Week 15 - Wonen of woning maken? Neem de tijd ... (14) De volheid van God (1)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, zoek Zijn aanwezigheid
en buig je voor Hem neer.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, net zolang totdat je
klaar bent om van Hem te ontvangen.
Neem de tijd, want Hij verlangt om te geven
naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en wordt van daaruit
gesterkt met de kracht van Zijn Geest.
Neem de tijd, opdat Christus, door
het geloof, woning maakt in je hart.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, om stil te worden,
om dicht bij Hem te zijn.
Neem de tijd, opdat je geworteld
en gegrond zult zijn in de Liefde.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om met alle heiligen
de liefde van Christus te kennen.
Neem de tijd, om te kunnen begrijpen
hoe breed, lang, hoog en diep deze liefde is.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat je geheel vervuld
mag worden van heel de volheid van God.
Neem de tijd, opdat je een leven
van Liefde zult leven.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en geef je toch geheel over
aan de leiding van Zijn Heilige Geest.
Neem de tijd in het besef dat Hij
bij machte is oneindig veel meer te doen
dan jij kunt bidden of beseffen.

Niet afgelopen week maar de week daarvoor, was ik een paar dagen weg naar een Vrouwenconferentie (zo heerlijk dat dit weer kon), en meestal kom ik dan in de knoei met mijn Dagboek, omdat ik daar gewoon niet de tijd en ruimte heb, die ik thuis heb.
Maar deze keer niet, daar ik de week ervoor net had besloten om het Dagboek niet meer per dag te volgen.
Meer dan eens had ik namelijk het gevoel dat ik tijd te kort kwam, omdat ik door moest naar de volgende dag.
Met regelmaat knaagde het vanbinnen, zo van: er is meer, maar die tijd, die datum ...
En zo, met deze beslissing, kon ik dan ook met een gerust hart teruggaan in het Dagboek naar de dag, waarbij ik in mijn schrift zelfs al extra ruimte had opengelaten om nog aan te vullen, maar waar ik gewoon niet aan toe kwam.
In dit hoofdstukje was er één vers waar met het lezen ervan ineens allerlei gedachten binnenkwamen, waardoor het vers meer diepgang kreeg dan ooit.
Hoe heerlijk is het om afgelopen week daarnaar terug te keren om nu ook op te schrijven wat er tot mij kwam die morgen. 

Efeze 3:17 uit de NBG.

‘…, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.’

In het Dagboek ging het deze dag eigenlijk over de liefde van God die in ons hart is uitgestort door de Heilige Geest, Die ons gegeven is toen we de Here Jezus toelieten in ons hart, maar het waren de woorden 'opdat Christus door het geloof in uw harten woning make’, waarbij ik ineens overspoeld werd met allerlei gedachten.
In de afgelopen tijd, dus van toen ik het voor het eerst las en afgelopen week dat ik achter mijn laptop kroop, kwam dit vers herhaaldelijk terug in mijn gedachten, en ik bedacht me, hoe goed het was (in ieder geval voor mij) om de Bijbel toch in verschillende vertalingen te lezen, want het was door de andere vertaling die ik dit jaar gebruik, ineens heel diep binnengekomen.
Andere vertalingen zeggen namelijk 'in Uw harten woont', of 'kan gaan wonen' …, maar de NBG spreekt over 'in uw harten woning make'.
Ik weet niet hoe dit bij jou is, maar bij mij begonnen er allerlei radertjes te draaien en mijn ziel sprong op in mij (-echt, ik kan het niet anders zeggen) om mijn pen te pakken en te gaan schrijven, zo raakte het mij!
En met dat ik er afgelopen week zo mee bezig was, volgde het één op het andere, want ja, het is een vers tussen andere verzen, en je kunt dan niet alleen dit gedeelte er tussenuit halen, en ik ervoer alles als ‘een regen van zegen’, zoveel vreugde gaf het waar ik mee bezig was.
Dus er volgt nog meer, maar eerst dit vers, omdat hier alles mee begon voor mij.
'..., opdat Christus door het geloof in uw harten woning make.' 

Wonen of woning maken …
Hoewel alle vertalingen spreken over wonen, voelt, en is het, in mijn ogen niet helemaal hetzelfde.
In ieder geval heeft niet alles dezelfde diepte naar mijn beleving, en daar werd ik die bewuste dag bij stilgezet, bij het feit dat Jezus niet zomaar in ons hart wil wonen, maar in ons hart woning wil maken

Nu zijn mijn broer(tje😊) en zijn vrouw onlangs verhuisd.
Het appartement waar zij nu wonen is maar voor tijdelijk, omdat het door hen nieuw gekochte appartement nog niet klaar is, maar hun oude huis al wel verkocht, en ik bedacht me dat dit eigenlijk wel een beetje het verschil liet zien, tussen wonen en woning maken.
Laat me uitleggen wat ik bedoel.
Ze wonen nu dus wel in een appartement, en hebben er ook het een en ander aan gedaan om er ook goed te kunnen wonen en het een beetje gezellig te hebben, maar ze hebben er niet zoveel tijd en geld aan gespendeerd als dat ze dat straks met hun nieuwe en blijvende woning zullen doen.
Ze wonen er nu dus wel, maar pas als ze komen in hun nieuwe appartement, zullen ze het ook echt tot hun thuis maken.
En dat is voor mij ook wel het verschil tussen ergens wonen, en woning maken.
Je kunt dus ergens wonen zonder dat er ook echt een thuis van is gemaakt, zonder dat het jouw stempel draagt, en je kunt ergens woning hebben gemaakt, waarbij het hele huis jouw smaak uitstraalt.

Het vers spreekt wel expliciet over 'door het geloof', maar dat lijkt me logisch en duidelijk, immers zonder geloof kan de Here Jezus niet eens in ons hart wonen, laat staan woning maken.
Maar ik wilde dit nog wel even genoemd hebben, daar het er heel nadrukkelijk bij staat.
Maar goed, al deze dingen brengen mij bij de vraag, 'mag Hij alleen in ons hart wonen, of mag Hij ook woning maken in ons hart?'
Mag Hij het één en ander doen in ons ‘huis’, zeg maar ‘woon klaar’ maken, of mag Hij Zijn gang gaan en vertrouwen we Hem de complete ‘styling van ons huis’ toe?
Mag Hij tot een bepaalde hoogte met ons leven aan de slag gaan, of mag Hij ons helemaal vormen en kneden naar Zijn beeld en gelijkenis?
Wonen, of woning maken?

Als we Hem toestaan en de ruimte geven om ons hart tot Zijn woning te maken, dan mag Hij niet alleen in ons hart wonen, maar ook Zijn stempel erop drukken, en daarin alles zo maken dat het Hem uitademt.
Elke kamer mag Hij dan onder handen nemen, en we kunnen er zeker van zijn dat Hij dit doet met zeer veel liefde en grote zorgvuldigheid.
En zo mag Hij dan gaan van kamer tot kamer, steeds met dezelfde liefde en zorgvuldigheid, en ook nooit overhaast.
Ons hele huis* mag Hij zo doorgaan, van de woonkamer, naar de gang, van de zolder naar de kelder, van slaapkamer naar studeerkamer; elke kamer mag Hij dan doorgaan, afhankelijk van wat voor Hem het belangrijkste is en waar wij Hem de ruimte voor geven.
Want ja, Hij zal niets doen, nergens komen, waar wij zeggen 'nee, daar niet'.
Dit alles bracht mij bij de vraag: Woont Jezus in mijn hart, of heeft Hij er woning gemaakt?
En dezelfde vraag komt hiermee nu ook bij jou die meeleest.
Woont Jezus in je hart, of heeft Hij er ook echt woning mogen maken?
Heeft Hij Zijn stempel achtergelaten in elk vertrek van ons hart?
Ook in het kleinste kamertje, het kleinste hoekje, zodat echt alles Hem ademt?
Een beetje goede architect heeft Zijn eigen stijl en kenmerk, en dat maakt hem bekend en onderscheid hem van anderen.
Is het zo ook met ons; kunnen mensen aan ons zien wie de Architect is van ons huis, van ons hart?

Hoe mooi is eigenlijk deze vergelijking van hart-huis, want we kunnen het nog verder doortrekken.
Ons gewone huis veranderen/vernieuwen we vaak in verloop van de tijd, is het niet omdat we dat fijn of leuk vinden, dan wel omdat er dingen stuk gaan of slijten, en soms worden er nieuwe dingen toegevoegd, dingen die er eerder niet waren of waar we niet eerder geld voor hadden.
En soms veranderen, of vernieuwen we dingen omdat het daar dan de tijd voor is.
Is dat ook niet de bedoeling met ons geestelijk leven?
Ik zie het zelf dan als groei, groeien.
Naarmate ik ouder word, leer ik dingen bij, en soms ga ik dingen toch ook anders zien.
Soms was de tijd niet rijp om bepaalde dingen te zien, en dan ineens opent God mijn ogen en zie ik iets dat ik niet eerder had gezien of ontdekt.
Of soms raken dingen op de achtergrond, vergeet ik dingen, en dan ineens …

Helaas spenderen we vaak meer tijd aan ons gewone huis, dan aan ons geestelijk huis, ons hart.
Vaak gaan we eerder gezellig winkelen en nieuwe spullen voor ons huis kopen, dan dat we stil worden om bij Jezus te zijn, zodat Hij kan werken aan ons geestelijk huis.
Hoe zou ons hart eruitzien, en daarmee onze relatie met God, als ook met en naar onze naaste, als we net zoveel tijd aan God en Zijn Woord zouden besteden als aan ons huis?
En hierin reken ik ook zeker de tijd mee die we aan ons huis/huishouden besteden om het te onderhouden!
Immers, zoals onze huizen door slecht onderhoud in verval raken, zo zal ook ons geestelijk huis in verval raken als het niet onderhouden wordt.
Hoe belangrijk is het dus om stil te worden en bij Hem te zijn, om Zijn Woord, -zowel vanuit het zelf lezen als ook door horen van een preek, te overdenken en Hem de kans geven het ook te laten uitwerken in ons hart.
Dan kan Hij woning maken in ons hart, Zijn stempel drukken op ons leven; ons laten zien waar nog iets gebeuren moet.
De ene keer zullen we zelf misschien aan de slag moeten, een andere keer (leren) loslaten en aan Hem overlaten, of Hem de kans geven om te doen, wat Hij verlangt te doen.
Maar ook om soms gewoon even samen stil te zijn en te genieten van elkaars nabijheid, of om alleen maar te luisteren, of om dingen te delen van hart tot hart.

Wonen of woning maken ...
Wat mag het zijn?

‘Neem de tijd, o mijn ziel, neem toch de tijd!’

Hier ben ik, Heer, de stilte opzoekend
om in Uw aanwezigheid te komen.
Ik verlang ernaar om dicht bij U te zijn,
dus trek ik mij terug op een plaats
waar niets ons samenzijn kan verstoren.

Hier ben ik, Heer, komend in de stilte
om in Uw nabijheid te vertoeven.
Werk in mij , o Heer, en maak toch
mijn hart geheel tot Uw woning;
U alleen wil ik volkomen toebehoren.

Hier ben ik, Heer, in de stilte,
met een hart wijd open voor U.
Doe Uw werk in mij, diep in mijn hart,
totdat elke kamer Uw kenmerk draagt,
en mijn gehele leven U kan bekoren.

   Casting Crown – Here’s my heart, Lord

                                    

Laten we toch veel tijd nemen om bij Hem te zijn, zodat Hij woning in ons hart kan maken, en wij een afstraling zullen zijn van de afdruk die Hij in ons leven heeft achtergelaten.

Gods zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Rita

👉 Max Lucado heeft hier ooit een prachtig boek over geschreven, het heet >> ‘Thuis bij God’