Week 29 - Van Hem is mijn Verwachting! Neem de tijd ... (18)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wees stil elke dag,
maar neem ook momenten om stil te zijn
gedurende het voortgaan van de dag.
Neem de tijd om stil te zijn in het besef
dat je volkomen afhankelijk bent van Hem.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om bij Hem te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te zijn!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, je bent immers zo
afhankelijk van Hem!

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …!

‘Het is een grote les die geleerd moet worden,

dat stil zijn voor God

het geheim is van ware aanbidding.

Laten we ons de belofte herinneren:

‘In stilheid en vertrouwen

zal u sterkte zijn.’

Andrew Murray

‘Waarlijk mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting; …’
Psalm 62:6

‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op Zijn woord; …’
Psalm 130:5

Stil worden.
Een zacht hart.
Laat alle stemmen in mij zwijgen.
‘Kom maar vaak bij Mij!’
Verlangen naar God.
Stille aanbidding.
Bij al deze dingen heb ik de afgelopen weken stilgestaan, nagedacht, en geschreven.
Maar er was ook een ochtend, dat met het opnieuw lezen over deze dingen in het Dagboek van Murray, er twee dingen heel duidelijk, en indringend, mijn gedachten binnenkwamen.
Zo duidelijk en indringend dat ik er niet om heen kon.
Als eerste de woorden ‘want van Hem is mijn verwachting’, met aansluitend de indringende vraag: ‘maar … is mijn verwachting echt van Hem?’
Het bracht mijn gedachten terug naar alles wat ik eerder in mijn Stille Tijdschrift geschreven heb, en opnieuw lees en overdenk ik alles om het op een rijtje te zetten en uit te werken.

Er zijn een aantal woorden die eigenlijk al heel snel in mijn gedachten komen met het herlezen van alles, woorden die voor mij alleszeggend zijn als het gaat om verwachting.
Woorden, die ik verder uitwerk om van te leren, om te onthouden, om me naar uit te strekken dat ze in mijn leven meer en meer gestalte krijgen.
Deze woorden zijn: Stilheid, Vertrouwen, Sterkte, Gods Woord, en als laatste Verwachten – Verwachting.

Stilheid 
‘In stilheid en vertrouwen zal uw sterkte zijn.’
‘Waarlijk, mijn ziel keert u stil tot God.’
'Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting.’
Jes. 30:15 – Ps. 62:2a,6

Tijd maken, tijd nemen om stil te zijn, om stil te leren worden.
Me er niet van af maken met ‘het lukt me toch niet’, of ‘heb ik geen tijd voor’, of toegeven aan de gejaagdheid die zo in me kan zijn door alles wat ik nog moet doen, maar gewoon gáán doen, in het vertrouwen, dat als ik de tijd ervoor vrijmaak, God mij tegemoet komt.
Immers, Zijn woord zegt mij heel duidelijk: ‘Nadert tot God, en Hij zal tot u naderen.’  (Jac. 4:8)

Ik kan het niet laten, en kijk toch ook nog even bij synoniemen van het woord ‘stilheid’ en een aantal verschillende woorden die ik daar lees, raken mij.
Stilte - gerustheid, kalmte, rust, sereniteit, stilheid, stilzwijgen, stilzwijgendheid, vrede, vredigheid.
Rust - gemoedsrust, gerustheid, geruststelling, kalmte, rustigheid, sereniteit, verademing, vrede, vredigheid, zielenrust, zielsrust.
Proef jij het ook, de rijkdom die deze woorden blootleggen, die te vinden is in dat ene woord 'Stilheid’?
‘Waarlijk, mijn ziel keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting!’

Vertrouwen
Is vertrouwen niet precies hetgeen waar het om draait met verwachting?
Is dat niet de essentie van het stil worden, stil zijn bij de Heer?
Bij hem willen zijn omdat je Hem vertrouwt!
Ik kan niet anders dan teruggaan naar Psalm 62 (vers 2, 3a, 6,7a,8).

‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, van Hem is mijn heil;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, …’

‘Waarlijk, mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting;
waarlijk, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, …
Op God rust mijn heil en mijn eer, mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God.’

Zijn deze woorden alleen maar woorden, of is het meer dan dat?
Zijn het woorden die ik alleen maar lees en mezelf voorhoud, of leef ik daar ook uit?
Zijn deze woorden ook werkelijk mijn fundament, de grond van mijn bestaan, in welke omstandigheid van mijn leven dan ook?

Sterkte 
Als Hij het fundament is van mijn leven, de grond van mijn bestaan, dan is Hij ook mijn kracht en mijn sterkte!
(Och, wat houd ik toch van de Psalmen!)
Kijk toch eens hoe David ons tot een voorbeeld is, ook hier weer in Psalm 62.
Waar het in vers drie nog klinkt alsof hij niet helemaal zeker is van zijn zaak, zien we in vers zes, nadat hij voor zichzelf nog eens het een en ander op een rijtje had gezet (vers 4,5), hoe de laatste kleine aarzeling verdwijnt.

Vers 3:
‘waarlijk, Hij is …,
ik zal niet te zeer wankelen.’

Vers 6:
'Waarlijk, …
ik zal niet wankelen!’

Het is alsof hij bij zichzelf alles nog eens op een rijtje heeft gezet: wie is God, hoe is Hij, wat zegt Zijn woord, wat betekent dit voor mij, wat geloof ik …, als ook: wie zijn mijn vijanden nu eigenlijk, wat doen zij, wat zeggen zij.
En ook hier zien we hoe de weegschaal doorslaat naar de liefde en vertrouwen die David heeft voor, en in zijn God.
Het is alsof hij zijn rug recht na zijn woorden van vers 2 t/m 5 en heel duidelijk een keuze maakt in waar hij voor kiest:

‘Waarlijk. mijn ziel, keer u stil tot God, want van Hem is mijn verwachting;
waarlijk Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht, ik zal niet wankelen.
Op God rust mijn heil en mijn eer,
mijn sterke rots, mijn schuilplaats is in God!’

Gods Woord
‘Ik verwacht de Here, mijn ziel verwacht en ik hoop op Zijn woord; …’
Psalm 130:5

Hopen, niet in de zin van ‘iets wensen, graag zien dat iets gebeurt’, dus twijfel en onzekerheid, maar in de zin van ‘verwachten, uitzien naar het moment dat het gebeurt’, dus een zeker weten, geloof en vertrouwen.
Ik hoop op Zijn Woord, oftewel op Zijn Woord is mijn vertrouwen!
Zijn woord is waarheid, is ‘Ja en Amen’.
Dat betekent dat ik ook moet leren om, als ik bepaalde dingen voel of denk, Zijn Woord daar tegenover zetten.
Ik voel mij … maar Uw Woord zegt …
Ik denk … maar U bent, Uw Woord zegt …
Ik … maar U bent, Uw Woord zegt!
Hopen op Uw Woord, is vast geloven en vertrouwen.

Ik moest hierbij ook terugdenken aan het laatste gedeelte van mijn MT enkele weken geleden, Psalm 119:11.
‘Ik berg Uw Woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige.’
Zijn Woord opbergen in je hart, het leren, niet alleen opdat het tot bemoediging en kracht en steun zal zijn, maar vooral ook opdat wij niet zullen zondigen.
Ik weet niet hoe dit voor jou is, maar ik vind het best moeilijk.
Ik wil zo graag, maar …
Toch blijf ik me uitstrekken, ook hierin, om dit toe te passen, steeds meer, iedere keer weer, ook als het keer op keer misgaat.

Ik richt mijn oog naar boven;
kies ervoor om te zien op U,
op Wie U bent en wat U hebt gezegd.
Want ik wil U gehoorzaam zijn;
ik wil U vertrouwen en niet zondigen.
Immers, ik heb mijn leven in Uw hand gelegd.

Verwachten - Verwachting
Als mijn verwachting werkelijk in alles van Hem is, recht ook ik (met vallen en opstaan) mijn rug, iedere keer weer als dat nodig is, zodat mijn ‘ik zal niet al te zeer wankelen’, ook verandert in een ‘ik zal niet wankelen!’.
Dan blijf ik staande, dan houd ik stand, niet omdat ik zo sterk ben, maar omdat mijn God zo sterk is.
Meer nog dan dat zelfs, dan houd ik stand en blijf ik staande in de overwinning behaald door onze Here Jezus aan het kruis op Golgotha!
Dat is wat wij voor hebben op David!
Jezus heeft de overwinning behaald, en wij delen in Zijn overwinning; ja, met Hem zijn wij meer dan overwinnaar! (Rom. 8:37)
'Want Hij die in ons is, is machtiger dan hij die in de wereld is!' 
1 Joh. 4:4b

Tot slot
Nog even dit als laatste, ook al is het weer een heel lang stukje geworden, maar het is zo mooi.
Afgelopen week werd ik met mijn Bijbelleesrooster diep geraakt door een bepaalde tekst, zodanig, dat ik hem heb overgeschreven en onder mijn (doorzichtige) bureaumat heb gelegd en hem zo dagelijks kan lezen en mezelf dit kan voorhouden, om mij hier naar uit te strekken.
Ik wil dit als laatste ook hier nog meegeven, omdat ik denk dat deze tekst een bijzondere aansporing is om naar uit te strekken, voor ons allemaal. 

2 Kron. 27:6
‘Jotam betoonde zich een krachtig man, want hij was standvastig in zijn wandel voor het aangezicht van de Here, zijn God.’

Is het geen fantastisch Woord om mee af te sluiten?
Jotam betoonde zich; hij liet zien, hij bewees met zijn levenshouding, de manier waarop hij door het leven ging, - standvastig voor zijn Heer, een krachtig man.
Het zal maar van je gezegd worden!
Hoe mooi zou het zijn als dit van ons gezegd zou worden: … betoonde zich een krachtige vrouw, een krachtig man, want zij/hij was standvastig in haar/zijn wandel voor het aangezicht van de Here, haar/zijn God!

Er is maar één manier waarop dit kan, namelijk door veel bij de Heer te zijn, Zijn Woord te lezen en op te bergen in ons hart, door alles van Hem te verwachten, en in elke omstandigheid.
Kortom: 

‘Waarlijk. mijn ziel, keer u stil tot God,

want van Hem is mijn verwachting;

waarlijk Hij is mijn rots en mijn heil, mijn burcht,

ik zal niet wankelen.

Op God rust mijn heil en mijn eer,

mijn sterke rots,

mijn schuilplaats is in God!’

‘Ik verwacht de Here,

mijn ziel verwacht,

en ik hoop op Zijn woord!’

Standvastig.
Onbevreesd.
In absolute afhankelijkheid van God.
Verwachten.
Geloof en Vertrouwen.
Complete overgave.
Een leven van ware, stille, ononderbroken aanbidding …

Heer, mijn leven is
een werk in uitvoering.
Tot mijn dood toe, of
totdat U terugkomt, geldt:
U bent nog niet klaar met mij.

Ik dank U voor Uw geduld,
voor Uw liefde en genade,
voor Uw trouw en voor
Uw Woord, dat mij belooft:
‘Ik maak af wat Mijn hand begon.’

Ik blijf mij uitstrekken, Heer,
naar een standvastig leven, vol
geloof, vertrouwen en verwachting;
staande op Uw Woord, dat zegt:
'God is mijn rots en mijn heil,
ik zal niet wankelen!’

– Amen – 

Van U, o Heer, wil ik alles verwachten,

vertrouwend op U, wil ik mijn wegen gaan.

Dank U, Heer, dat U mij daarin helpt om

steeds opnieuw mijn ogen naar U op te slaan.

Gods rijke en onmisbare zegen ook weer voor deze week,
en een liefdevolle groet,
Rita