil het water uit een reservoir de hele dag een huis kunnen binnenvloeien,
dan is één ding nodig: - de verbinding moet perfect zijn,
dan vloeit het water door de buis zonder moeilijkheden.
Zo moet de eenheid tussen u en Christus ononderbroken zijn;
uw geloof moet Christus aannemen en afhankelijk van Hem zijn
om het nieuwe leven te onderhouden.’

Andrew Murray

~~ * ~~

‘Leer mij, HEERE, Uw weg,
ik zal in Uw waarheid wandelen,
maak mijn hart één om Uw Naam te vrezen.’
Psalm 86:11

‘Ik ben de Wijnstok, u de ranken;
wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht,
want zonder Mij kunt u niets doen.
…
Hierin wordt Mijn Vader verheerlijkt,
dat u veel vrucht draagt en Mijn discipelen bent.
Johannes 15:5,8

‘Maar de Trooster, de Heilige Geest,
Die de Vader zenden zal in Mijn Naam,
Die zal u in alles onderwijzen en u in herinnering brengen
alles wat Ik u gezegd heb.'
Johannes 14:26   

Week 42 - Wandel door de Geest ...

‘Wandel door de Geest’, een paar woorden uit Galaten 5:16.
Eigenlijk had ik hieraan voorbij willen gaan met schrijven, gewoon alles voor mezelf houdend, want wat voel ik me vaak onzeker als het gaat om de Heilige Geest om daarover te schrijven.
Zeker als ik het ‘niet voel branden in mijzelf’ om mee aan de slag te gaan.
Dat was, denk ik ook in eerste instantie de reden, dat ik dat piepkleine vonkje, want meer dan dat was het niet dat ik ervoer om er mee bezig te gaan, negeerde.
Maar bepaalde dingen die gebeurden, samenvielen, zorgden ervoor dat ik van gedachten veranderde en er toch mee aan de slag ging.

‘De christen moet in zijn wandel en spreken

de leiding van de Geest volgen en door de Geest wandelen.

Dat zal het kenmerk zijn

van de geestelijk mens die God dient in de Geest

en die niet zijn vertrouwen op het vlees stelt.’

Andrew Murray

Wandel, wandelen …
Galaten 5:16 begint met: ‘Maar ik (dat is Paulus) zeg u: wandel door de Geest …’
En even verderop in vers 25: ‘Als wij door de Geest leven, laten wij dan ook door de Geest wandelen.’
Hoewel dit in wezen wil zeggen dat we ons in ons leven door de Heilige Geest moeten laten leiden, wil ik toch even inzoomen op de woorden wandel en wandelen, want dit zijn twee woorden die er in mijn ogen niet voor niets staan, die ons ook iets duidelijk willen maken.

Wandel houdt in ‘rustig, op je gemak lopen’, slenteren, drentelen; de Bijbel zegt in wezen dus dat we op ons gemak met de Heilige Geest op dienen te lopen.
Dat is dus het tegenovergestelde van tegenwoordig waar alles maar heel snel moet gaan.
De wereld raast voort, alles moet vlug vlug, en men vliegt van het één naar het volgende.
Agenda’s staan vaak overvol en men jaagt en jacht.

Wandel door de Geest …
Rustig aan, zodat je tijd hebt om dingen te horen, dingen te zien, dingen te overdenken, dingen een plek te geven.
In dit geval dingen, die de Heilige Geest ons wil zeggen, wil laten zien, wil leren.
En de volgende gedachten kwamen hierbij in mij op:
Hij, die door het leven rent, mis de ware schoonheid en diepte van wat de Heer wil laten zien, horen, doen ervaren, en leren.
Hij, die door het leven rent, loopt veel van de zegeningen mis, die de Heer ons wil geven.
Hij, die door het leven rent, loopt grote kans de Heer voorbij te lopen, ongehoorzaam te zijn en Hem kwijt te raken.

Het Boek zegt het zo in Galaten 5:25: ‘Als de Geest ons nieuw leven heeft gegeven, moeten wij ons ook in alle opzichten door de Geest laten leiden.’
Hoe zou dit laatste, ‘ons in alles laten leiden door de Geest’ mogelijk zijn als we hardlopen?
Ik denk dat de Here Jezus ook hierin voor ons een voorbeeld is geweest.
Hoewel ik de Bijbel echt niet uit mijn hoofd ken, kan ik mij niet herinneren dat er ook maar ergens staat dat de Here Jezus rende of hardliep, of extra de pas erin zette; eerder kom ik het tegenovergestelde tegen.
Mijn gedachten gaan naar Lazarus (Joh. 11), die op sterven lag en de tijd die de Heer nam voordat Hij ook maar aanstalte maakte om naar hem toe te gaan.
En wat te denken van het dochtertje van Jaïrus (Mark. 5), waar Hij naar toe op wegging, en onderweg alle tijd nam voor de bloedvloeiende vrouw door de -voor mensen belachelijke vraag te stellen: ‘Wie heef Mij aangeraakt?’
Beiden stierven in de ogen van de mensen doordat de Here Jezus Zich niet gehaast had om er op tijd te zijn, maar het was juist door de tijd die Hij ervoor had genomen, dat God werd verheerlijkt!
Rennen of hardlopen om maar zo snel mogelijk ergens te komen, of om maar iets gedaan te hebben, brengt duidelijk niet altijd het juiste voort.

In de Johannesbrief komen we op meerdere plekken tegen dat de Here Jezus zegt, dat alles wat Hij doet of zegt, vanuit de Vader is; niets komt van Hemzelf. (Joh. 3:11, 7:16, 12:49, 14:10,24)
En we lezen in Mark. 1:35 (als ook in mark. 6:46, Luc. 4:42, Matth. 14:23) dat de Here Jezus de stilte opzocht om te bidden.
Hoe druk Hij het ook had, nooit rende Hij van hot naar her, en altijd Hij nam tijd om met Zijn Vader alleen te zijn.
Hoeveel te meer hebben wij het dan niet nodig om de stilte te zoeken en tijd door te brengen met Hem, Zijn Woord te lezen en te bidden.

God heeft ons Zijn Geest gegeven toen we tot geloof kwamen, maar Hij heeft ons ook Zijn Woord gegeven.
En ik geloof dat Hij in de eerste plaats tot ons spreekt door Zijn Woord.
Zegt de Here Jezus ons immers niet in Johannes 14:26: ‘Maar de Trooster, de Heilige Geest, Die de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u in alles onderwijzen en u in herinnering brengen alles wat Ik u gezegd heb.’
Hoe zou de Heilige Geest ons dingen in herinnering kunnen brengen als wij ze niet eerst hebben gelezen of gehoord?
Hoe zou Hij ons kunnen onderwijzen als we niet de tijd nemen, maken, om Zijn Woord zelf te lezen en te onderzoeken?

Ja, ik geloof zeker dat hier uitzonderingen in zijn.
Als ik denk aan landen waar de Bijbel een verboden Boek is, en waar daardoor nauwelijks Bijbels zijn, dan geloof ik voor 100 % dat de Heilige Geest Gods Woorden doorgeeft, maar ik geloof ook dat hier in ons vrije westen, waar wij vaak meerdere Bijbels en Vertalingen in de kast hebben staan, God ons eigen verantwoordelijkheid geeft om dit Boek te pakken en te lezen, zodat Hij door Zijn Geest ons kan leren en dingen in herinnering brengen.
En ik geloof ook, dat het niet maar eens af en toe moet zijn, maar een dagelijks terugkerend iets.

Door de Geest …
Het Boek maakt het ons misschien wat duidelijker.
Gal. 5:16a – 'Leef altijd in gehoorzaamheid aan de Heilige Geest, …’
En vers 25 - ‘Als de Geest ons nieuw leven heeft gegeven, moeten wij ons ook in alle opzichten door de Geest laten leiden.’

Als we een heuse wandeltocht gaan maken, is het handig om een bepaalde route te lopen, denk maar aan de gekleurde paaltjes in een bos, of wegwijzertjes langs de weg, maar je hebt ook wandelkaarten met mooie routes en in sommige gevallen is het zelfs zeer raadzaam om gebruik te maken van een gids, of als je alleen op pad gaat een kompas.
Natuurlijk kun je ook gewoon op weggaan, misschien denk je wel ‘ik vraag gewoon aan deze of gene de weg, en dan komt het ook heus wel goed.
Maar is dat ook altijd zo?
Je weet immers niet waar je uitkomt, hoe lang je erover gaat doen, wat je onderweg tegenkomt -of tegen kunt komen, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote kans op verdwalen, met alle gevolgen van dien.

In zekere zin is dit denk ik ook zo met ons leven als kind van Hem; we komen tot geloof en dan …
We kunnen gewoon op weg gaan, er terwijl we onderweg zijn af en toe eens een preek luisteren, een Dagboekje lezen of een keertje een stukje uit de Bijbel, een kort gebed doen, en als we er niet helemaal uitkomen, eens met iemand over praten, maar … maar dan zijn we eigenlijk niet precies als iemand die de weg niet kent en toch de bergen of een oerwoud in gaat zonder gids?

Met dat we tot geloof gekomen zijn, de Here Jezus hebben aangenomen als onze Verlosser en Zaligmaker, heeft onze hemelse Vader ons de Heilige Geest als een Gids voor ons leven gegeven en Zijn Woord als kompas.
En juist daarom is het zo belangrijk om de dag met Hem te beginnen en gedurende de dag steeds opnieuw naar Hem op te zien, als ook de dag af te sluiten met hem.
Ja, ik weet het, deze dingen zeggen/schrijven is makkelijker dan ook werkelijk in praktijk brengen, het vraagt wat van ons en het betekent keuzes maken.
De boze is immers meester in het stelen van onze tijd met Hem; zelfs goede christelijke bezigheden kunnen ons afhouden van onze tijd met God, en ons daardoor van de goede weg afhouden, of zelfs afbrengen.
Als we de dag niet met Hem beginnen, is de kans groot dat, soms door allerlei onverwachte dingen die gebeuren, we de avond bereiken zonder ook maar een moment bij Hem geweest te zijn.

Het brengt mij bij wat Andrew Murray zegt in het hoofdstukje over ‘Wandel in de Geest’.
Ik citeer:
‘Paulus zegt: ‘ Als gij Christus Jezus onze Here ontvangen hebt, wandel dan in Hem’; en opnieuw: ‘Bekleed u met de Here Jezus’. Zoals ik mijn jas aantrek als ik uitga, zo moet de christen de Here Jezus aantrekken en door zijn gedrag tonen dat Christus in hem leeft en dat hij door de Geest wandelt.’
Met andere woorden: wij moeten de gezindheid van de Here Jezus (Fil. 2:5-8) aandoen, en door onze woorden en daden laten zien dat wij leven door de Geest.
En dat brengt mij automatisch bij het tweede gedeelte van Galaten 5:16 t/m vers 18 waar staat: ‘en u zult zeker de begeerten van het vlees niet volbrengen. Want het vlees begeert tegen de Geest in, en de Geest tegen het vlees in; en die staan tegenover elkaar, zodat u niet doet wat u zou willen. Als u echter door de Geest geleid wordt, bent u niet onder de wet.’

De verzen 19 t/m 20 vertellen ons wat de begeerten van het vlees zijn:
‘Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke; waarvan ik u voorzeg, zoals ik ook al eerder gezegd heb, dat wie zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven.’
Het is een hele lijst, en ik denk dat als we deze woorden apart zouden onderzoeken, -de diepte van wat ze inhouden en wat de Bijbel erover zegt, dat we zullen schrikken van wat we daarvan in ons eigen leven tegenkomen.
Zo opsommend is het zo veel dat we heel snel het zicht kwijtraken in het licht van ons eigen leven en misschien al snel denken 'het valt wel mee in mijn leven'.
Daarom even door naar vers 22, misschien dat dat ons meer inzicht of zicht geeft.

Vers 22 (in sommige vertalingen ook vers 23) vertelt ons wat de Geest voortbrengt.
‘De vrucht van de Geest is echter: (ik vind hier dat de Groot Nieuws Bijbel het altijd zo mooi zegt:
-Maar wat de Geest doet groeien en rijpen) is liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.’
Wat is hiervan zichtbaar in ons leven?
Zien we groei in ons leven als het gaat om elk onderdeel van de Vrucht van de Geest?

Nog even naar de aantekeningen uit Het nieuwe Leven, daar staat het volgende:
‘Als jouw verlangens uitlopen op de dingen die in Gal. 5:22 worden genoemd, weet je dat de Heilige Geest je leidt.
Tegelijk moet je wel oppassen en niet je gevoelens verwarren met de Leiding van de Heilige Geest.
Geleid worden door de Heilige Geest, heeft daarom te maken met het verlangen tot luisteren en de bereidheid om te gehoorzamen en met de ‘gevoeligheid’ om onderscheid te kunnen maken tussen jouw gevoelens en Zijn ingevingen.'

Johannes 15:4,5 zegt: ‘Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft. Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen.’
De enige conclusie die ik door deze dingen kan trekken is, dat de Vrucht van de Geest het zichtbare bewijs is van een levenswandel door de Geest.
Hoe meer van de Vrucht zichtbaar is, hoe meer wij wandelen door de Geest.

Het vers waar het denk ik uiteindelijk dan om draait is vers 24: ‘Maar wie van Christus zijn, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd.’
Oftewel: als wij door de Geest leven, ja, wandelen door Zijn Geest, dan leggen we iedere dag, ja, elk moment van de dag, ons eigen leven af, sterven wij in alles aan onszelf om te doen wat Hij zegt.
Niet mijn wil, maar Uw wil!
Niet wat ik voel of denk, maar wat Uw Woord mij zegt.
Niet uit verplichting, maar uit Liefde voor Hem die ons eerst heeft liefgehad en Zijn leven voor ons heeft gegeven.
Want in alles geldt: God liefhebben boven alles en mijn naaste als mijzelf.

‘Kleed u zich dan als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld. Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals Christus u vergeven heeft zo moet ook u doen, En kleed u zich boven alles met de liefde, die de band van de volmaaktheid is.’
…
En alles wat u doet met woorden of met daden, doe alles in de Naam van de Heere Jezus Christus, terwijl u God en de Vader dankt door Hem.’
Kol 3: 12-14,17

Zijn de woorden die ik spreek,
de dingen die ik doe,
wel tot Uw glorie en eer?
Komt wat ik zeg,
wat ik wel of niet doe,
wel voort uit Uw wil, o Heer?

Laat ik mij wel in alles leiden
door Uw Geest,
door wat U mij zegt?
Of is het mijn vlees,
dat in het schijnsel van
Uw licht wordt blootgelegd?

Ik buig mijn hoofd
en verootmoedig mij
voor U, o Heer.
Neem weg alles wat
niet is tot Uw eer.

Kom en vul mij
opnieuw met
Uw Heilige Geest.
Opdat ik leef tot Uw eer;
krachtig en onbevreesd.

Tot slot
Tot slot nog twee dingen, een Bijbeltekst die in mijn gedachten kwam en die alleszeggend is,
en een citaat van Murray tot aanmoediging.

Galaten 2:20

‘Ik ben met Christus gekruisigd;

en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij;

en voor zover ik nu in het vlees leef,

leef ik door het geloof in de Zoon van God,

Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’

Andrew Murray:
‘Wij moeten de Vader elke ochtend bidden voor een nieuw portie van Zijn Geest voor die dag.
Laten we in de loop van de dag onszelf eraan herinneren dat de Geest bij ons is en ons hart opheffen tot God, indachtig dat de Geest altijd bij ons blijft.
Zolang wij niet onder de leiding zijn van de Heilige Geest, zal het vlees over ons regeren.’

Gods zegen voor de komende week.
Dat we ons meer en meer zullen laten leiden door Zijn Geest, en tot Zijn eer zullen leven.
Niet omdat het gebod is, maar uit Liefde voor Hem, Die Zijn leven voor ons heeft gegeven.

Een Liefdevolle Groet,
Rita


👉 Heilige Geest

👉 Leven uit de Geest

👉 Blaas op mij, adem van God

Week 40 - Goddelijk leven ...

'En alles wat u doet met woorden of met daden,
doe dat alles in de Naam van de Heere Jezus,
terwijl u God en de Vader dankt door Hem.'
Kolossenzen 3:17

'Verder, broeders,
al wat waar is,
al wat eerbaar is,
al wat rechtvaardig is,
al wat rein is,
al wat lieflijk is,
al wat welluidend is,
als er enige deugd is
en als er iets prijzenswaardigs is,
bedenk dat.'
Filippenzen 4:8

'Want het Woord van God is levend en krachtig
en scherper dan enig tweesnijdend zwaard,
en het dringt door tot op de scheiding van ziel en geest,
van gewrichten en merg,
en het oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart.'
Hebreeën 4:12

 
'Elk Woord of Belofte van God
is een zaad dat Goddelijk leven in zich heeft.'
Andrew Murray

'Want zoals regen of sneeuw
neerdaalt van de hemel
en daarheen niet terugkeert,
maar de aarde doorvochtigt
en maakt dat zij voortbrengt en doet opkomen,
zaad geeft aan de zaaier en brood aan de eter,
zo zal Mijn woord zijn dat uit Mijn mond uitgaat:
het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren,
maar het zal doen wat Mij behaagt,
en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend.'
Jesaja 55:10,11

Week 39 - Tijd ...

‘Kon u dan niet één uur met Mij waken?’

Matth. 26:40b

Deze week kom ik bij een hoofdstukje waarin Andrew Murray buitengewoon scherp is, maar hij zegt dingen waar ik niets tegenin kan brengen.
Sterker nog, gezien de tijd waarin we leven, een tijd waarin er steeds meer op ons af komt, van ons gevraagd wordt, we steeds meer ‘moeten’, is het misschien wel een must om eens bij stil te staan en over na te denken.
Een hoofdstukje over de tijd die we nemen om bij de Heer te zijn, om tijd door te brengen met Hem Die ons geschapen heeft, Die Zijn leven voor ons heeft gegeven, en met Wie we straks de eeuwigheid zullen doorbrengen.
Tijd om Zijn Woord te lezen, om te luisteren, om te bidden, om te ontvangen.
Deze keer een -voor mijn doen kort blogje, om tot nadenken te stemmen.

‘Het is waarlijk onbegrijpelijk dat christenen kunnen zeggen dat ze het zich niet kunnen veroorloven om een half uur of langer alleen met God en Zijn Woord door te brengen.
Als een vriend ons komt opzoeken of we moeten een belangrijke vergadering bijwonen of als er iets is tot ons voordeel of genoegen, vinden we er gemakkelijk tijd genoeg voor.’
Andrew Murray

Scherp …
Murray is behoorlijk scherp, maar hebben we dat soms niet nodig om onze prioriteiten weer eens opnieuw onder de loep te nemen?

Elke dag heeft 24 uur.
Als we er gemiddeld acht uur van slapen en acht uur van werken, dan houden we nog acht uur over.
Wat doen we daarmee?
Waaraan besteden we die?
Waar liggen onze prioriteiten?

Iedere dag opnieuw, vierentwintig uur,
door God aan ons gegeven.
Vandaag is het moment om te overdenken:
breng ik Hem eer met mijn huidige leven?
Besteed ik mijn tijd wel op de juiste manier;
is daarin ook plaats voor Hem,
om bij Hem te zijn, tot rust te komen,
kracht ontvangen, te luisteren naar Zijn stem?

Heer, U bent de Schepper van de tijd, U bent onze Schepper, maar hoe vaak leven we niet alsof alles van ons is en wij over alles zeggenschap hebben, zeker als het gaat om onze tijd.
Geef ook hierin vernieuwing van ons denken, Heer, zodat ook onze tijd in Uw handen is.

- Amen -  

‘Geliefd kind van God,
laten we nooit zeggen:
‘Ik heb vandaag geen tijd voor God!’

Andrew Murray

Tijd …
Je lijkt steeds sneller te gaan.
Steeds meer wordt er verlangd,
steeds meer komt er op ons af
en voor we er erg in hebben,
is de dag voorbij.

Tijd …
Je glipt door onze vingers.
De dagen rijgen zich aaneen,
de ene dag vliegt over in de volgende
en voor we er erg in hebben,
is er weer een week voorbij.

Tijd …
Je komt en je gaat.
Maar hoe besteden we je,
hoe ga we met je om?
Immers, voor we erg in hebben,
is ook ons leven voorbij.

En dan …

Prediker 3:11
‘Hij heeft alles op zijn tijd mooi gemaakt. Ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat de mens het werk dat God gedaan heeft, van het begin tot het eind kan doorgronden.’

Psalm 31:16
‘Mijn tijden zijn in Uw hand; …’

Prediker 8:5b
‘Het hart van de wijze kent tijd en gelegenheid.’

Psalm 90:14.
‘Verzadig ons in de morgen met Uw goedertierenheid,
dan zullen wij juichen en verblijd zijn, tijdens al onze dagen.’

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om je huidige bestaan
eens onder de loep te nemen.
Neem de tijd en bekijk eens:
hoeveel tijd is voor jou
en hoeveel voor de Heer?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en vraag je eens af:
ben je gejaagd of in de rust?
Neem de tijd en wees eerlijk:
is zoals je leeft tot Zijn eer,
of tot genoegen van jezelf?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, leg alles open,
bekijk en overdenk.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

‘Waak en bid, opdat u niet in verzoeking komt;
de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.’
Mattheüs 26:41

Mag de Heer ons deze komende week zegenen met wijsheid en inzicht van de Heilige Geest om ons in dit alles te leiden.

Een liefdevolle groet,
Rita

Week 37 - Anders denken, anders spreken ...

‘Zeg niet: Het is onmogelijk.

Alle dingen zijn mogelijk bij God!
Laat ons geloof zich vastklemmen aan Gods Woord!

Moge God deze woorden diep in ons hart prenten

en ze tot een vreugde en sterkte voor ons maken.’

Andrew Murray

‘Ik weet dat U alles vermag,
en geen plan is onmogelijk voor U.’
Job 42:2

‘Ach, Heere HEERE!
Zie, Ú hebt de hemel en de aarde gemaakt
door Uw grote kracht en door Uw uitgestrekte arm.
Niets is voor U te wonderlijk.’
Jeremia 32:17

‘Maar Jezus keek hen aan en zei tegen hen:
Bij de mensen is dat onmogelijk,
maar bij God zijn alle dingen mogelijk.'
Mattheüs 19: 26

’Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn.'
Lukas 1:37

Gedachten bij Galaten 5:22 ...

Soms moet ik echt even nadenken over op welk blog ik een bepaald stukje plaats.
In het afgelopen jaar heb ik inmiddels tot twee keer een blogje op twee blogs geplaatst omdat ze in mijn ogen daar belangrijk genoeg voor waren, maar deze keer was meer het dilemma op welk Blog past het het beste, hoort het thuis.
Nu komt mijn schrijfsel wel voort uit gedachten n.a.v. wat ik las in het Dagboek van Murray, maar het gaat er niet echt over.
En dus heb ik besloten om dit blogje op mijn blog 'Into Your Hands' te plaatsen en hier vandaan een link daar naartoe te doen voor wie interesse heeft, maar niet geabonneerd is op dit Blog.
De foto is een klein tipje van de sluier.
Nieuwsgierig?
Volg de link onder de foto.

👉 'De Vrucht van de Geest'

Week 36 - Nader tot Mij ...

‘Nader tot God, en Hij zal tot u naderen.’
Jac. 4:8a

‘In Christus is God nabijgekomen,

zo heel dicht bij de mens en nu komt het gebod:

Als u wilt dat God nog meer nabijkomt,

dan moet u tot God naderen.’

Andrew Murray

In Christus ...
‘Nader tot God, en Hij zal tot u naderen.’
Het is een korte tekst, en ik denk dat velen hem wel kennen.
Een tekst, die zowel een opdracht als een belofte in zich draagt; een tekst die -denk ik, voor velen ook een grote bemoediging is.
Maar als ik vanmorgen de woorden van Murray ‘In Christus is God nabijgekomen’ lees en vervolgens naar het Bijbelgedeelte ga waar deze tekst instaat (-wat op zich best bijzonder is, daar ik doorgaans eerst de Bijbel lees en dan pas het Dagboek), valt mij ineens iets op, iets dat ik eigenlijk nooit in samenhang met deze tekst hoor; iets dat er toch mee verbonden is.
Misschien vinden we het wel gewoon zoiets vanzelfsprekend, dat we er geen acht meer op slaan, maar ik word er vandaag even echt bij stilgezet en kan het daardoor niet negeren.
Ik denk dat als je hoofdstuk 4 van de Jacobusbrief erbij pakt en gaat lezen, je direct zult zien waar ik het over heb.

Het gaat over strijd, ruzie, conflicten; over niet bidden of verkeerd bidden; over wereldgezindheid, welke vijandschap met God betekent; over dubbelhartigheid en kwaadspreken.
Over de Geest Die in ons woont, over God Die Zich tegen de hoogmoedigen keert, maar genade geeft aan hen die nederig zijn.
Over de oproep om ons te onderwerpen aan God, weerstand te bieden aan de duivel, de handen te reinigen en de harten te zuiveren.
En nee, dit stukje gaat niet over hen die God niet kennen, het gaat over Zijn kinderen die wereldgelijkvormig geworden zijn, of zich daaraan aan het overgeven zijn.
Tussen deze laatste dingen, het onderwerpen aan God en het reinigen en zuiveren van, staan de woorden ‘Nader tot God en Hij zal tot u naderen’.
Deels bizar, en deels zo bijzonder!

Als kind van God weten we dat zonde en God onverenigbaar zijn, dat de Here Jezus juist daarvoor naar de wereld is gekomen.
Het is immers door Zijn offer, door Zijn lijden en sterven, dat wij weer toegang hebben tot de Troon der Genade.

Liefde gaf Zich over in de dood.
Liefde overwon ’s mensheids grootste nood.
Onze zonden zijn te niet gedaan,
doordat Hij stierf en is opgestaan.

Liefde was bereid te lijden,
opdat Hij de mens kon bevrijden.
Zo bracht Liefde door lijden overwinning,
maar wanneer komt de mens tot bezinning?

Twee coupletjes van het gedichtje dat ik de vorige keer schreef, en waarin Zijn Liefde en Genade voor de zondige mens zo zichtbaar zijn.
Maar de duivel wint steeds meer terrein hier op aarde, ook in de levens van ons christenen.
Steeds meer dingen die in strijd zijn met Gods Woord en Zijn wil komen onze levens heel sneaky binnen door alles wat we zien en horen; zelfs in de kerken/Gemeenten dringt wereldgelijkvormigheid en nog erger, afvalligheid van Zijn Woord, binnen.
Wie niet zelf de Bijbel goed leest en onderzoekt, wordt meegezogen, en raakt steeds verder en verder van God verwijderd.

‘Vanwaar al die strijd en al die conflicten in uw midden? Vloeien ze hier niet uit voort: uit uw hartstochten, die in alle delen van uw lichaam strijd voeren?
…
U maakt ruzie en voert strijd, maar u krijgt niet omdat u niet bidt.
U bidt wel maar u ontvangt niet, omdat u verkeerd bidt, met het doel het in uw hartstochten door te brengen.
…
Wie nu een vriend van de wereld wil zijn, wordt als vijand van God aangemerkt.
…’
Jac. 4:1,2c,3,4b

En het ergste van alles is dat het zo geniepig en sneaky gebeurd, dat we het zelf soms niet eens doorhebben.
Ja, de duivel weet heel goed hoe hij dingen moet aanpakken; waar het ongeduld van de mens steeds meer toeneemt in een voortrazende, steeds meer eisende maatschappij, heeft hij alle geduld om op slinkse wijze de mens weg te lokken bij God.
Druk, drukker, drukst …
Telefoon, social media, sport, hebzucht -meer, beter, mooier …

Nader tot God ...
‘Nader tot God en Hij zal tot u naderen …’

In Christus is God nabijgekomen.
In Christus, in Hem Die voor onze zonden aan het kruis is gestorven, is Hij dichtbij gekomen. 

‘Onderwerp u dan aan God.
Biedt weerstand aan de duivel en hij zal van u wegvluchten.
…
Reinig de handen, zondaars, en zuiver de harten, dubbelhartigen!’
Jac. 4:7,8b

‘Nader tot God, en Hij zal tot u naderen …’

Ja, door Christus mogen wij met alle vrijmoedigheid naderen tot de Troon der Genade, maar hoe belangrijk is het daarbij ook om eens stil te worden en te kijken waar we vandaag de dag staan ten opzichte van onze hemelse Vader.
Is ons leven nog in overeenstemming met Zijn Woord en Zijn wil?
Leven we meer in het vlees, of vanuit de nieuwe mens die wij in Hem zijn geworden?
Jozua zag niet op de moeilijkheden en de problemen, maar op wat God had beloofd.
Jozef gaf niet toe aan de verleiding, maar vluchtte ervan weg.
Daniël weigerde mee te gaan met de gebruiken in het land waar hij als gevangene was heengevoerd en hield zich in alles aan Gods Woord, ondanks de dreiging van de dood.
En de Heer … zegende!

De zo bekende woorden ‘Nader tot God, en Hij zal tot u naderen’ liggen ingebed tussen al deze dingen; zou God ons daar dan niet iets mee willen zeggen?
Getuigt het niet van onvoorstelbare liefde en genade dat die woorden juist daartussen liggen?

Nader tot God …

In alle stilheid nader ik tot U, o Heer,
en leg alle stemmen in mij het zwijgen op.
Zoveel excuses, zoveel ja-maars,
maar geen één blijft er nu nog rechtop.

Ik belijd U, Heer, mijn onachtzaamheid,
wat ben ik soms onoplettend geweest;
liet ik me meeslepen in voelen en denken,
in plaats van leiden door Uw Geest.

In alle stilheid nader ik tot U, o Heer,
gereinigd door het bloed van Uw Zoon.
Verlangend naar een ontmoeting met U,
kom ik aan de voet van Uw Troon. 

… en God zal tot u naderen!

Het is van hieruit dat ik je nu mee kan nemen naar wat uit mijn pen vloeide met het lezen van dit hoofdstukje over ‘Christus, de nabijheid van God’ van Andrew Murray. 

In Christus,
bent U, o God,
heel dicht
bij ons gekomen
en nu wacht U
op ons,
op het hart
dat verlangt ook
dichter bij U
te komen.

Nader tot Mij, zegt U,
en Ik zal tot u naderen;
Zoek Mij, en je zult Mij vinden!

Laat de wereld,
je werk, je agenda,
je telefoon, je …,
laat alles voor wat het is,
en zoek Mijn aangezicht.
Laat alles achter,
laat alles los,
voor een ontmoeting
met Mij.
Laat dat steeds weer,
ja, iedere dag,
je grootste prioriteit zijn.

Neem Mijn woord tot je,
lees en overdenk,
kauw en herkauw,
want híerin
spreek Ik tot jou.
Je zult kracht ontvangen,
bemoedigd worden,
de weg vinden
die Ik wil dat je gaat.

Kom tot Mij,
en Ik kom tot jou.
Hoe moeilijk alles ook is,
met Mij kun je het aan.

Kom tot Mij,
en Ik kom tot jou.
Mijn kind, Ik wacht
om je Mijn barmhartigheid
te bewijzen,
iedere morgen
opnieuw.

Kom, Mijn kind, kom.
Ik wacht …

‘Kind van God,

laat deze woorden elke morgen

met een nieuwe betekenis tot u komen:

‘Nader tot God, en Hij zal tot u naderen!’

Wacht geduldig

en Hij zal in Goddelijke kracht spreken:

‘Zie, Ik ben met u alle dagen!’

Andrew Murray

Neem de tijd, Mijn kind,
neem de tijd!

 >> Opwekking 854 - In de stilte 

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
Rita

Week 35 - Liefde die Lijdt ...

 ‘Door Zijn lijden droeg en overwon Christus
de zonden van de gehele wereld
en het harde hart van de mens werd verzacht
en tot God getrokken.
Aldus openbaarde de Liefde
te midden van het lijden
de grootste heerlijkheid
en bereikte haar doel volkomen.’

Andrew Murray

Liefde gaf Zich over in de dood.
Liefde overwon ’s mensheids grootste nood.
Onze zonden zijn te niet gedaan,
doordat Hij stierf en is opgestaan.

Liefde was bereid te lijden,
opdat Hij de mens kon bevrijden.
Zo bracht Liefde door lijden overwinning,
maar wanneer komt de mens tot bezinning?

Liefde kwam, gaf en wacht.
Het volmaakte offer is gebracht.
Och Heere, open toch de ogen,
opdat men zal zien en geloven.

💖♱💖

‘Want zo lief heeft God de wereld gehad,
dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,
opdat ieder die in Hem gelooft,
niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’
Johannes 3:16

Extra - Zelfopoffering en Zelfverloochening ...

Soms zijn er dingen die ik zo belangrijk vind, dat ik een bepaald blogje een enkele keer op meerdere Blogs plaats.
Enkele weken geleden deed ik dit met oog op een blogje over de zondag voor de Vervolgde kerk, nu met oog op iets dat ik las op Internet met het uitdiepen van de woorden ‘zelfopoffering en zelfverloochening.

Vanuit het hoofdstukje ‘Liefde die lijdt’ uit het Dagboek ‘Gods beste Geheimen’ van Andrew Murray word ik bij deze woorden stilgezet.
Ik neem je eerst even mee naar wat hij erover zegt.

‘De Liefde die die naam waardig is, openbaart zich in een leven van voortdurende zelfopoffering.
De kracht van de Liefde ligt in zelfverloochening.’

Twee kleine zinnetjes met twee grote woorden.
Om de diepte ervan weer eens goed binnen te laten komen, zocht ik deze twee woorden op Internet op, maar dan niet in de context van de Bijbel, maar gewoon op deze twee woorden, om eens te kijken wat erover gezegd wordt.
En hoe goed dat is om soms te doen, dat bleek vandaag maar weer eens.
Waar ik eerst van AI een uitgebreide beschrijving krijg en vervolgens van Encyclo.nl, is het de derde die mij in de pen doet klimmen.

Twee indringende beschrijvingen van De Steven Training die de werkelijke betekenis van deze woorden compleet onderuithalen, en in een verkeerd daglicht stellen.
1) Zelfopoffering: jezelf opofferen ten koste van jezelf!
Jezelf opofferen is een onbalans tussen geven en ontvangen. Zelfopoffering gaat ten koste van jezelf. Dat is een valkuil en wat anders dan dienstbaarheid.
2) Zelfverloochening: valkuil of deugd? Wat denk jij?
Jezelf verloochenen betekent dus dat jij jezelf ontkent, afwijst, negeert of niet erkent. Wie zichzelf verloochent, zet zichzelf aan de kant, cijfert zichzelf ...

Dit zijn slechts de koppen die in beeld komen als je deze twee woorden opzoekt, maar als je dan vervolgens ook nog naar de Website gaat, word je geconfronteerd met dingen die zo indruisen tegen wat de Here Jezus met deze woorden heeft bedoeld, dat ik niet anders kan dan er een blogje aan wijden.
Als het plaatje dat bij het artikel over zelfverloochening er niet had bijgestaan, en de schrijver ook niet begonnen was over het hoe het christelijk geloof dit woord ziet, als ook met het oog op ‘je naaste liefhebben als jezelf, zou ik misschien de goede punten eruit gehaald hebben en meer niet.
Maar nu …

Het eerste waar mijn oog op valt als ik het artikel over zelfverloochening open, is het plaatje van de Barmhartige Samaritaan, en wat er naast staat doet mij vervolgens het gehele artikel lezen, benieuwd als ik ben wat erover gezegd wordt.
Is de schrijver dan een christen?
Wordt dit vanuit christelijk oogpunt geschreven?
Vanwege copyright neem ik niets over van dit artikel maar geef je even de links naar beide artikelen, zodat je ze zelf in het geheel kunt lezen, wat eigenlijk wel handig/goed is om te doen voor je hier verder leest.

👉 Zelfverloochening 

👉 Zelfopoffering 

Nu wil ik beide artikelen beslist niet onderuithalen, want er staat heel veel in wat zeker belangrijk is om eens over na te denken, alleen net die paar woorden die hij schrijft met oog hoe het christelijk geloof deze woorden uitlegt en bedoelt, staan haaks op hoe het werkelijk is, hoe de Bijbel, hoe de Here Jezus! dit bedoelt.
Het mag dan misschien zo zijn dat het door sommige christenen verkeerd wordt uitgelegd of geïnterrumpeerd, maar dat is wat anders dan als je iets aangeeft vanuit het christelijk geloof wat in het geheel niet waar is.

Zelfverloochening en zelfopoffering buiten de Here Jezus om, gaat geloof ik inderdaad uiteindelijk ten koste van een mens in alle facetten.
Maar in het christelijk geloof kun je niets buiten de Here Jezus om doen!
Wie de Here Jezus aan de kant schuift, Hem uit Zíjn woorden haalt, haalt de essentie van het christelijk geloof eruit, en maakt het tot niets anders dan een waardeloos, nietszeggend en niets veranderende religie en een dood geloof.

Als de Here Jezus in Mattheüs 16:24 zegt, dat je jezelf moet verloochenen, je kruis opnemen en Hem volgen, zegt Hij dat tegen diegenen die achter hem aan willen komen, oftewel tegen hen die van Hem zijn gaan houden, die Zijn offer van verlossing en redding hebben aangenomen en Hem nu willen dienen.
Voor hen geldt Galaten 2:20 – ‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
Ja, dan leggen we inderdaad ons eigen leven af, maar we staan op in de Overwinning die Hij voor ons heeft behaald!!
Ja, we verliezen onszelf, ons eigen ik, maar staan op in een nieuw leven, een nieuwe mens, omdat Hij, de Koning der koningen, ons heeft bekleed met de mantel der Gerechtigheid, en ons heeft gemaakt tot zonen en dochters van de Allerhoogste!
Koningskinderen!
Ons leven wordt een leven van: ‘Heer, wat wilt U dat ik doen zal’, en niet uit verplichting, niet omdat wat wij denken, willen, verlangen … er niets meer toe doet, nee, maar omdat we van Hem houden om wat Hij voor ons heeft gedaan en wij in Zijn voetspoor willen wandelen!
We verliezen niet onze eigenwaarde, we verliezen niet wie we zijn, het is geen kwestie van dat ons leven geen waarde heeft, maar we komen juist ten volle tot ontplooiing, tot zoals Hij ons heeft bedoeld te zijn!
We worden juist compleet!

En je naaste liefhebben als jezelf?
Het is het tweede gebod, niet het eerste!
Mattheüs 22:37-40 – ‘Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.’
De Here Jezus heeft ons voorgeleefd, ons getoond hoe dit moet, en wat dit betekent.
Nergens in de Bijbel lezen we dat de onze naaste moeten liefhebben ten koste van onszelf, integendeel juist, alleen wij mensen slaan soms door in het doen van dingen, of lezen niet goed, of misschien wel helemaal niet (zelf) wat Gods Woord hierover zegt. 

Als we kijken naar het leven van de Here Jezus, dan zien we dat Hij te midden van alle drukte steeds opnieuw de eenzaamheid opzocht om met Zijn Vader alleen te zijn.
Hij hield de sabbat, de dag van rust, die de mensheid bijna heeft verkwanseld.
Hij hield Zich aan de voorschriften die God in Zijn woord heeft gegeven ten aanzien lichaam en geest.
En boven alles: Hij wist wie Hij was! De eniggeboren Zoon van de Allerhoogste God, de Messias, de Christus, de Redder van de wereld!

Hoe duidelijk laat de Here Jezus ons door Zijn leven heen zien dat het belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen, en daarmee tegelijk dat het dus ook voor ons heel belangrijk is om goed voor onszelf te zorgen.
En later legt Paulus ook nog de nadruk op het feit dat ons lichaam een Tempel is van de Heilige Geest.
1 Korinthe 3:16,17 – ‘Weet u niet dat u Gods tempel bent en dat de Geest van God in u woont? Als iemand de tempel van God te gronde richt, zal God hem te gronde richten, want de tempel van God is heilig, en deze tempel bent u.’
Zorgdragen voor onszelf is belangrijk, we eren onze Maker daarmee.
Soms kan het inderdaad zo zijn dat er meer van ons gevraagd wordt dan we denken aan te kunnen, maar daarin zal Hij altijd bij ons zijn en ons ondersteunen en helpen; dat beloofd Hijzelf in Zijn Woord.

In de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan gaat de Samaritaan niet aan zichzelf voorbij, hij vergeet niet wie hij is, en hij doet niets wat afbreuk aan hem doet, nee, hij bewijst de ander barmhartigheid.
Ja, het kon gevaar opleveren voor hemzelf, maar dat was een risico wat hij bereid was te nemen.
Hij zorgde voor die arme man, hielp men, bracht hem in veiligheid, en liet geld achter zodat er voor hem gezorgd kon worden, terwijl vervolgens zijn weg ging om te doen wat hij moest doen.
Hij was duidelijk niet vergeten wie hij was en wat hij had te doen.

En zo kunnen wij, met opgeheven hoofd, een leven leren leiden van zelfverloochening en zelfopoffering zonder onze identiteit te verliezen.
Onszelf hebben we prijsgegeven aan Hem die voor ons aan het kruis is gestorven, maar we zijn opgestaan met een nieuwe identiteit die ons niet afgenomen kan worden.
Laten we niet bang zijn voor een leven van zelfverloochening en zelfopoffering!
Laten we ons niet bang laten maken door wat de wereld hierover zegt.
Zie in dit artikel hoe de satan opnieuw een beetje van de waarheid neemt en vermengt met een grote leugen, net als bij Adam en Eva.

Ja, zonder de Here Jezus zijn deze artikelen waarheid, klopt het wel wat er staat, maar met de Here Jezus wordt alles anders.
Even buitenbeschouwing gelaten dat onszelf verloochenen, en onszelf opofferen zoals de Here Jezus zegt, een levenslang leerproces is met vallen en opstaan, en gepaard gaat met lijden.
Maar uiteindelijk zullen we, als we volhouden, door Hem worden opgehaald, en volmaakt en onberispelijk voor Zijn troon mogen staan en met Hem leven in alle eeuwigheid, vol vreugde en blijdschap in vrede.


👉 'Into Your Hands'