zondag 22 juni 2014

Week 26 - Ik wijs je de weg

Met uw eigen oren zult u een woord van achter u horen:
Dit is de weg, bewandel die.
Dit voor het geval u naar rechts of naar links zou gaan.
HSV

…, met eigen oren zul je een stem achter je horen zeggen:
‘Dit is de weg die je moet volgen. Hier moet je rechts. Ga daar naar links.'
NBV

Jesaja 30:21


Menigeen van ons verzucht vast weleens: ik wilde dat ik een briefje uit de hemel kreeg met een duidelijk antwoord; ik in ieder geval wel.
Wat zou het allemaal een stuk makkelijker zijn, als we naar God toe zouden kunnen gaan met een vraag en Hij zou ons op een briefje precies het antwoord geven dat we nodig hebben.
‘Nee, deze baan moet je niet nemen, die andere is beter voor je.’
Of, ‘verhuis daarheen, ga voortaan naar die kerkelijk gemeente, neem deze taak op je en sluit vriendschap met die en die.
Doe dit niet, maar doe dat.
Ga niet daarheen, maar ga hierheen.’
Enz. enz.

De tekst waar ik afgelopen week over mocht nadenken zegt: ‘Met je eigen oren zul je een woord van achter je horen: Dit is de weg, bewandel die. Dit voor het geval u naar rechts of naar links zou gaan.’

Met je eigen oren zul je horen …

Helaas zijn we soms zo gericht op onszelf, op wat wij eigenlijk graag willen, dat we niet doorhebben dat Hij al tot ons gesproken heeft.

Het is al heel wat jaartjes weer geleden, dat ik een paar nachten beneden sliep op de bank, omdat ik nauwelijks kon lopen.
Slapen lukte die nacht ook niet en liggend op mijn rug met mijn benen op een stapel kussens, lag ik daar, vol verlangen uitziend naar de morgen, naar het licht van de dag, naar mensen die weer opstonden en mij wat afleiding zouden bezorgen.
Pijnstillers deden nauwelijks hun werk en midden in die donkere nacht kwam het verlangen naar Jezus, dat Hij zou komen en letterlijk bij mij zou komen zitten om mij te troosten en kracht te geven.
Ik denk dat het nog niet zo lang daarvoor was, dat ik daar wat over had gelezen, over mensen die Jezus hadden ontmoet, aan wie Hij was verschenen, en wat had ik Hem nodig deze nacht; wat had ik het nodig dat Hij zou komen om mij te helpen de pijn te dragen en de nacht door te komen.
Terwijl de tranen van pijn en vermoeidheid over mijn wangen stroomden, bad ik en bad ik, maar er gebeurde niets.
Er kwam geen Jezus uit de hemel die letterlijk naast mij op de bank kwam zitten.
Of toch wel?
Hier beging ik een grote fout en deed ik Hem enorm veel verdriet en mijzelf ontzaglijk te kort.
Terwijl ik daar lag en bad, ervoer ik dat Hij naast me kwam zitten; in gedachten kon ik Hem gewoon zien, maar ik keerde mij af van dit beeld en daarmee van Hem, want ik wilde Hem letterlijk zien, lijfelijk voelen, en boos en teleurgesteld heb ik mijn hoofd omgedraaid.
Hoewel dit jaren geleden is, komt dit beeld vanmorgen, terwijl ik schrijf, opnieuw zo duidelijk terug op mijn netvlies, alsof het afgelopen nacht was dat het gebeurde.
Ik zie mezelf nog liggen op die bank, mijn hoofd naar de rugleuning gedraaid, terwijl Hij op het randje van de bank naast me zit, klaar om …
Ik weet en ervaar, Hij heeft het mij vergeven, maar wat deed ik Hem een verdriet door mij zo van Hem af te keren.
Hij was er, klaar om mij in Zijn armen te nemen en me de nacht door te helpen, maar Hij kreeg de kans niet, omdat ik mij van Hem afkeerde omdat het anders was dan ik wilde, omdat het niet was waarom ik had gevraagd.
De volgende dag drong het pas echt tot mij door wat ik had gedaan.
Hoe Hij weldegelijk mijn gebed ge- en verhoord had, maar dat ik Hem had afgewezen.
Met dat het nu terugkomt in mijn gedachten, besef ik eens te meer, hoe ik me had gedragen als een boos en nukkig kind dat haar zin niet kreeg en het zichzelf daarmee moeilijker en zwaarder maakte dan nodig was geweest.

De belangrijkste les die we uit dit woord van God kunnen leren is denk ik daarom dan ook de les van stil worden, luisteren, aannemen en gehoorzamen.
God is een sprekende God en spreekt op velerlei wijze.
God spreekt door Zijn Geest, door Zijn woord.
God spreekt door voorgangers en evangelisten.
Maar God spreekt door een woord van een vriend of een vriendin, door een mailtje of een kaartje, een boek dat je leest, een film die je kijkt.
God spreekt door de natuur, een vogel, of een vlinder, de majestueuze berg die je misschien tegen kom in je vakantie, of de golven van de branding, die af en aanzwellen en waarmee God als het ware al je zorgen en beslommeringen bedekt en ze meeneemt in de diepte van de zee en in de wijdte van de oceaan, en je zo doet ervaren: Ik ben bij je, Ik zorg voor jou.
God spreekt op zoveel manieren, door zo vele dingen heen, de vraag is echter: willen wij horen, willen wij zien, willen wij luisteren?
Nemen wij de tijd om Zijn antwoord te horen?
Zoeken wij wel Zijn aangezicht, of leven wij vanuit het feit dat Hij onze gedachten wel kent, en toch weet wat er in ons omgaat?
Vanuit ‘…, immers, nog voor er een woord over onze lippen komt, zie Here, U kent het volkomen!’ en vragen we daarom niets meer, of alleen (nog) voor een ander?

Wie vragen wij om raad?
Vragen we wel om Zijn raad?
Luisteren we wel naar Hem?

Bij wie zoeken wij onze bescherming?
Bij wie schuilen wij?
Bij wie zoeken wij onze toevlucht?

Volgen we Zijn richtlijnen wel op?
Willen we Zijn waarheid wel horen, of willen we alleen horen wat ons uitkomt, of wat in ons straatje past?
Willen we alleen beloften van gouden bergen?
Zijn we bereid nieuwe wegen in te slaan, of negeren we Hem?

Als we Jesaja 30 in zijn geheel lezen, dan zien we dat het volk Israël precies alles doet wat juist niet moet.
Vers 1 en 2: ‘Wee de opstandige kinderen, spreekt de HEERE, om een plan te maken,
maar niet van Mij uit; om een verdrag te sluiten, maar niet vanuit Mijn Geest; het is om zonde op zonde te hopen. Zij gaan om af te dalen naar Egypte – maar naar wat Mijn mond spreekt, vragen zij niet – om zichzelf in veiligheid te brengen bij de macht van de farao, en om hun toevlucht te zoeken in de schaduw van Egypte.’

Vers 9 -11: ‘Want het is een opstandig volk, het zijn leugenachtige kinderen, kinderen die niet willen luisteren naar de wet van de HEERE; die tegen de zieners zeggen: U mag niet zien; tegen de schouwers: U mag niet voor ons schouwen wat waar is. Spreek tot ons vleierijen, schouw bedriegerijen. Wijk af van de weg,keer af van het pad, houd de Heilige van Israël bij ons vandaan.’

(om de verzen in een andere vertaling te lezen, klik >>Hier<<)

Hoe is het met ons?
Ik moet zeggen dat ik nog heel veel heb te leren.
Ja, bijna iedere dag houd ik mijn Stille Tijd, breng ik tijd door met God, maar hoe zit het met stil worden om echt antwoord(en) van Hem te ontvangen op mijn vragen, of om Zijn wil te zoeken over welke wegen Hij wil dat ik ga, welke keuzes Hij wil dat ik maak?
De afgelopen week word ik herhaaldelijk teruggebracht bij het feit, dat ik veel meer en veel vaker tijd met Hem moet doorbrengen, stil moet worden en luisteren.
O ja, er gebeurt ook veel gaandeweg een dag, absoluut.
Mijn ‘wat moet ik doen, Heer’ wordt soms ook wel beantwoord terwijl ik bezig ben met mijn gewone dagelijkse werk, of geeft Hij gedachten aan bepaalde mensen om voor hen te bidden, of om een kaartje te sturen, of om te bellen, of …, maar toch word ik er ook heel erg bij bepaald, dat ik nog heel veel zelf invul en niet genoeg tijd neem om echt te luisteren naar wat Hij mij te zeggen heeft.
Het valt ook niet mee om dit te doen, er zijn vaak allerlei storende factoren die mij(misschien jou ook wel) daarvan weerhouden.
Kinderen die thuis zijn en om de haverklap bij je komen, en die ‘Niet storen’ briefjes gewoon negeren; werk dat moet worden gedaan, dingen die ‘leuker’ zijn en heel hard trekken, bezoekjes die moeten worden afgelegd en niet kunnen wachten, een boek dat zo mooi is, een telefoon, computer, tv …
En toch, …
En toch, het zijn vaak ‘smoesjes en slappe excuses’, want als ik echt iets graag wil, iets heel erg graag wil …

Want zo zegt de Heere HEERE, de Heilige van Israël:
Door terugkeer en rust zou u verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar u hebt niet gewild.
Jesaja 30:15

Maar u hebt niet gewild …

Vaak weten we het allemaal wel; deze Bijbeltekst is bekend en geliefd, maar dan met name dit ene gedeelte: door stilheid en rust zou u verlost worden, in stilheid en vertrouwen uw sterkte zijn.
Maar zoals het zo vaak: weten en doen zijn twee heel verschillende dingen.
Als we immers echt iets willen, dan zullen we ook zo veel mogelijk ons best doen om dat te bereiken of voor elkaar te krijgen.
Hoe groot is ons verlangen?
Hoe ver reikt onze passie?
Hoe diep is onze liefde?
Wat heeft ons hart?
Waar willen we voor de volle 100% voor gaan?
Als ik zie wat mensen in deze dagen opzij zetten om de voetbalwedstrijden te kunnen kijken, hoeveel moeite zij doen om er niet één te missen, hoe soms alles moet wijken voor deze wereldkampioenschappen …?
Wat als je moet kiezen tussen tijd met God of een voetbalwedstrijd?
Ik noem nu even dit voorbeeld, maar een ieder van ons weet wel wat voor hem of haar van toepassing is.
Een mooi boek of Bijbellezen?
Een film kijken of de stilte en daarmee Zijn aanwezigheid opzoeken?
???
Nee, er is niets mis met een voetbalwedstrijd kijken, noch met een goed boek of een film(oké, ligt er wel aan welke), maar hoe vaak gaat dit voor tijd met Hem?

We kunnen klagen dat God onze gebeden niet hoort of verhoord, maar hebben wij wel de tijd en ruimte genomen, gemaakt om Zijn aangezicht te zoeken en stil te worden zodat wij Zijn stem ook kunnen horen?
En staan we dan ook open voor Zijn antwoord, ook als dat anders is dan wij graag willen horen?
Zijn we ook bereid om te doen wat Hij zegt of van ons vraagt?

Ik wijs je de weg …

Ken Mij in al je wegen,
dan zal Ik je paden rechtmaken.
Spreuken 3:6

Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft.
Johannes 15:4

Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.
Johannes 15:10

Ik onderwijs u en leer u de weg die u moet gaan;
Ik geef raad, Mijn oog is op u.
Psalm 32:8

Met uw eigen oren zult u een woord van achter u horen:
Dit is de weg, bewandel die.
Dit voor het geval u naar rechts of naar links zou gaan.
Jesaja 30:21


Lieve Vader in de hemel, vergeef ons, dat we onze prioriteiten vaak zo verkeerd leggen.
Vergeef ons, dat we vaak voor van alles en nog wat tijd hebben of maken, maar niet voor U.
Vergeef ons, dat we ons zo vaak laten afleiden, en laten verleiden tot dingen of bezigheden, in plaats van tijd met U door te brengen.
Zelfs het bezig zijn met dingen van U, kan ons afhouden van een persoonlijke ontmoeting met U.
En dat, lieve Vader, is nu net het belangrijkste van alles.
We weten het wel allemaal, Vader, maar we laten ons vaak steeds weer afleiden, en verleiden, tot andere bezigheden.
Vergeef ons, lieve Vader, en help ons om in te zien dat we het juist zo hard nodig hebben om alleen te zijn met U, in de stilte waar we niets en niemand anders zien en horen, dan U, en U alleen.
Waar Uw liefde als een warme deken om ons heen is en onze ziel tot rust komt.
Waar Uw vergeving een voelbare genezende balsem is en waar onze kracht wordt herstelt, omdat Uw vreugde ons kracht wordt.
Waar ons hart kan samensmelten met dat van U en hoort wat U vreugde schenkt en wat verdriet doet, zodat we weten zullen waarmee we U kunnen dienen en eren, volgen en grootmaken, in U blijven en vruchtdragen.
O, vul zo ons hart, vul zo mijn hart, met een onverzadigbaar verlangen naar U!
Wees mijn passie, het centrum van mijn bestaan, ja, mijn alles in al: de liefde van mijn leven.
Neem alle gematigdheid van mij af en laat in mijn binnenste een fontein van hartstocht voor U ontspringen, opdat alles in mij U zal zoeken om te dienen, te eren en groot te maken, in U te blijven om vrucht te dragen.
Alles ter eer en glorie van Uw onvolprezen Naam.

- Amen – 


Ik wacht, en zie uit …

Mijn kind,
vertel Mij alles,
betrek Mij
in alles wat je doet,
en over welke wegen
je wilt gaan.

Ik hou van jou,
zo ontzaglijk veel,
meer dan jij beseft.
Ik verlang er zo naar
om regelmatig met jou
alleen te zijn.

Ik wil je ook laten weten
hoe belangrijk het is
dat je in Mijn liefde blijft;
Mijn geboden in acht neemt,
naar Mij luistert
en Mij gehoorzaam bent,
zodat je leven vrucht
kan dragen.

Ik wil je ook laten weten
hoe belangrijk het is
dat je in Mijn liefde blijft,
Mijn geboden in acht neemt,
naar Mij luistert
en Mij gehoorzaam bent,
zodat je leven vrucht
kan dragen.

Mijn kind,
Mijn geliefde kind,
kom, Ik wacht en zie uit
naar een ontmoeting
met jou.
Kom toch,
Ik hou zoveel
van jou!


Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




1 opmerking: