Week 48 - Oh, my Soul

Onze ziel kan onrustig zijn,
bezorgd, angstig of radeloos.
Hoop en geloof verdwenen lijken
en ons leven krachteloos.

Onze ziel kan benauwd zijn,
zoekende, opgejaagd, of lusteloos.
Schaduwen nemen de overhand en
maken ons zicht donker en troosteloos.

Onze ziel kan terneergeslagen zijn,
teleurgesteld, verdrietig, moedeloos.
Twijfel sluipt zachtjes binnen;
nog even, en alles lijkt hopeloos.

De tijd waarin we leven maakt menig mens onrustig.
Een scala van emoties zien, -en horen, we voorbijkomen; of misschien ondervinden we ze ook wel zelf  in meer of mindere mate.
Maar wat moeten we als kind van God met deze gevoelens en gedachten?
Daarover gaat het lied voor deze week.

Maar voor we naar het lied gaan, wil ik je eerst nog even meenemen naar de Bijbel, want ook de Psalmisten kenden deze gevoelens, en ze schreven daarover.
Psalm 42:12
'Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en wat bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven; Hij is de volkomen verlossing van mijn aangezicht en mijn God.’

In dit ene vers zien we drie dingen.
Als eerste zien we dat de psalmist simpelweg erkent dat dat  hij zich terneergeslagen voelt en onrustig is.
Met andere woorden, wees niet bang voor gevoelens van down zijn, verdrietig, moedeloosheid, bezorgd, angstig, noem maar op, ze horen nu eenmaal bij het leven hier op aarde.
'Wat buigt u zich neer; wat bent u onrustig in mij.’
We kunnen doen alsof dit soort gevoelens er niet zijn, maar het enige dat we er mee bereiken, is dat we als het ware van binnenuit worden opgegeten.
Het zal langzaamaan alles aantasten met alle gevolgen van dien.
Erkenning is simpelweg in veel gevallen gewoon de eerste stap naar herstel.
Immers, als je ontkent dat er iets is, dan is er ook geen reden om er iets aan te doen.

Het is echter wat anders om erin te blijven hangen, of je er in onder te dompelen, in te zwelgen.
En dat is het tweede dat we zien in het vers, namelijk dat de psalmist zijn ziel aanspreekt.
‘Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en wat bent u onrustig in mij?
Hij erkent dat hij zich zo voelt, maar hij zwelgt er niet in.
En dat toont ons dat we dus een keuze hebben in wat we doen.
Kiezen we ervoor om toe te geven aan die gevoelens, of we kiezen ervoor om er iets aan te doen.
Eén ding weet ik uit ervaring wel, namelijk hoe langer we ergens in blijven hangen, hoe moeilijker het vaak is om er weer uit te komen.
De psalmist toont ons de weg uit die neerslachtige en onrustige gevoelens, namelijk jezelf aanpakken door tot je ziel, -waar al die emoties, gevoelens en gedachten zich bevinden, aan te spreken.
Hij kijkt niet naar waar alles uit voortgekomen is, hij richt zijn aandacht volledig op zijn ziel:‘Waarom ben je bedrukt, mijn ziel, zo onrustig, zo bedroeft, zo …’

Met het aanspreken van onze ziel komen we bij het derde punt, namelijk met wat voor woorden de psalmist zijn ziel de weg wijst uit deze neerslachtige gevoelens.
Hij zegt tegen zijn ziel:
‘Hoop op God, want ik zal Hem weer loven; Hij is de volkomen verlossing van mijn aangezicht en mijn God.’
‘Hoop op God, ziel!’
Kijk naar wie Hij is, naar alles wat Hij reeds heeft gedaan!
Denk eens terug aan al die keren dat Hij je eerder geholpen heeft, denk eens terug aan hoe Hij je eerder getroost heeft, bemoedigd heeft, je gedragen heeft, het licht in je leven ontstoken heeft!
‘Hoop op God, ziel!’
Bij Hem is verlossing, Hij is mijn God!
Hem zal ik weer loven!

Het spreken tot, en het herinneren aan, is geen toverformule, zo van als ik dit doe, dan is alles weer goed en weg.
We zien dit ook bij de psalmist, want in Psalm 43 komen we opnieuw precies dezelfde woorden tegen.
En daar ligt , als je het zo wilt noemen, de vierde les, namelijk Volharden.
Want met het volharden in het uitspreken van op Wie onze hoop is, en van Wie we onze verlossing verwachten, komt een steeds dieper besef van Wie God is.
En hoe dieper dat besef wordt, hoe meer rust en vrede er in ons leven zal zijn.

Het doet mij denken aan Psalm 131:2.
‘Immers heb ik mijn ziel tot rust en stilte gebracht als een gespeend kind bij zijn moeder;
als een gespeend kind is mijn ziel in mij.’
Een gespeend kind is een kind dat niet langer borstvoeding krijgt; de HSV zegt dan ook ‘als een kind dat de borst ontwend is’.
Vroeger kreeg een kind een bepaalde tijd de borst, en dan werd het gestopt.
Zowel voor de moeder als voor het kind was dit geen makkelijke tijd, reken maar dat er vele tranen vloeiden in dat proces, maar het moest gebeuren, want het hoorde bij het proces van opgroeien.
Ik denk dat we zo ook het aanspreken van onze ziel, -het onze ziel keer op keer, al is het onder tranen, wijzen op God, op Wie Hij is, en op wat Hij heeft gedaan, mogen zien als een soort van ‘spenen’.
En waar een gespeend kind de borst moest ontwennen, moeten wij hier ontwennen om op onszelf te vertrouwen, op andere mensen, op ons geld, onze spullen; het ontwennen van zien op en handelen vanuit wat we voelen en denken.
En als we erdoor heen zijn, hebben we onze ziel tot rust gebracht met het diepe besef dat voor onze God werkelijk niets onmogelijk is, dat Hij ons nooit zal verlaten, en alles in Zijn hand heeft.

Oh, mijn ziel ….

          >> Oh, my Soul - Rebekah Dawn & Mary Monari

                                                           

De tekst van het lied in het Nederlands

Oh, mijn ziel, waar is je geloof?
Waar is je hoop?
Waarom ben je verontrust?
Waarom ben je bezorgd en angstig, trachtend te achterhalen wat er allemaal nog komen gaat?

Oh, mijn ziel, waarom twijfel je?
Waarom ben je bang?
Waar is je lied?
Waarom zing je niet, Hem dankbaar lovend voor alles dat nog komen gaat.

Heeft Hij je ooit teleurgesteld (in de steek gelaten)?
Heeft Hij je ooit verlaten?
Heeft Hij ooit een belofte gedaan en die niet nagekomen?
Hij heeft nooit, Hij zal nooit, Hij zou nooit.
Kijk terug en onthoud, dat alles waarvan je ooit dacht dat het jouw verlies was, slechts winst is geweest.
Hij zal het opnieuw doen.
Hij kan het opnieuw doen.

Oh, mijn ziel, waarom ben je bang?
Waarom kun je je niet overgeven?
Waar is je vertrouwen?
Waarom kies je niet vrijwillig om Hem te volgen in alles dat nog komen gaat?

Oh mijn ziel, waarom aarzel je (ben je terughoudend)?
Waarom redeneer je?
Heb je niet gezien dat Hij er in elk seizoen was, en ook nu zal Hij met je zijn in alles wat er nog komt.
Is Hij niet trouw?
Kun je Hem niet vertrouwen?
Is Hij niet vriendelijk, en heeft alles wat Hij heeft toegestaan niet altijd ten goede gewerkt?
Je kunt je niet voorstellen, mijn ziel, je kunt niet eens doorgronden, al wat Hij gepland heeft en al wat Hij nog in gedachten heeft.
Want Zijn belofte is waar en Zijn Woord betrouwbaar.

Dus, laat geloof boven je angst uitstijgen.
Herinner jezelf aan alle jaren dat je Zijn hand hebt gezien.
Hij heeft je erdoorheen gebracht en ook al is dit moeilijk, dit is niets nieuws.
Hij is hier, Hij is er altijd geweest.
Het is gewoon je angst.
Breng het tot zwijgen, dan zul je het zien dat het slechts schaduwen van de dood zijn.
Maar hij is nog niet klaar.
En wat er ook gebeurt, Zijn woord zal blijven.

Oh mijn ziel, zie alles wat Hij gedaan heeft.
Oh mijn ziel, onthoud, Hij heeft gewonnen!
Oh mijn ziel, Zijn goedheid (vriendelijkheid, barmhartigheid) blijft.
Oh mijn ziel, verhef je lofprijs.

Het verhaal is nog niet voorbij.
Hij is nog niet klaar.

Het is zo heerlijk om op Jezus te vertrouwen; om Hem gewoon op Zijn Woord te geloven.
Om gewoon op Zijn beloften te rusten en te weten, ‘zo zegt de Heer’.

Jezus, Jezus, hoe ik Hem vertrouw; hoe ik Hem steeds weer heb bewezen.
Jezus, Jezus, dierbare Jezus.
Oh, voor genade, om Hem meer te vertrouwen.

Oh, mijn ziel,
zie omhoog,
zie Zijn goedheid,
Zijn liefde,
Zijn genade,
het kruis waar Hij
alles heeft betaald.

Oh, mijn ziel,
zie omhoog
naar Hem,
Die alles
in handen heeft,
Die de overwinning
heeft behaald.

Oh, mijn ziel,
zie omhoog,
geloof en vertrouw!
Spreek en herinner
Zijn beloften tot
Zijn vrede in jou
is neergedaald.

Gods rijke zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Rita