Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om iedere keer
in je tijd met de Heer,
Hem met je gehele hart te zoeken.
Neem de tijd om je bewust te worden
dat Hij je onverdeelde aandacht verdient!
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd in het besef dat Hij
de volledige aandacht van je hart
meer dan wat dan ook waard is.
Neem de tijd en zie in dat
Zijn grote heiligheid dit vereist.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en bedenk toch
hoe noodzakelijk dit is om te doen,
in gebed, het verstaan van Zijn Woord,
het doen van Zijn wil …
Neem de tijd, vanuit een oprecht verlangen
om Hem te zoeken, te dienen en te behagen.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, denk hier toch over na;
bidt ervoor, spreek het uit voor God,
tot je hart, je ziel en je verstand één zijn.
Neem de tijd tot je ervaart dat
je werkelijk meent wat je zegt.
Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd …
‘…, en gij zult de Here, uw God, liefhebben uit geheel uw hart en uit geheel uw ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht.’
Markus 12:30
‘Ik zoek U met mijn ganse hart, …’ - NBG
‘… met heel mijn hart’ – HSV
‘… mijn gehele hart’ – SV
Psalm 119:10a
Met mijn ganse hart …
De woorden zijn behoorlijk ouderwets en worden in onze spreektaal ook niet echt gebruikt.
Misschien frons je zelfs wel even je wenkbrauwen bij deze woorden, maar voor degenen onder ons die de NBG-Vertaling lezen, zullen deze woorden minder vreemd klinken.
Persoonlijk raken deze woorden mij eigenlijk wel dieper dan de gangbare woorden ‘met heel mijn hart’.
Met mijn ganse hart, van ganser harte …
Met heel mijn hart, met geheel mijn hart …
Oftewel: volledig, volkomen, oprecht, onverdeeld, met heel veel toewijding …
Murray wijst ons erop dat als we in wereldse zaken succes willen hebben, we ons hele hart erin leggen, hoeveel te meer zou dit dan niet nodig zijn in de dienst van onze heilige God?
We kunnen met bewondering kijken naar sommige prestaties van mensen, en onder de indruk raken van wat het hen heeft gekost om zover te komen; wat zij er allemaal niet voor over hebben (gehad) om iets te bereiken, hoe zij hun hele ziel en zaligheid ergens inleggen om te bereiken wat zij met hun hele hart willen, waar ze hun zinnen op hebben gezet.
En het kan ons enorm inspireren, als ook aanmoedigen om ook ergens een stapje extra voor te gaan doen.
Maar hoe is dit in onze relatie met de Heer?
Hoe is dit als het gaat om bij Hem te zijn, om Zijn Woord te lezen, om Zijn wil te doen?
Ik weet niet hoe dit bij jou is, maar ik moet je bekennen dat het er bij mij nog behoorlijk vaak aan schort.
O ja, ik weet dat het eigenlijk zo zou moeten zijn, en het is zeker ook mijn verlangen, maar die uitvoering …
Ik mag dan misschien iedere dag Stille Tijd houden, keurig iedere dag uit de Bijbel lezen en zo in één jaar de hele Bijbel doorgaan, maar …
Ik mag dan met regelmaat heerlijk van Hem zingen, of muziek luisteren die mij dicht bij Hem brengt, maar …
Ik mag dan (bijna) iedere zondag naar de kerk gaan, en soms zelfs nog preken tussendoor luisteren, maar …
Ik mag dan …
Maar …
Maar is in al deze dingen, in alle dingen die ik doe, mijn hele hart daarin verlangend naar God Zelf?
Zoek ik, iedere keer weer, Hem daarin met mijn gehele hart, of is er toch ook niet iets van 'gewoonte' ingeslopen?
Verlang ik daarin -iedere keer weer- om Zijn wil te doen, Hem te gehoorzamen, Zijn woord te begrijpen,
of is er ook wat automatisme bij ingeslopen?
Is mijn hart wel werkelijk onverdeeld, alleen maar op Hem bericht, of denk ik ondertussen aan de hond die nodig moet worden uitgelaten, of de brief die ik niet moet vergeten op de bus te doen?
Is er ook maar een moment op een dag dat ik werkelijk even alles opzij zet op Hem met alles wat in mij is te zoeken in wat ik bid, in wat ik lees, en bereid om met alles wat in mij is ook Zijn wil te doen?
Heb jij Mij waarlijk lief?
De vraag van Week 3 op dit Blog komt in volheid terug in mijn gedachten.
In Psalm 119 komen de woorden ‘van ganser harte’ (voor zover ik het heb gezien) zes keer voor, en we vinden daarin het zoeken van God, Wie Hij is in Zijn volheid, met een onverdeeld hart; het willen gehoorzamen, doen van Zijn wil, boven alles; het volledig alles van Hem verwachten, en de toewijding om Hem te dienen en in alles te behagen.
Vs. 2b – ‘die Hem van ganser harte zoeken; …’
Vs. 34b – ‘…, en haar (Gods wet/Woord) van ganser harte onderhouden.’
Vs. 58a – ‘Van ganser harte zoek ik uw gunst, …’
Vs. 69b – ‘…, ik houd uw bevelen van ganser harte.’
Vs. 145a – ‘Ik roep van ganser harte; …’
En dan natuurlijk vers 10, hierboven.
Van ganser harte ...
Met mijn gehele hart ...
Hij zal het doen!
Wat kan ons de moed in de schoenen zakken als we deze woorden lezen.
Dit kunnen we immers niet?
Als ik even een blik werp in mijn schrift van vorig jaar, dan lees ik dat ook terug.
Woorden als ‘tekortschieten’ en ‘opgejaagd worden’ door de druk van dingen die moeten worden gedaan, of van mij worden verwacht, vangen mijn blikveld.
Maar ook het verlangen ernaar dat het toch anders mag worden, het gebed om Gods hulp daarbij, omdat ik het van mijzelf niet kan.
Het verlangen naar Hem lief te hebben en te dienen met alles wat in mij is, en me niet te laten weer houden door het weten dat ik hierin zeer waarschijnlijk vele keren zal struikelen.
En was de schrijver van deze Psalm niet ook een mens als wij?
Kwam alles wat hij schreef ook niet voort uit zijn verlangen om God met zijn hele hart te dienen en te eren in alles, omdat hij Hem zo liefhad?
En is dit ook niet wat God nodig heeft om het te kunnen doen in ons?
In jou, in mij?
Een hart dat liefheeft en daarom zoekt, verlangt, bereid is?
Murray spoort ons aan om hierover na te denken, ervoor te bidden, het uit te spreken naar God, en wel net zo vaak en zo lang totdat we ook ervaren dat we menen wat we zeggen en ‘in de verzekering dat God ons gebed zal horen’.
‘Zeg het elke morgen als u God in gebed nadert.
Ik zoek U met mijn ganse hart!
U zult langzaam de noodzaak voelen
van het wachten op God in heilige stilte
opdat Hij bezit kan nemen van uw gehele hart
en u zult leren Hem lief te hebben
met uw gehele hart en met al uw kracht.’
Andrew Murray
Hoe moeilijk, Heer,
is het vaak voor ons mensen
om stil te worden, stil te zijn,
in Uw aanwezigheid.
Hoe makkelijk dwalen
onze gedachten niet af,
of bedenken we ons wat
het ons niet kost aan tijd.
Vele dingen ontvangen
onze onverdeelde aandacht,
als ook onze tijd; U ontvangt
vaak slechts dat wat overblijft.
We wikken en wegen, en toch
is het onze tijd met U die vaak
als eerste in het gedrang komt
en in onze keuzes achterblijft.
Kom met Uw Geest, o Heer,
stort opnieuw Uw liefde in ons uit,
en maak ons bewust van Wie U bent,
van Uw grootheid, heiligheid en macht.
Dan kunnen wij U liefhebben met
geheel ons hart en geheel onze ziel,
ja, met geheel ons verstand,
als ook met geheel onze kracht.
Ik zoek U, Heer, met mijn gehele hart,
in tijden van vreugde als ook van smart!
Dat de zoetgeurende zalving van Zijn genade ons hart zacht en ontvankelijk mag maken, zodat Hij Zijn werk in ons kan doen.
Gods rijke en onmisbare zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,
Rita
Ps. Een tip (voor het geval je hieraan nog niet heb gedacht)
Leg een papiertje klaar waar je dingen op kunt schrijven die met het bidden in je gedachten komen.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar hoe meer ik mijn best doe om het te negeren, hoe meer het mij juist lijkt vast te houden, terwijl nu ik het iedere keer gelijk opschrijf, ook kwijt ben en los kan laten.
Je blog is zo herkenbaar, het begin (spreken tegen je ziel) raakte me.
BeantwoordenVerwijderenIk moest ook denken aan 2 Tim 2:13 dat Hij trouw blijft als wij dat niet zijn. Wat een genade.
Ja... Zijn genade is onbeschrijfelijk groot! Dank je wel Rita voor jouw bemoedigende post...
BeantwoordenVerwijderenJullie bedankt voor de jullie reactie!
BeantwoordenVerwijderenMooi, die tekst erbij, Danielle.