maandag 3 maart 2014

Week 10 - Berouw (2)
'Al je zonden zijn vergeven'

Het boek waarin ik aan het lezen ben en waardoor mijn leven zo op z’n kop is gezet, is een boek van Joseph Prince – Bestemd voor overwinning; Leven vanuit de Overvloedige Genade van God.
Voor ik verder ga, ik lees dit boek omdat iemand tegen mijn man had gezegd ‘dat boek moet je eens lezen’, en vervolgens lees ik het daarom ook maar.
Al is het met enige reserves voor ik ook maar begonnen ben, en al lezende  soms/regelmatig zelfs met zeer kromme tenen in mijn schoenen.
Het boek ligt in mijn vensterbank naast mijn stoel (mijn vaste plekje) en soms kan ik zelfs niet eens de moed opbrengen om het te pakken en verder te lezen.
Maar goed, dan komt de ‘Reading Challenge’ weer in mijn gedachten -5 non-fictie boeken dit jaar- dus ik pak het maar weer en lees verder.
Dan kom ik aan bij het kopje ‘Al Je Zonden Zijn Vergeven’.
En wat ik daar lees houd mij de rest van de week bezig en laat me niet meer los.
Maar bovenal, als ik de woorden overdenk en tot me door laat dringen, overspoelt me een gevoel van liefde, van dankbaarheid voor Jezus, waarvan ik me niet of nauwelijks kan herinneren ooit gevoeld te hebben en het lijkt alsof er om mij heen een ruimte komt, een vrijheid, die ik niet eerder heb gekend.

Tegelijkertijd komt mijn ‘ik’ boven, en ik kan niet anders dan mijn Bijbel pakken en zoeken, lezen, overdenken.
Ik kom tot de schokkende ontdekking, dat ik meer vastzit in een, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven dan, in een ‘ik ellendig mens’ –status, dan ik had gedacht en beseft.
Wat ik echter heb ervaren, dat moment van liefde en dankbaarheid voor mijn Heer en Heiland, dat wil ik nooit meer vergeten, wat zeg ik, ik wil het nooit meer kwijt!
Vanaf die dag wordt het in mijn hoofd een chaos door alles wat ik lees en denk, en ik kan niet anders dan tijd maken om alles al schrijvende op een rijtje te zetten.


Uit het boek:
Al Je Zonden Zijn Vergeven*

‘Hoe kun je zeggen dat zelfs onze toekomstige zonden vergeven zijn?’

Toen Christus stierf aan het kruis was je nog niet geboren. Al je zonden waren dus ‘toekomstige’ zonden. Dus al je zonden zijn vergeven, en dit werd bewerkstelligd door één offer, door één Man. Zijn naam is Jezus. Zijn volbrachte werk overschrijdt de tijd. Zijn vergoten bloed vergeeft je al je zonden – oude, tegenwoordige en zelfs toekomstige.


Al betekent echt al. Het verwijst naar al de zonden in een mensenleven! God nam dus niet alleen een deel van onze overtredingen weg; Hij vergaf ze allemaal – oude, tegenwoordige en toekomstige!


God heeft al je zonden genomen, zelfs de zonden die je nog niet hebt begaan, en Hij heeft ze allemaal op Jezus gelegd. Al jouw toekomstige zonden zijn aan het kruis volledig geoordeeld!



Alle radertjes in mijn hoofd gingen op volle toeren draaien toen ik dit las.
Ja, al mijn zonden zijn vergeven, dat weet ik en dat geloof ik met heel mijn hart.
Voor al mijn zonden is Jezus gestorven aan het kruis op Golgotha.
Al mijn zonden, zonden die ik gedaan heb, alle zonden die ik …
… doe en zal doen …?!

Berouw …
Belijden …
Vergeving …

… ik ken mijn overtredingen, mijn zonde staat mij voortdurend voor ogen …
… Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, ik heb gedaan wat kwaad is in Uw ogen, …
… Berouw is het offer dat u verlangt. Een gebroken, een verbrijzeld hart veracht u niet, mijn God …
… Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest …
… Zuiver mij van mijn verborgen zonden, want iedereen maakt fouten zonder het te weten …
… O God, wees mij zondaar genadig! …
… Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren …

Al mijn zonden zijn vergeven!? …
Die ik heb gedaan, die ik doe en die ik nog zal doen!? …
Waar blijf ik dan met ‘mijn zonden belijden, berouw, vergeving ontvangen’?
‘Schrob mijn leven schoon’, het zinnetje van een CD schiet door mijn hoofd; hoe vaak heb ik dat niet gebeden?
Want ja, dat wilde ik immers, dat Hij mijn leven schoon schrobt, iedere dag; witter maakt dan sneeuw.
Bad ik niet dagelijkse om vergeving voor mijn ‘verborgen zonden’?!
Bad ik niet dagelijks voor vergeving van de zonden van  mijn kinderen!?
Verlangde ik, en bad ik daar ook af en toe niet om, om een berouwvol hart; wilde ik dat niet graag ervaren om zo ook oprecht naar Hem toe mijn zonden te kunnen belijden en vergeving ontvangen?!
Had ik soms niet het gevoel, dat ik niet genoeg berouw had, niet genoeg zondebesef?
En kon ik me daar soms niet schuldig over voelen?

Al mijn zonden zijn vergeven!? …
Het voorhangsel is gescheurd, de toegang tot de Vader is vrij door het volbrachte werk van de Here Jezus!
Mijn dooptekst: ‘Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip.’

Als ik op zoek ga via Biblia.net naar berouw en zonden belijden in het Nieuwe testament vind ik niets anders dan 1 Johannes 1:9 - Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.
In de dagen die volgen na het lezen van deze dingen, lees en zoek ik veel in mijn Bijbel en via Biblia.net, maar nergens kan ik ook maar iets vinden over zonden, berouw en belijden nadat je je leven aan de Here Jezus hebt gegeven.
Paulus, de man van wie de meeste Bijbelboeken uit het Nieuwe Testament zijn en die zoveel richtlijnen heeft geschreven, lijkt niets te schrijven over berouw en zonden belijden na de bekering.
Ervoor ja, erna nee.
Of kijk ik er over heen?
Waar blijf ik dan met het ‘Onze Vader’, het gebed dat Jezus Zijn discipelen leerde?
Waar blijf ik met de woorden van David over het ‘gebroken en verbrijzelde hart’?
Waar blijf ik dan met mijn gebed om vergeving van mijn verborgen zonden?
Waar blijf ik met alles wat ik gewend was, gewoon was?

Voor een moment laat ik dit alles, al mijn gedachten met bijkomende wirwar van gevoelens, voor wat het is en probeer de volheid van de woorden tot me door te laten dringen.

Al mijn zonden zijn vergeven.
Alles wat ik ooit verkeerd heb gedaan.
Alles wat ik verkeerd doe.
Alles wat ik in de toekomst nog verkeerd zal doen.
Alles is mij vergeven op het moment dat ik Jezus aannam als mijn Heer en Heiland.
Toen, op dat moment bedekte Hij met Zijn bloed al mijn zonden.
Niet alleen de zonden die ik heb gedaan en doe tot op dit moment, maar ook alles daar voorbij …
Het verlangen naar een berouwvol hart over mijn zonden, mijn gebeden iedere dag om vergeving van ook al mijn verborgen zonden, worden overspoeld met een intens gevoel van liefde en dankbaarheid voor mijn HEER.
Liefde en dankbaarheid omdat ik (voor het eerst of sinds lange tijd?) me realiseer wat het betekent ‘voor AL mijn zonden’.
Whow …
Alsof ik mij nu pas ten volle realiseer wat Hij voor mij heeft gedaan en ik ervaar een liefde en dankbaarheid als nooit te voren en met deze liefde en dankbaarheid, met het volle besef van deze wetenschap, word ik omgeven door een ruimte en vrijheid die ik niet eerder heb gekend en een verlangen om Hem te dienen.

Het is een kort moment, maar ook een onvergetelijk moment.
Een kort moment, omdat mijn gedachten direct weer worden overspoeld met allerlei andere vragen en dingen die gebeurd zijn, hoe ik dacht en leefde en …
De consequenties die dit dan allemaal weer heeft.
Mijn denkwijze, leefwijze, wat ik allemaal al geschreven heb en …
Wat betekent dit allemaal dan wel niet …

Hoef ik dan geen zonden meer te belijden, geen berouw meer te hebben?
Joseph Prince schrijft deze dingen vanuit het oogpunt ‘oude en nieuwe verbond’, voor en na het volbrachte werk van de Here Jezus.
De straffende God, toornende, afstandelijke God van het Oude testament tegenover de Genadige en Liefdevolle God en Vader in het Nieuwe testament.
Is dan alles wat er geschreven is met oog op een berouwvol hart alleen voor hen die onbekeerd zijn, of toch ook nog voor Gods kinderen?
Maar waarom kan ik daar dan weer niets over terugvinden in de Bijbel, behalve dan die tekst uit 1 Johannes 1:9?
En voor wie is die tekst dan geschreven, voor de gelovigen of de ongelovigen?
Als ik het zo lees, zeg ik, voor de gelovigen, maar er zijn er weer genoeg die anders beweren.
En hoe leef ik dan nu eigenlijk; hoe heb ik dan tot nu toe geleefd?
Half onder het oude verbond en half onder het nieuwe verbond?
Er is nog zoveel om over na te denken.

Ik zou het fijn vinden dat als je meeleest, meedenkt, jouw gedachten er over met me deelt.

Gods rijke zegen en een liefdevolle groet,




*Aangehaalde Bijbelteksten:
Kol. 2:13
Ps. 51:5,6,19,12
Luc. 18:13b
Matth. 6:12
Marc. 15:38
Hebr. 4:16

Wordt vervolgt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten