De diepte van Gods liefde zien ...

Neem de tijd ...


'Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.’

Romeinen 8:38,39


Het past helemaal in de lijn van waar ik mee bezig ben, het onderwerp waarover ik dieper mag nadenken en schrijven, maar o, wat vind ik het tegelijk lastig en moeilijk.
Toch ervaar ik dat Gods Geest mij hier brengt, bij dit onderwerp en dit woord uit de Bijbel.
Op de één of andere manier valt alles samen zonder dat ik het zelf bij elkaar zoek.
Het valt mij eigenlijk pas op als ik dingen herken of als herinnering in mijn gedachten komen.
Het is het gedicht van januari dat mij bij het onderwerp bracht, en wat mij ook terugbracht bij het eerste vers van een ander gedicht; een gedichtje dat ik vorig jaar al helemaal voorin op de kaft van mijn agenda heb geplakt  als leidraad voor dit jaar: ‘Neem de tijd …’
En het eerste vers is als volgt:

‘Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te overdenken,
tot je door te laten dringen,
hoe groot Zijn liefde is.
Neem de tijd om te ontdekken
op welke wijze Hij Zijn liefde laat zien.’

En het zijn deze woorden die mij tegelijk weer terugbrengen bij het laatste gedeelte van het citaat waar ik vorige maand over nadacht en schreef: ‘…alleen wie het ziet doet zijn schoenen uit.’

Neem de tijd, o mijn ziel …
Alleen wie het ziet …
Tijd maken, er tijd voor nemen, ervoor apart zetten.
Waar je naar verlangt omzetten in daden.
En dan ontdekken en zien …
Steeds weer en steeds meer.

Voor ik echter verder ga, wil ik bij voorbaat aangeven dat ik besef dat ik nooit de werkelijke diepte, de werkelijke grote van Gods liefde zal kunnen zien of bevatten, maar het is een must om gedurende mijn leven mij uit te strekken naar het steeds meer en meer ontdekken en zien hoe groot, hoe diep Zijn liefde voor mij is, voor ons allemaal; met elkaar:

‘…opdat u ten volle zou kunnen begrijpen, met alle heiligen, wat de breedte en lengte en diepte en hoogte is, en u de liefde van Christus zou kennen, die de kennis te boven gaat, opdat u vervuld zou worden tot heel de volheid van God.’
Efeziërs 3:18-19


Neem de tijd, o mijn ziel …
Mijn ziel, oftewel, heel persoonlijk.
Hoeveel we zullen ontdekken en zien is afhankelijk van de tijd die we nemen om met God alleen te zijn, Zijn woord te lezen en te overdenken, en te bidden.
Hoeveel we zullen ontdekken en zien is afhankelijk van het feit of we stil willen staan en terug willen denken, terug willen kijken in de tijd om God te zoeken in de moeilijk(st)e omstandigheden of tijden van ons leven.
Zien we immers vaak niet pas achteraf hoe Hij er toch was, ons staande hield, ons kracht gaf, ons omringde met Zijn liefde en zorg.
Alleen wie het ziet …

Persoonlijk:
… Ik ken geen leven zonder Hem; Hij was er gewoon altijd.
… Een glimlach komt op mijn gezicht als ik denk aan wat mijn moeder mij ooit vertelde, over hoe ik in een kamer vol visite (vroeger was er maar één kachel in huis, dus bidden voor het slapen gaan deden we beneden) mijn avondgebedje deed en vervolgens nog bad voor de poes van de buren, voor iedereen die ziek was, of voor wat dan ook, zonder dat het me wat uitmaakte wie er in de kamer zat en ik hield niet op voor dat ik alles en iedereen gehad had.
Terugkijkend, zie ik hoe Zijn hand vanaf mijn ontstaan op mij was.
… Hij was bij mij toen ik als klein meisje in de sneeuw knielde op het kleine stille paadje langs de begraafplaats; ik bad, dat weet ik nog , maar waarom of waarvoor …
Toch weet ik nog hoe Hij daar was, zo heel dicht bij.
… Hij liet het toe dat ik als kind keer op keer achtervolgt en belaagd werd, overvallen, bedreigt, en toch, Hij was het die mij spaarde en bewaarde en nog steeds Zijn weg met mij gaat, ook in het trauma dat daarvan het gevolg is.
Is het niet Zijn liefde, die mijn ogen opent; is het niet Zijn liefde, die geduldig wacht tot ik klaar ben voor …; is het niet Zijn liefde, die mij al hier heeft gebracht en is het niet Zijn liefde, die mij vasthoudt en leidt.
… Vele harde, afwijzende en vernederende woorden zijn er gesproken en dreigden mij kapot te maken, maar was het niet Zijn liefde die mij vasthield en uithielp, en leerde vergeven.
Was het niet Zijn liefde, die genezing bracht en nieuwe liefde en bewogenheid.
… Heb ik niet het meest geleerd en Zijn liefde gezien in de jaren van lichamelijke pijn en niets meer kunnen; in de vele tranen die ik heb gehuild en waarvan Zijn woord zegt dat Hij ze vergaard in een kruik en ze eens Zelf zal drogen.
… Was het hoogtepunt niet mijn doop; was het niet Zijn liefde die mij daar in het doopbad bracht ondanks tegenstand, en was Zijn liefde niet overweldigend toen ik uit het watergraf omhoog kwam.
… Heeft Zijn liefde mij niet vastgehouden toen ik op een tweesprong belandde, omdat het lijden in ons gezin mij tegen Hem op deed staan en ik me afvroeg of ik nog wel wilde geloven, want er was immers alleen maar ellende, pijn en verdriet, en moeilijkheden in ons leven.
Was het niet Zijn liefde die mij niet alleen vasthield, maar ook terugbracht in Zijn armen, dicht aan Zijn hart; die mij vergaf, die mij genade betoonde.
… Was het niet Zijn liefde die nieuwe dingen gaf, nieuwe wegen en mogelijkheden.
… Is het niet Zijn liefde, die mij heeft gebracht waar ik nu ben en waarvan ik mag weten dat die mij ook op mijn verdere levenspad zal vasthouden, omringen en leiden.

O, hoe diep, hoe groot,  is niet Zijn liefde …


Vandaag, zaterdag 21 januari, als ik vast bezig ben met dit stukje voor februari, zijn de teksten van mijn Stille tijd (FF- First Focus) uit Deuteronomium 33:27 en …, ja, ja, Romeinen 8:38,39.

Deut. 33:27
‘De eeuwige God is voor u een woning, en onder u Zijn eeuwige armen.’

Klinkt in deze woorden niet Zijn onvoorwaardelijke liefde door?
En is Zijn onvoorwaardelijke liefde in de komst van Zijn Zoon, onze Here Jezus Christus, niet zichtbaar en tastbaar geworden?
Is dat niet waar het om draait bij liefde, dat het niet slechts uitgesproken woorden zijn, maar dat onze woorden ook zichtbaar zijn in onze daden?
Is dat niet wat God ons heeft laten zien, en ons iedere dag opnieuw laat zien!
En zien we daarin niet tegelijk de diepte van Zijn liefde!

In Jezus zal niets ons kunnen scheiden van Gods liefde voor ons.
Jezus, Gods geliefde Zoon, die stierf voor onze zonden om de weg tot God weer vrij te maken.
Jezus, die zegt in Johannes 15:13 dat niemand een grotere liefde heeft voor zijn vrienden dan hij die zijn leven voor hen geeft.
En Jezus, gaf Zijn leven voor de gehele wereld, opdat een ieder die gelooft niet verloren zou gaan maar gered zal worden. (Johannes 3:16)
In Jezus is de liefde van God voor ons bevestigd, is de liefde van God voor ons zeker.
In Jezus zal niets of niemand ons ooit kunnen scheiden van de liefde van God voor ons.
In Jezus is de diepte van Gods liefde voor ons als eerste, en meest belangrijke, zichtbaar.


Lieve Vader in de hemel, ik wil U danken voor Uw onmetelijke en onvoorwaardelijke liefde.
Ik wil U danken, dat ik weten mag, op grond van Uw woord, dat niets mij kan scheiden van Uw liefde.
Ik wil U danken dat U Uw Zoon gaf voor mij.
Zoveel liefde, zoveel liefde …!
Dank U, Jezus, dat U gekomen bent en Gods liefde voor mij, voor ons, voor de wereld, zichtbaar heeft gemaakt; ja, U bent de belichaming van Zijn Liefde.
Ik bid U, Vader, dat ik, en een ieder die meeleest, dit jaar meer en meer de diepte van Uw liefde zullen ontdekken en zien, opdat het ons dichter brengt bij U, ons hart dankbaarder maakt, en wij meer van U zullen laten zien in ons leven.
In Jezus’ Naam.

- Amen -


O, de diepte van Uw liefde,
zo oneindig groot en vol van trouw,
die in de diepste dalen, of op hoogste bergen,
steeds opnieuw klinkt: Ik hou van jou!

Jezus, dat U zo Uw leven gaf
voor de wereld, ja, voor mij …
Dat te begrijpen is mij te verheven,
te wonderbaar; ik kan er niet bij.

O, de diepte van Uw liefde,
zo oneindig groot en vol genade,
dat er vergeving is voor al mijn zonden,
voor al mijn verkeerde daden.

Jezus, dat U zo Uw liefde toonde,
aan de wereld, aan mij,
Dat te begrijpen is mij te verheven,
te wonderbaar; ik kan er niet bij.

O, de diepte van Uw liefde,
zo oneindig groot en onvoorwaardelijk.
Dat ik bij U mag komen, gewoon zoals ik ben,
het is werkelijk haast onbegrijpelijk.

Jezus, dat U zo liefheeft,
de wereld, ja, ook mij!
Ik neem het aan, ook al kan ik
er met mijn verstand niet bij.

O, de diepte van Uw liefde …
Open mijn ogen, Heer en doe mij zien.
Opdat ik meer en meer in U geworteld raak
en U met volle overtuiging dien.


Gods rijke zegen voor de komende maand.
Dat ook u/jij meer van de diepte van Zijn liefde mag gaan ontdekken en zien.

Een liefdevolle groet,
Rita