Week 3 - Heb je Mij waarlijk lief? Neem de tijd (8)

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en sta eens even stil
bij je liefde voor de Heer.
Neem de tijd en overdenk eens
hoe het met je geloof,
met je liefde voor Jezus is gesteld.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en vraag jezelf eens af:
Is in jou die onuitsprekelijke vreugde?
Neem de tijd, overdenk het eens;
ken je het, heb je het gekend,
of is het allemaal ver weggezakt?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om toch dagelijks
samen met Jezus te zijn.
Neem de tijd, want alleen daar,
in die momenten van samenzijn,
kun je Zijn liefde volledig indrinken.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, zodat Zijn liefde in jou
kan worden tot een bron, een fontein.
Neem de tijd, opdat je liefde voor Hem
zichtbaar wordt in je dagelijks leven;
onzelfzuchtig en zelfopofferend.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, want liefde voor Jezus
is toch alles als je in Hem gelooft!
Neem de tijd, iedere dag weer,
opdat de liefde van Christus dagelijks
in je hart kan worden uitgestort.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, opdat Hij je
gevangen kan nemen in Zijn liefde.
Neem de tijd, het zal je kracht
en vreugde geven,
je geloof doen groeien.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …

‘Hem (Jezus Christus) hebt gij lief, zonder Hem gezien te hebben; in Hem gelooft gij, zonder Hem thans te zien en gij verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, …’ 

1 Petr. 1:8

In mijn Stille Tijd van afgelopen vrijdag werd ik door Murray stilgezet bij de liefde van Christus voor ons, voor mij; je kunt hierover lezen op mijn Blog >> ‘Into Your Hands’.
Vandaag, -het is zaterdag als ik dit schrijf, neemt hij me mee naar onze/mijn liefde voor Hem.
En net als gister lees ik even terug in mijn schrift van vorig jaar, en ik word stil van het verschil dat ik zie.
Waar mijn hart vandaag nog vol vreugde is om wat de Heer gisteren gaf, vorig jaar was dat wel anders.
Als ik vervolgens nog even iets na wil lezen, stuit ik op een blogje op dit Blog van vorig jaar.
Het gaat precies over het hoofdstuk waar ik gister over heb geschreven*, alleen vanuit een heel andere invalshoek.   
Maar als ik beide dingen teruglees, zie ik hoe de Heer klaarmaakt, hoe Hij naar iets toe leidt.
En ik zie hoe de Heer aan een verlangend, zoekend, bereidwillig hart niet voorbijgaat, want dat is wat ik in mijn schriftje teruglees, dat verlangen naar, dat zoeken, dat ‘opnieuw’ willen ontvangen.
Met het lezen besefte ik, dat ik de liefde van God voor mij, als ook mijn liefde voor Hem, en daarmee ook vreugde en geloof, gedeeltelijk had laten roven en overschaduwen door alles wat er gebeurd was en gebeurde.

Ik lees over belijden van, over verlangen naar herstel en opnieuw gevuld willen worden tot overstromen toe, en als ik terugkijk naar het jaar dat achter mij ligt, dan heeft de boze niet bepaald stilgezeten en er voor mijn gevoel alles aan gedaan om dat te verhinderen.
Maar welk een machtig en liefdevol God hebben wij; hoe groot is Zijn genade en trouw!
Als Hij zegt dat Zijn ogen over de ganse aarde gaan om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar Hem uitgaat, dan doet Hij dat!
Als Hij zegt dat dat we vrijmoedig mogen naderen tot de troon van genade en op het juiste moment hulp zullen ontvangen, dan is dit zo.
Als Hij zegt dat Hij bij ons zal zijn, in welke omstandigheid dan ook, dan is Hij daar ook.
Zo mag ik zien, als ik terugkijk en nadenk over de bovenstaande woorden, dat alles wat er is gebeurd is, er alleen maar toe heeft geleid dat ik dichter tot Hem ben gegroeid; Zijn liefde was sterker dan alles wat gebeurd is, ja, Zijn liefde werd mijn kracht.
En ook al zie ik dit nu pas, achteraf, zoals meestal, het ontneemt niets van die waarheid.

Al deze dingen doen mij opnieuw een paar belangrijke dingen beseffen, namelijk het belang van ‘waakzaam zijn’, van ‘tijd met de Heer hebben’, van ‘prioriteiten stellen en keuzes maken’, van ‘volledige overgave’, iedere dag weer.
Het doet mij beseffen hoe satan werkt, geniepig, alles in het werk stellend om ons oog van God en Zijn Woord af te houden, zodat hij kan roven wat de Heer ons heeft gegeven, als ook trachten te voorkomen dat we ontvangen wat Hij wil geven.

Voor mijzelf weet ik dat mijn kracht ligt in het lezen en bezig zijn met Zijn Woord, niet alleen ’s morgens in mijn Stille Tijd, maar vooral eigenlijk door te spitten, te overdenken, te schrijven, dat houdt mij dicht bij Hem en maakt mij sterk.
Ik bemerkte vorig jaar heel sterk dat, wat ik ’s morgens gelezen had, en zelfs met al het schrijven in mijn schrift erbij, vaak nog voor de middag bijna allemaal vergeten was, zo werd ik in beslag genomen door dat wat speelde.
Achteraf gezien lijkt het wel dat, zodra ik mijn kamertje verliet, ik in een andere wereld terechtkwam, een wereld vol zorgen en problemen, een wereld waar van alles van mij gevraagd en verwacht werd (dacht ik), een wereld die mijn gedachten en gevoelens beheerste, simpelweg door alles wat er gebeurde en op mij afkwam.
Hoe kostbaar waren dan die momenten op mijn kamertje, hoe belangrijk waren die momenten, hoe kort soms ook.
Even een tekst uit dat bekertje, het Bijbelleesrooster, of soms gewoon alleen even zitten achter mijn bureau, een lied luisteren, …

Het werd mij op een gegeven moment heel duidelijk dat het echt tijd was  het was om keuzes te maken.
Keuzes zodat ik niet overvraagd zou kunnen worden, of mezelf zou overvragen, maar ook keuzes om de dingen anders aan te pakken.
Dan alleen zou ik meer kunnen gaan leven vanuit Zijn dichte nabijheid, vanuit Zijn kracht, liefde en vreugde, en terugnemen wat mij was geroofd, en de schaduwen afwerpen.
Van hieruit kwam ook o.a. de keuze om hetzelfde Dagboek als vorig jaar weer te nemen, vanuit het verlangen naar nog eens, naar dieper, naar meer.
Het betekende, -en betekent, hoe moeilijk en pijnlijk soms ook, kiezen om los te laten en op Hem te vertrouwen; zelfs toen het mijn moederhart brak.
Hoezeer hebben we toch, vooral als we met dit soort dingen te maken hebben, tijd met Hem nodig!
Het is een proces van sterven aan onszelf, van verliezen om te behouden, van geloof en vertrouwen, van overgave!
Iedere dag opnieuw!

Opdat
‘de vleugels van geloof en liefde
ons naar de hemel doen rijzen
en we met onuitsprekelijke vreugde
zullen worden vervuld’.  

‘O, minnaars van de Here Jezus,
neem dagelijks tijd in de Binnenkamer met Hem
om Zijn hemelse liefde steeds opnieuw in te drinken.
Het zal u sterk maken in geloof
en uw blijdschap zal volkomen zijn.
Liefde, vreugde, geloof, deze zullen,
door de genade van onze Here Jezus,
iedere dag ons leven uitmaken.’

Andrew Murray

‘Wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden.’
1 Petr. 5:8

‘Onderwijs mij, Here, de weg Uwer inzettingen, dan zal ik die bewaren ten einde toe.’
Psalm 119:33

‘…, kies voor u heden wie u zult dienen, …’
Jozua 24:15b

'Want ik ben door de wet voor de wet gestorven, opdat ik voor God zou leven.
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
Galaten 2:19,20

Waakzaam zijn,
alert op wat er gebeurt.
Oplettend zijn, opdat
je niet wordt verscheurd.
Leven, dicht bij Hem;
aandachtig luisterend
naar Zijn stem.

Samenzijn,
iedere dag weer.
Verlangend Zijn stem
te horen, keer op keer.
Om te kunnen groeien,
vrucht te dragen,
tot Zijn eer te bloeien.

Kiezen: Hem volgen,
Zijn weg willen gaan,
of met één been in
de wereld blijven staan.
Gehoorzaam aan Zijn Woord,
of doen wat je hart
het meest bekoort?

Kiezen: gevoelens,
mijn gedachten,
of alles van Hem
verwachten?
Ik of Hij,
gebonden
of vrij?

Overgave, niet meer ik,
maar Christus leeft;
Hij is het, die het in mij
voor het zeggen heeft.
Winst of verlies,
leven of sterven,
aan jou wat je verkiest.

‘Heb je Mij waarlijk lief?’,
de vraag klinkt zacht.
Laat ons antwoord eerlijk zijn,
weloverwogen en doordacht.

👉 >> 'Gevangen in Zijn liefde'